Εκτύπωση

του Αλέκου Μόσχου*,

Πριν λίγο καιρό είδα πως μια συναδέλφισσα είχε αναρτήσει στο fb μια συνέντευξή μου. Η ανάρτησή της σχολιάστηκε από χρήστη του fb με τη φράση: «σιγά μην παραμορφώσετε τα παιδιά και δεν τα γνωρίζει η μάνα τους». Όταν η συναδέλφισσα τού επεσήμανε πως αυτό που έγραψε είναι προσβλητικό επανήλθε γράφοντας πως δεν ήταν πρόθεσή του και πως απλά δεν πίστευε αυτά που έλεγα. 

Πριν προχωρήσω στον λόγο που αναφέρω το περιστατικό δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να κάνω κάποιες παρατηρήσεις:
Στη συνέντευξη περιέγραφα ένα νομοσχέδιο και έκανα κάποιες εκτιμήσεις. Ο σχολιαστής δεν είπε πως διαφωνεί με τις εκτιμήσεις μου. Κάτι τέτοιο είναι δικαίωμά του, είναι θεμιτό και, φυσικά, αν συνοδεύονταν με την αντίστοιχη επιχειρηματολογία, απαιτούμενο για να υπάρξει ένας διάλογος πάνω στο θέμα. Είπε πως δεν με πιστεύει. Δεν πίστευε πως αυτά που έλεγα ήταν κομμάτια του νομοσχεδίου. Χωρίς βέβαια να μπει στον κόπο να γράψει τι διαφορετικό από αυτά που έλεγα περιείχε το νομοσχέδιο. Από το πρώτο σχόλιο μέχρι το δεύτερο είναι πασιφανές πως πραγματοποιήθηκε μια κωλοτούμπα. Αυτό που αφήνει ως αποτύπωμα είναι πως δε διαβάστηκαν καν αυτά που είπα. Ο σχολιαστής έμεινε στον τίτλο της συνέντευξης και αυτό θέλησε να τρολάρει. Γι’ αυτό και δεν ασχολήθηκα καν με τα σχόλιά του. 
Γιατί τώρα το θυμήθηκα αυτό; Αιτία είναι η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. H ΕΒΕ έγινε ΦΕΚ πριν από ένα εξάμηνο. Είχε προαναγγελθεί πολύ νωρίτερα. Τα εκπαιδευτικά σωματεία είχαν ενημερώσει, είχαν καταγγείλει, είχαν κάνει κινητοποιήσεις. Δεν εισακούστηκαν από την πλειοψηφία. Θες γιατί ο πολύς κόσμος διαβάζει και ακούει μόνο τίτλους; Θες γιατί η κυβερνητική επιχείρηση απαξίωσης του συνδικαλισμού έχει αποκτήσει ρίζες; Θες γατί υπήρχε η αντίληψη πως οι εκπαιδευτικοί «υπερβάλλουν και δεν πιστεύω πως τα εξωπραγματικά που λένε θα εφαρμοστούν»; Θες γιατί «δεν πιστεύω να ψηφιστεί ένα τέτοιο έκτρωμα»; Θες γιατί δεν απαιτείται η οποιαδήποτε αντίδραση γιατί απλά «αποκλείεται»; 
Πόσο διαφορετικά θα ήταν αλήθεια τα πράγματα αν υπήρχαν έντονες αντιδράσεις από τότε; 
Δεν γράφω αυτές τις γραμμές με κάποιο αίσθημα δικαίωσης ή θυμού στη λογική «εμείς τα λέγαμε, εσείς τι κάνατε;» Κάθε άλλο. Τις γράφω γιατί αφενός πιστεύω πως η ΕΒΕ μπορεί να καταργηθεί και να αποτελέσει παρελθόν. Τις γράφω γιατί η ΕΒΕ είναι μια ψηφίδα μιας καταστροφικής πολιτικής για την εκπαίδευση. Υπάρχουν πολλές ακόμη ψηφίδες που είτε εφαρμόστηκαν και θα ξαναεφαρμοστούν είτε νομοθετήθηκαν για να εφαρμοστούν στην πορεία. Από την τηλεκπαίδευση σε μόνιμη βάση για μείωση των προσλήψεων, τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων, τα ολιγομελή, τον νόμο για την ΤΕΕ, την τράπεζα θεμάτων, την αυτοαξιολόγηση των σχολείων, την ισοτιμία τίτλων ΑΕΙ με κολέγια, το ν+2, μέχρι και το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί τώρα στη βουλή.
Θα περιμένουμε σαν εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές και πολίτες να εφαρμοστούν τα μέτρα για να αντιδράσουμε; Θα πρέπει να πλήξουν κάποιον δικό μας μαθητή, κάποιον δικό μας γιό ή κόρη για να διεκδικήσουμε; Κι ως τότε; Θα δίνουμε στην Κεραμέως και στην κυβέρνηση τον απαραίτητο χρόνο για την καθιέρωση των μέτρων τους; 
Το «πιστεύω – δεν πιστεύω» δεν αξίζει σε κανέναν μας. Το «ενημερώνομαι, γνωρίζω, συζητώ, αγωνίζομαι, διεκδικώ, αντιδρώ» είναι δικαίωμα και υποχρέωσή μας. Υποχρέωσή μας απέναντι στα χιλιάδες παιδιά που πληρώνουν αυτήν τη στιγμή τις αλχημείες Κεραμέως – Μητσοτάκη για τη μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια με την ΕΒΕ στο όνομα μιας δήθεν αναβάθμισης της εκπαίδευσης, που ήδη εκ του αποτελέσματος έχει ως επιχείρημα καταρριφθεί. Απέναντι στα χιλιάδες παιδιά που θα πεταχτούν εκτός Β΄θμιας εκπαίδευσης με την τράπεζα θεμάτων. Απέναντι στα παιδιά που δεν θα βρίσκουν τον τομέα ή ειδικότητα που επιθυμούν να σπουδάσουν στα ΕΠΑΛ. Απέναντι στα παιδιά που θα στοιβάζονται σε πολυπληθή τμήματα. Απέναντι σε παιδιά που δεν θα έχουν εκπαιδευτικό στην τάξη και θα καλούνται να μάθουν μέσω τηλεκπαίδευσης…
Έχουμε λοιπόν υποχρέωση απέναντι στους δικούς μας μαθητές και τις μαθήτριές μας, στα δικά μας τέκνα, στα δικά μας παιδιά να συμπαρασύρουμε αυτές τις ψηφίδες, με τον αγώνα μας να καταργήσουμε όλους αυτούς τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους, ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
*Ο Αλέκος Μόσχος είναι εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μέλος του ΔΣ ΕΛΜΕ Ημαθίας.