Εδώ «Τα Θρανία της Άνοιξης»!
Κυκλοφορεί ο 18 ος «Κοκκινολαίμης»!
Έρχεται με 30 χιλιόμετρα την ώρα!!!
Κυκλοφορεί το 18 ο καλοκαιρινό τεύχος του
«Κοκκινολαίμη» κι έρχεται με 30χλμ την ώρα! Το διασχολικό
αυτό έντυπο εκδίδεται από το 2020 και συμμετέχουν 12
ραδιόφωνα του «Σκασιαρχείου» μαζί με «Τα Θραύε της
Άνοιξης». Συμμετέχει στις δράσεις της Κοινωνικής
Παιδαγωγικής του «Σκασιαρχείου» και δρα στους δημόσιους
χώρους, τα πάρκα, τις πλατείες, τα μουσεία, τους
πεζόδρομους, τα σχολεία, τα βιβλιοπωλεία και στους λόφους.
Έτσι με την δράση των κοινωνικών κινημάτων απελευθερώσαμε
τη ζωή στον Λόφο του Στρέφη για να επιστρέψουν τα πουλιά
και τα παιδιά και πήραμε δύο στρέμματα να παίζουν τα παιδιά
στην πλατεία πρωτομαγιάς από την εταιρία ΜΕΤΡΟ.
Καινούριο τεύχος λοιπόν! Μέρα δημοκρατίας η 24 η Ιούλη
και για μας, μέρα των συνελεύσεων των παιδιών στις
παραλίες, στα βουνά, στις κατασκηνώσεις και στη δουλειά!
Γιατί κάποια παιδιά ακόμα δουλεύουν! Τι ύλη έχουμε; Με
αντάρτικο και λογοτεχνία, με Ευρώπη και βιβλία, όλο αγάπη
για τη συγγραφέα Αργυρώ Κοκορέλη που χάσαμε πριν δύο
χρόνια, στις 16 Μαΐου 2022. Προλάβαμε όμως να την
τιμήσουμε στο σχολείο της, το 54 Ο Αθηνών και τώρα της
ετοιμάσαμε πάλι ένα νέο αφιέρωμα. Και για τον Πάνο
Χριστοδούλου μια συνέντευξη έχουμε, από τον συντάκτη μας
τον Άρη! Και κείμενο της Ελένης Λ. έχουμε κι ελεύθερα
κείμενα των παιδιών!
Ουφ! Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι μόνο ότι αισθανόμαστε
πνιγηρά. Είναι οι πόλεμοι, τα σπίτια που μας πήραν, οι
φωτιές, η λιγοστή φύση που μας ξεκουράζει, η κυβέρνηση που
μας κούρασε και τα κλειστά πάρκα κάθε τόσο που θέλουν να
διαμαρτυρόμαστε στην Περιφέρεια της Αττικής για ν’ ανοίγουν.
Είναι τα φτωχά κατά το ένα τρίτο παιδιά που συναντάγαμε
στους δρόμους χωρίς κατασκηνώσεις, είναι η δουλειά των
γονέων τους που είναι ολημερίς με βασικό μισθό, είναι τα
κλειστά σχολεία που τους λείπουν και το ψηφιακό περιβάλλον
ως μόνη παρηγοριά. Είναι πως θα συνεχίσουμε με τα παιδιά να
κάνουμε βιβλία κι εφημερίδες και ραδιόφωνο για να τα πούμε
όλα αυτά. Και δεν θα σιγήσουμε μέχρι να έρθει δικαιοσύνη. Και
να σιωπήσουμε μόλις έρθει.
Μέχρι τότε εμείς θέλουμε να φωνάξουμε: περισσότερους
χώρους στα παιδιά, βιβλία, βιβλιοθήκες και χώρους
κοινοτικούς να κάνουν τη δική τους αυτοδιαχείριση στο βουνό ή
στην θάλασσα, όπως ο Φάνης στα «Ψηλά Βουνά»! Κι ας κάηκε
τρεις φορές αυτό το βιβλίο με την ιστορία του! Κέντρα εφήβων
παντού! Ανοιχτά σχολεία για ομίλους ιστορίας της γειτονιάς,
λογοτεχνίας και προσωπικοτήτων που έζησαν κοντά στα
σχολεία μας! Θέλουμε ελεύθερους δημόσιους χώρους για τα
παιδιά. Κι εδικά το Πολυτεχνείο που όλο μας το κλείνει ο
Πρύτανης! θέλουμε φίλους μας την Τζέλα, την Λέλα, τον
Κόρνα και τον Κλεομένη. Θέλουμε τον ουρανό με τ’ άστρα,
γιατί όπως λέει κι ο Ροντάρι γιατί ανήκει σ’ όλους! Και ρωτά:
γιατί δεν ανήκει κι η γη;
Καλοκαίρι, καλοκαιράκι χωρίς αεράκι, με ανεμογεννήτριες
στα βουνά που εκπέμπουν θερμότητα, χωρίς αετούς και
γιορτάζουμε πενήντα χρόνια αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Η μεταπολίτευση γιορτάζει την κρίση εκπροσώπησης του λαού
μας. Τα παιδιά μπήκαν στη χώρα μας σε περίοπτη θέση και
τώρα τα αποδεκατίζουμε! Γκιλοτίνα στους μικρούς βασιλιάδες!
Εμείς νοσταλγούμε όμως την άμεση δημοκρατία, το
κώνειο του Σωκράτη, τα πηγαδάκια, τα κινήματα της πόλης
που θορυβούν, τον αντίλαλο στις φωνές, τη ρητορική του
στέντορα, αλλά και το ραδιόφωνο που μπαίνει στα σπίτια των
ανθρώπων και τους βγάζει έξω απ’ αυτά. Σ’ αυτά τα σιωπηλά
περιβάλλοντα που ζούμε κάτω από τη θάλασσα ο ήχος μας
δίνει προορισμό και χροιά για να καταλάβουμε αν ήρθε η ώρα
ν’ αλλάξει ο κόσμος. Αλλαγές γίνονται, αυτές της επιθυμίας
του κεφαλαίου. Όχι όμως αυτές που ακόμη εμείς δεν είπαμε τι
θέλουμε.
Ας το πούμε λοιπόν: να κάνουμε το κέντρο της Αθήνας
φιλικό αρχιτεκτονικά στα παιδιά, τα ζώα, τα ποδήλατα, τα
ΑΜΕΑ, στην νεολαία, στα πουλιά, στα σχολεία που κάνουν
εξόδους στην κοινότητα, στους πεζούς, στην τρίτη ηλικία, στο
φλερτ και στο παιχνίδι. Όλοι οι πεζόδρομοι να οδηγούν στον
εθνικό κήπο, στο πεδίο του Άρεως, στα μουσεία και στους
λόφους! Να έχουμε υπαίθριες βιβλιοθήκες σε όλους αυτούς
τους χώρους και να γίνονται μαθήματα των σχολείων. Θέλουμε
τα σχολεία να βγαίνουν έξω από τα σχολεία. Και σ’ όλη την
πόλη να ανεμίζουν οι τυπωμένες σελίδες των βιβλίων. Κι ένα
μικρό λεωφορείο να παίρνει τα παιδιά και να τα πηγαίνει στο
δημοτικό ραδιόφωνο για να ακούμε τη φωνή τους! Ο μικρός
πολίτης με τα βιβλία του στα χέρια εν δράσει! Κι ο Εγωιστής
Γίγαντας φίλος του!
Καλό καλοκαίρι παιδιά! Το καλοκαίρι είναι για τον φτωχό,
μην το ξεχνάμε. Τα δέντρα μας είναι η ελπίδα μας. Κι εμείς
ένα κολύμπρι, αυτό είμαστε, τόσο μπορούμε τόσο κάνουμε.
Κουβαλάμε το νερό μας και ποτίζουμε τα δέντρα μας και
σβήνουμε τις φωτιές των μεγάλων.
Κοιτάμε τα δέντρα κι όχι το δάσος γιατί το δάσος κάηκε.
Και το λέμε με το χωνί μας! Ακούστε ακόμη και τις
«Ετεροτοπίες» στο 2510radio για να βιώσετε την παιδική
ηλικία στη διάρκεια της Χούντας μέσα από την προσωπική
ιστορία του Τάκη Καλδή. Η πρόσφατη εκπομπή μας λέει πολλά
γι’ αυτά που διαβάσατε!
Ήταν «Τα Θρανία της Άνοιξης» - το ραδιόφωνο των
παιδιών. Στο μικρόφωνο και στο κείμενο ήταν ο κος Μπαμπάλ,
24/7/2024, Αθήνα – Πεδίο του Άρεως – Εξάρχεια.
https://www.mixcloud.com/2510radio/18062024-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου