Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Του Χρήστου Σουρουλή*
Στις 22 Απριλίου το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έθεσε προς διαβούλευση σχέδιο νόμου με αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Για τη στιγμή για την οποία επελέγη να κατατεθεί το νομοσχέδιο έχουν χυθεί πολλές σταγόνες μελάνι και καμία σταγόνα φιλότιμο, από την πλευρά των ιθυνόντων. Όσο για το περιεχόμενό του; Διαγωγή κοσμία.
Επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων, αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων, ηλικιακό όριο στην εγγραφή μαθητών στα ΕΠΑΛ είναι μερικές μόνο από τις διατάξεις που συγκεντρώνουν από τον προβληματισμό μέχρι την αποδοκιμασία της εκπαιδευτικής κοινότητας και των γονέων. Για να μη μιλήσουμε για το ακανθώδες ζήτημα της Αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων.
Ωστόσο σε αυτό το ταπεινό πόνημα θα ασχοληθώ με ένα θέμα που ομολογουμένως δεν ανήκει στα χωράφια μου – εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας γαρ: Την εισαγωγή των Αγγλικών στο Νηπιαγωγείο. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον γιατί είναι ίσως η μοναδική διάταξη του νομοσχεδίου με φαινομενικά θετικό πρόσημο. Ας εξετάσουμε τους λόγους που συμβαίνει αυτό:
  1. «Τα παιδιά θα αρχίσουν να μαθαίνουν από μικρά μια ξένη γλώσσα. Έτσι θα ανακουφιστεί και ο οικογενειακός προϋπολογισμός για τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών».
  2. «Δημιουργούνται περισσότερες θέσεις εργασίας για εκπαιδευτικούς».
  3. «Δίνεται το σύνθημα ότι η Παιδεία μας ακολουθεί σύγχρονους δρόμους».
Ας εξετάσουμε τώρα την ισχύ αυτών των επιχειρημάτων:
1. Προφανώς, αν το κριτήριο της μάθησης εδραζόταν στο δόγμα ‘’όσο μικρότερος ξεκινήσεις, τόσο καλύτερα είναι’’, τότε θα έπρεπε να διδάσκουμε τα βρέφη Πυρηνική Φυσική από τη θερμοκοιτίδα. Τα μικρά παιδιά όμως έχουν πρωτίστως ανάγκη να χαρούν, να κάνουν φίλους και να νιώσουν ικανά. Έτσι θα αγαπήσουν και τη διαδικασία της μάθησης. Ο εγκέφαλός τους δεν είναι ακόμα έτοιμος για πολλά καινούργια πράγματα. Οφείλουμε νασεβαστούμε το φυσικό της εξέλιξής τους· είναι και ένας τρόπος να τους διδάξουμε τονσεβασμό. (Τον σεβασμό με την έννοια της ανοχής και της ενσυναίσθησης, όχι με την πατριαρχική έννοια, που τον έχουμε μπουχτίσει στην ελληνική κοινωνία).
Όσο για την απαλλαγή από τα φροντιστήρια, το επιχείρημα θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τραγικό.Πρώτονέχουμε έτσι κι αλλιώς ένα φοβερά εξετασιοκεντρικό σύστημα, που με τον νέο νόμο, αν ψηφιστεί, θα γίνει ακόμα πιο εξετασιοκεντρικό. Δεύτερον, ειδικά για τις Ξένες Γλώσσες, όσο το Κράτος δεν δίνει πιστοποίηση επάρκειας από το Δημόσιο Σχολείο, όλα τα άλλα είναι ‘’να ’χαμε να λέγαμε’’.
2. Για να πω την αλήθεια, δεν γνωρίζω πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν στα νηπιαγωγεία για τους καθηγητές Αγγλικών. Γνωρίζω όμως πως είναι πολλές οι θέσεις που χάθηκαν ως τώρα για τη συγκεκριμένη ειδικότητα με διάφορες μειώσεις ωρών που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια. Γνωρίζω ότι στο Γυμνάσιο δεν υπάρχουν Τμήματα Ένταξης για τα Αγγλικά. Γνωρίζω επίσης – όλοι τη γνωρίζουμε – την πρόθεση του Υπουργείου να αυξήσει τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις του νηπιαγωγείου, κόβοντας θέσεις εργασίας εκπαιδευτικών. Η υποκρισία είναι τελικά μια γλώσσα διεθνής.
3. Και πάμε και στο τελευταίο. Σχεδόν διαχρονικά, οι Ξένες Γλώσσες και η Πληροφορική χρησιμοποιούνται ως η βιτρίνα μιας προόδου που δεν έρχεται ποτέ. Όποιος υπουργός θέλει να δείξει ότι κάτι κάνει βάζει μπροστά αυτά τα αντικείμενα. Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Π.χ. στην Α΄ Λυκείου η Πληροφορική είναι απλά ένα μάθημα Επιλογής. Οι Ξένες Γλώσσες στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση λίγο-πολύ το ίδιο· τα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά διαγκωνίζονται ποιος θα κερδίσει την προτίμηση των μαθητών, και εφόσον βέβαια υπάρχει ‘’διαθέσιμος’’ εκπαιδευτικός να τα διδάξει. Τα Ιταλικά και τα Ισπανικά εξαφανίστηκαν επί Αρβανιτόπουλου με την περίφημη κατάργηση των τεχνικών ειδικοτήτων. Αλλά και όταν διδάσκονται οι Ξένες Γλώσσες, η δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος τις υποβιβάζει σε μάθημα β΄ κατηγορίας, κάνοντας δύσκολη τη ζωή των περισσότερων διδασκόντων. (Αλήθεια, αν υπάρξει Αξιολόγηση, αυτοί οι συνάδελφοι θα θεωρηθούν ανεπαρκείς;).
Συμπερασματικά:
Η εισαγωγή των Αγγλικών στο Νηπιαγωγείο αποτελεί:
  • Ένα ευτελές εμπόριο ελπίδας στους συναδέλφους ΠΕ06.
  • Μια ακόμα θλιβερή επιβεβαίωση πως η εξουσία δεκάρα δεν δίνει για τη συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. (Με το επικείμενο άνοιγμα των σχολείων δείχνει ότι δεν δίνει δεκάρα ούτε για την υγεία τους. Για την υγεία των καθηγητών ούτε λόγος…).
  • Ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα.
Και ως γνωστόν, τα πυροτεχνήματα μπορεί να καταστούν επικίνδυνα, τόσο για τους ανυποψίαστους αποδέκτες τους, όσο και για τους συνήθεις υπόπτους πυροκροτητές τους…


* Καθηγητής Φιλόλογος Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου
Αιρετό μέλος ΠΥΣΔΕ Ρεθύμνου
Πρώην Γραμματέας Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ρεθύμνου

Δεν υπάρχουν σχόλια: