Alfavita
Γράφει η Στέλλα Μαρία Κάλτσου
«Αναβάθμιση» του σχολείου στην εποχή της πανδημίας
Ενδιαφέρον θα προκαλούσε μία συζήτηση, όπου η υπουργός Παιδείας και οι συντάκτες του νέου πολυνομοσχεδίου θα μας παρέθεταν τα παιδαγωγικά τους (και όχι τα οικονομικά) επιχειρήματα για την επαναφορά των τμημάτων από 22 στους 24 μαθητές με δυνατότητα ακόμη και για 27 και με κατώτερο όριο τους 20 μαθητές για τα 7/θεσια και άνω δημοτικά σχολεία. Απευθυνόμενη λοιπόν στους ταγούς της Παιδείας της χώρας μας και πεπεισμένη για το γνήσιο ενδιαφέρον τους για τα δημόσια σχολεία της χώρας, θέτω ορισμένους προβληματισμούς:
Να μας απαντήσετε, αν έχετε εικόνα των διαθέσιμων τετραγωνικών της μέσης ελληνικής τάξης και τις υλικοτεχνικές συνθήκες διδασκαλίας μέσα σε αυτή. Να μας απαντήσετε, αν έχετε ουσιαστική γνώση των σύγχρονων παιδαγωγικών μεθοδολογιών, τις οποίες ευαγγελίζεστε, και προάγουν την ομαδοσυνεργατική διδασκαλία, την βιωματική μάθηση και τη διαφοροποιημένη παιδαγωγική. Να μας απαντήσετε, αν ένας πλήρως καταρτισμένος εκπαιδευτικός μπορεί να τις εφαρμόσει σε τμήματα των 24-27 μαθητών, στοιβαγμένων σε 25-30 τετραγωνικά. Να μας απαντήσετε, ποιος είναι ο χρόνος που μπορεί να διαθέσει ο εκπαιδευτικός για εξατομίκευση της 45λεπτης διδασκαλίας σε κάθε έναν από τους 25 μαθητές του. Να μας απαντήσετε πώς ο δάσκαλος της πρώτης δημοτικού θα προλάβει να δείξει σε κάθε πρωτάκι του πώς θα κρατήσει το μολύβι του και με ποια φορά θα γράψει τα γράμματα σύμφωνα με τις προαναφερθείσες παιδαγωγικές και όχι σύμφωνα με αυτές που εφαρμόζονταν πριν 20 και 30 χρόνια με τους 30 και 40 μαθητές στην τάξη, που πειθαρχούσαν μέσω του φόβου και της απειλής. Εκτός και αν αυτές είναι οι ευρωπαϊκές παιδαγωγικές, που θέλετε να εφαρμόσετε. Να μας απαντήσετε πότε σε αυτόν τον χρόνο θα ασχοληθεί ο εκπαιδευτικός με τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, που βρίσκονται στο φάσμα ή που παρουσιάζουν ΔΕΠΥ ή με τους μαθητές με συναισθηματικές δυσκολίες, που δημιουργούν ή δέχονται bullying ή με τους μαθητές που δεν μιλούν τα ελληνικά ως μητρική γλώσσα. Ξέρετε ότι στους 25 μαθητές μίας μέσης τάξης, οι μισοί ανήκουν σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες; Να μας απαντήσετε ποιος είναι ο ευρωπαϊκός ανώτερος και κατώτερος αριθμός των μαθητών ανά τάξη (και όχι ο μέσος όρος, φαντάζομαι γνωρίζετε πώς έντεχνα κάποιος "καλοθελητής" μπορεί να προβάλει τα στατιστικά δεδομένα, υπεκφεύγοντας της ουσίας του ερωτήματος) σε αυτά τα συστήματα, τα οποία θαυμάζετε και προτίθεστε να εφαρμόσετε και εδώ και σε ποιες περιπτώσεις γίνεται συνδιδασκαλία δύο εκπαιδευτικών ανά τάξη ή υπάρχει βοηθός δασκάλου διαρκώς μέσα στο τμήμα.
Αν είχατε δουλέψει έστω και 1 ώρα σαν εκπαιδευτικός, θα γνωρίζατε την τεράστια σημασία όλων των παραπάνω για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης των δημόσιων σχολείων. Θα γνωρίζατε ότι αντί για αναχρονιστική αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, η κουβέντα θα έπρεπε να εστιάζεται στις δυνατότητες σταδιακής μείωσης, ειδικά για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Θα γνωρίζατε ότι για να δουλέψει μία τάξη ομαδοσυνεργατικά με αποδοτικό τρόπο, θα πρέπει να έχει 3-4 ομάδες των 4-5 ατόμων, δηλαδή 12-20 μαθητές, για να επιχειρήσει δε ένας δάσκαλος διαφοροποιημένη παιδαγωγική και εξατομίκευση της διδασκαλίας στις 2 πρώτες τάξεις του δημοτικού, η δυναμική δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 15 παιδιά. Θα γνωρίζατε τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνει κάθε δάσκαλος κάθε λεπτό της σχολικής ζωής για κάθε έναν από τους 25 μαθητές της τάξης του και πολλοί μάλιστα εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων για τους μαθητές των 20 και πλέον διαφορετικών τάξεων που τους στέλνετε να διδάξουν. Θα γνωρίζατε ότι η βιωματική μάθηση, που προϋποθέτει τη διαρκή εμπλοκή των μαθητών στο χτίσιμο της γνώσης και τη διάδραση τους με διάφορα υλικά είναι ανεφάρμοστη με τις υλικοτεχνικές υποδομές της μέσης ελληνικής τάξης, στην οποία οι γονείς αναγκάζονται να αγοράζουν μέχρι και το χαρτί του φωτοτυπικού. Και φυσικά, θα γνωρίζατε ότι χρειάζεται άμεσα αναβάθμιση των εγκαταστάσεων (τάξεις σε παλιές αποθήκες, τάξεις χωρισμένες πρόχειρα στη μέση με παραβάν, τάξεις σε κοντέινερ) σε πολλά σχολεία της χώρας, που πολύ απέχουν από το να χαρακτηριστούν σύγχρονα και να υποστηρίξουν αντίστοιχες παιδαγωγικές μεθόδους. Για να μη μιλήσουμε για τις συνθήκες υγιεινής, για την απουσία καθαρίστριας στη διάρκεια του ωραρίου (!!!), για την απουσία χώρων σίτισης ολοημέρου, σχολικής αυλής που να χωράει όλα τα παιδιά, γυμναστηρίων, βιβλιοθηκών, βοηθητικών (ας γελάσουμε) αιθουσών κτλ.
Μέχρι λοιπόν να εισάγεται σε κάθε ελληνική τάξη τον ευρωπαϊκό θεσμό του βοηθού δασκάλου, μέχρι να λύσετε τα κτιριακά και δημοσιονομικά προβλήματα της εκπαίδευσης, μέχρι να ενισχύσετε με το απαραίτητο εκπαιδευτικό δυναμικό όλα τα σχολεία της χώρας, που χρειάζονται 30.000 αναπληρωτές με το «καλημέρα» του σχολικού έτους για να ανοίξουν, μόνο ως κοροϊδία μπορεί να εκλάβει κάποιος την περαιτέρω αύξηση των μαθητών ανά τάξη σε περίοδο πανδημίας, την ώρα που θα έπρεπε το υπουργείο να εκπονεί μελέτες για να διασφαλίσει όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις για να πληρούν τα σχολεία τα κριτήρια πρακτικά και παιδαγωγικά να λειτουργήσουν μέσα στην πανδημία, αλλά και να λειτουργήσουν γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου