Καταγράφεται ως ιστορικό δεδομένο ότι από το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας ίδρυσε ανά τη χώρα τις πρώτες αυτόνομες δημόσιες τεχνικές σχολές όπως για παράδειγμα την σχολή οικοδομικής στην Αίγινα, αγροτικής στην Τύρινθα. 

Τα επόμενα χρόνια δημιουργήθηκαν στην υπόλοιπη Ελλάδα σχολές τορναδόρων, πλεκτικής, ξυλουργικής, μεταλλουργίας, κοπτικής-ραπτικής, τυπογραφίας, κ.α. Ο Καποδίστριας πίστευε ότι ο λαός έπρεπε να μορφωθεί επαγγελματικά και αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με ανάπτυξη της επαγγελματικής εκπαίδευσης. 

Ερχόμενοι στη σημερινή εποχή παρατηρούμε ότι με τον εκάστοτε υπουργό παιδείας αναμορφώνονται και αλλάζουν ονόματα τα τεχνικά επαγγελματικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στη διδακτέα ύλη και τα βιβλία. 

Έτσι μόνο τα τελευταία 50 χρόνια σημειώνονται οι παρακάτω δημιουργίες τεχνικών επαγγελματικών σχολείων:

  • Κατώτερες σχολές - Μέσες  σχολές (εργοδηγών)
  • Τεχνικό Λύκειο – Επαγγελματικό Λύκειο - Τεχνική Επαγγελματική Σχολή Νέου Τύπου 
  • Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο (συνένωση τεχνικού και επαγγελματικού λυκείου)
  • Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο (Ε.Π.Λ.) – Τεχνικά επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (Τ.Ε.Ε. α και β κύκλου)
  • Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ.) – Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.)
  • Νέο Επαγγελματικό Λύκειο
  • Πρότυπο Επαγγελματικό Λύκειο (Π.ΕΠΑ.Λ.) 
  • Επαγγελματική Σχολή Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.)

Όσον αφορά όμως την διδακτέα ύλη, όλων των παραπάνω αναφερόμενων αλλαγών φαίνεται ότι έγινε μόνο δύο φορές η ανασύσταση των αναλυτικών προγραμμάτων. 

Απουσιάζει από τα αναλυτικά προγράμματα η καινοτομία και η διδασκαλία με σύγχρονες διδακτικές μεθόδους. 

Τα βιβλία ανανεώθηκαν μόνο μία φορά, έτσι από τις εκδόσεις του Ιδρύματος Ευγενίδου περάσαμε σε αυτά του ΙΤΥΕ «Διόφαντος» που δίδονται μέχρι και σήμερα από το 2003.