Τα θρανια
της ανοιξης
σελ.: 4-5
Φιλολογικό καφενείο: σελ. 2-3 / ο κοκκινολαιμησ προτεινει: Σελ. 6-7 / τα ξαδερφακια μασ: σελ. 8
Εδώ «Τα θρανία της Άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών!
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σήμερα παιδιά το καλοκαίρι έφτασε στην
μέση του. Μόλις τελειώνουν τα σχολεία
περιμένουμε το τραγούδι του τζίτζικα κι από
Σεπτέμβρη πάλι μέρμηγκες. Βέβαια πολλά
παιδιά ακόμα εργάζονται αλλά όπως και να
το κάνουμε το καλοκαίρι είναι για τον φτωχό.
Για την πολιτική τι να πούμε; Τα σύνορα
των μεγάλων έφυγαν από τη θέση τους
κι ήρθαν στις καρδιές μας. Το πάθος μας
για τα παιδιά λίγοι/ες το συμμερίζονται. Η
μονάκριβη Παλαιστίνη μας το αποδεικνύει.
Στο διδακτήριο της οδού Κωλέττη η γ ́ τάξη
όλη τη χρονιά φέτος αφιέρωσε τις δράσεις
της στην Παλαιστίνη. Κείμενα, αρχιτεκτο-
νική, τραγούδι, διαμαρτυρία, πινακίδες,
λογοτεχνία, όλα για τη Παλαιστίνη. Όπως
και την προηγούμενη χρονιά όλα για τον
άλλο πόλεμο.
Και λέμε όχι στη βία την πολύμορφη.
Αυτή που τιμωρεί και δίνει αποβολές, αυτή
με τον μεγάλο αριθμό αστυνομικών που
βλέπουμε στον δρόμο, αυτή των συναθροί-
σεών μας στις παλέτες με έναν αστυνομικό,
αυτή των συμμαθητών μεταξύ τους, αυτή
που αφανίζει μια χώρα, αυτή που κάνει τον
μπαμπά να σηκώνει χέρι στη μαμά, αυτή
της πολιτικής κάθε μέρα από τους δημο-
σιογράφους, αυτή του διαχωρισμού σαν να
έχουμε απαρτχάιντ στις αυλές των σχολείων
και στην κοινότητα ή αυτή που έρχεται με
το λεωφορείο της Ρόζας. Ίσως να λέμε ναι
μόνο στη βία της γραφής.
Μπήκαν στον κόπο τα παιδιά να κάνουν
την αναγεννημένη Παλαιστίνη, να διαμαρτυ-
ρηθούν στον Εγωτιστή Γίγαντα να τους δώσει
πίσω τον κήπο του, να γίνουν τυπογράφοι,
αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι και ποιητές
γένους αρσενικού και θηλυκού. Η άνοιξη
τα βρήκε να διαμαρτύρονται στην πλατεία
Πρωτομαγιάς γι’ αυτά που κάνουν οι μεγάλοι
και να κάνουν συνελεύσεις για να σώσουν
οτιδήποτε κι αν σώζεται. Ζωγράφισαν τα
δέντρα της πλατείας Εξαρχείων κι έκαναν
κομπόστ με τους κουβάδες τους πριν τους
πάνε στην παραλία. Έκαναν ραδιόφωνο σε
μία και δύο και 12 πόλεις κι ονειρεύονται
Καραγκιόζη και κατασκήνωση. Θέλουν
και βουνό και θάλασσα. Εκεί στην άμμο
θα γράψουν πάλι αυτά που θέλουν και θα
έρθει το κύμα να τα σβήσει.
Καλό καλοκαίρι παιδιά! Ο Σεπτέμβρης
είναι μπροστά μας! Ήταν «Τα θρανία της
Άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδιών.
Στο κείμενο και στο μικρόφωνο ήταν ο κος
Μπαμπάλ, 24/7/2024, Αθήνα – Πεδίο του
Άρεως – Εξάρχεια.
η πινακοθηκη
των παιδιων
σελ.: 5
ςυνεντευξη με
τον πανο χριςτοδουλου
σελ.: 7
35ο
Δ. Σχ. Εξαρχείων,
Η αναγεννημένη Παλαιστίνη, γ’ τάξη, 2024.
Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ
το διασχολικό έντυπο του ραδιοφώνου
των παιδιών «Τα θρανία της ́Άνοιξης»
Τευχος 18 - καλοκαιρι 2024
Κυκλοφόρησε τον ιουλιο του 2024
Εκδόσεις Ars Nova - Γιάννης Κορναράκης
Τζαβέλλα 1, 10681 Αθήνα
Τηλ.: (+0030) 210 3801191
ΥπεΥθΥνοσ Υλησ: Μπάμπης Μπαλτάς
Επικοινωνια
arsnova.p@gmail.com
babisbaltas1@gmail.com
Συντακτικη ομαδα
Άρης, Αλίμα, Αφροδίτη, Βίκτωρας, Ελένη Λ.,
Εφραίμ, Δανάη, Ηλίας, Ηρώ, Θάλεια, Θεοδω-
ρής, Ιωάννα Α., Κάλλια, Κάτια, Κλειώ, Λυδία
Ν., Μαριάντζελα, Μαντίχα – Μουχάμεντ, Μικέλ,
Νικήτα, Παναγιώτης, Πέρσα, Πολυτίμη, Πρινς,
Ραφαέλα, Στεφανία, Στρατής.
Τα 12 ραδιοφωνα των παιδιων
Τα Θρανία της Άνοιξης: https://wakelet.com/@
ta_thrania_tis_anoiksis
Ραδιοκομήτες-Πύργος: https://padlet.com/
agmihal85/tdv1selys4n5dxgc
Ράδιο Ελευθερές-Καβάλα: http://
europeanschoolradio.eu/el/archives/
school/9500411
Εδώ ξέφρενο σχολείο-Χανιά: https://
diktiosxolionchania.blogspot.com/2021/01/
blog-post_26.html
Μικροί εξερευνητές-Νέο Ηράκλειο Αττικής
Ραδιοπεριπέτειες-Πετρούπολη Αττικής
Κόκκινη τσουλήθρα-Δάφνη Αττικής
Zacharo Radio Project-Ζαχάρω Ηλείας
Συνεργατικό ραδιόφωνο-Πάτρα
ΕΡΤ-5 - Θησείο
Ραδιοφωνές - Καλλιθέα
Το ραδιόφωνο των 6 ηπείρων - Γαλάτσι
Με τη συνεργασία του 2510 radio,
του τυπογραφείου PRINTZAR και
της Smart Kit Electronics
Διανεμεται δωρεαν
ςε ςχολεια και βιβλιοπωλεια
ISSN: 2732-6217
2
Παιδαγωγική Ομάδα
«Το Σκασιαρχείο»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άγιος Βασίλης που χρειάζο-
νταν βοήθεια γιατί τα ξωτικά του είχαν φύγει. Ήρθε λοιπόν
ο Άγιος Καλοκαίρης και του είπε: « Χαλάρωσε, αργούν τα
Χριστούγεννα!». Του είπε ότι πρέπει να χαλαρώσουν και τα
ξωτικά κι ότι πρέπει να κάνει διακοπές.
Έτσι ο Άγιος Βασίλης και ο Άγιος Καλοκαίρης ξεκίνησαν
προς την Κεφαλλονιά και πήγαν στα αξιοθέατα , όπως τις
θάλασσες και τα όμορφα χωριά. Μετά από την Κεφαλλονιά,
πήγανε στο Λουτράκι και στο ξενοδοχείο Hotel Palace. Το
βράδυ τους το πέρασαν στις θάλασσες και στο ξενοδοχείο,
μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και γύρισαν τα ξωτικά.
Έτσι ο Άγιος Βασίλης και ο Άγιος Καλοκαίρης γύρισαν κι αυτοί.
Έγιναν φίλοι και μαζί με τα ξωτικά κάνανε γιορτή. Αλλά ο Άγιος
Καλοκαίρης μετά την γιορτή έπρεπε να φύγει γιατί τους είπε ότι
αυτός είναι ο βασιλιάς του Καλοκαιριού.
(Ελεύθερο κείμενο: Παναγιώτης)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάποια φαντασματάκια
και η μαμά τους ήταν μια σοφή κουκουβάγια.
Τα φαντασματάκια λοιπόν χόρευαν όσο η κου-
κουβάγια μαγείρευε το μεσημεριανό. Όταν το
φάγανε πήγαν να παίξουν στον κήπο. Μετά τους
πήγε σε μία φανταστική παιδική χαρά. Αυτή
η παιδική χαρά είχε μια τσουλήθρα και μια
τραμπάλα. Το καλύτερο ήταν τα σκοινιά. Τα
σκοινιά ήταν τα αγαπημένα τους...
(Eλεύθερο κείμενο: Λυδία Ν.)
Ένας κοκκινολαίμης που πήγε διακοπές
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας κοκκινολαίμης στην
Κρήτη, στο Ηράκλειο, που ήθελε να πάει διακοπές στην
Ιταλία την άλλη μέρα. Ήρθε η Παρασκευή, η μέρα και
θα πήγαινε τώρα στην Ιταλία. Πρώτα είχε ετοιμάσει
τη βαλίτσα του και μετά πήγε στον ουρανό. Μετά
ήταν κουρασμένος κι έφτασε στη Σιένα στην Ιταλία
και πήγε σ’ ένα hotel και μετά κοιμήθηκε. Την άλλη
μέρα ξύπνησε και βγήκε έξω. Πήγε σε μία πίτσα
Restaurant κι αγόρασε 5 πίτσες κι έγινε χοντρός.
Μετά έδωσε 6 χωνιά για ραδιόφωνο στα παιδιά.
Τράβηξε φωτογραφίες με τα παιδιά κι είπε «αλιβεντέρτσι»
στα Ιταλικά, δηλαδή «γειά σας». Μετά έφυγε από την Ιταλία κι
ήρθε πάλι στο Ηράκλειο Κρήτης.
(Eλεύθερο κείμενο: Πρίνς)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας αστερίας που χόρευε με τον
κάβουρα κι έστησαν χορούς. Μετά είδαν Καραγκιόζη
στον βυθό της θάλασσας κι έπειτα όλα τα καβούρια κι
ο αστερίας πήγαν στα σπίτια τους.
(Eλεύθερο κείμενο: Κλειώ Κ.)
3
Ευρώπη I
Είχαμε εκλογές. Η Ευρώπη για εμένα είναι σπουδές, ειρήνη
και διακοπές. Αλλά η Ευρώπη στηρίζει τον πόλεμο και για
να τον σταματήσει της λέμε να σταματήσει να στηρίζει τον
πόλεμο. Επίσης θέλουμε ν’ αφήσει ελεύθερη την χώρα μας
την Ελλάδα για να παράγει ότι θέλει.
(Eλεύθερο κείμενο: Ραφαέλα)
Ευρώπη II
Για εμένα η Ευρώπη είναι τα
ταξίδια, η ειρήνη, να σπου-
δάσω, να μαθαίνω και να μην
υπάρχει βία. Θέλω η Ευρώπη
να σταματήσει τον πόλεμο.
Επίσης να αφήσει την χώρα
μας ελεύθερη.
(Eλεύθερο κείμενο: Νικήτα)
Μόνος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν
ένα αγόρι, ο Μουσταφά.Πή-
γαινε στο σχολείο και στο πάρ-
κο.Στο πάρκο έπαιζε όλη μέρα.
Μια μέρα είπε «δεν έχω φίλο ένα
παιδί». Έκανε παρέα τελικά μ’ ένα
άλλο αγόρι, τον Ιμπραήμ κι αυτός από
το Αφγανιστάν. Ο Μουσταφά τον χτύπησε κι ο Ιμπραήμ
έφυγε. Τελικά όποιος χτυπάει μένει μόνος του.
(Eλεύθερο κείμενο: Μαντίχα – Μουχάμεντ)
Σαν του Ροντάρι
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια αγελάδα. Κυκλοφορούοε
στα βουνά. Μια μέρα συνάντησε ένα σκουλήκι που κου-
βαλούσε πάνω του ένα πρόβατο. Πίσω από την αγελάδα
ερχόταν τρέχοντας ο «Σκύλος που γαύγιζε δυνατά».
Ξαφνικά εκείνη τη στιγμή άνοιξε μια πύλη ανάμεσα στα
βράχια. Από μέσα πετάχτηκε ένας «Μικρούλης πολεμιστής»
κρατώντας μία μπλούζα. Άνοιξε το στόμα του και φώναξε:
«Πατέραααα!»
Η αγελάδα, το πρόβατο, το σκουλήκι και ο «Σκύλος που
γαύγιζε δυνατά» γυρίσαν και τον κοίταξαν με απορία. «Ο
Μικρούλης πολεμιστής» έβαλε τα κλάματα. Τους είπε ότι
από τότε που ήταν μωρό, ήταν φυλακισμένος μέσα στην
πύλη, ανάμεσα στα βράχια.
Το σκουλήκι έβγαλε από την τσέπη του μία χούφτα με
φασόλια και τα έδωσε στον «Μικρούλη πολεμιστή» για να
τα φάει. Το πρόβατο έβγαλε τις βελόνες του και άρχισε
να πλέκει ένα μικρό αερόστατο. Ο «Σκύλος που γαύγιζε
δυνατά» πλησίασε τον «Μικρούλη πολεμιστή» και άρχισε
να μυρίζει την μπλούζα.
Η αγελάδα άρπαξε με το ένα πόδι τον «Μικρούλη πολε-
μιστή», με το άλλο το σκουλήκι, με το τρίτο τον «Σκύλο
που γαύγιζε δυνατά» και με το τελευταίο άρπαξε το
πρόβατο. Τους ανέβασε όλους στη ράχη της και
άρχισε να καλπάζει προς την κορυφή του βουνού.
Όταν έφτασαν όλοι μαζί, άνοιξαν το αερόστατο,
μπήκε μέσα ο «Μικρούλης πολεμιστής», «η
μπλούζα του πατέρα» και ο «Σκύλος που γαύγιζε
δυνατά» και έφυγαν πετώντας.
Επιμέλεια: Κυρία Σταυρούλα
Συγγραφική Ομάδα: Αλίμα, Αφροδίτη, Βίκτωρας, Εφραίμ, Ηλίας,
Θεοδωρής, Κάλλια, Μαριάντζελα, Μικέλ, Πολυτίμη, Στεφανία,
Στρατής.
36ο
Δημοτικό σχολείο Αθηνών, Δ2
N
W E
W
N
W E
W
Πες μου την ιστορία σου!*
Πώς μοιάζει ο κόσμος από την οπτική
γωνία των παιδιών και των εφήβων;
Αυτό ήταν από την αρχή το κεντρικό
ζήτημα της ραδιοφωνικής εκπομπής Wiener Radiobande.
Κατά το σχολικό έτος 2020/21 συλλέγουμε κάθε μήνα
συναρπαστικές ιστορίες, τις οποίες αφηγούνται παιδιά
και έφηβοι. Οι πιο ωραίες ιστορίες θα μεταδίδονται τον
επόμενο μήνα σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού
Radio Orange 96.0.
Τα παιδιά αφηγούνται ιστορίες που έχουν βιώσει τα ίδια,
ιστορίες που επινόησαν τα ίδια, ιστορίες για το μέλλον: πώς
φαντάζεσαι τον κόσμο σε 10 χρόνια;
Οι ιστορίες διάρκειας 3 έως 5 λεπτών καταγράφονται
με συσκευή εγγραφής ή smartphone και στέλνονται στο
radiobande@bildungsserver.wien, μέσω μέιλ, Dropbox,
WeTransfer κ.λπ. Περαιτέρω πληροφορίες: christoph.
kaindel@bildungsserver.wien
Για κάθε συμμετέχοντα/ουσα μαθητή/τρια πρέπει να
υποβληθεί δήλωση συγκατάθεσης από τους γονείς του/
της, που θα επιτρέπει να ακουστεί στο ραδιόφωνο η φωνή
του παιδιού τους (λινκ για τη δήλωση συγκατάθεσης: http://
bit.ly/zustimmung_geschichte)
Αναμένουμε με χαρά πολλές συναρπαστικές ιστορίες!
Το Wiener Radiobande (Ραδιοφωνική Συμμορία της Βιέν-
νης), το μαθητικό ραδιόφωνο της Βιέννης, εκπέμπει κάθε
2η και 4η Δευτέρα του μήνα από τις 11:00 έως τις 11:30 στο
Radio Orange 94.0. Στην εκπομπή μεταδίδονται ηχητικές
παραγωγές κάθε είδους που έγιναν σε σχολεία της Βιέννης
– ανταποκρίσεις, ιστορίες, ακουστικά έργα, συνεντεύξεις,
ρεπορτάζ, κριτικές βιβλίων, ταινιών ή παιχνιδιών, τραγού-
δια, αυθόρμητα στιγμιότυπα, πειραματισμοί με θορύβους
και ήχους... Όλα τα θέματα, όλες οι γλώσσες, όλες οι ιδέες
είναι εφικτές!
http://radiobande.at | radiobande@bildungsserver.wien
*μτφ Λίνα Φ. από το αυστριακό περιοδικό Elise, τχ.19
4
Εδώ «Τα θρανία της Άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών!
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σήμερα, 16 Μαίου, κλείνουν 2 χρόνια
από το θάνατο της μητέρας μου. Κι είναι
τώρα που ο Μπάμπης, ο δάσκαλος, μου
ζήτησε να γράψω μια βιβλιοπαρουσία-
ση για το βιβλίο της Η ζωή με τον πατέρα
(1987). Μέρες φορτισμένες κι αυτό το
πιο φορτισμένο συναισθηματικά από
τα έργα της, για την ίδια και για μένα.
Η ιστορία της οικογένειας, η ιστορία
της χώρας. Από την αρχή της κατοχής
έως το τέλος του εμφυλίου. Στο χωριό,
στην Πάτρα, στην Αθήνα.
1949. ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. Ο πατέρας στη Μακρόνησο. Τα νέα του
σπάνια. Πέντε γραμμές πάνω σ’ ένα κίτρινο δελτάριο: «Είμαι καλά,
σας αγαπώ...». Και πάνω τους ριγμένη η σφραγίδα με τα μεγάλα
μαύρα γράμματα: «ΕΛΟΓΟΚΡΙΘΗ». Το ραδιόφωνο ουρλιάζει:
«Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν...».
Η Αργυρώ, με την πάνινη σάκα, ξεκινάει για το σχολείο. Τρέχει να
προλάβει το πρωινό συσσίτιο. Σφίγγει τα χέρια πάνω στο ζεστό
τσίγκινο κύπελλο. Σε λίγο θά’ ρθει η μάνα να ρωτήσει το δάσκαλο
«Πώς τα πάει;» κι εκείνος θ’ ανοίξει τον κατάλογο και θα της πει:
«Όχι καλά. Είναι αφηρημένη, σαν απούσα».
Μια ιστορία και μια ιστορική περίοδος που έχει
αποσιωπηθεί, αλλά καθόρισε τον παππού
μου, τη γιαγιά μου, εμάς, ολόκληρη την
ελληνική κοινωνία και το σύγχρονο
πολιτικό γίγνεσθαι. Όνειρα, πόνος,
ήττα, απογοήτευση, θυμός, αγώνας,
τρυφερότητα, σ’ έναν συνεχόμενο
κύκλο. Ένα τραύμα που ίσως τώρα
αρχίζει να επουλώνεται στις νεό-
τερες γενιές. Στο βιβλίο όλ’ αυτά
φιλτραρισμένα από την παιδική
αθωότητα και ανάγκη.
Όπως γράφει ο Κυριάκος Ντε-
λόπουλος παρουσιάζοντάς το στην
Καθημερινή (δυστυχώς δεν έχω την
ημερομηνία έκδοσης του συγκεκριμέ-
νοου φύλλου): «Το συντομότερο πεζογράφημα
παρουσιάζει ασυνήθιστη δομή και ποικιλία ύφους και
γραφής και αριστοτεχνική ανάμιξη προσωπικών πιθανώς βιω-
μάτων, δύσκολων ιστορικών – σε πρώτο πλάνο και ως υπόβαθρο
– γεγονότων και αξιόλογες ψυχολογικές περιγραφές ηρώων. Η
συγγραφέας διατηρεί συνεχώς τον έλεχγο της αφήγησης και δεν
ξεστρατίζει ποτέ προς το αδιάφορο, το μη απαραίτητο και το
άσκοπα ωραίο».
Η Αργυρώ Κοκορέλη ξεκίνησε να γράφει από την εφηβεία
της. Λίγο πριν τα 20 της χρόνια εκδόθηκε μια ποιητική της
συλλογή που την ονόμασε Έκρηξη Σιωπής (1958). Λίγους
μήνες αργότερα στο μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό Νέοι
Σταθμοί (Χρόνος πρώτος, τεύχος 3, Μάρτης 1959) δημοσι-
εύτηκε ένα ποίημά της:
ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ
Ένα ποτάμι που φεύγει...
Το ζεστό καλοκαίρι που ανθίζει τον έρωτα
στις καρδιές των ανθρώπων.
Οι δρόμοι που φέρνουν στη ράχη τους
την καλημέρα του ήλιου ή τη θλίψη
της παντέρημης νύχτας.
Ο άνεμος που στροβιλίζει στα πέλαγα
τα χαμένα μας όνειρα.
Η ζωή των μικρών λουλουδιών που μικραίνει
κάθε ώρα του ήλιου.
Ω απ’το σάπιο κρανίο φυτρώνουν
λουλούδια την άνοιξη,
όπως άλλοτε ξεπήδαγαν σκέψεις...
Κι η ζωή, πηγή που αναβλύζει χιλιόχρονη
ποτάμι που φεύγει...
Αφού γέννησε τα τρία παιδιά της άρχισε να γράφει
και να εκδίδει παραμύθια. Καθώς μεγαλώναμε
πέρασε και στην εφηβική λογοτεχνία. Με-
γαλώναμε ηλικιακά μαζί με τα βιβλία της.
Γράφει ο Κ. Ντελόπουλος κλείνο-
ντας το άρθρο του: «Πολλά βιβλία για
μεγάλους μπορούν να διαβαστούν και
από τα παιδιά, έστω και αν δεν γρά-
φτηκαν γι’ αυτά. Ελάχιστα όμως βιβλία
για παιδιά μπορούν να διαβαστούν και
από μεγάλους. “Η ζωή με τον πατέρα”
ανήκει και στις δύο κατηγορίες.».
Η Ελένη Σαραντίτη στην παρουσί-
αση του βιβλίου στην Ελευθεροτυπία
( Σάββατο 5 Νοεμβρίου 1988):«..., η
Αργυρώ Κοκορέλη έγραψε ένα μυθιστόρημα
πικρό, ωστόσο ωραίο, συγκινητικό, με πάθος
έντονο και απολύτως προσωπικό, μια ιστορία φλεγό-
μενη κι εφιαλτική: Τα πάθη. Το εξουθενωμένο κοριτσάκι....
Ποιο είναι το βάλσαμο και ποια η παρηγοριά για ν’ αντέξει κι άλλο;
Ο πατέρας... Μυθιστόρημα γραμμένο με μαεστρία κι ένταση,
εκρηκτικό σχεδόν,...)».
Και ξέρετε, στην οικογένεια δεν γνωρίζαμε το πόσο
Η ζωή με τον πατέρα
Αργυρώ Κοκορέλη
Εκδόσεις Κέδρος, 1987
ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ: Μια δημιουργική δράση
Αγαπητοί αναγνώστες,
είμαστε μια μικρή ομάδα της Στ’ τάξης του 13ου Δ.Σχ. Χανίων,
που πριν από λίγο καιρό αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια
δράση, την «ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ».
Η «ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ» είναι μια σχολική
δράση ζωγραφικής, στην οποία έχουμε
αφιερώσει πολλές ώρες προετοιμασίας
και συνεργασίας με σκοπό να εξελίσσεται
και κάθε εβδομάδα σε κάτι καλύτερο που
θα ενθουσιάζει τους συμμαθητές μας
και θα τους παρακινεί να συμμετάσχουν!
Ο πιο βασικός λόγος που ξεκινήσαμε
αυτήν την δράση είναι για να δείξουμε
στα παιδιά του σχολείου πως υπάρχουν
αμέτρητα πράγματα και θέματα για να
ασχοληθούν στον ελεύθερό τους χρόνο,
εκτός από τα ηλεκτρονικά. Ακόμη θέλαμε
να αξιοποιήσουμε και εμείς χρόνο και να
ενδιαφερθούμε για κάτι διαφορετικό αφού
είναι η τελευταία μας χρονιά στο δημοτικό
και θέλουμε να συγκρατήσουμε όσες πιο
πολλές αναμνήσεις είναι δυνατόν !
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ
Η οργάνωση της δράσης είναι κάτι πολύ απαιτητικό καθώς,
αρχικά κατασκευάσαμε και διακοσμήσαμε με διάφορα
λαμπερά στοιχείαένα μεγάλο κουτί για να βάζουν μέσα τις
πολύχρωμες ζωγραφιές τους όσα παιδιά συμμετέχουν!
Επίσης, μαζεύουμε γλυκά και δώρα όπως σετ με χρώματα
ή βιβλία τέχνης, για τα τρία έργα που βραβεύονται κάθε
φορά. Φυσικά, το σχολείο μας που δεν παύει να μας στη-
ρίζει κι έχει αναλάβει όλα τα βραβεία-δώρα.
Ακόμα, φτιάχνουμε επαίνους για τους μικρούς μας φί-
λους που αγωνιούν για την ημέρα της ανακοίνωσης των
βραβείων!Φυσικά,με κάθε λήξη του διαγωνισμού και μετά
την επιβράβευση, εκθέτουμε όλα τα έργα των μικρών μας
ζωγράφων και κατασκευάζουμε αφίσες για την ανακοίνωση
του επόμενου θέματος.
Το μόνο που επιθυμούμε είναι τα παιδιά να αγαπήσουν
την ζωγραφική και να εξωτερικεύσουν
τα συναισθήματά τους μέσα από αυτήν...
Για αυτό βραβεύουμε τα έργα, ανάλογα
με τα χρώματα τη σχεδίαση και την φα-
ντασία τους!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Οι ευχάριστες στιγμές σε τέτοιες δράσεις
είναι χιλιάδες καθώςερχόμαστε ψυχικά πιο
κοντά και μπορούμε να καλλιεργήσουμε
τα συναισθήματά μας ή να μιλήσουμε με
άτομα που ποτέ δεν είχαμε επιχειρήσει!
Μία από τις πιο χαρούμενες στιγμές μας
κατά την διάρκεια της δράσης είναι όταν
μας ρωτούν για την «ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ» και
εκτιμούν τη δουλειά μας !
Θα προτείναμε αυτήν την ιδέα σε όλους
σας και είμαστε σίγουροι ότι θα την αγα-
πήσετε! Είμαστε στην διάθεση όλων των
σχολείων και μπορούμε να λαμβάνουμε
ερωτήματα από όποιον χρειάζεται την βοήθειά μας!
Είναι τεράστια τιμή μας και μεγάλη ευκαιρία να μοιρα-
στούμε τη δράση μας, η πρότασή που μας κάνατε και σας
ευχαριστούμε από καρδιάς!
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
το Στ ́1 του 13ου Δ.Σχ. Χανίων
(και η δασκάλα των εικαστικών κα Έυα)
5
γνωστή συγγραφέας ήταν η Αργυρώ Κοκορέλη. Ξεφυλλίζω
τώρα κάποια αρχεία της, κοιτάζω φωτογραφίες, βραβεία,
επαίνους, διαβάζω κριτικές και βιβλιοπαρουσιάσεις κι η ει-
κόνα ανασυντίθεται. Στο σπίτι ήταν απλώς «η μαμά». Και στο
βιβλίο η ζωή με τον πατέρα είναι πραγματικά αποτυπωμένη
μια πτυχή από την ψυχή της γλυκιάς, αστείας, θλιμμένης,
τραυματισμένης, μοναχικής, λαμπερής κόρης και μητέρας.
Ήταν «Τα θρανία της Άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδι-
ών. Στο κείμενο και στο μικρόφωνο η Ελισάβετ Κοκορέλη,
16/5/2024, Βασιλικά Ευβοίας. Αργυρώ Κοκορέλη και Ζωρζ Σαρή
Ο κοκκινολαιμης προτεινει...
6
Αστεριξ - Στον δρομο για την Κίνα
R. Goscinny - A. Uderzo
ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ
Η πριγκίπισσα Φου Γι πηγαίνει στη
Γαλατία για να ζητήσει βοήθεια
από τους Γαλάτες, ώστε να σώσει
την αυτοκράτειρα-μητέρα της. Την
έχουν απαγάγει ο πρίγκιπας Ντεν Σιν
Κουίν και ο κακός Ρι Κι Κι. Οι Γαλάτες
δέχονται και η περιπέτεια ξεκινάει...
και τελειώνει όπως πάντα με ένα
φαγοπότι.
Παρουσίαση: Ηρώ
ΑΤΛΑΣ Ποδοσφαίρου
Τζέιμς Μπάκλεϊ
εκδόσεις Μεταίχμιο
Το βιβλίο εξηγεί πως αναπτύχθηκε
το ποδόσφαιρό από την αρχαιότητα
μέχρι σήμερα. Όλοι οι αρχαίοι λαοί
έπαιζαν κάτι αντίστοιχο. Στην Κεντρική
Αμερική έπαιζαν οι Ολμέκοι, οι Ίνκας
και οι Μάγια. Στη συνέχεια το βιβλίο
εξηγεί αναλυτικά τους κανόνες του
παιχνιδιού. Σε άλλο κεφάλαιο έχει όλες τις μπάλες από το 1850
μέχρι το 2020. Παρουσιάζει ακόμα διάφορα στάδια, όπως το
στάδιο Αζτέκα και το Allianz Arena. Ακόμα εξηγεί τι είναι η FIFA.
Ξέρατε ότι οι ομάδες σχεδόν όλου του κόσμου είναι μέλη της FIFA;
Μετά αναφέρεται στις συνομοσπονδίες ποδοσφαίρου όπως η
UEFA και η CAF. Έχει πληροφορίες για τα κύπελα Ηπείρων, για
διάσημους ποδοσφαιριστές και για πολλά άλλα. Είναι τέλειο
βιβλίο, αξίζει να το διαβάσετε! Σας δίνει ακόμα και οδηγίες για
να παίζετε καλύτερα!
Παρουσίαση: Άρης
Είμαστε όλοι ίσοι
Shannon Weber, Jade Orlando
Εκδόσεις Διόπτρα
Το βιβλίο μιλάει για τα δικαιώματα
όλων των ανθρώπων με ανάγκες
ή χωρίς. Μας αναφέρει επίσης
σπουδαία ιστορικά πρόσωπα που
βοήθησαν στο να γίνει ο κόσμος
καλύτερος για όλες, όλους κι
όλα, καθώς και για κοινωνικά
κινήματα. Στο τέλος υπάρχει και
ένα κουίζ σχετικά μ’ αυτά που μάθαμε και
ιδέες για παιχνίδια. Τα παιδιά ανακαλύπτουν τη λύση
και ξαφνιάζουν τον επιθεωρητή Τζένη και τον Γκούνη.
Παρουσίαση: Θάλεια
Δάσκαλος σε δύο ρΟδεσ
Μαρία Ανδρικοπούλου
Εκδόσεις Καλέντης
Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν πολλά ηθικά
διδάγματα και πολλά, μα πολλά, βιβλία.
Είναι μια βιβλιοθήκη βιβλίων. Για μένα
αυτό το βιβλίο ήταν πολύ ωραίο και
πολύ διασκεδαστικό.
Παρουσίαση: Δανάη
Η μέλισσα και τα μυστικά της κυψέλης
Θωμάς Νάνος
Εκδόσεις Βιοαγρόκτημα
Πήγα στο βιβλιοπωλείο «Αναζή-
τηση» στην Πετρούπολη καλε-
σμένος μιας φοιτήτριάς μου, της
Παναγιώτας.
Ήταν 20 Μαΐου, παγκόσμια
ημέρα μελισσών και θα πήγαινα
στην παρουσίαση του βιβλίου
του μπαμπά της. Στο σχολείο με
τα παιδιά ψάξαμε όλη την τάξη
να βρούμε κάτι για μέλισσες. Και
βρήκαμε εργάτριες και κηφήνες
στα βιβλία κι όλο τον κόσμο των
μελισσών.
Ο συγγραφές του βιβλίου είχε ετοιμάσει να δούμε από
κοντά όλο τον κόσμο των μελισσών. Το καπνιστήρι, τη
μάσκα το μαχαίρι, τη βούρτσα, το ξύστρο και τόσα άλλα.
Ο ίδιος είναι συνταξιούχος δάσκαλος κι έχει ένα αγρό-
κτημα που οργανώνει το μελίσσι του. Και θυμήθηκα να
του πω μια ιστορία.
Πως μένω στην Κυψέλη και στο πατάρι που είχα ένα
ανοιχτό φινιστρίνι μπήκαν οι μέλισσες κι έκαναν μια
κυψέλη. Αλλά εγώ απ’ έξω έβλεπα σφήκες. Κι έγινε μια
μεγάλη μάχη σφηκών και μελισσών.
Κι όταν άνοιξα το πατάρι είδα ξαπλωμένες πολλές
μέλισσες και πέντε μεγάλα βυζιά με μέλι. «Έγκλημα» μου
λέει γιατί πέθαναν τόσες μέλισσες κι έφυγε το μελίσσι,
καθώς για να μπω έριξα λίγο οινόπνευμα.
Στενοχωρήθηκα που το έκανα. Αλλά έβλεπα τις σφήκες
και δεν ήξερα την ιστορία όλη. Να πως έφτασα σ’ αυτό το
βιβλίο! Μαζί μου και μια δασκάλα του «Σκασιαρχείου»,
Παναγιώτα κι αυτή! Ένα μοναδικό βιβλίο για να μάθουν
μικροί και μεγάλοι τόσα πράγματα για την τάξη των
εργατριών!
Κι ένα όμορφο βιβλιοπωλείο!
Παρουσίαση: Μπαμπάλ
συνεντευξη στον κοκκινολαιμη*
7
1. Υπάρχουν στ’ αλήθεια εργοστάσια ,
όπου μικρά παιδιά είναι αναγκασμένα να
φτιάχνουν μπάλες, όπως περιγράφετε
στην Μπάλα της ζωής τους
Δυστυχώς ναι. Άλλωστε έμπνευση για
να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν
μια αληθινή είδηση που είχα διαβάσει
σε μια εφημερίδα, για ένα εργοστάσιο
κατασκευής μπαλών στην Ασία, όπου
δούλευαν παιδιά και ετοίμαζαν τις
μπάλες για το Μουντιάλ.
Παρόλο που τα παιδιά, τουλάχιστον
μέχρι την ηλικία των 15 ετών, δεν πρέπει
να δουλεύουν καθόλου, αυτό συμβαίνει
σε πάρα πολλά σημεία του πλανήτη μας,
και όχι μόνο σε φτωχές χώρες. Αυτή η
πρακτική είναι καταστροφική για τα
παιδιά και το μέλλον τους. Τα παιδιά που δουλεύουν, όταν
μεγαλώσουν θα αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες, πολλά
προβλήματα υγείας και δεν θα είναι ευτυχισμένα. Τα παιδιά
χρειάζεται να πηγαίνουν σχολείο, να έχουν ελεύθερο χρόνο
και χρόνο για παιχνίδι, να έχουν δηλαδή μια φυσιολογική
παιδική ζωή. Χωρίς αυτά δεν μπορούν να αναπτυχθούν
σωστά ούτε σωματικά, ούτε πνευματικά, ούτε κοινωνικά.
2. Μπορεί μια μπάλα να δώσει ελπίδα, όπως έδωσε στη
Ζωή, που ήταν σε αναπηρικό αμαξίδιο;
Νομίζω πως μπορεί! Μια μπάλα, επειδή είναι συνδεδεμένη
με το παιχνίδι, αν μη τι άλλο μπορεί να φέρει τη χαρά, γιατί
παιχνίδι σημαίνει χαρά.
Όμως δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από μια μπάλα.
Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να δώσουμε την ελπίδα στον
συνάνθρωπό μας όταν δυσκολεύεται. Εμείς πρέπει με τη
στάση μας και τις πράξεις μας να δείξουμε ότι αποδεχόμαστε,
σεβόμαστε και υποστηρίζουμε όσους ανθρώπους είναι πιο
ευάλωτοι και συχνά αναγκάζονται να ζουν στο περιθώριο,
π.χ. ανθρώπους με προβλήματα υγείας, άστεγους, φτωχούς,
πρόσφυγες κλπ. Επίσης οφείλουμε και εμείς να πιέσουμε
τους μεγάλους και όσους κυβερνούν να βοηθήσουν αυτούς
τους ανθρώπους γιατί είναι υποχρέωσή τους!
3. Το σχολείο του Ναβίντ στο Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές
είναι αληθινό, μοιάζει με το δικό μας;
Ναι, είναι αληθινό! Μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, είναι
εμπνευσμένο από αληθινά σχολεία. Νομίζω σε κάθε σχολείο
στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί Ναβίντ, Άλκηδες, Μαρίες,
Ελπίδες... Σίγουρα υπάρχουν και Αλέξανδροι, αλλά ελπίζω
να είναι όσο το δυνατόν λιγότεροι ή τουλάχιστον να γίνουν
όπως έγινε ο Αλέξανδρος προς το τέλος
του βιβλίου. Και είμαι σίγουρος ότι
θα γίνουν σαν τον «καλό» Αλέξανδρο
μόλις συνειδητοποιήσουν ότι με κάθε
άνθρωπο ( άρα και με τους πρόσφυγες)
μπορεί να διαφέρουμε αλλά έχουμε και
πολλές ομοιότητες και πράγματα που
μας ενώνουν. Και είναι περισσότερα
και σημαντικότερα!
4. Στο βιβλίο Πώς έμπλεξα με τη
δικαιοσύνη περιγράφετε μια ζωή
στο μέλλον, όπου το επάγγελμα του
δικαστή δε θα υπάρχει πια. Πιστεύετε
ότι θα πάψουν να υπάρχουν και άλλα
επαγγέλματα;
Αν διαβάσει κανείς το συγκεκριμένο
βιβλίο θα διαπιστώσει ότι μαζί με το
επάγγελμα του δικαστή γράφω ότι δεν υπάρχει στο μέλλον
ούτε το επάγγελμα του δασκάλου!
Όταν έγραφα το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είχε αναπτυχθεί
ακόμη τόσο πολύ η τεχνητή νοημοσύνη (που σε πολλούς
είναι πιο γνωστή με τα αγγλικά αρχικά «ΑΙ») και είναι πρώτη
φορά που δεν χαίρομαι που ένα βιβλίο μου φαίνεται τόσο
προφητικό και ελπίζω να μην υπάρξει το μέλλον που
περιγράφεται σε αυτό.
Δεν είμαι εναντίον της τεχνολογίας, θαυμάζω τα επιτεύγματά
της και ως ένα βαθμό χαίρομαι με αυτά καθώς η τεχνολογία
μπορεί να κάνει τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη. Όμως χρειάζεται
να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη χρήση και την ανάπτυξή
της καθώς μπορεί στο τέλος αντί να βοηθήσει τον άνθρωπο
να τον βλάψει.
Για να είμαστε πάντως και ρεαλιστές, σίγουρα, ήδη
συμβαίνει, πολλά επαγγέλματα θα μεταλλαχθούν ή θα
αντικατασταθούν από μηχανές. Ελπίζω όμως να μην γίνει
μηχανή ο δάσκαλος και ο δικαστής και άρα το βιβλίο μου να
μην βγει αληθινό. Τα επαγγέλματα αυτά είναι απαραίτητα
για τη ζωή μας και –κατά τη γνώμη μου– είναι αναγκαία η
ανθρώπινη υπόστασή τους. Την ανθρώπινη επαφή μεταξύ
δασκάλου-μαθητή, μεταξύ δικαστή-πολίτη που αναζητά
δικαιοσύνη, δεν μπορούν να την υποκαταστήσουν ρομπότ
και υπολογιστές, καθώς δεν έχουν συναισθήματα και
ευαισθησίες.
*Την συνέντευξη πήρε ο Άρης, μαθητής της δ ́ τάξης του 35ου
Δ. Σχ. Εξαρχείων που συμμετέχει στην εφημερίδα Μαγικά
Αστέρια.
...με τον Πάνο Χριστοδούλου
8
Διαςχολική Εφημερίδα Νομού Φθιώτιδασ
ελίδα 1
τεφχοσ 8, Mάρτιοσ 2024— Μάιοσ 2024
Editorial
Eurovision: Ιία ―μαηηά‖ πνμξ
ηεκ Γονχπε...
Ε θεηηκή Eurovision, μεηά απυ ανθεηυ
θαηνυ απμπήξ απυ ημ θμηκςκηθυ εκδηαθένμκ,
έθακε μία δοκαμηθή επηζηνμθή,
επηηνέπμκηαξ ζηηξ εονςπασθέξ (θαη υπη
μυκμ) πχνεξ κα πανμοζηάζμοκ ηα κέα
―ηαιέκηα‖ ημοξ. Οη ζομμεημπέξ ζε αοηυ ημ
άθνςξ ζεαμαηηθυ ―πακεγφνη‖ ηεξ Γονχπεξ
δεκ μπμνμφκ κα πενάζμοκ απαναηήνεηεξ –
υπςξ ακαθένμοκ άιιςζηε ηα αγαπεηά
δίδομα ηεξ μοεδίαξ, Marcus & Martinus –
θαζχξ δεκ πανμοζηάδμοκ μυκμ ηεκ μμοζηθή
ημοξ εοαηζζεζία, αιιά επίζεξ θαη ημοξ
πνμβιεμαηηζμμφξ ημοξ γηα υια ηα άιοηα
πνμβιήμαηα πμο ηαιακίδμοκ ηεκ ήπεηνμ.
Ανπηθά, ε κηθήηνηα πχνα Γιβεηία με
ημκ εθπνυζςπυ ηεξ Nemo, ημ πνχημ nonbinary άημμμ πμο θενδίδεη ημκ δηαγςκηζμυ,
άκμηλε ημ δνυμμ πνμξ ηεκ απμδμπή ηεξ
δηαθμνεηηθυηεηαξ, θάκμκηαξ γκςζηέξ ηηξ
δοζθμιίεξ ηςκ queer αηυμςκ κα ακαδείλμοκ
ηεκ πναγμαηηθή ημοξ ηαοηυηεηα ζε μία
ζοκήζςξ ζοκηενεηηθή θαη επηθνηηηθή
θμηκςκία. Απυ ηεκ άιιε, ε Οοθνακία
επηθαιέζηεθε ηεκ Ιεηένα Σενέδα θαη ηεκ
Πακαγία. ηεκ μοζία ε έθθιεζε βμήζεηαξ
απεοζοκυηακ πνμξ ηεκ οπυιμηπε Γονχπε
θαη ημκ θυζμμ, θάκμκηαξ ακαθμνά ζηα
ζφμαηα ημο πμιέμμο, ηα μπμία «ζηενίδμοκ»
απυ ημκ άιιμ θυζμμ ημοξ ζηναηηχηεξ ηεξ
πμο πμιεμμφκ. Γπηπνυζζεηα, οπήνπακ
πμιιέξ επηννμέξ απυ έζκηθ ζημηπεία, με ηεκ
Ανμεκία κα μαξ θαιεί ζημ πμνυ θαη ημκ Baby
Lasagna ηεξ Ηνμαηίαξ κα θένκεη πάιη ζηε
μυδα ηα ζεμεδάθηα, ηα μπμία απμδείπηεθακ
πμιφ θαιυ δηαθμζμεηηθυ γηα drums!
Οη εθπιήλεηξ ήηακ ελίζμο πμιιέξ: απυ
ηηξ ακηηδνάζεηξ ηςκ ζεαηχκ ζηεκ έγθνηζε
απυ ηεκ EBU ηεξ ζομμεημπήξ ημο Ζζναήι,
αδηαθμνχκηαξ μοζηαζηηθά γηα ηεκ
γεκμθημκία ημο έζκμοξ ηεξ Παιαηζηίκεξ πμο
αθυμα βνίζθεηαη ζε ελέιηλε, ηεκ απαγυνεοζε
ημο Joost Klein, εθπνμζχπμο ηεξ
Οιιακδίαξ, κα ζομμεηάζπεη ζημκ ηειηθυ με
ημ ηναγμφδη ημο Europapa, ημ ζαηακηθυ
λυνθη ηεξ Ζνιακδίαξ μέπνη θαη ηεκ
θονημιεθηηθά ―γομκή‖ Φηιακδία πμο βάδεη
ημκ Windows95man κα ζπάδεη ημοξ
―θακυκεξ‖! Πανά ηα παζμμονεηά ηεξ άηηη,
μη ζεαηέξ μυκμ αδηάθμνμη δεκ έμεηκακ με ημ
ηναγμφδη ηεξ, ημ μπμίμ απυ ηεκ πνχηε
ζηηγμή βνηζθυηακ ζηα θαβμνί. Έηζη, ε
Γιιάδα ―έθενε ελάνεξ‖ ζηεκ θεηηκή
Eurovision, αθμφ πήνε ημοξ 12 βαζμμφξ απυ
ηεκ κηθήηνηα Γιβεηία. Ε 11ε ζέζε, υμςξ, ηεξ
ηειηθήξ θαηάηαλεξ δεκ θάκεθε ανθεηή γηα
εμάξ ημοξ Έιιεκεξ, εθυζμκ πηζηεφμομε πςξ
αδηθεζήθαμε ανθεηά.
Οοκέπεηα ζηε ζειίδα 8
Ιία απμηίμεζε...
Αγαπεημί μαζεηέξ ηεξ Γ Θοθείμο,
Άιιε μηα ζπμιηθή πνμκηά βαίκεη πνμξ ημ ηέιμξ ηεξ. Γηα εζάξ, ημοξ μαζεηέξ ηεξ Γ ́ Θοθείμο
είκαη ε πνμκηά ηεξ απμθμίηεζήξ ζαξ απυ ημ ζπμιείμ θαη μιμθιενχκεηαη με ηε δφζθμιε δμθημαζία ηςκ Πακειιαδηθχκ Γλεηάζεςκ. Αοηή ε απμθμίηεζε ζεμαημδμηεί υμςξ θαη πμιιά άιια πνάγμαηα: ημ ηέιμξ ηεξ μαζεηηθή ζαξ δηαδνμμήξ, ημ ηέιμξ ηεξ ακήιηθεξ θάζεξ ηεξ δςήξ ζαξ, ηεκ
ανπή ηεξ εκειηθίςζεξ θαη ηεκ ανπή μηαξ κέαξ πμνείαξ πνμξ ηε μάζεζε. Γη‘ αοηυ ζοπκά ιέγεηαη
υηη ε απμθμίηεζε είκαη μοζηαζηηθά έκα κέμ λεθίκεμα, έκα ηαλίδη γεμάημ εοθαηνίεξ, πνμθιήζεηξ
θαη ακαθαιφρεηξ.
ε πνχηε θάζε εοπυμαζηε μιυροπα θαιή επηηοπία ζηηξ ελεηάζεηξ ζαξ! Ε ενγαηηθυηεηά ζαξ,
ε αθμζίςζε θαη ε ζοζηεμαηηθή ζαξ πνμζπάζεηα πνμμεκφμοκ ζεηηθά απμηειέζμαηα πμο ζα ζαξ
ακμίλμοκ ηηξ πφιεξ ηεξ Σνηημβάζμηαξ Γθπαίδεοζεξ θαη πανάιιεια ηεκ εθπιήνςζε ηςκ επαγγειμαηηθχκ ζαξ μκείνςκ. μςξ πνέπεη κα ζομάζηε υηη μη Πακειιαδηθέξ Γλεηάζεηξ δεκ είκαη
μφηε ε ανπή μφηε ημ ηέιμξ, είκαη απιχξ μηα δμθημαζία, απυ αοηέξ πμο πμιιέξ θμνέξ ζηε δςή
ζαξ ζα θιεζείηε κα ακηημεηςπίζεηε.
Γμείξ μη θαζεγεηέξ ζαξ είμαζηε οπενήθακμη υπη μυκμ γηα ηα υπμηα απμηειέζμαηα ζηηξ ελεηάζεηξ, μη μπμίεξ μφηςξ ή άιιςξ απμηοπχκμοκ ηε γκςζηηθή επάνθεηα μηαξ ζηηγμήξ, αιιά γηα
ηεκ ζοκμιηθή πμνεία πμο έπεηε δηακφζεη μέπνη ζήμενα. Ε επηηοπία ε δηθή ζαξ αιιά θαη ε δηθή
μαξ είκαη υηη ημ ζπμιείμ απμηέιεζε θαζεμενηκά μηα εοθαηνία γηα μάζεζε, ακάπηολε θαη δεμημονγία.
Θέιμομε, ιμηπυκ, κα ζαξ εοπανηζηήζμομε γηα ημ δοκαμηζμυ ζαξ, ηε ζεηηθή ζαξ δηάζεζε θαη
ημκ εκζμοζηαζμυ πμο επηδείλαηε θαζεμενηκά. Γιπίδμομε κα ζοκεπίζεηε κα αθμιμοζείηε ηα
υκεηνά ζαξ με πάζμξ, κα δηεθδηθείηε ηα δηθαηχμαηά ζαξ με ζάννμξ θαη κα επηδηχθεηε ηεκ ανηζηεία με ήζμξ θαη μεηνημθνμζφκε. Πάκς απ' υια, κα ζομάζηε υηη έπεηε ηεκ οπμζηήνηλή μαξ θαη
υηη ε πυνηα ημο ζπμιείμο ζαξ είκαη πάκηα ακμηπηή.
αξ εοπυμαζηε ηα θαιφηενα γηα ημ μέιιμκ! Ιε υιε μαξ ηεκ θανδηά, ζαξ απμπαηνεημφμε με
αγάπε θαη εοπέξ γηα επηηοπία!
Ιε αγάπε,
Οη θαζεγεηέξ ζαξ
Ε Πφιε
ια θάπμηε έπμοκ έκα ηέιμξ.
Ιηα πυνηα θιείκεη γηα κα ακμίλεη μηα άιιε.
Ηαη έκα πανάζονμ γηα κα δς ημκ ήιημ, έκα μοαιυ θαη έκαξ μνίδμκηαξ γηα κα δς ημκ θυζμμ.
Κα μάζς ηέιμξ πάκηςκ ηη ζεμαίκεη κα είζαη έκαξ αοηυκμμμξ άκζνςπμξ.
Ακμίγς ηα θηενά μμο ζακ ημκ Ίθανμ, με έκα υκεηνμ, πςνίξ υμςξ κα λένς ηη μμο εημημάδεη ε
μμίνα, με έκα πνυπεηνμ ζπέδημ ζημ αθυμα παηδηθυ μμο μοαιυ.
“Δεκ είμαη πηα παηδί‖ ιές δοκαηά γηα κα εκζηενκηζηχ ηεκ πενίενγε αοηή ηδέα πνηκ με δηαθυρεη
μηα θςκή:
“Καη, είζαη!‖
Ηαη εθεί πμο γονκάς ημ θεθάιη μμο απυημμα βιέπς μηα εηθυκα πμο είπε λεπαζηεί ζηα βάζε
ημο πνυκμο, έκακ εαοηυ πςνίξ άγπε, πςνίξ οπμπνεχζεηξ, μυκμ... ειπίδα.
“Ήνζε ε χνα κα με αθήζεηξ κα ζμο δείλς ηη πναγμαηηθά μπμνείξ κα θάκεηξ με ηεκ δςή.‖
Ηαη ηυηε παίνκς θμνά, με δφμ γμκείξ πίζς μμο κα με θμηηάδμοκ με εκζμοζηαζμυ θαη κμζηαιγία.
Ιεκ θμβεζείηε, ημ θςξ θαη ε δεζηαζηά ημο ειίμο δεκ ζα με πεηνάλμοκ, αιιά θαη ακ ημ θάκμοκ
είκαη γηα κα μαζαίκς κα δηεθδηθχ ηα ζέις μμο, κα ... μκεηνεφμμαη.
Ηαη άμα ημ θενί μμο ιηχζεη θαη μη ιέλεηξ μμο παζμφκ, εγχ ημοιάπηζημκ πνμζπάζεζα θαη δεκ
έμεηκα ζεαηήξ.
Θα πάς κα ΔΕΩ θαη αοηυ είκαη πμο μεηνάεη.
Γηαηί υια θάπμηε έπμοκ μηα ανπή.
Δήμεηνα Ιπαθμγηάκκε, ΓΓΘ Αηαιάκηεξ
«Αίθουσα με Θέα», τχ.8
διασχολικό έντυπο του
νομού Φθιώτιδας.
«Άρτζι, Μπούρτζι και Λουλάς»,
τχ.1, των εργαστηρίων Το-
μέκ* space.
«Οι ταχυδρόμοι των παι-
διών», τχ.9, από το 350
Δ.Σχ. Αθηνών «Ναπολέ-
ων Λαπαθιώτης».
...τα ξαδερφάκια μας
Κυκλοφόρησε το 8Ο τεύχος του διασχολικού εντύπου του νομού
Φθιώτιδας Αίθουσα με θέα, με θέματα που αφορούν παγκόσμιες
ημέρες, τη βία, τις εκδρομές, τη βιβλιοθήκη της Αταλάντης, τη
Παύλιανη και τόσα άλλα. Καλοτάξιδο! Και κουράγιο στους μικρούς
δημοσιογράφους που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη της γλώσσας.
Επίσης, έχουμε στα χέρια μας και το 2Ο τεύχος της εφημερίδας Το
γλυκό κουκούτσι του 132Ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών. Η δευτέρα
τάξη του σχολείου κάνει θαύματα! Επίσης, Οι ταχυδρόμοι των παιδιών
εκδώσαν και το τελευταίο τους φύλο για φέτος, το 9Ο. Κι η Παιδική
Φωλιά από την μακρινή Σάμο τους έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο
ανοιξιάτικο τεύχος τους. Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Αγγελική και
τον Σύλλογο Κυρίων και Δεσποινίδων για την αγάπη τους! Επίσης κυ-
κλοφόρησε και το 1Ο τεύχος του περιοδικού με κόμικς των μαθητών/
τριων των εργαστηρίων Τομεκ* space Άρτζι, Μπούρτζι και Λουλάς
στο οποίο συμμετέχει κι η μαθήτρια του 35Ου Δημοτικού Σχολείου
Εξαρχείων Στέλλα Νουβάκη. Της ευχόμαστε να συνεχίσει με αγάπη
αυτή την τέχνη που τόσο αγαπούν τα παιδιά! Αλλά έχουμε και μια
ξεχωριστή περίπτωση. Η μικρή Έλλη μοιράστηκε με τον μπαμπά
της ένα βιβλίο. Ο Ιωάννης Κ. Φίλανδρος τύπωσε στο αγαπημένο
«Ανάγραμμα» το βιβλίο με συγγραφέα τον ίδιο και την κόρη του Η
Έλλη στου Γκύζη. Κι Η φωνή των παιδιών από τα Χανιά έφτασε στο 11Ο
τεύχος! Τα έντυπα των παιδιών είναι η αγάπη της παιδαγωγικής μας
για το τυπογραφείο. Να μας στέλνετε!
Καλό καλοκαίρι!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου