δίκτυο για τα δικαιώματα των μαθητών

7/4/2009

 

Μάθε μπαμπά... πώς να μου φέρεσαι 


Οι γονείς προσπαθούν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά των παιδιών, να πράττουν το καλύτερο, αλλά πόσο καλά το πετυχαίνουν; 
 

Της Σαντρας Βουλγαρη

Ενα πρωινό, πριν από μερικές εβδομάδες. Βρίσκομαι στην ουρά στου Βασιλόπουλου με τη μικρή και περιμένω υπομονετικά να έρθει η σειρά μου. Μπροστά μου μια πολύ συμπαθητική κυρία γυρνάει και μου χαμογελάει. Τα κλασικά: πόσο χρόνων είναι, κοριτσάκι η αγοράκι, να σας ζήσει. Εχουμε πέσει, όμως, σε πελάτες με πολλά ψώνια κι έτσι η συζήτηση συνεχίζεται. «Κι εγώ έχω μια κόρη», μου λέει κάπως κουρασμένα. Αναρωτιέμαι μήπως κι εγώ φαίνομαι τόσο κουρασμένη... «Αχ κοριτσάκι μου, είναι δύσκολο να είσαι γονιός», συνεχίζει. Εχω αρχίσει να αγχώνομαι. «Οταν ήταν μικρή η κόρη μου κι εγώ αγχωνόμουν». Εχει μπει στο μυαλό μου; «Πότε θα περπατούσε, πότε θα μιλούσε, πότε θα έτρωγε. Πέρασαν τα καλύτερα χρόνια κι εγώ ήμουν μες στο άγχος. Κοίταξε να τα απολαύσεις γιατί τα πιο δύσκολα έρχονται. Οταν θα μεγαλώσει, να όπως η δική μου και θα ανησυχείς για τις παρέες της, όταν θα αργεί το βράδυ να γυρίσει, όταν θα ψάχνει δουλειά. Ξέρεις πόσα λάθη έχω κάνει;». Ο μπροστινός μας γεμίζει τις σακούλες του και η νέα μου φίλη προχωράει. Ηθελα να έμενε λίγο ακόμη για να μιλήσουμε. «Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σχολείο ειδικά για γονείς», μου λέει κι έχει εξαφανιστεί προτού προλάβω να την χαιρετήσω. Σχολείο για γονείς;

Συζητήσεις με φίλες

Πόσα ακόμα να βάλω στο κεφάλι μου, σκέφτομαι κρατώντας τις σακούλες με τα ψώνια. Ετσι κι αλλιώς πότε να προλάβουμε, υπάρχει ελεύθερος χρόνος και γι’ αυτό; Το βράδυ στο σπίτι με περιμένει η γνώριμη στοίβα με τα εκπαιδευτικά βιβλία για γονείς. Ο σελιδοδείκτης, αμετακίνητος για μέρες. Θα τα τελειώσω ποτέ; Στο laptop με χαιρετίζουν τα newsletters των διαφόρων ιστοσελίδων για την ανατροφή των παιδιών, ρίχνω μια γρήγορη ματιά, όμως τα μάτια μου κλείνουν από την κούραση. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα βραδινά τηλεφωνήματα με την καλύτερή μου φίλη και κάποια δεκάλεπτα με την αγαπημένη μου συνάδελφο (και οι δύο μαμάδες μικρών παιδιών) για να ανταλλάσσουμε (πάντα στα γρήγορα) κάποιες ιδέες, συμβουλές η μία στην άλλη, λίγο κουράγιο για τις δύσκολες στιγμές. Κατά τ’ άλλα; Μια τρέλα. Το ξανασκέφτομαι. Ενα σχολείο για γονείς; Κάπου που θα μπορούσα να μάθω, να μιλήσω, να συζητήσω και να μοιραστώ; Καθόλου άσχημη ιδέα, πρέπει να το ψάξω να δω εάν υπάρχει.

Μαθήτρια σε ένα σχολείο που θα διαρκέσει για πολλά ακόμη χρόνια, ναι, αυτό το νιώθω σε καθημερινή πια βάση. Με το «καθρεφτάκι» μου να με κοιτάζει και να με μαθαίνει ποια είμαι. Τελικά, ήμουν όσο τρυφερή πίστευα, τελικά έχω κι εγώ δυνατή φωνή όπως και οι άλλοι; Γελάω μόνη μου. «Η μαμά μου με άφησε να βγω χθες το βράδυ μες στη βροχή με τις πυτζάμες μου και να τρέξω. Ενιωσα τόσο ελεύθερος», λέει ο εννιάχρονος γιος της Mimi Doe, ιδρύτριας μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες που απευθύνονται σε γονείς.

Να σας πω, λοιπόν, τι αποφάσισα. Μέχρι να βρω τη Σχολή Γονέων μου (όπως σας είπα θα το ψάξω, ακόμη κι αν πρακτικά δεν μπορέσω ποτέ να την παρακολουθήσω) λέω να απολαύσω τα καθημερινά υπερεντατικά μου σεμινάρια. Χωρίς άγχος για πτυχία και βαθμολογίες. Ετσι κι αλλιώς, έχω μπροστά μου τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Ή μήπως πιο πολλά;

Οι γυναίκες γίνονται πιο εύκολα... μαθήτριες

Μερικές πρακτικές λεπτομέρειες για όσους γονείς ενδιαφέρονται να επιστρέψουν στα θρανία! Στη χώρα μας έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν (υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας) 58 Σχολές Γονέων, μία σε κάθε νομό (www.ideke.edu.gr). Μπορεί κανείς να τις παρακολουθήσει εντελώς δωρεάν και απ’ ό,τι φαίνεται θα αποκομίσει πολλά. Αρκεί να πάρει είδηση ότι υπάρχουν... Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που παρουσίασε η υπεύθυνη της Σχολής Γονέων της Αθήνας, Μαρία Γιούργη, το 80% των συμμετεχόντων δήλωσαν απόλυτα και το 20% πάρα πολύ ικανοποιημένοι από το πρόγραμμα της Σχολής Γονέων. Η συντριπτική πλειονότητά τους είναι γυναίκες (ποσοστό 97%), οι μπαμπάδες άραγε πού είναι; Το 49% των γονιών που συμμετέχουν είναι 41-45 χρόνων, ενώ με ποσοστό 40% ακολουθούν οι ηλικίες 36-40 ετών. Οι νεότεροι; Το 40% των συμμετεχόντων είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι και το 32% ελεύθεροι επαγγελματίες. Το 45% είναι απόφοιτοι Λυκείου, το 32% ανώτερης και το 28% ανώτατης εκπαίδευσης. Το 97% είναι παντρεμένοι... Χωρισμένοι, ανύπαντροι και μόνοι γονείς; Οσο για τα οφέλη. Το 87% θεωρεί πως απέκτησε νέες γνώσεις. Το 62% πως έμαθε να αντιμετωπίζει καλύτερα τα προβλήματα με τα παιδιά. Για το 42% σημαντικό στάθηκε και το μοίρασμα εμπειριών.

Πολλοί γονείς θεωρούν πως βοηθήθηκαν να αποκτήσουν αυτογνωσία, απέκτησαν θετική ενέργεια και άνοιξαν οι πνευματικοί τους ορίζοντες. Η συμπεριφορά των γονιών που παρακολούθησαν τις Σχολές απέναντι στα παιδιά τους άλλαξε ριζικά, έτσι λένε οι αριθμοί. Το 77% έμαθε να εφαρμόζει τεχνικές επικοινωνίας, το 68% δείχνει μεγαλύτερη υπομονή και ηρεμία. Το 43% θεωρεί πως ελέγχει καλύτερα τις αντιδράσεις του, το 34% πιστεύει πως πλέον κατανοεί καλύτερα τον τρόπο σκέψης του παιδιού και το 28% ισχυροποίησε τη σχέση με το παιδί του. Υπάρχουν όμως και απαιτήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 92% θα ήθελε να παρακολουθήσει επιπλέον ώρες μαθημάτων, ενώ το 98% θα πρότεινε και σε άλλους γονείς να τις παρακολουθήσουν. Ο βασικότερος λόγος που θα το πρότειναν (σε ποσοστό 57%) είναι ότι η παρακολούθηση των προγραμμάτων των Σχολών βοηθά στην κατανόηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών. Μια επιβράβευση προς όλους τους υπεύθυνους των Σχολών Γονέων είναι ότι το 96% δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένο από την επιστημονική κατάρτιση του εκπαιδευτή και το 99% επεσήμανε πως ήταν απόλυτα διαθέσιμος στις ανάγκες των μελών της ομάδας. Παρά τα θετικά στατιστικά στοιχεία ο προβληματισμός παραμένει: γιατί μου πήρε τόσο καιρό να μάθω ότι λειτουργούν Σχολές Γονέων; Σίγουρα όχι η έλλειψη ενδιαφέροντος.