δίκτυο για τα δικαιώματα των μαθητών

 

Ανάγκη Σχολών Γονέων 


Ο κ. Νίκος Γ. Παπαδόπουλος, ψυχολόγος, καθ. Πανεπιστημίου Κρήτης, επισκέπτης καθ. Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης, από την Αθήνα, γράφει: 

Με αφορμή εισήγησή μου στη διημερίδα για τα 20 χρόνια λειτουργίας της Σχολής Γονέων Κατερίνης, εξέτασα και με επιστημονική εμπειρική έρευνα το θέμα της συμπεριφοράς των ελλήνων γονέων απέναντι στα παιδιά. Με την επιφύλαξη των πρώτων πορισμάτων, είναι πάντως ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτα κάποια δεδομένα, αφού περίπου 70% των φοιτητών χαρακτηρίζουν μάλλον αρνητικά τη συμπεριφορά των γονέων τους (υπερπροστατευτική, υπερβολικά υποχωρητική κτλ.) και μόλις 17% θετική (δημοκρατική). Η παραδοσιακή αυταρχική συμπεριφορά των γονέων φαίνεται περιορισμένη (6%), αλλά τι να πει κανείς όταν αντιμετωπίζει, όπως παλαιότερα, δυσαρέσκεια και κενότητα στα παιδιά! Θυμάται κανείς τον Αμλετ του Σαίξπηρ με τη χαρακτηριστική για την- κολλημένη στη βασιλική της μεγαλειότηταμητέρα του φράση: «Μαχαιριές να της δώσει η γλώσσα μου, μα όχι το χέρι». Βαθύ το δράμα των παιδιών όταν το κενό της αγάπης το έχει πάρει η απόρριψη των γονέων! Διπλό το κενό. Πολλαπλή η διαπίστωσή μου για την κυρίαρχη άγνοια απλών αλλά βασικών γνώσεων των γονέων στον «χειρισμό» των παιδιών. Φανερή η ανάγκη των Σχολών Γονέων. Στην παραπάνω διημερίδα εντονότατο πάντως το ενδιαφέρον των γονέων, πάμπολλες και συνεχείς οι ερωτήσεις τους. Η Κατερίνη ένα θαυμάσιο πρότυπο. Κέντρο αξιοποίησης γνώσεων και εμπειριών πολλών επιστημόνων. Με πρώτη, και αυτή τη φορά, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Οι γονείς που θέλουν να προλάβουν όσο γίνεται το «κατηγορώ» των παιδιών τους δεν έχουν παρά να μιμηθούν την Κατερίνη, τον ακούραστο πρόεδρο της Σχολής Γονέων Κ. Κορομπίλη και τους συνεργάτες του. Προσπαθούν να προλάβουν... ή να μειώσουν προβλήματα. Μήπως για τα υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας οι Σχολές Γονέων σε όλη τη χώρα αποτελούν πρωταρχικό, εθνικό και ουσιαστικό έργο;