Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Με αφορμή τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στον κλάδο της εκπαίδευσης και λαμβάνοντας υπόψιν το γενικότερο κλίμα αστάθειας που επικρατεί λόγω της υγειονομικής κρίσης, κρίνουμε αναγκαίο να παραθέσουμε τους προβληματισμούς μας εκπροσωπώντας τον μέσο μαθητή. Αναμφίβολα η εκπαίδευση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε κοινωνίας που συντείνει στην πολυεπίπεδη ανάπτυξή της. Είναι συνεπώς υποχρέωσή μας να κινητοποιηθούμε σήμερα για να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο για όλους αύριο.
Αναντίλεκτα λόγω των δυσμενών συνθηκών που επικρατούν, η τηλεκπαίδευση αποτελεί αναγκαιότητα. Ωστόσο όπως έχουμε διαπιστώσει έχει επικουρικό και όχι επιμορφωτικό χαρακτήρα. Η εμπειρία μαθητών και καθηγητών στην ψηφιακή εκπαίδευση έρχεται να επιβεβαιώσει τη θέση ότι η δια ζώσης διδασκαλία είναι αναντικατάστατη. Έτσι ο επαναπροσδιορισμός της ύλης και η επαναδιδασκαλία του μέρους της που παραδόθηκε στην περίοδο της καραντίνας αποτελεί μονόδρομο αν θέλουμε να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες στην παρεχόμενη γνώση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις μαθητών σε επαρχιακές περιοχές που αδυνατούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα λόγω της σύνδεσης που παρουσιάζει προβλήματα και γονέων που δεν μπορούν να διασφαλίσουν στα παιδιά τους τα αναγκαία για την διεκπεραίωση των μαθημάτων διαδικτυακά. Η λύση που έχετε προτείνει δημόσια για την παρακολούθηση μέσω σταθερού τηλεφώνου είναι από ανεπαρκής μέχρι ουτοπική αφού το σταθερό τηλέφωνο δεν βρίσκεται σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Θεωρούμε πως σε περιόδους κρίσης που έχουν ανασταλεί βασικές αρχές του συντάγματος και η δυνατότητα διαμαρτυρίας των πολιτών είναι περιορισμένη, δεν είναι θεμιτό να προωθούνται νομοσχέδια που επιφέρουν ριζικές αλλαγές στον χώρο της παιδείας (διαφοροποίηση στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, εξομοίωση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων ΑΕΙ και κολλεγίων), πρακτική που δεν συνάδει με τις δημοκρατικές αξίες του πολιτεύματός μας. Προσδοκούμε λοιπόν στο πάγωμα των σχεδιαζόμενων μεταρρυθμίσεων μέχρι την επιστροφή στην κανονικότητα. Εξάλλου οι συνεχώς εναλλασσόμενες ρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα βυθίζουν τους μαθητές όλο και περισσότερο στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, εμποδίζουν την εκπόνηση μακροπρόθεσμης πολιτικής για την παιδεία και συσκοτίζουν το ζήτημα της αποτελεσματικότητας της δημόσιας εκπαίδευσης.
Θα ήταν σημαντική παράληψη να μην αναφέρουμε ότι χρόνια προβλήματα παραμένουν ανεπίλυτα στην πλάτη των μαθητών. Για παράδειγμα, ο βαθμός δυσκολίας των πανελλαδικών εξετάσεων δεν συμπλέει με το επίπεδο που παρέχει η δημόσια εκπαίδευση. Τα δημόσια σχολεία απαξιώνονται και οι νέοι στρέφονται στην παραπαιδεία, ώστε να έχουν πιθανότητες επιτυχίας. Επίσης, η τεχνική εκπαίδευση υποβαθμίζεται, η υλικοτεχνική υποδομή είναι απαρχαιωμένη και ο εκπαιδευτικός προσανατολισμός λαμβάνει συντηρητική κατεύθυνση, καθώς συρρικνώνονται τα μαθήματα ανθρωπιστικού-κοινωνικού περιεχομένου. Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι η νύξη μας δεν απευθύνεται στο πρόσωπο των καθηγητών, αρκετοί από τους οποίους καταβάλλουν αξιόλογες προσπάθειες για να ανταποκριθούν στις νέες αλλαγές.
Πόσο εύκολο είναι λοιπόν για ένα μαθητή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που θέτετε ενώ απουσιάζει ήδη μήνες απο τις σχολικές αίθουσες; Πώς η εκπαίδευση μπορεί να επιτελέσει το ρόλο για τον οποίο υπάρχει; Σε αυτές τις δυσχερείς καταστάσεις πρέπει να σταθούμε σύμμαχοι και όχι αντίπαλοι στη μάχη εναντίον του ιού. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει αλλά κανείς μας δεν έχει την δυνατότητα να αφήσει πίσω τις υποχρεώσεις του.
Βοηθήστε μας αυτή η χρονιά να περάσει όσο πιο αναίμακτα γίνεται, με λιγότερο άγχος και αγωνία, περισσότερη πίστη και ελπίδα.
Με σεβασμό,
Μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Βύρωνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου