Ζούμε ιστορικές στιγμές, αυτό είναι βέβαιο. Η πανδημία δείχνει να αλλάζει τις ζωές μας τουλάχιστον μία εκδοχή της. Μετατοπίζει επιλογές, επανιεραρχεί προτεραιότητες, τεχνοκαθορίζει πρακτικές.
Εν μέσω όλων αυτών το σχολείο οφείλει να είναι ένα ασφαλές πεδίο δραστηριότητας μακριά από την ταραχώδη καθημερινότητα.
Μόνο τέτοιο δεν φαντάζει.
Οι ιθύνοντες της εκπαιδευτικής πολιτικής δείχνουν να γυρίζουν την πλάτη σε αυτούς που έπρεπε να είναι η άμεση προτεραιότητα τους ,σε αυτούς τους μαθητές που οφείλει να διασφαλίζει την απρόσκοπτη πορεία προς το "μέγιστον μάθημα".
Οι τελευταίες συζητήσεις στο νομοσχέδιο αναφέρουν την μείωση εισακτέων στην προσπάθεια να θεραπευτεί η πρόσβαση στις σχολές "λευκής κόλλας". Θα ήταν μία ενέργεια προς την σωστή κατεύθυνση αν δεν έδειχνε ιδιαζόντως πρόχειρη και χωρίς καμία προετοιμασία όσον αφορά τις πραγματικές δυνατότητες κάθε σχολής.
Βεβιασμένη κίνηση δείχνει και η σκέψη περί διπλού μηχανογραφικού που μόνο άγχος θα εισφέρει.
Ένα άγχος που επιτείνεται όσο τα παιδιά μένουν μακριά από τις αίθουσες και δεν έχουν τελική απόφανση για την ύλη που μόνο επιφανειακά διδάσκονται μέσω των διαύλων τηλεκπαίδευσης.
Αυτή η συζήτηση όμως δεν θα μπορούσε να μην περιέχει και τα ιδεολογήματα της.
Ιδεολογήματα μιας εκπαιδευτικής φυσικής επιλογής που οδηγεί τις πνευματικές ελίτ στην δοκιμασία των Πανελληνίων και τις οικονομικές ελίτ στην πόρτα των ιδιωτικών κολλεγίων.
Κι όλα αυτά την ώρα που η αξιολόγηση των καθηγητών παραμένει στις καλένδες και δεν αποτολμάται.
Μακάρι να μην χαθεί κι αυτή η ευκαιρία.
Μακάρι να μην χαθούν κι άλλες γενιές.
Οι χειρισμοί οφείλουν να είναι λεπτοί, υπεύθυνοι και να μην αναζητούνται βασιλικές οδοί.
Μακαρές Δημήτρης
Φιλόλογος ιστορικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου