Alfavita NewsroomΠοιος γονέας θα πάρει το 15 ετών παιδί του από το σχολείο, για να το πάει πού;
Με την πιο σκληρή μορφή του εμφανίζεται σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός στη χώρα μας. Η κοινωνία τίθεται στην υπηρεσία της αγοράς. Η κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ. ανοίγει δρόμους για να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η αγορά.
Από την εποχή της αρχαίας Αθήνας, στην οποία η έννοια και το περιεχόμενο της αγοράς αποτελούσε τον κατεξοχήν δημόσιο χώρο για το διάλογο των πολιτών και ήταν η πνοή της δημοκρατίας, σήμερα ο όρος αυτός χρησιμοποιείται εντελώς αντίθετα και είναι το προνομιακό πεδίο των δυνάμεων του κεφαλαίου που δρα για την υπονόμευση της ίδιας της δημοκρατίας.
Η απαξίωση των πτυχίων και η αποσάθρωση των επαγγελματικών χώρων δεν γίνεται μόνο με τη διαμόρφωση αντιεπιστημονικών και αντιεκπαιδευτικών επιλογών για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από την Κατάρτιση με τον πρόσφατο Νόμο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης αλλά και με την προκλητική επαγγελματική ισοδυναμία των διπλωμάτων των κολεγίων με τους πανεπιστημιακούς τίτλους. Η επίκληση για δήθεν Ευρωπαϊκή Οδηγία εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας δεν έχει καμιά αξία. Το ίδιο ισχυριζόταν όταν νομοθετούσε για την ακαδημαϊκή ισοτιμία των διπλωμάτων των Κολεγίων με τα πτυχία των Πανεπιστημίων. Φυσικά, η Υπουργός ποτέ δεν εμφάνισε αυτή την Οδηγία. Είναι σημεία των παρακμιακών καιρών μας η χωρίς καμιά συστολή εκφορά ψευδούς πολιτικού λόγου με τον πιο προκλητικό τρόπο.
Ο Τομέας Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής έχει δώσει το πολιτικό στίγμα για αυτή την αρνητική εξέλιξη. “Η πολιτική του ΥΠΑΙΘ είναι στο σύνολό της μια συντηρητική, νεοφιλελεύθερη πολιτική πρόταση, με έντονα τα συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά και τον κομματικό έλεγχο. Είναι μια πολιτική που προτάσσει τις απαιτήσεις της αγοράς έναντι των κοινωνικών αναγκών και του δημοσίου συμφέροντος. Η πολιτική αυτή στην παιδεία, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αντίληψη που θέλει την εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό, που στοχεύει στην ανάπτυξη του ανθρώπου και την πρόοδο της κοινωνίας, και η χρηματοδότησή της αποτελεί δημόσια επένδυση με εθνικές προτεραιότητες. Για εμάς, η συγκροτημένη και ολοκληρωμένη αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης συνδέεται με τη δυναμική ανάπτυξη ενός βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας, με τη συνολική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος”.
Η Ν.Δ. απέκτησε ιδεολογική υπεροχή, γιατί αντιπαρατέθηκε και αντιπαρατίθεται στον καταστροφικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ της διακυβέρνησής του αλλά και της σημερινής πολιτικής του. Ωστόσο, θεωρώ ότι στην παιδεία δεν μπορεί να επεκτείνει καμιά ιδεολογική υπεροχή του νεοφιλελευθερισμού της. Και αυτό για πολλούς λόγους – αναφέρω τρεις από αυτούς.
α) Η παιδεία είναι κατεξοχήν κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να διαβρωθεί ούτε πολύ περισσότερο να αποδομηθεί με αντιεκπαιδευτικές νομοθετικές πρωτοβουλίες. β) Το εκπαιδευτικό κίνημα και οι εκπαιδευτικοί έχουν σταθερό προσανατολισμό για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία και η δυναμική τους θα κάμψει την απόπειρα διάλυσης του δημόσιου εκπαιδευτικού ιστού. γ) Η τάση για παιδεία και για μόρφωση των νέων - για γενική συνολική ολοκλήρωση της λυκειακής βαθμίδας και για διατήρηση της σημερινής “μαζικής” φοίτησης στα πανεπιστήμια - είναι πολύ ισχυρή στην κοινωνία.
Με βάση αυτή τη δημοκρατική κοινωνική και εκπαιδευτική δυναμική θα διαμορφωθεί το τοπίο της επαγγελματικής εκπαίδευσης την “επόμενη ημέρα”. Η ενημέρωση μαθητών, γονέων, κοινωνικών φορέων με δημιουργικό και παιδαγωγικό τρόπο για το τι σημαίνει να διακόπτεται η εκπαιδευτική διαδρομή των νέων στο τέλος του Γυμνασίου, είναι καταλυτικός παράγοντας για την ακύρωση της απαράδεκτης σχετικής νομοθετικής ρύθμισης του ΥΠΑΙΘ, για μετατόπιση των μαθητών από την εκπαίδευση προς την Κατάρτιση. Τώρα είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να αναδειχθεί ο πολύ βασικός και κρίσιμος ρόλος των ΕΠΑ.Λ.
Έχουμε ανάλογο προηγούμενο, μια απόπειρα πλήρους αποτυχίας. Με το Ν.4186/2013 (Αρβανιτόπουλος) και το Ν.2599/15-10-2013 ιδρύθηκαν Σχολές μεταγυμνασιακής Κατάρτισης και τελικά λειτούργησαν 4 σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα με ελάχιστους μαθητές.
Το ερώτημα είναι ερώτημα ζωής και τίθεται από μόνο του. Ποιος γονέας θα πάρει το 15 ετών παιδί του από το σχολείο για να το πάει πού, στην παιδική εργασία και στη στέρηση των βασικών εκπαιδευτικών και μορφωτικών αγαθών; Ποιοι μπορούν να υπονομεύσουν το μέλλον των νέων σε γνωσιοκεντρικές εποχές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου