Nτρέπεται και η ντροπή πια στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού!
Αξιότιμε κ. Πιερρακάκη,
Μετά από βαθιά σκέψη και περισυλλογή, ένιωσα ότι οφείλω να σας ενημερώσω για την κατάσταση που επικρατεί στα πολύπαθα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού!
Έχω την τιμή να υπηρετώ στα ελληνόγλωσσα σχολεία του εξωτερικού και συγκεκριμένα στη Γερμανία. Πρόκειται για σχολεία με πολλές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες, που διαφοροποιούνται κατά πολύ από αυτά στον ελλαδικό χώρο αλλά φυσικά ακολουθούν το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα. Αυτά τα πολύπαθα λοιπόν ελληνικά σχολεία, τα οποία ιδρύθηκαν πριν δεκαετίες μετά από την πίεση Ελλήνων μεταναστών, έχουν γεμίσει πάλι από μαθητές/τριες κυρίως μετά και την τελευταία οικονομική κρίση. Έχουν την άδεια να λειτουργούν σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας, εφόσον περιλαμβάνουν στο ωρολόγιο πρόγραμμα τους την εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας και του πολιτισμού, έτσι ώστε οι μαθητές/τριες να ενταχθούν ομαλά στην γερμανική κοινωνία, να επωφεληθούν από διάφορα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και από πολλά άλλα.
Ο απώτερος στόχος τους φυσικά είναι να λειτουργήσουν ως κοιτίδες πολιτισμού και καλλιέργειας της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσής μέσα στην γερμανική επικράτεια. Καλούνται λοιπόν να διαδραματίσουν πολλαπλό ρόλο στα πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα άλλων χωρών, και φυσικά ο ρόλος τόσο των εκπαιδευτικών, αλλά κυρίως των στελεχών εκπαίδευσης, είναι πολύ απαιτητικός, με κύρια χαρακτηριστικά το υψηλό επίπεδο τόσο στα διοικητικά προσόντα, όσο και στην γλωσσομάθεια.
Μέχρι εδώ όλα καλά θα μου πείτε…Κι όμως. Με θλίψη και ντροπή θα ήθελα να σας αναφέρω όσα ΟΛΟΙ γνωρίζουν χρόνια τώρα μα ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει.
Ενώ δηλαδή, και θεωρώ ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου, προϋπόθεση για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω είναι ότι χρειάζονται ικανοί άνθρωποι για να διοικήσουν σε αυτά τα σχολεία, φτάνουμε πάλι στο σημείο όπου αλλάζουν ΟΛΑ, αφού στην πράξη υπάρχει το άκρως ελληνικό φαινόμενο ΟΙ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΛΑΘΟΣ ΘΕΣΕΙΣ.
Το γνωρίζετε κ. Πιερακκάκη ότι οι τοποθετήσεις των διευθύνσεων γίνονται κατά βούληση;”
Φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι, εδώ, μακριά από τον ελλαδικό χώρο, ποτέ δεν βγαίνουν αξιολογικοί πίνακες των υποψηφίων, δεν γίνονται καν συνεντεύξεις.
Πολύ απλά λοιπόν και με πλήρη αδιαφάνεια βγαίνει μία απόφαση από τον Συντονιστή εκπαίδευσης που ορίζει τον/την διευθυντή/ντρια ασχέτως εάν υπήρχε συνυποψήφιος/α με περισσότερα προσόντα. Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι στους συλλόγους διδασκόντων σφυρίζουμε αδιάφορα, αφού "μωρέ έτσι είναι το σύστημα”, “τι να κάνουμε τώρα; Να μαλώσουμε;” δυστυχώς κι εγώ μέσα σε αυτούς... Δεν πάει όμως άλλο, δεν μπορώ πια να αδιαφορώ όταν βλέπω να δυσφημούνται έτσι τα σχολεία μας.
Φτάσαμε στο σημείο όλη η διεύθυνση του σχολείου να μην ξέρει λέξη γερμανικά. Σε πρόσφατη μάλιστα εκδήλωση δεν ήταν σε θέση να χαιρετήσει τον εκπρόσωπο του δήμου, που μας έκανε την τιμή να παρευρεθεί και περίμενε να γνωρίσει τη διεύθυνση του σχολείου μας. Να μην αναφερθώ σε άλλους φορείς της πόλης που έρχονται στο σχολείο πχ πυροσβεστική, υπηρεσία αερίου, απλοί Κούριερ και κανείς από τη διεύθυνση δεν μπορεί να συνεννοηθεί αλλά πρέπει να φωνάξουν κάποιον εκπαιδευτικό, ο οποίος θα αφήσει το μάθημα του για να κάνει τον/την μεταφράστρια.
Μέσα στην παντελή έλλειψη γλωσσομάθειας, έρχεται δυστυχώς να προστεθεί και η έλλειψη ψηφιακών δεξιοτήτων και κυρίως οργανωτικής ικανότητας. Το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο, οι μαθητές και οι γονείς παραπονιούνται και οι αρμόδιοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Τη στιγμή που εσείς κ. Πιερρακάκη προωθείτε τα ανοιχτά σχολεία στην κοινωνία, την ψηφιακή τους αναβάθμιση και την αξιολόγηση των στελεχών εκπαίδευσης, εμείς εδώ στη Γερμανία του 2023, σε ένα κατά βάση αξιοκρατικό κράτος, έχουμε μείνει κολλημένοι στη νοοτροπία του “μέσου”.
Δείχνουμε στους μαθητές μας ότι δεν έχει νόημα να προσπαθείς να είσαι ο/η καλύτερος/η αφού εάν έχεις “μέσο” θα την πάρεις τη δουλειά εκ των έσω.
Ντρέπομαι λοιπόν κ. Πιερρακάκη και δεν ξέρω τι να πω στους μαθητές μου, γιατί τα παιδιά αντιλαμβάνονται πλήρως το τι γίνεται.
Σας προ(σ)καλώ να ψάξετε να βρείτε τους φετινούς αξιολογικούς πίνακες των διευθυντών/ντριών και να διερευνήσετε με ποια κριτήρια τοποθετήθηκαν. Εάν τους βρείτε δεσμεύομαι να δηλώσω δημόσια συγνώμη.
Και για να σας προλάβω, να αναφέρω ότι ήδη το συζήτησα άτυπα με το συντονιστικό γραφείο και η απάντηση ήταν ότι ο νομοθέτης δικαιολογεί τέτοιου είδους “σκοτεινές” τοποθετήσεις γιατί πρόκειται για αναπληρωτές διευθυντές/ντριες. Παίζουμε με τις λέξεις όπως καταλαβαίνετε.
Η ουσία είναι να μπει επιτέλους μπροστά το συμφέρον των μαθητών και των σχολείων γενικότερα κι όχι οι προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός/καθεμία. Τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού είναι η “βιτρίνα” μας.
Πόσο δύσκολο αλήθεια είναι να υπάρξει ένα πλαίσιο αξιοκρατίας που θα προωθεί τους ικανούς; Δηλαδή να υπάρξει επιτέλους:
1. Διαφανής και αξιοκρατική τοποθέτηση στελεχών εκπαίδευσης εξωτερικού (να καταργηθεί επιτέλους η απευθείας ανάθεση, που μόνο προβλήματα δημιουργεί)
2. Να εφαρμοστούν τα αντικειμενικά κριτήρια που ισχύουν και στην Ελλάδα.
3. Κριτήριο για τη συμπλήρωση αίτησης για τη θέση του διευθυντή σε σχολείο του εξωτερικού να αποτελέσει η γνώση της γλώσσας της χώρας υποδοχής γιατί μόνο έτσι υπάρχει η δυνατότητα εξωστρέφειας των σχολικών μονάδων και αλληλεπίδραση με τους τοπικούς φορείς (εκπαιδευτικούς και μη) προς όφελος της σχολικής κοινότητας. Πώς ένας διευθυντής θα οδηγήσει το σχολείο του στην εξωστρέφεια όταν ο ίδιος δε μπορεί να συνεννοηθεί έστω σε καθημερινό επίπεδο?
Με εκτίμηση
* Εκπαιδευτικός
Κι αφού κανείς δεν ντράπηκε
για όσα έκανε
ή για όσα έβλεπε
άλλοι να κάνουν...
ντράπηκε η ίδια η ντροπή
και ντροπιασμένη
δεν εμφανίστηκε ποτέ
ξανά ανάμεσά μας...
Αναίσχυντοι - Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Από την ποιητική συλλογή «Επαναπροσδιορισμός»
Πώς είναι δυνατόν; Αναρωτήθηκε η ντροπή, πώς μπορούν και δεν μιλούν οι άνθρωποι σε όλα αυτά τα εγκλήματα που γίνονται και δεν γνωρίζουν, αλλά όταν αποκαλύπτονται όλοι κάτι ξέρουν και όλοι είναι υποψιασμένοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου