Λέγεται ότι τα καλά σχολεία είναι καλά σχολεία, όχι τόσο λόγω του εξοπλισμού που διαθέτουν και των μεθόδων που εφαρμόζουν, αλλά περισσότερο γιατί τα επιλέγουν μαθητές που θέλουν να αριστεύσουν.
Γιατί λοιπόν να μην λειτουργούν όλα τα σχολεία στην Ελλάδα σαν πρότυπα; Όμως, ενώ τα Πρότυπα επιλέγουν τους καλύτερους, τα άλλα σχολεία δεν μπορούν καν να βοηθήσουν όσους υστερούν.
Πανελλήνιες, διαγωνισμοί PISA, νεανικές συμμορίες και η γενικότερη εικόνα των νέων, δείχνουν ότι η κατάσταση στα Δημόσια Σχολεία είναι αφόρητη. Γίνεται μεταρρύθμιση στην Παιδεία, αν και δεν έχει προηγηθεί διερεύνηση των αιτιών των προβλημάτων που (κατά τη γνώμη μου) είναι:
(1) η ασυνάρτητη διδακτέα ύλη,
(2) οι οδηγίες λειτουργίας που δημιουργούν παρά λύνουν προβλήματα,
(3) η χωρίς προϋποθέσεις προαγωγή των μαθητών,
(4) η εχθρική αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών (από το Υπουργείο κλπ) και η απαξίωση της γνώμης τους.
Η αποτελεσματική διδασκαλία δεν αξιολογείται, αν δεν είναι στα πλαίσια των μεθόδων της βιομηχανίας μεταπτυχιακών των Παιδαγωγικών Σχολών, αν και όσοι εισάγονται στα Πανεπιστήμια και στα Πρότυπα, όσοι μαθαίνουν ξένες γλώσσες, το οφείλουν στην απλή διδακτική μέθοδο των Φροντιστηρίων. Όλες οι αποφάσεις παίρνονται κεντρικά και οι αρμόδιοι είναι στο απυρόβλητο των αξιολογήσεων. Δεδομένων των προβλημάτων και του αναλφαβητισμού, τα περί κριτικής σκέψης και καινοτομιών είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Η αντίθεση ορισμένων στην γραφειοκρατική Μη-Αξιολόγηση που προχωρά, δεν ωφελεί. Ούτε νόμοι και μέτρα, στην Ελλάδα που δεν λειτουργεί τίποτα, συνεπάγονται βελτίωση. Δυστυχώς, για την δημόσια Παιδεία δεν υπάρχει αισιόδοξη προοπτική. Δυστυχώς, για όσους προσπαθούν για βελτίωση της Παιδείας, «η φωνή τους είναι πια περιθωριακή».
*Ο Άλκης Σοφός είναι καθηγητής Γυμνασίου
(το κείμενο γράφτηκε σαν απάντηση – σχόλιο στα κύρια άρθρα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» στις 21/5 και 23/5/2024)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου