Το πέπλο φόβου, τρομοκρατίας, επισφάλειας δεν αφορά μόνο τους ενήλικους και εργαζόμενους πολίτες της χώρας αλλά ξεκινά να καλλιεργείται εντέχνως από τις μικρές ηλικίες. Καλείσαι από νωρίς να μη ζητάς πολλά, να μη διεκδικείς, να αρκείσαι σε αυτά που σου πασάρουν.
Γιατί πρώτα από όλα στερείσαι την οικογένεια και την αγκαλιά της. Δε βλέπεις τους γονείς σου επαρκώς. Τρέχουν από τη μια δουλειά στην άλλη για να τα βγάλουν πέρα. Δεν κάθεσαι ποτέ μαζί τους στο τραπέζι για χαλαρή κουβέντα. Είναι πάντα κουρασμένοι, απορροφημένοι κι εσύ μπροστά σε μια οθόνη μαθαίνεις για τη ζωή έξω από τη ζωή που αντιστοιχεί στην ηλικία και τις πραγματικές ανάγκες σου.
Αν είσαι νηπιάκι ή προνηπιάκι στοιβάζεσαι σε μικρές αίθουσες μπορεί και σε container.
Συχνά δεν έχεις παράλληλη στήριξη να σε βοηθήσει στην ένταξη σου στην ομάδα ή βοηθητικό προσωπικό να σε πάει μέχρι την τουαλέτα.
Αν είσαι νηπιάκι ειδικών αναγκών ή με αναπηρία το κράτος σε στέλνει σε ακατάλληλα , μη διαμορφωμένα κτίρια, στεγάζει την υποχρεωτική δωρεάν και δημόσια φοίτησή σου σε isobox χωρίς προσβασιμότητα και τελικά καταλήγεις να μένεις απομονωνόμενό στο σπίτι με την αποκλειστική βοήθεια της οικογένειας που βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σε βοηθήσει και αν υποκαταστήσει το κράτος και τις ανύπαρκτες υποδομές του.
Είσαι μαθητής δημοτικού με αγάπη στις τέχνες. Ξέχνα το. Ειδικότητες δεν υπάρχουν για σένα στο σχολείο.
Έχεις μαθησιακές δυσκολίες. Τμήμα Ένταξης δε στελεχώθηκε για να υποστηριχθείς.
Είσαι αλλοδαπός μαθητής μάθε ότι μάθεις στην τάξη γιατί τμήμα υποδοχής δεν υπάρχει.
Μην γκρινιάζεις γιατί μπορεί να προκαλέσεις τη μήνι και σοβάδες μπορεί να πέσουν στο κεφάλι σου την ώρα του μαθήματος στο ασυντήρητο σχολικό κτίριο.
Στο γυμνάσιο και πιότερο στο λύκειο εκπαιδεύεσαι ως άλογο κούρσας στο πώς να τρέχεις γρηγορότερα όχι πώς να «γεμίζεις» σαν άνθρωπός, πώς να μαθαίνεις, πώς συλλογικά να δρας. Στόχος μόνος να ξεπερνάς. Τη σχολική αποτυχία να φοράς και στον καιάδα του εργασιακού μεσαίωνα όλα να τα περνάς.
Βλέπεις στις ειδήσεις φρεγάτες να διαπλέουν τις θάλασσες για να υπερασπιστούν συμφέροντα των Ελλήνων πλοιοκτητών αλλά στραμπουλάς το πόδι σου στο κακοτράχαλο προαύλιο του σχολείου σου γιατί λεφτά για να φτιαχτεί το σχολειό σου δεν υπάρχουν.
Ιούνης του καύσωνα και εσύ στο ολοήμερο στάζεις από το ιδρώτα μέχρι να σε στοιβάξει κανένας εκπαιδευτικός στο γραφείο των δασκάλων ( τη μοναδική αίθουσα που κλιματίζεται στο σχολείο σου) μαζί με άλλους 40.
Είσαι σε απομακρυσμένο σχολείο και μαθαίνεις ότι του χρόνου εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων γιοκ. Τηλεκπαίδευση, εκπαιδευτική απομόνωση κι όπου βγει!!
Μεγαλώνεις με το όνειρο της επιτυχίας στο δημόσιο πανεπιστήμιο, κατέβηκες και σε κινητοποιήσεις για να το υπερασπιστείς και βλέπεις τα θέματα της Φυσικής να είναι για αστροφυσικούς. Βλέπεις σε κάθε εξεταστική διαδικασίας να σου βάζουν τον πήχη πάνω από τα ανθρώπινά, εφηβικά όριά σου. Και εκπαιδεύεσαι στο να εμπεδώσεις τη δική σου αχρηστία που όμως εντέχνως ανοίγει την πόρτα της αριστείας των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Είσαι 15 χρονών μετανάστης από τη Βενεζουέλα μαθητής του μουσικού σχολείου και μένεις στις εργατικές κατοικίες της Αλεξάνδρας. Σε προσαγάγουν βίαια την ώρα που πας για ψώνια στο περίπτερο σου πετάνε το ποδήλατο, σε χτυπάνε. Σε καθεστώς τρομοκρατίας, απειλών και εκβιασμού καλείς βοήθεια …αλλά… Πώς αλλιώς θα δε διώξουν το φιλέτο των Αμπελοκήπων για να «κερδίσουν».
Είσαι συμμαθητής/τρια της 11 χρονης Βασιλικής στην Ηλεία και συγκλονισμένος/η, προσπαθείς να επεξεργαστείς μέσα σου όλα αυτά που έγιναν και να δημιουργήσεις άμυνες να τα ξεπεράσεις. Πώς ξεπερνιέται όμως ο θάνατος ενός παιδιού; Ποια ταφόπλακα μπορεί να σκεπάσει παιδοβιαστές που κυκλοφορούσαν και κυκλοφορούν ελεύθεροι και αφήνουν ανυπεράσπιστα παιδιά;;
Ο αγώνας των εκπαιδευτικών μέσα και έξω από την τάξη είναι ο αγώνας και η φωνή υπεράσπισης της ζωής και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας – των παιδιών μας κι ως τέτοιον πρέπει να τον συνεχίσουμε αταλάντευτα δυναμικά και ενισχυμένα από τον Σεπτέμβρη!
Η σκέψη μας στα χιλιάδες δολοφονημένα παιδιά της Γάζας και όλων των πολέμων που είναι τα γεννήματα του καπιταλισμού και του φασισμού !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου