"Οχι στη σωματική τιμωρία"
Πάνω από το 50% των Ελλήνων γονιών χρησιμοποιούν το ξύλο σαν μέσο νουθεσίας των παιδιών τους ακόμη και μετά την εφηβική τους ηλικία, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού.
Πάρα το νομοθετικό πλαίσιο που απαγορεύει ρητά από το 2006 τη σωματική τιμωρία, στη συνείδηση της κοινής γνώμης είναι αποδεκτό ο γονιός να χτυπά το παιδί «για το καλό του». Κι αυτό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στη συντριπτική πλειονότητα των κρατών - ευρωπαϊκών και μη.
Όμως, όπως αναφέρεται σε κείμενο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την εξάλειψη της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά, η χρήση βίας εναντίον των παιδιών διδάσκει στα ίδια ότι πρόκειται για μια θεμιτή επιλογή προκειμένου να επιλυθούν συγκρούσεις ή προκειμένου να «πεισθεί» δια της βίας κάποιος ότι αυτό που οι άλλοι του λένε είναι το σωστό. Η χρήση βίας, λοιπόν, εθίζει τα ίδια τα παιδιά στη χρήση της.
Κατά δεύτερον, η σωματική τιμωρία μπορεί να προκαλέσει σοβαρή σωματική και ψυχολογική βλάβη. Τρίτον, η σωματική τιμωρία είναι αναποτελεσματική ως μέθοδος «σωφρονισμού», αφού μεσοπρόθεσμα επιφέρει τα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Τέταρτον, όταν επιτρέπεται η σωματική βία είναι δυσκολότερο να προστατεύσουμε τα παιδιά από άλλες μορφές βίας. Τέλος, η σωματική τιμωρία αποτελεί παραβίαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού ως προς τον σεβασμό της σωματικής ακεραιότητας, της αξιοπρέπειας και της ίσης προστασίας τους σύμφωνα με το Νόμο.
Για τους παραπάνω και πολλούς άλλους λόγους, η 30ή Απριλίου έχει ορισθεί Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σωματικής Τιμωρίας των Παιδιών. Τη σχετική εκστρατεία ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης έχει ξεκινήσει το Συμβούλιο της Ευρώπης ήδη από πέρσι. Κεντρικό σύνθημα είναι: «Σηκώστε τα χέρια σας κατά της σωματικής τιμωρίας». Στην Ελλάδα η εκστρατεία διεξάγεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη και τον βοηθό Συνήγορο του Πολίτη για το Παιδί, αφού ο Συνήγορος συνεργάζεται στενά με το Συμβούλιο της Ευρώπης στο πλαίσιο του προγράμματος «Ευνομία» για τη δημιουργία Συνηγόρων του Πολίτη σε χώρες που δεν διαθέτουν το θεσμό.
Σε εκδήλωση που οργάνωσαν οι δύο φορείς το πρωί στο Ζάππειο Μέγαρο, παρουσιάσθηκε το τηλεοπτικό σποτ ευαισθητοποίησης που η δημόσια τηλεόραση δεσμεύθηκε να αναμεταδίδει για ένα μήνα. Επίσης, παρουσιάσθηκαν τα σποτάκια του ίδιου του Συνηγόρου του Πολίτη -που μπορεί κάποιος να δει στην ιστοσελίδα της ανεξάρτητης αρχής- και η πρωτότυπη δουλειά του Ευγένιου Τριβιζά σε συνεργασία με εικαστικούς καλλιτέχνες.
Ο Συνήγορος του Πολίτη Γιώργος Καμίνης επισήμανε ότι «πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι με τη σωματική τιμωρία το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αναπαράγουν τη βία».
Ο βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για το Παιδί Γιώργος Μόσχος μίλησε για την εμπειρία του Γραφείου του από την άμεση και συνεχή επαφή με παιδιά σε σχολεία, ιδρύματα κ.α.
«Τα αιτήματα των παιδιών προς τους ενηλίκους είναι ``Ακούστε μας με προσοχή``, ``Μιλήστε μας περισσότερο``, ``Δώστε μας χώρο στο ζωή σας``, ``Επικοινωνήστε μαζί μας``», εξήγησε ο κ. Μόσχος. Πρόσθεσε ότι τα ίδια τα παιδιά έχουν προτείνει «τα μηνύματα να εκπέμπονται μέσω της τηλεόρασης, διότι οι γονείς βλέπουν περισσότερο τηλεόραση απ΄ ό,τι ασχολούνται μαζί μας» και «μιλήστε για εμάς στους γονείς μας στους χώρους εργασίας, όπου κάθονται περισσότερο απ’ ό,τι μαζί μας».
Ο κ. Τριβιζάς σημείωσε ότι τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Παιδιών έχουν επικυρώσει 191 μέλη του ΟΗΕ εκτός από τις ΗΠΑ και τη Σομαλία και αναρωτήθηκε εάν τα παιδιά των Αμερικανών είναι πιο υγιή από τα παιδιά των υπόλοιπων κρατών.
«Το ξύλο βοηθάει στην πειθαρχία των παιδιών, όσο και ο άνεμος στο σβήσιμο των πυρκαγιών», είναι ένα από τα "μότο" του κ. Τριβιζά στην ελληνική εκστρατεία ευαισθητοποίησης, προκειμένου να δείξει ότι το ξύλο επιφέρει το αντίστροφο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Πέμπτη 30 Απριλίου 2009
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Αποτελέσματα 3ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού
για τη Βράβευση Σχολικών Δικτυακών Τόπων -2009
Η «Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση» (e-Δίκτυο-ΤΠΕ-Ε ) και η Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση των ΤΠΕ «Μιχάλης Δερτούζος» σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ) ανακοινώνουν τα αποτελέσματα για την βράβευση των καλύτερων σχολικών δικτυακών τόπων Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων οι οποίοι φιλοξενούνται σε διακομιστές του ΠΣΔ.
Η βράβευση θα πραγματοποιηθεί σε παράλληλη εκδήλωση στο πλαίσιο του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου των Εκπαιδευτικών για τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση «Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη Διδακτική Πράξη» (ΣΥΡΟΣ, 8-9-10 Μαΐου 2009) Αυτή η εκδήλωση αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε με τη βράβευση σχολικών δικτυακών τόπων Δημοτικών Σχολείων στο 4ο Συνέδριο για τις ΤΠΕ-Ε της Σύρου (4-5-6 Μαΐου 2007) και συνεχίστηκε στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας (9-11 Μαΐου 2008) συμπεριλαμβάνοντας και σχολικές ιστοσελίδες της B/θμιας Εκπαίδευσης.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Α/Α ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ %
1 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ 91,9
2 11ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΥΟΣΜΟΥ 91,6
3 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ 89,1
4 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 87,4
5 60ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΑΣ 84,5
6 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΧΩΜΑΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 83,5
7 12ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ 82,5
8 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΙΔΙΚΟ 80,6
9 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΑΠΩΝ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 80,4
10 6ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ-ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ 78,4
Δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Α/Α ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ %
1 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΕΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ ΣΕΡΡΩΝ 87,6
2 1ο ΕΠΑΛ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ 84,7
3 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΡΕΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ 81,9
4 38ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΑΣ 80,5
5 ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ 80,4
6 3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ 79,3
7 14ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ 77,6
8 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ 74,1
9 2ο ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΓΕΡΑΚΑ 72,9
10 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟ 61,7
για τη Βράβευση Σχολικών Δικτυακών Τόπων -2009
Η «Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση» (e-Δίκτυο-ΤΠΕ-Ε ) και η Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση των ΤΠΕ «Μιχάλης Δερτούζος» σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ) ανακοινώνουν τα αποτελέσματα για την βράβευση των καλύτερων σχολικών δικτυακών τόπων Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων οι οποίοι φιλοξενούνται σε διακομιστές του ΠΣΔ.
Η βράβευση θα πραγματοποιηθεί σε παράλληλη εκδήλωση στο πλαίσιο του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου των Εκπαιδευτικών για τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση «Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη Διδακτική Πράξη» (ΣΥΡΟΣ, 8-9-10 Μαΐου 2009) Αυτή η εκδήλωση αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε με τη βράβευση σχολικών δικτυακών τόπων Δημοτικών Σχολείων στο 4ο Συνέδριο για τις ΤΠΕ-Ε της Σύρου (4-5-6 Μαΐου 2007) και συνεχίστηκε στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας (9-11 Μαΐου 2008) συμπεριλαμβάνοντας και σχολικές ιστοσελίδες της B/θμιας Εκπαίδευσης.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Α/Α ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ %
1 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ 91,9
2 11ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΥΟΣΜΟΥ 91,6
3 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ 89,1
4 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 87,4
5 60ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΑΣ 84,5
6 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΧΩΜΑΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 83,5
7 12ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ 82,5
8 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΙΔΙΚΟ 80,6
9 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΑΠΩΝ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 80,4
10 6ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ-ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ 78,4
Δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Α/Α ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ %
1 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΕΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ ΣΕΡΡΩΝ 87,6
2 1ο ΕΠΑΛ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ 84,7
3 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΡΕΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ 81,9
4 38ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΑΣ 80,5
5 ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ 80,4
6 3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ 79,3
7 14ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ 77,6
8 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ 74,1
9 2ο ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΓΕΡΑΚΑ 72,9
10 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟ 61,7
Τρίτη 28 Απριλίου 2009
28/4/2009
www.μαυροπίνακας.gr
Οι μαθητές στα σχολεία αφήνουν την κιμωλία και πιάνουν τη γραφίδα
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Νίκος Μάστορας
Από τον μαυροπίνακα στην οθόνη αφής και από την κιμωλία στη γραφίδα περνούν ολοένα και περισσότερα σχολεία της χώρας, που άρχισαν να εφοδιάζονται με την τελευταία λέξη της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, τον διαδραστικό πίνακα!
Στο 8ο Δημοτικό Σχολείο της Χίου, όπως και σε αρκετά ακόμα Δημοτικά της χώρας τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ιδιωτικά, οι μαθητές ανυπομονούν να... σηκωθούν στον πίνακα.
Κι αυτό γιατί οι εκπαιδευτικοί με τη συναίνεση των γονιών αποφάσισαν να εγκαταστήσουν στις τάξεις διαδραστικούς ψηφιακούς πίνακες πλάι στους παραδοσιακούς μαυροπίνακες, οι οποίοι αποτελούνται από οθόνη αφής που κάνει το μάθημα πολύ πιο διασκεδαστικό. Στο 8ο Δημοτικό της Χίου, οι πίνακες αυτοί τοποθετήθηκαν και στις έξι αίθουσες και χρησιμοποιούνται πλέον σε όλα τα μαθήματα: η Γεωγραφία είναι τρισδιάστατη μέσω ειδικών προγραμμάτων, οι εξισώσεις και οι σημειώσεις γράφονται με το δάχτυλο ή την ειδική γραφίδα και μπορεί να αποθηκευτούν ώστε να τις μελετήσουν αργότερα όσοι απουσίαζαν στο μάθημα, ενώ σε κάθε μάθημα το ειδικό ψηφιακό υλικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου είτε ανεξάρτητων δημιουργών βοηθάει τον εκπαιδευτικό και «ζωντανεύει» το μάθημα. Έτσι, όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο διευθυντής του σχολείου, κ. Λευτέρης Μερεσεντζής, τους τελευταίους μήνες οι μαθητές διαγκωνίζονται για να σηκωθούν στον πίνακα, σε πλήρη αντίθεση με την κλασική εικόνα του μαθητή που το θεωρεί αγγαρεία!
«Πρόσφατα κοιτούσα τον γυμναστή μας που έκανε μαθήματα τακτικής στους μαθητές παρουσιάζοντας ένα βίντεο. Κάθε τόσο σταματούσε το βίντεο και με τους ειδικούς μαρκαδόρους έγραφε επάνω στον πίνακα, εξηγούσε στους μαθητές τις κινήσεις των παικτών, τους έδειχνε τα λάθη τους. Μετά συνέχιζε πάλι το βίντεο και το σταματούσε ξανά σε όποιο σημείο χρειαζόταν. Τα παιδιά ήταν γοητευμένα!» εξηγεί ο διευθυντής.
Έρευνα από το υπουργείο Παιδείας
Το υπουργείο Παιδείας μόλις τώρα αρχίζει μια έρευνα για τη χρησιμότητα των διαδραστικών πινάκων, προκειμένου τα επόμενα χρόνια να προχωρήσει σε αντικατάσταση των κλασικών μαυροπινάκων.
Οι πίνακες αυτοί μαζί με τα ανάλογα διαδραστικά θρανία που θα βγουν στο εμπόριο το επόμενο διάστημα αποτελούν την τεχνολογία αιχμής στην εκπαίδευση. Τα σχολεία μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσουν εκπαιδευτικό λογισμικό που ήδη υπάρχει, καθώς τα περισσότερα μοντέλα διαδραστικών πινάκων (σ.σ.: υπάρχουν διάφορες τεχνολογίες από διαφορετικές εταιρείες) είναι ουσιαστικά μια μεγάλη επιφάνεια αφής που συνδέεται με υπολογιστή και επάνω στην οποία προβάλλονται εικόνες με βιντεοπροβολέα. Έτσι μπορεί να λειτουργήσουν τόσο ως κανονικοί πίνακες, όπου αντί για κιμωλία γράφει κανείς με το δάχτυλο ή με τις ειδικές γραφίδες, όσο και ως οθόνη προβολής, με την πρόσθετη δυνατότητα να μπορεί κανείς να σημειώσει πάνω σε αυτό που εικονίζεται ό,τι θέλει.
ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΑΝ ΑΓΓΑΡΕΙΑ
Οι μαθητές διαγκωνίζονται για να σηκωθούν στον πίνακα, σε πλήρη αντίθεση με την κλασική εικόνα του μαθητή που το θεωρεί αγγαρεία!
Ενισχύουν την προσοχή στο μάθημα
ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑκαι τις ΗΠΑ οι διαδραστικοί πίνακες χρησιμοποιούνται ευρέως στα σχολεία ενώ περισσότερες από 600.000 σχολικές αίθουσες σε όλο τον κόσμο έχουν εφοδιαστεί με αυτούς. Σύμφωνα εξάλλου με μελέτη των καθηγητριών Πληροφορικής, κ.κ.
Βασιλικής Νιάρου και Ευφροσύνης Γρουσουζάκου οι διαδραστικοί πίνακες έχουν θετικά αποτελέσματα αφού οι μαθητές συμμετέχουν, προσέχουν στο μάθημα περισσότερο, κατανοούν και μαθαίνουν ευκολότερα. Έμφαση στην τεχνολογία αυτή δίνει το τελευταίο διάστημα και η Κύπρος.
Στη χώρα μας έχουν ήδη τοποθετηθεί σε αρκετά ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια ενώ το τελευταίο διάστημα δειλά δειλά και ορισμένα δημόσια σχολεία αρχίζουν να τους τοποθετούν, συνήθως με την οικονομική στήριξη των συλλόγων γονέων και των τοπικών δήμων. Έτσι, όπως λέει ο εκπρόσωπος μιας από τις εταιρείες που εισάγουν διαδραστικούς πίνακες κ. Αντώνης Κουνέλης, μέχρι σήμερα έχουν τοποθετηθεί σε 15 δημόσια σχολεία, μεταξύ των οποίων το σχολείο της Χίου, καθώς και Δημοτικά Σχολεία στη Φλώρινα και τη Δράμα.
Όσον αφορά τις τιμές κυμαίνονται από 500 και ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ, καθώς η τιμή εξαρτάται από τις διαστάσεις και την τεχνολογία του πίνακαυπάρχει μεγάλη γκάμακαι από το αν το σχολείο διαθέτει ήδη υπολογιστές και βιντεοπροβολείς. Μια μέση τιμή για έναν διαδραστικό πίνακα, εξηγεί ο κ. Κουνέλης, δεν ξεπερνά τα 1.000 ευρώ.
Κυριακή 26 Απριλίου 2009
26/4/2009
Τέσσερις στους πέντε υποψηφίους πάνε σε λάθος σχολή
Μεγάλο ποσοστό μαθητών οι οποίοι εισάγονται σε τμήμα της πρώτης προτίμησής τους
ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ
Τέσσερις στους πέντε υποψηφίους που πετυχαίνουν την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχουν επιλέξει τη σχολή της εισαγωγής τους. Την ίδια στιγμή μεγάλο ποσοστό υποψηφίων που εισάγονται σε σχολή της πρώτης προτίμησής τους σύντομα την εγκαταλείπουν! Ειδικά στις στρατιωτικές σχολές, που απαιτούν υψηλές βαθμολογίες, ένας στους τέσσερις νέους και νέες εγκαταλείπει τις σπουδές του και δεν παίρνει ποτέ πτυχίο. Σε αρκετές περιζήτητες στρατιωτικές σχολές αποχωρεί κάθε χρόνο σημαντικό ποσοστό εισακτέων, λίγους μήνες μετά την εγγραφή τους. Από τη Σχολή Ευελπίδων αποχωρεί χωρίς να πάρει ποτέ πτυχίο το 20% των φοιτητών της, από τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Οπλα- Σώματα αποχωρεί το 23%-28% και από τη Σχολή Ναυτικών ΔοκίμωνΜηχανικοί το 26%.
Οπως φανερώνουν τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο εκπαιδευτικός αναλυτής κ. Χρ.Κάτσικας, στα μηχανογραφικά δελτία των υποψηφίων για την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο οι «τυφλές» επιλογές τμημάτων, με κριτήρια άσχετα προς τα προγράμματά τους.
Τα τμήματα που επιλέγονται πρώτα στα μηχανογραφικά χωρίζονται σε τρεις ομάδες: Τα τμήματα που υπόσχονται στον υποψήφιο ότι μπορούν να του εξασφαλίσουν όχι μόνο δουλειά αλλά και εργασιακή ασφάλεια (παιδαγωγικά, σχολές αστυφυλάκων και αξιωματικών Αστυνομίας, στρατιωτικές σχολές, τμήματα μηχανικών, οικονομικά τμήματα). Τα τμήματα που προσφέρουν κλασικές «παραδοσιακές» σπουδές κύρους και γοήτρου (Νομική, Ιατρική). Και τέλος τα τμήματα που έχουν ένα βασικό πλεονέκτημα: εδρεύουν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Το Τμήμα Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ., για παράδειγμα, αλλά και το Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεματικής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών προσφέρουν μία θέση κατά μέσο όρο για 18 υποψηφίους, ενώ το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης και στο Τμήμα Ικάρων- Μηχανικών μία θέση για κάθε 11 υποψηφίους.
Την ίδια στιγμή σε δεκάδες τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ εισάγονται σχεδόν αποκλειστικά υποψήφιοι που δεν ενδιαφέρονται για τα προγράμματά τους, οι οποίοι και τελικά τα εγκαταλείπουν. Το Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αποτελεί ένα τμήμα που ήταν πέρυσι η πρώτη επιλογή για τρεις μόλις υποψηφίους ανά τη χώρα, οι οποίοι μάλιστα δεν τα κατάφεραν να εισαχθούν σε αυτό! Αντίστοιχα, το Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων ΤΕΙ Λαμίας είχε πέρυσι μόνο μία πρώτη προτίμηση στα μηχανογραφικά που συμπλήρωσαν οι υποψήφιοι για την ανώτατη εκπαίδευση.
Τέσσερις στους πέντε υποψηφίους πάνε σε λάθος σχολή
Μεγάλο ποσοστό μαθητών οι οποίοι εισάγονται σε τμήμα της πρώτης προτίμησής τους
ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ
Τέσσερις στους πέντε υποψηφίους που πετυχαίνουν την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχουν επιλέξει τη σχολή της εισαγωγής τους. Την ίδια στιγμή μεγάλο ποσοστό υποψηφίων που εισάγονται σε σχολή της πρώτης προτίμησής τους σύντομα την εγκαταλείπουν! Ειδικά στις στρατιωτικές σχολές, που απαιτούν υψηλές βαθμολογίες, ένας στους τέσσερις νέους και νέες εγκαταλείπει τις σπουδές του και δεν παίρνει ποτέ πτυχίο. Σε αρκετές περιζήτητες στρατιωτικές σχολές αποχωρεί κάθε χρόνο σημαντικό ποσοστό εισακτέων, λίγους μήνες μετά την εγγραφή τους. Από τη Σχολή Ευελπίδων αποχωρεί χωρίς να πάρει ποτέ πτυχίο το 20% των φοιτητών της, από τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Οπλα- Σώματα αποχωρεί το 23%-28% και από τη Σχολή Ναυτικών ΔοκίμωνΜηχανικοί το 26%.
Οπως φανερώνουν τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο εκπαιδευτικός αναλυτής κ. Χρ.Κάτσικας, στα μηχανογραφικά δελτία των υποψηφίων για την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο οι «τυφλές» επιλογές τμημάτων, με κριτήρια άσχετα προς τα προγράμματά τους.
Τα τμήματα που επιλέγονται πρώτα στα μηχανογραφικά χωρίζονται σε τρεις ομάδες: Τα τμήματα που υπόσχονται στον υποψήφιο ότι μπορούν να του εξασφαλίσουν όχι μόνο δουλειά αλλά και εργασιακή ασφάλεια (παιδαγωγικά, σχολές αστυφυλάκων και αξιωματικών Αστυνομίας, στρατιωτικές σχολές, τμήματα μηχανικών, οικονομικά τμήματα). Τα τμήματα που προσφέρουν κλασικές «παραδοσιακές» σπουδές κύρους και γοήτρου (Νομική, Ιατρική). Και τέλος τα τμήματα που έχουν ένα βασικό πλεονέκτημα: εδρεύουν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Το Τμήμα Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ., για παράδειγμα, αλλά και το Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεματικής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών προσφέρουν μία θέση κατά μέσο όρο για 18 υποψηφίους, ενώ το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης και στο Τμήμα Ικάρων- Μηχανικών μία θέση για κάθε 11 υποψηφίους.
Την ίδια στιγμή σε δεκάδες τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ εισάγονται σχεδόν αποκλειστικά υποψήφιοι που δεν ενδιαφέρονται για τα προγράμματά τους, οι οποίοι και τελικά τα εγκαταλείπουν. Το Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αποτελεί ένα τμήμα που ήταν πέρυσι η πρώτη επιλογή για τρεις μόλις υποψηφίους ανά τη χώρα, οι οποίοι μάλιστα δεν τα κατάφεραν να εισαχθούν σε αυτό! Αντίστοιχα, το Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων ΤΕΙ Λαμίας είχε πέρυσι μόνο μία πρώτη προτίμηση στα μηχανογραφικά που συμπλήρωσαν οι υποψήφιοι για την ανώτατη εκπαίδευση.
26/4/2009
Τσάντες γεμάτες με βία
Της ΑΥΡΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
Σημαντική αύξηση μέσα σε λίγα χρόνια παρουσιάζει η μαθητική βία στην Ελλάδα όπως δείχνουν τα διαχρονικά στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ): Το 2006, σε σύγκριση με το 2002 και το 1998, είχε διπλασιαστεί ο αριθμός των εφήβων που είχαν εμπλακεί ως θύτες ή θύματα σε περιστατικά εκφοβισμού, με αποτέλεσμα 2 στους 10 μαθητές μέχρι 15 ετών να διαθέτουν σήμερα ανάλογη εμπειρία.
*Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία από διεθνή έρευνα, η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης από τους εφήβους έχει την ίδια συμμετοχή, ως παράγοντας κινδύνου στην άσκηση βίας, με τη συχνή κατανάλωση οινοπνευματωδών!
*Επίσης η μεγάλη κοινωνικότητα, όπως υποδηλώνεται από τον μεγάλο αριθμό στενών φίλων (τουλάχιστον 3) και τις συχνές βραδινές εξόδους με την παρέα αυξάνει, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, την πιθανότητα συμμετοχής των εφήβων σε εκδηλώσεις εκφοβισμού.
*Τον κίνδυνο θυματοποίησης αυξάνει η κακή σχολική επίδοση, το κακό κλίμα στην τάξη, η απογοήτευση του παιδιού από την εξωτερική του εμφάνιση, η χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή του και κατά παράδοξο τρόπο οι καλές σχέσεις του παιδιού με την οικογένειά του.
*Το κάπνισμα φαίνεται ότι δρα... αποτρεπτικά στη βία των άλλων! Οι μαθητές που καπνίζουν συστηματικά έχουν λιγότερες πιθανότητες να πέσουν θύματα επιθετικών διαθέσεων και πειραγμάτων.
*Από στοιχεία έρευνας την οποία για την Ελλάδα διενήργησε το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) υπό την επιστημονική ευθύνη της αναπληρώτριας καθηγήτριας Ψυχιατρικής Αννας Κοκκέβη, προκύπτει ότι οι έφηβοι που αναφέρουν συχνή κατανάλωση οινοπνευματωδών ή μέθη ή κάνουν συχνές αδικαιολόγητες απουσίες από το σχολείο και έχουν συμμετάσχει σε καβγάδες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα συμμετοχής στην άσκηση βίας.
«Η συνύπαρξη επιθετικής συμπεριφοράς με άλλες προβληματικές συμπεριφορές ενδεχομένως αντανακλά μια γενικότερη προδιάθεση του εφήβου προς την αντικοινωνικότητα. Θα μπορούσε, όμως, να αποτελεί και μια μορφή αντίδρασης στο βίωμα της απόρριψης από τους ομότιμους», επισημαίνουν οι αναλυτές.
*Η ανάλυση δείχνει επίσης ότι είναι πιθανότερο να ασκήσουν εκφοβισμό οι έλληνες μαθητές σε σύγκριση με τους συνομιλήκους τους αλλοδαπής εθνικότητας. Στις ΗΠΑ τα ευρήματα που καταγράφονται στο ίδιο ερευνητικό πρόγραμμα δείχνουν ότι ο εκφοβισμός είναι χαρακτηριστικό περισσότερο των λευκών αμερικανών εφήβων από ό,τι αλλοεθνών.
*Τα νεότερα δεδομένα του ΕΠΙΨΥ, στο πλαίσιο του ίδιου ερευνητικού προγράμματος σε 41 χώρες, επιβεβαιώνουν ότι τα αγόρια έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα συγκριτικά με τα κορίτσια να συμμετάσχουν σε εκφοβισμό και σε ενοχλητικά πειράγματα κατά συνομιλήκων.
*Το φαινόμενο παίρνει διαφορετικές μορφές στα αγόρια και στα κορίτσια: Στα αγόρια εκδηλώνεται με σωματική βία, κραυγές και κινήσεις κυριαρχίας. Αντίθετα, στα κορίτσια εμφανίζεται με έμμεση βία, όπως με τη διάδοση φημών στο πλαίσιο των κοινωνικών σχέσεων, το κουτσομπολιό, τη μεθόδευση αποκλεισμού κ.ά.
*«Από τη μελέτη μας προκύπτει ότι το σχολείο που ενδιαφέρεται πραγματικά να μειώσει τα φαινόμενα προβληματικής συμπεριφοράς των μαθητών οφείλει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στο πώς οι έφηβοι-μαθητές του αντιλαμβάνονται τη σχολική τους εμπειρία. Οφείλει επίσης να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν τη ζωή των μαθητών και ιδίως στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Απαραίτητος είναι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή προγραμμάτων που ευνοούν την ανάπτυξη ενός θετικού σχολικού περιβάλλοντος με ενέργειες που αποσκοπούν στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των μαθητών», επισημαίνει η Αννα Κοκκέβη.
[Περιεχόμενα Τύπου]
Τσάντες γεμάτες με βία
Της ΑΥΡΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
Σημαντική αύξηση μέσα σε λίγα χρόνια παρουσιάζει η μαθητική βία στην Ελλάδα όπως δείχνουν τα διαχρονικά στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ): Το 2006, σε σύγκριση με το 2002 και το 1998, είχε διπλασιαστεί ο αριθμός των εφήβων που είχαν εμπλακεί ως θύτες ή θύματα σε περιστατικά εκφοβισμού, με αποτέλεσμα 2 στους 10 μαθητές μέχρι 15 ετών να διαθέτουν σήμερα ανάλογη εμπειρία.
*Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία από διεθνή έρευνα, η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης από τους εφήβους έχει την ίδια συμμετοχή, ως παράγοντας κινδύνου στην άσκηση βίας, με τη συχνή κατανάλωση οινοπνευματωδών!
*Επίσης η μεγάλη κοινωνικότητα, όπως υποδηλώνεται από τον μεγάλο αριθμό στενών φίλων (τουλάχιστον 3) και τις συχνές βραδινές εξόδους με την παρέα αυξάνει, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, την πιθανότητα συμμετοχής των εφήβων σε εκδηλώσεις εκφοβισμού.
*Τον κίνδυνο θυματοποίησης αυξάνει η κακή σχολική επίδοση, το κακό κλίμα στην τάξη, η απογοήτευση του παιδιού από την εξωτερική του εμφάνιση, η χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή του και κατά παράδοξο τρόπο οι καλές σχέσεις του παιδιού με την οικογένειά του.
*Το κάπνισμα φαίνεται ότι δρα... αποτρεπτικά στη βία των άλλων! Οι μαθητές που καπνίζουν συστηματικά έχουν λιγότερες πιθανότητες να πέσουν θύματα επιθετικών διαθέσεων και πειραγμάτων.
*Από στοιχεία έρευνας την οποία για την Ελλάδα διενήργησε το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) υπό την επιστημονική ευθύνη της αναπληρώτριας καθηγήτριας Ψυχιατρικής Αννας Κοκκέβη, προκύπτει ότι οι έφηβοι που αναφέρουν συχνή κατανάλωση οινοπνευματωδών ή μέθη ή κάνουν συχνές αδικαιολόγητες απουσίες από το σχολείο και έχουν συμμετάσχει σε καβγάδες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα συμμετοχής στην άσκηση βίας.
«Η συνύπαρξη επιθετικής συμπεριφοράς με άλλες προβληματικές συμπεριφορές ενδεχομένως αντανακλά μια γενικότερη προδιάθεση του εφήβου προς την αντικοινωνικότητα. Θα μπορούσε, όμως, να αποτελεί και μια μορφή αντίδρασης στο βίωμα της απόρριψης από τους ομότιμους», επισημαίνουν οι αναλυτές.
*Η ανάλυση δείχνει επίσης ότι είναι πιθανότερο να ασκήσουν εκφοβισμό οι έλληνες μαθητές σε σύγκριση με τους συνομιλήκους τους αλλοδαπής εθνικότητας. Στις ΗΠΑ τα ευρήματα που καταγράφονται στο ίδιο ερευνητικό πρόγραμμα δείχνουν ότι ο εκφοβισμός είναι χαρακτηριστικό περισσότερο των λευκών αμερικανών εφήβων από ό,τι αλλοεθνών.
*Τα νεότερα δεδομένα του ΕΠΙΨΥ, στο πλαίσιο του ίδιου ερευνητικού προγράμματος σε 41 χώρες, επιβεβαιώνουν ότι τα αγόρια έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα συγκριτικά με τα κορίτσια να συμμετάσχουν σε εκφοβισμό και σε ενοχλητικά πειράγματα κατά συνομιλήκων.
*Το φαινόμενο παίρνει διαφορετικές μορφές στα αγόρια και στα κορίτσια: Στα αγόρια εκδηλώνεται με σωματική βία, κραυγές και κινήσεις κυριαρχίας. Αντίθετα, στα κορίτσια εμφανίζεται με έμμεση βία, όπως με τη διάδοση φημών στο πλαίσιο των κοινωνικών σχέσεων, το κουτσομπολιό, τη μεθόδευση αποκλεισμού κ.ά.
*«Από τη μελέτη μας προκύπτει ότι το σχολείο που ενδιαφέρεται πραγματικά να μειώσει τα φαινόμενα προβληματικής συμπεριφοράς των μαθητών οφείλει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στο πώς οι έφηβοι-μαθητές του αντιλαμβάνονται τη σχολική τους εμπειρία. Οφείλει επίσης να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν τη ζωή των μαθητών και ιδίως στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Απαραίτητος είναι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή προγραμμάτων που ευνοούν την ανάπτυξη ενός θετικού σχολικού περιβάλλοντος με ενέργειες που αποσκοπούν στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των μαθητών», επισημαίνει η Αννα Κοκκέβη.
[Περιεχόμενα Τύπου]
26/4/2009
Ακατάλληλη δι' ανηλίκους
Των ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ,
Η αστυνομική βία δεν κάνει διακρίσεις: Οργανα της τάξης δεν διστάζουν να σηκώνουν χέρι, να εξυβρίζουν, να προσβάλλουν, να κακομεταχειρίζονται ακόμα και ανήλικα παιδιά!
Πολλές φορές προβαίνουν στις πράξεις αυτές χωρίς κανέναν προφανή λόγο και αφού πρώτα φορέσουν στα θύματά τους χειροπέδες!
*Ο Σύνδεσμος Επιμελητών Δικαστηρίων Αθηνών (ΣΕΔΑ) είναι κατηγορηματικός: «Τα παιδιά συχνά μάς αναφέρουν άσκηση βίας είτε κατά τη διάρκεια παραμονής τους στα αστυνομικά τμήματα, είτε στο δρόμο κατά τη διαδικασία ελέγχου και εξακρίβωσης των προσωπικών τους στοιχείων από μεμονωμένα αστυνομικά όργανα».
*Αφού πρώτα εδραιώσουν σχέση εμπιστοσύνης με τον επιμελητή, οι ανήλικοι εξομολογούνται ότι έχουν πέσει θύματα σωματικής και λεκτικής βίας και κατηγορούν συχνά τους αστυνομικούς για εξευτελιστική και υβριστική συμπεριφορά.
Φοβούνται το... μετά
Διαπιστώνονται επίσης σημαντικές παραλείψεις και παρατυπίες στο στάδιο της προδικασίας: Οι αστυνομικοί δεν ενημερώνουν καν τους γονείς τους ή, άλλες φορές, τους καλούν για ενημέρωση από το κινητό του παιδιού τους, παραβιάζοντας ευθέως τα δικονομικά τους δικαιώματα. Αυτές οι εξομολογήσεις ωστόσο παίρνουν σπάνια τη μορφή επίσημης καταγγελίας.
Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως σε περιφερειακά αστυνομικά τμήματα. *Οπως εξηγεί ο ΣΕΔΑ, «οι ανήλικοι νιώθουν ανίσχυροι και φοβισμένοι να μεταφέρουν τις καταγγελίες τους στα τμήματα, στη ΓΑΔΑ ή στον Συνήγορο του Παιδιού, καθώς πιστεύουν πως θα στιγματιστούν και θα ανοίξουν νέους λογαριασμούς με την αστυνομία».
*Αν και οι μαρτυρίες αυτές δεν προχωρούν συνήθως πέρα από τους επιμελητές ανηλίκων, ο ΣΕΔΑ δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια. Απευθύνθηκε επανηλειμμένως στην ΕΛ.ΑΣ., επισημαίνοντας την ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος.
Από την πλευρά της η ΕΛ.ΑΣ. απαντά μονότονα ότι «υπάρχει σχετική οδηγία προς τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα για την ειδική μεταχείριση των ανηλίκων», «η οποία όμως, όπως δείχνουν οι μαρτυρίες, είναι ανενεργή», σημειώνει ο ΣΕΔΑ.
*Αντίστοιχη απάντηση από τις αστυνομικές αρχές έχει λάβει και ο Συνήγορος του Παιδιού, Γ. Μόσχος, που ήδη από τον Δεκέμβριο του 2007 ενημέρωσε την ΕΛ.ΑΣ. για «μεγάλο αριθμό ανηλίκων που καταγγέλλει στους επιμελητές κακοποίηση και βίαιη συμπεριφορά».
«Τον περασμένο Δεκέμβρη, ακούσαμε πολλά περιστατικά. Τα φυλακισμένα παιδιά μού λένε ότι όταν σε πιάσουν θα φας χοντρό ξύλο. Ακούω πολλές τέτοιες ιστορίες, όμως όλα αυτά είναι σε επίπεδο διήγησης, όχι επίσημης καταγγελίας. Τα παιδιά φοβούνται ότι θα μπλέξουν χειρότερα αν μιλήσουν με στοιχεία», υπογραμμίζει ο Γ. Μόσχος.
*Βέβαια, όπως παρατηρεί ο ΣΕΔΑ, είναι δύσκολο να καταγραφούν τα περιστατικά αυτά, καθώς δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως αληθή όλα τα στοιχεία που δίνουν οι ανήλικοι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αστυνομικής βίας κατά ανηλίκων.
«Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως σε περιφερειακά αστυνομικά τμήματα και όχι στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων στη ΓΑΔΑ. Είναι αντιφατικό, αλλά στους επιμελητές έχουν αναφερθεί και περιστατικά αστυνομικών που λειτούργησαν ως "πατρικές φιγούρες", έδωσαν συμβουλές και έπαιξαν έναν γονεϊκό ρόλο σε παιδιά που φλερτάρουν με την παραβατικότητα. Από την άλλη υπήρξαν και περιπτώσεις αστυνομικών που ενήργησαν βάναυσα και εξευτελιστικά απέναντι σε ανηλίκους που ήδη βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους μέσα στα κρατητήρια και φορώντας χειροπέδες», τονίζει ο ΣΕΔΑ.
Απάνθρωπη μεταχείριση
*Μάλιστα και σε προηγούμενη ανακοίνωσή του (με αφορμή το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου) ο ΣΕΔΑ κατήγγειλε περιστατικά απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης ανηλίκων από αστυνομικούς, τονίζοντας ότι τα φαινόμενα κακοποίησης ανηλίκων και κατάχρησης εξουσίας από τις αστυνομικές αρχές, οι απειλές και ο εξαναγκασμός αποδοχής παραβατικών πράξεων συνεχίζονται.
Υπάρχουν ωστόσο και γονείς που συμφωνούν με την πρακτική της χειροδικίας κατά των παιδιών, με αποτέλεσμα να ακούγεται συχνά η έκφραση «καλά του έκανε ο αστυνομικός».
*Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση των ανηλίκων οφείλει να είναι σύμφωνη με τους κανόνες δικαίου, να συνάδει με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού και να μην εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία και τη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε αστυνομικού οργάνου, τονίζουν οι επιμελητές ανηλίκων.
Σάββατο 25 Απριλίου 2009
24/4/2009
Οι «εμφανίσιμοι» παίρνουν καλύτερους βαθμούς στο σχολείο
Για να πάρει ένας μαθητής καλούς βαθμούς στο σχολείο, μπορεί να παίζουν κι άλλα πράγματα ρόλο. Μια νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο του Μαϊάμι των ΗΠΑ είναι η πρώτη που διαπίστωσε ότι η ομορφιά, η περιποιημένη εξωτερική εμφάνιση και η προσωπικότητα ενός μαθητή ή μαθήτριας γυμνασίου βοηθούν στο να αντιμετωπίζεται πιο θετικά από τους καθηγητές και να παίρνει καλύτερους βαθμούς.
Η μελέτη έγινε από ομάδα ερευνητών υπό τον καθηγητή Οικονομικών της Υγείας Μάικλ Φρεντς και θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του περιοδικού "Labour Economics" (Οικονομικά της Εργασίας).
Οι οικονομολόγοι έχουν ήδη διαπιστώσει ότι η ελκυστική εξωτερική εμφάνιση βοηθά έναν εργαζόμενο στο να βρει ευκολότερα δουλειά, να πάρει καλύτερο μισθό, να πάρει προαγωγή κλπ. Η ευνοϊκή μεταχείριση πηγάζει από τη συσσωρευμένη προσοχή που συγκεντρώνει ο/η εργαζόμενος/η και που σταδιακά αποδίδει οφέλη. Μια ανάλογη διαδικασία φαίνεται πως ισχύει και στο σχολείο.
Η μελέτη προσφέρει νέα στοιχεία για μια περιοχή έρευνας που μέχρι τώρα περιοριζόταν αποκλειστικά σε ενηλίκους. Η έρευνα μελετά την επίδραση που έχουν τρία στοιχεία (ομορφιά, περιποιημένη εμφάνιση, προσωπικότητα) στη βαθμολογία των μαθητών και βρίσκει πως υπάρχει θετική συσχέτιση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η εξωτερική εμφάνιση παίζει συγκριτικά μικρότερο ρόλο.
Στα αγόρια μεγαλύτερη σημασία έχει η περιποιημένη εμφάνιση και στα κορίτσια η προσωπικότητα. Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι οι καθηγητές έχουν ένα βαθμό προκατάληψης υπέρ ή κατά ορισμένων μαθητών ανάλογα με την εξωτερική εμφάνιση των τελευταίων.
Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
21/4/2009
Πρόβλημα εθισμού των παιδιών στα βίντεο γκέιμς στις ΗΠΑ
Μία νέα μελέτη διαπίστωσε ότι σχεδόν ένα στα δέκα παιδιά που παίζουν βίντεο γκέιμ παρουσιάζουν τυπικά συμπτώματα εξάρτησης, όπως το να ψεύδονται για την αγαπημένη τους συνήθεια, να μην μπορούν να μειώσουν τις ώρες που περνούν παίζοντας, ακόμη και να κλέβουν, προκειμένου να αγοράσουν καινούργια βίντεο γκέιμ.
Η μελέτη με επικεφαλής τον Ντάγκλας Τζεντίλε, καθηγητή Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Iowa State, δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Psychological Science και χρησιμοποίησε τα στοιχεία από δημοσκόπηση του ινστιτούτου Harris σε δείγμα περίπου 1.200 παιδιών, ηλικίας 8 με 18, από τις ΗΠΑ. Η δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 88% των παιδιών στις ΗΠΑ παίζουν βίντεο γκέιμ τουλάχιστον περιστασιακά και κατά μέσο όρο τα παιδιά παίζουν βίντεο γκέιμ περίπου 13 ώρες την εβδομάδα.
Εκείνα που εμφανίζουν συμπτώματα εξάρτησης συνήθως παίζουν τις διπλάσιες ώρες. "Πρόκειται για περισσότερα από τρία εκατομμύρια παιδιά, που υφίστανται βλάβες σε πολλούς τομείς της ζωής τους και πιθανόν να χρειάζονται κάποιου είδους βοήθεια", αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Τζεντίλε.
Τα εθισμένα στα βίντεο γκέιμ παιδιά είναι συνήθως αγόρια. Αναφέρουν ότι έχουν προβλήματα συγκέντρωσης στο σχολείο, ότι παίρνουν χαμηλότερους βαθμούς και έχουν περισσότερα προβλήματα υγείας.
Τα παιδιά που είναι εθισμένα στα βίντεο γκέιμ συνήθως έχουν την κονσόλα στο δωμάτιό τους και έχουν δύο φορές και πλέον περισσότερες πιθανότητες να έχουν διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής
22/4/2009
SΟS για την παθολογική εξάρτηση από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
Ενα στα 10 παιδιά στις ΗΠΑ έχει εθιστεί
Σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα με ανησυχητικές διαστάσεις εξελίσσεται η παθολογική εξάρτηση των παιδιών από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, επισημαίνουν οι ειδικοί. Ενα στα δέκα παιδιά στις ΗΠΑ έχει εθιστεί, σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού Πανεπιστημίου της Αϊόβα.
Τα συνήθη συμπτώματα που εμφανίζουν οι εθισμένοι χρήστες νεαρής ηλικίας είναι να λένε ψέματα στους οικείους τους αναφορικά με τον χρόνο που δαπανούν στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο ως μέσο φυγής από τα προβλήματά τους, ενώ τα γίνονται νευρικά και οξύθυμα όταν σταματούν να παίζουν το αγαπημένο τους παιχνίδι.
Επιπλέον, βάζουν σε δεύτερη μοίρα τα μαθήματά τους ή αφιερώνουν όλο τον χρόνο τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι επιδόσεις τους στο σχολείο είναι χαμηλές.
Ο επικεφαλής της έρευνας, Ντάγκλας Τζεντ, διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου ΜΜΕ και Οικογένειας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα τονίζει ότι η παρούσα έρευνα καταδεικνύει ότι η παθολογική εξάρτηση των χρηστών από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω, καθώς τα συμπτώματα που εμφανίζουν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά απειλώντας σοβαρά την υγεία τους.
Κάνοντας αναφορά στην πρώτη παγκοσμίως κλινική απεξάρτησης από το Διαδίκτυο, που εγκαινιάστηκε πέρυσι στην Κίνα, ο δρ Τζεντ υπογραμμίζει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των νεαρών χρηστών, το 22%, ηλικίας από 8 έως 11 ετών, το 41%, ηλικίας 12 έως 14 ετών, και το 56%, ηλικίας 15 έως 18 ετών, συχνά αναπτύσσουν βίαιη συμπεριφορά. Χαρακτηριστικά, τα αγόρια είναι πιο ευεπίφορα από τα κορίτσια στην εξάρτηση από το Ιντερνετ.
Από την πλευρά του, ο Ντέιβιντ Γουόλς, πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου για τα ΜΜΕ και την Οικογένεια εκτιμά πως τα πορίσματα της έρευνας θα πρέπει να αφυπνίσουν τους γονείς αναφορικά με τον χρόνο που δαπανούν τα παιδιά τους στο Διαδίκτυο.
22/4/2009
Χαμηλά στη "μέτρηση της ευτυχίας" τα Ελληνόπουλα
Παπαγιάννης Κώστας
Από τις χειρότερες χώρες στην Ευρώπη στο ζήτημα της ευτυχίας των παιδιών είναι η Ελλάδα. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Γιορκ μεταξύ 29 ευρωπαϊκών χωρών (των 27 χωρών της Ε.Ε. μαζί με Νορβηγία και Ισλανδία) για λογαριασμό της οργάνωσης Child Poverty Action Group (Ομάδα Δράσης για την Παιδική Φτώχεια) η Ελλάδα είναι 23η στην λίστα. Τα πιο ευτυχισμένα παιδιά βρίσκονται στην Ολλανδία και ακολουθούν οι πέντε σκανδιναβικές χώρες. Κάτω από την Ελλάδα βρίσκονται η Μεγάλη Βρετανία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία και τελευταία είναι η Μάλτα. Η Κύπρος είναι 12η. Η "κατάταξη της ευτυχίας" γίνεται με βάση 43 κριτήρια που ομαδοποιούνται σε επτά κατηγορίες: υγεία (παιδική θνησιμότητα και βάρος κατά την γέννηση), υποκειμενική αίσθηση της ευτυχίας, σχέσεις των παιδιών με τους γονείς και τα υπόλοιπα παιδιά, υλικά αγαθά και παιδική φτώχεια, βία και επικίνδυνη συμπεριφορά (κάπνισμα, αλκοόλ και πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις), εκπαίδευση και συνθήκες στέγασης (προβλήματα και υπερπληθυσμός στο σπίτι). Η Ελλάδα βρίσκεται τελευταία στην κατηγορία της υγείας των παιδιών (με την Κύπρο 10η), ενώ είναι σχετικά ψηλά μόνο σε δύο κατηγορίες, την υποκειμενική αίσθηση της ευτυχίας (3η) και στις συνθήκες στέγασης (14η). Η Ολλανδία και οι σκανδιναβικές χώρες βρίσκονται ψηλά σε όλες τις κατηγορίες, ενώ υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Γερμανία (8η στην συνολική κατάταξη) είναι 17η στην υγεία, ενώ Ισπανία και Ιταλία έχουν τα χειρότερά τους αποτελέσματα στην εκπαίδευση (20ή και 23η, αντίστοιχα). Η Γαλλία είναι τελευταία στις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς, ενώ η Μεγάλη Βρετανία είναι σχεδόν παντού πολύ χαμηλά (24η σε υγεία και υλικά αγαθά). Γενικά η κεντρική και ανατολική Ευρώπη βρίσκονται χαμηλά στις κατηγορίες της βίας και των σχέσεων μέσα στην οικογένεια. Η Πολωνία είναι τελευταία στην παιδική φτώχεια, η Βουλγαρία με την Ρουμανία στην εκπαίδευση και οι Βαλτικές χώρες στην βία. Πρώτο στ
Κυριακή 19 Απριλίου 2009
To σχολειο της βιας
Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το θλιβερό γεγονός στη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ , πολλά γράφονται και λέγονται για την βία στα σχολεία . Η ενασχόληση της κοινής γνώμης με ένα τόσο σοβαρό ζήτημα γίνεται μόνο όταν ένα συγκλονιστικό γεγονός έρχεται να ταράξει τα ήρεμα νερά της απάθειας και τα πελάγη της κάλπικης ευδαιμονίας . Δυστυχώς το θέμα γρήγορα θα ξεχαστεί πίσω από την αίγλη του ποδοσφαιρικής φανέλλας που διαφεντεύει τις μικρές μας οθόνες . Γιά τους περισσότερους βέβαια που θα ασχοληθούν με αυτό , θα είναι ένα συναρπαστικό σήριαλ εξεύρεσης ενόχων , μιά έμμεση επιβράβευση της δικής τους , λιγότερο επίμεμπτης ηθικής , μιάς και δεν φτάνουν τα παιδιά τους σε τέτοια τερατουργήματα και ένας ακόμα λόγος να απομονώσουν έτι περισσότερο , τα παιδιά τους και τους εαυτούς τους από πιθανούς φανταστικούς παραπτωματίες συμπολίτες .
Κάποτε πρέπει όμως να δούμε , όσοι θέλουμε να δούμε , το πρόβλημα της βίας στο σχολείο πιό σοβαρά αλλά και σε πιό μόνιμη βάση . Όχι βέβαια ότι θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την γέννησή της αλλά να την ελαχιστοποιήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων που μας παρέχουν οι συνθήκες της σχολικής ζωής . Και τούτο γιατί η βία στους νέους κατά κύριο λόγο , είναι προιόν της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας και της έλλειψης επαφής καθηγητων,γονέων και παιδιών . Γιά τις δύο παραπάνω αιτίες έχουμε και εμείς ευθύνη σαν απλοί πολίτες στο βαθμό που εμπλεκόμαστε ή δεν θέλουμε να εμπλακούμε σε αυτές τις διαδικασίες .
Το σχολείο σαν ένας κοινωνικός θεσμός παίζει ρόλο στην εμφάνιση της βίας ; μπορεί να την ενισχύσει ή να την καταστείλει ;
Αναμφίβολα το σχολείο διατηρεί ακόμα την αίγλη του , παρά την κοινωνική του απορρύθμιση και απαξίωση γιατί έχει εγγύτερη , συχνότερη και ποιοτικότερη επαφή με τους νέους .Μπορεί να αντιπαλέψει τη βία αλλά δυστυχώς όχι μόνο δεν την καταστέλλει αλλά αναδεικνύεται σαν ένας γενεσιουργός και επαγωγικός παράγοντας της .
Η ίδια σχολική λειτουργία αποτελεί αιτία παραγωγής βίας γιατί απλούστατα σε ελάχιστους μαθητές είναι αρεστό . Δεν είναι αρεστό γιατί εργάζονται σκληρά σ' αυτό πάρα πολύ χρόνο . Κατ αρχήν οι επτά ώρες εργασίας και απόλυτα πειθαρχημένης παρακολούθησης μαθημάτων εξουθενώνει τον νέο , ήδη από την έκτη διδακτική ωρα , τον εκνευρίζει αφάνταστα και του δημιουργεί αρνητικές διαθέσεις και καταστροφική τάση . Παραπέρα η ποιότητα των περισσοτέρων προγραμμάτων , βιβλίων , μαθημάτων , αίθουσων διδασκαλίας , τουαλετών , αυλείων χώρων αλλά και δόμησης γενικότερα του σχολικού κτιρίου αποτελούν παράγοντες που γεννούν στις ευαίσθητες νεανικές ψυχές αισθήματα απάθειας , εχθρότητας προς το εργασιακό τους περιβάλλον , απογοήτευσης και καταστροφικότητας . Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε τι που είναι εκτεθειμένο στο σχολείο καταστρέφεται . Οι τοίχοι , οι πρίζες , οι ανεμιστήρες , τα θρανία , οι πίνακες , οι τουαλέτες , τα παρτέρια , οι πόρτες ,τα κάγκελα , τα καθίσματα και τόσα άλλα λεηλατημένα , δείχνουν την απαρέσκεια σ'αυτό το σχολείο που συνθλίβει ότι ωραιότερο έχει η κοινωνία , τη νεολαία μας. Μιά νεολαία που διπλά καταπιεσμένη ξέχωρα από την καταστροφικότητα που δείχνει στα αντικείμενα , την εκφράζει δυστυχώς και στο πλησιέστερο αντίπαλο ή ευάλωτο θύμα .
Μιά επίσκεψη κάποιου στο χώρο οποιουδήποτε δημόσιου σχολείου μπορεί να δείξει πως και γιατί το σημερινό σχολείο εκτρέφει και υποθάλπτει την βία . Αν είχε και τη δυνατότητα να ερευνήσει , θα μάθαινε ότι πολλοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν διδαχτεί ούτε ένα πανεπιστημιακό μάθημα παιδαγωγικής ! Παραταύτα το ΥΠΕΠΘ δαπανά εκατομύρια γιά να επιμορφώσει τους εκπαιδευτικούς σε δευτερεύοντες τομείς , πενταράκι όμως δεν δίνει γιά την παιδαγωγική επιμόρφωση τους !
Παραπέρα η όλη φιλοσοφία της εκπαιδευτικής διαδικασίας διακατέχεται από ένα ακραιφνή ατομικισμό . Οι μαθητές λειτουργούν στον σχολικό χώρο κατά κύριο λόγο για να προάγουν και να αναδείξουν τον εαυτό τους . Ελάχιστα ενισχύεται η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη μέσα από την καθημερινή εκπαίδευση . Ακόμα και η διάταξη των θρανίων μέσα στην αίθουσα και η ατομική και μόνο αξιολόγηση που τους γίνεται , αναπτύσσει τον εγωισμό τους .Ένας τέτοιος εγωισμός τους οδηγεί σε ανταγωνισμούς ,έχθρες και συγκρούσεις με τους αντιπάλους που το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα προσφέρει !
Η έλλειψη σεβασμού προς τον μαθητή από μεριάς του σχολείου είναι επίσης ένας γενεσιουργός παράγοντας βίας στο σχολείο . Ο ισχύον μαθητικός κανονισμός και άλλα δικαιώματα των μαθητών δεν γίνονται γνωστά σ' αυτούς ούτε βέβαια τηρούνται στην συντριπτική τους πλευρά από την συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων. Οι μαθητές μαθαίνουν μόνο να υπακούουν , να ξέρουν πολύ καλά τα καθήκοντά τους και γνωρίζουν ελαχιστότατα γιά τα δικαιώματά τους. Η θλιβερή αυτή κατάσταση τους αφαιρεί το δικαίωμα να αντιδρούν , στα σχολικά τεκταινόμενα και το χειρότερο να μη μπορούν να συμμετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες που και ο νόμος προβλέπει . Αυτή η φίμωση τους οδηγεί στην αντίληψη ότι αποτελούν τους απόκληρους του σχολείου με συνακόλουθο την ανάπτυξη της καταστροφικότητας και της βίας σε ότι βρίσκεται κοντά τους και τους παρενοχλεί .
Ο ίδιος ο μαθητικός κανονισμός προβλέπει την λειτουργία συλλογικών οργάνων και ομάδων που το σημερινό σχολείο σχεδόν καθόλου δε δημιουργεί ούτε και ενεργοποιεί . έτσι και οι λίγες δυνατότητες που θεσμικά τους δίνονται , να αναπτύξουν την συνεργατικότητά και κοινωνικότητά τους , απονεκρώνονται και η ευκαιρία να δράσουν συλλογικά φαλκιδεύεται .
Ακόμα και ο τρόπος αξιολόγησης των μαθητών δεν βοηθάει στην καταπολέμηση της βίας . Ο χαρακτηρισμός της επίδοσης τους μόνο και μόνο από την απόδοσή τους και όχι από άλλα χαρακτηριστικά όπως συνεργατικότητα , κοινωνικότητα δεν αναδεικνύει εκείνα τα στοιχεία της αντι - βιας που χρειάζεται ο χαρακτήρας ενός νέου και δεν βοηθά να αποκαλυφθούν χαρακτηριστικά έξεις και συνήθειες που οδηγούν σε βίαιες συμπεριφορές και τα οποία μπορούν να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν .
Επίσης η αντίληψη της ομοιομορφίας που διακατέχει το σημερινό σχολείο δεν αφήνει περιθώρια στην ανάπτυξη της διαφορετικότητας . Η αντιμετώπιση του διαφορετικού σαν εξοβελιστέου κακού και η θεοποίηση της αυστηρής υπακοής σε άκαμπτα πλαίσια δημιουργεί εχθρότητα του νέου προς το αλλιώτικο , όταν μάλιστα αυτό διεκδικεί την ισοτιμία . Έτσι ο διαφορετικός εθνικά , κοινωνικά , εμφανισιακά , ιδεολογικά , θρησκευτικά και φυλετικά γίνεται στόχος στο σχολείο και αυτό αποτελεί τη βάση του σχολικού ρατσισμού . Οι διάφορες επικλήσεις ,τιμωρίες , νουθεσίες και νόμοι πέφτουν στο κενό όταν διατηρούνται ακέραιοι όλοι εκείνοι οι παράγοντες που γεννούν τον ρατσισμό και την συνακόλουθη βία .
Τέλος και τα ελάχιστα αθλητικά αλλά και τα πολιτιστικά προγράμματα μένουν αδιάφορα στην αντιμετώπιση της βίας . Αφήνουν τον μαθητή έκθετο στον φανατισμό και την αντιπαλότητα που έντεχνα καλλιεργείται από τους επιτήδειους ποδοσφαιρικομπασκετικούς παράγοντες. Μιά αντιπαλότητα που τους γίνεται ιδεολογικό χαρακτηριστικό και στις υπόλοιπες κοινωνικές τους δραστηριότητες . Το ίδιο έκθετο αφήνουν τον μαθητή και στην επίθεση που δέχεται από την καθοδηγούμενη υποκουλτούρα , ιδιαίτερα της μουσικής , που του ανοίγει δρόμους και του δημιουργεί πρότυπα , βίαιης σκέψης και συμπεριφοράς .
Σ 'αυτή την σύντομη παράθεση στοιχείων που αφορα τη βία στο σχολείο , φαίνεται ότι ίδιο το σχολείο με την δομή και λειτουργία του παράγει και προάγει βίαιες συμπεριφορές αλλά παράλληλα υποθάλπτει αυτές που γεννούνται στις οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες .
Το κράτος και οι φορείς του είναι ανίκανα και να συλλάβουν το μέγεθος και την ποιότητα του προβλήματος και μόνο σε εξαιρετικά δυσάρεστα γεγονότα εμφανίζονται , για δικαιολογήσουν το ρόλο τους και να υφαρπάσουν την ψήφο του ποιμνίου τους .Όμως το ποίμνιο θα πρέπει να αντιληφθεί ότι κάθε μα κάθε ημέρα αιμορραγεί από αφανή ,'' ανεπαίσθητα '' βίαια σχολικά περιστατικά που τραυματίζουν τις άδολες μαθητικές ψυχές και τις πληγές αυτές πρέπει να τις επουλώσει μονάχο του.
Τρόποι υπάρχουν , θέληση , ευαισθησία και αγώνας χρειάζεται .
Διογενης
Κάποτε πρέπει όμως να δούμε , όσοι θέλουμε να δούμε , το πρόβλημα της βίας στο σχολείο πιό σοβαρά αλλά και σε πιό μόνιμη βάση . Όχι βέβαια ότι θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την γέννησή της αλλά να την ελαχιστοποιήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων που μας παρέχουν οι συνθήκες της σχολικής ζωής . Και τούτο γιατί η βία στους νέους κατά κύριο λόγο , είναι προιόν της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας και της έλλειψης επαφής καθηγητων,γονέων και παιδιών . Γιά τις δύο παραπάνω αιτίες έχουμε και εμείς ευθύνη σαν απλοί πολίτες στο βαθμό που εμπλεκόμαστε ή δεν θέλουμε να εμπλακούμε σε αυτές τις διαδικασίες .
Το σχολείο σαν ένας κοινωνικός θεσμός παίζει ρόλο στην εμφάνιση της βίας ; μπορεί να την ενισχύσει ή να την καταστείλει ;
Αναμφίβολα το σχολείο διατηρεί ακόμα την αίγλη του , παρά την κοινωνική του απορρύθμιση και απαξίωση γιατί έχει εγγύτερη , συχνότερη και ποιοτικότερη επαφή με τους νέους .Μπορεί να αντιπαλέψει τη βία αλλά δυστυχώς όχι μόνο δεν την καταστέλλει αλλά αναδεικνύεται σαν ένας γενεσιουργός και επαγωγικός παράγοντας της .
Η ίδια σχολική λειτουργία αποτελεί αιτία παραγωγής βίας γιατί απλούστατα σε ελάχιστους μαθητές είναι αρεστό . Δεν είναι αρεστό γιατί εργάζονται σκληρά σ' αυτό πάρα πολύ χρόνο . Κατ αρχήν οι επτά ώρες εργασίας και απόλυτα πειθαρχημένης παρακολούθησης μαθημάτων εξουθενώνει τον νέο , ήδη από την έκτη διδακτική ωρα , τον εκνευρίζει αφάνταστα και του δημιουργεί αρνητικές διαθέσεις και καταστροφική τάση . Παραπέρα η ποιότητα των περισσοτέρων προγραμμάτων , βιβλίων , μαθημάτων , αίθουσων διδασκαλίας , τουαλετών , αυλείων χώρων αλλά και δόμησης γενικότερα του σχολικού κτιρίου αποτελούν παράγοντες που γεννούν στις ευαίσθητες νεανικές ψυχές αισθήματα απάθειας , εχθρότητας προς το εργασιακό τους περιβάλλον , απογοήτευσης και καταστροφικότητας . Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε τι που είναι εκτεθειμένο στο σχολείο καταστρέφεται . Οι τοίχοι , οι πρίζες , οι ανεμιστήρες , τα θρανία , οι πίνακες , οι τουαλέτες , τα παρτέρια , οι πόρτες ,τα κάγκελα , τα καθίσματα και τόσα άλλα λεηλατημένα , δείχνουν την απαρέσκεια σ'αυτό το σχολείο που συνθλίβει ότι ωραιότερο έχει η κοινωνία , τη νεολαία μας. Μιά νεολαία που διπλά καταπιεσμένη ξέχωρα από την καταστροφικότητα που δείχνει στα αντικείμενα , την εκφράζει δυστυχώς και στο πλησιέστερο αντίπαλο ή ευάλωτο θύμα .
Μιά επίσκεψη κάποιου στο χώρο οποιουδήποτε δημόσιου σχολείου μπορεί να δείξει πως και γιατί το σημερινό σχολείο εκτρέφει και υποθάλπτει την βία . Αν είχε και τη δυνατότητα να ερευνήσει , θα μάθαινε ότι πολλοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν διδαχτεί ούτε ένα πανεπιστημιακό μάθημα παιδαγωγικής ! Παραταύτα το ΥΠΕΠΘ δαπανά εκατομύρια γιά να επιμορφώσει τους εκπαιδευτικούς σε δευτερεύοντες τομείς , πενταράκι όμως δεν δίνει γιά την παιδαγωγική επιμόρφωση τους !
Παραπέρα η όλη φιλοσοφία της εκπαιδευτικής διαδικασίας διακατέχεται από ένα ακραιφνή ατομικισμό . Οι μαθητές λειτουργούν στον σχολικό χώρο κατά κύριο λόγο για να προάγουν και να αναδείξουν τον εαυτό τους . Ελάχιστα ενισχύεται η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη μέσα από την καθημερινή εκπαίδευση . Ακόμα και η διάταξη των θρανίων μέσα στην αίθουσα και η ατομική και μόνο αξιολόγηση που τους γίνεται , αναπτύσσει τον εγωισμό τους .Ένας τέτοιος εγωισμός τους οδηγεί σε ανταγωνισμούς ,έχθρες και συγκρούσεις με τους αντιπάλους που το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα προσφέρει !
Η έλλειψη σεβασμού προς τον μαθητή από μεριάς του σχολείου είναι επίσης ένας γενεσιουργός παράγοντας βίας στο σχολείο . Ο ισχύον μαθητικός κανονισμός και άλλα δικαιώματα των μαθητών δεν γίνονται γνωστά σ' αυτούς ούτε βέβαια τηρούνται στην συντριπτική τους πλευρά από την συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων. Οι μαθητές μαθαίνουν μόνο να υπακούουν , να ξέρουν πολύ καλά τα καθήκοντά τους και γνωρίζουν ελαχιστότατα γιά τα δικαιώματά τους. Η θλιβερή αυτή κατάσταση τους αφαιρεί το δικαίωμα να αντιδρούν , στα σχολικά τεκταινόμενα και το χειρότερο να μη μπορούν να συμμετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες που και ο νόμος προβλέπει . Αυτή η φίμωση τους οδηγεί στην αντίληψη ότι αποτελούν τους απόκληρους του σχολείου με συνακόλουθο την ανάπτυξη της καταστροφικότητας και της βίας σε ότι βρίσκεται κοντά τους και τους παρενοχλεί .
Ο ίδιος ο μαθητικός κανονισμός προβλέπει την λειτουργία συλλογικών οργάνων και ομάδων που το σημερινό σχολείο σχεδόν καθόλου δε δημιουργεί ούτε και ενεργοποιεί . έτσι και οι λίγες δυνατότητες που θεσμικά τους δίνονται , να αναπτύξουν την συνεργατικότητά και κοινωνικότητά τους , απονεκρώνονται και η ευκαιρία να δράσουν συλλογικά φαλκιδεύεται .
Ακόμα και ο τρόπος αξιολόγησης των μαθητών δεν βοηθάει στην καταπολέμηση της βίας . Ο χαρακτηρισμός της επίδοσης τους μόνο και μόνο από την απόδοσή τους και όχι από άλλα χαρακτηριστικά όπως συνεργατικότητα , κοινωνικότητα δεν αναδεικνύει εκείνα τα στοιχεία της αντι - βιας που χρειάζεται ο χαρακτήρας ενός νέου και δεν βοηθά να αποκαλυφθούν χαρακτηριστικά έξεις και συνήθειες που οδηγούν σε βίαιες συμπεριφορές και τα οποία μπορούν να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν .
Επίσης η αντίληψη της ομοιομορφίας που διακατέχει το σημερινό σχολείο δεν αφήνει περιθώρια στην ανάπτυξη της διαφορετικότητας . Η αντιμετώπιση του διαφορετικού σαν εξοβελιστέου κακού και η θεοποίηση της αυστηρής υπακοής σε άκαμπτα πλαίσια δημιουργεί εχθρότητα του νέου προς το αλλιώτικο , όταν μάλιστα αυτό διεκδικεί την ισοτιμία . Έτσι ο διαφορετικός εθνικά , κοινωνικά , εμφανισιακά , ιδεολογικά , θρησκευτικά και φυλετικά γίνεται στόχος στο σχολείο και αυτό αποτελεί τη βάση του σχολικού ρατσισμού . Οι διάφορες επικλήσεις ,τιμωρίες , νουθεσίες και νόμοι πέφτουν στο κενό όταν διατηρούνται ακέραιοι όλοι εκείνοι οι παράγοντες που γεννούν τον ρατσισμό και την συνακόλουθη βία .
Τέλος και τα ελάχιστα αθλητικά αλλά και τα πολιτιστικά προγράμματα μένουν αδιάφορα στην αντιμετώπιση της βίας . Αφήνουν τον μαθητή έκθετο στον φανατισμό και την αντιπαλότητα που έντεχνα καλλιεργείται από τους επιτήδειους ποδοσφαιρικομπασκετικούς παράγοντες. Μιά αντιπαλότητα που τους γίνεται ιδεολογικό χαρακτηριστικό και στις υπόλοιπες κοινωνικές τους δραστηριότητες . Το ίδιο έκθετο αφήνουν τον μαθητή και στην επίθεση που δέχεται από την καθοδηγούμενη υποκουλτούρα , ιδιαίτερα της μουσικής , που του ανοίγει δρόμους και του δημιουργεί πρότυπα , βίαιης σκέψης και συμπεριφοράς .
Σ 'αυτή την σύντομη παράθεση στοιχείων που αφορα τη βία στο σχολείο , φαίνεται ότι ίδιο το σχολείο με την δομή και λειτουργία του παράγει και προάγει βίαιες συμπεριφορές αλλά παράλληλα υποθάλπτει αυτές που γεννούνται στις οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες .
Το κράτος και οι φορείς του είναι ανίκανα και να συλλάβουν το μέγεθος και την ποιότητα του προβλήματος και μόνο σε εξαιρετικά δυσάρεστα γεγονότα εμφανίζονται , για δικαιολογήσουν το ρόλο τους και να υφαρπάσουν την ψήφο του ποιμνίου τους .Όμως το ποίμνιο θα πρέπει να αντιληφθεί ότι κάθε μα κάθε ημέρα αιμορραγεί από αφανή ,'' ανεπαίσθητα '' βίαια σχολικά περιστατικά που τραυματίζουν τις άδολες μαθητικές ψυχές και τις πληγές αυτές πρέπει να τις επουλώσει μονάχο του.
Τρόποι υπάρχουν , θέληση , ευαισθησία και αγώνας χρειάζεται .
Διογενης
Τα τείχη δεν ταιριάζουν στα σχολεία
Στο τραπέζι του υπουργού Παιδείας ουδέποτε ξεδιπλώθηκε σχέδιο αυστηρής φύλαξης των ελληνικών σχολείων. Θέμα σχολικών φυλάκων απασχόλησε παλαιότερες ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας και Εσωτερικών, όταν στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος απασχόλησης ανέργων δημιουργήθηκε μία κρίσιμη μάζα περίπου 3.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι εργάζονταν ως φύλακες σχολείων και διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους. Η συζήτηση για τη φύλαξη των σχολείων συνήθως επικεντρώνεται στην προστασία της δημόσιας περιουσίας από βανδαλισμούς. Ερχεται στην επικαιρότητα κάθε δύο φθινόπωρα που είναι η περιοδικότητα εμφάνισης περιστατικών βανδαλισμού στις καταλήψεις. Ποτέ όμως με τραγικές αφορμές, όπως αυτή στη σχολή του ΟΑΕΔ.
Από τα ελληνικά σχολεία ξεπηδούν συμμορίες, οι οποίες δραστηριοποιούνται κυρίως στις γειτονιές. Ελάχιστα είναι τα περιστατικά ακραίας βίας που καταγράφονται μέσα στους σχολικούς χώρους. Κι εν πάση περιπτώσει, όπως σχολίαζε πηγή του υπουργείου Παιδείας, ελάχιστα θα μπορούσε να προσφέρει ένας υπάλληλος φύλαξης σε ανάλογες περιπτώσεις.
Με μεγαλύτερη συχνότητα ανοίγει η δημόσια συζήτηση για την ανάγκη να υπάρχουν στα σχολεία ψυχολόγοι κυρίως και δευτερευόντως γιατροί. «Ενα σχολείο του μέλλοντος δεν είναι δυνατό να μην έχει έναν ψυχολόγο», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, Αρης Σπηλιωτόπουλος, με αφορμή το τραγικό περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ. Ο υπουργός δεν έδειξε να βιάζεται για την αντιμετώπιση παρόμοιων προβλημάτων στο σχολείο του παρόντος, το οποίο πρέπει να υποστηριχθεί με το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό.
Σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, «οι ελάχιστοι -μόλις 15 σε όλη την Ελλάδα- Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων, που είναι αρμόδιοι να παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη στα σχολεία, είναι ουσιαστικά εγκαταλειμμένοι, χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και συχνά χωρίς και το απαιτούμενο επιστημονικό προσωπικό, ενώ και τα Κέντρα Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ και των δήμων αντιμετωπίζουν την κρατική αδιαφορία». Η πρόταση της Ομοσπονδίας είναι «να στελεχωθούν το συντομότερο δυνατό οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί με το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό (ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κοινωνικούς λειτουργούς, κοινωνιολόγους κ.λπ.) και να αυξηθεί ο αριθμός τους.
Στο εξωτερικό
Στην είσοδο του σχολείου «βασιλιάς Willem II» στην ολλανδική πόλη Ντεν Μπος, υπάρχουν πάντα δύο φύλακες. Για να μπει κανείς στο χώρο του σχολείου, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το ειδικό πάσο του, ενώ στη συνέχεια παρακολουθείται από κάμερες ασφαλείας. Το Willem II είναι το πρώτο σχολείο στην Ολλανδία που εφάρμοσε τέτοια μέτρα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και από τότε όλο και περισσότερα ιδρύματα ακολουθούν το παράδειγμά του. Τα κρούσματα νεανικής βίας και οι αιματηρές επιθέσεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη έχουν υποχρεώσει κάποιες χώρες να πάρουν αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας.
Αν και οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η πρόληψη και η ενημέρωση μαθητών και καθηγητών είναι η καλύτερη μέθοδος αποτροπής περιστατικών αιματηρής βίας, ο Μεγάλος Αδερφός γίνεται όλο και πιο απαιτητικός.
Στην Αμερική όπου το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, μετά τη σφαγή στο γυμνάσιο Κολουμπάιν το 1999, πολλά σχολεία έχουν τοποθετήσει κάμερες. Σε αρκετά ιδρύματα, υπάρχει προσωπικό ασφαλείας το οποίο ελέγχει κάθε άτομο που θέλει να εισέλθει στο χώρο, στέλνοντας επιτόπου τα στοιχεία του ηλεκτρονικά σε ειδική βάση δεδομένων της Αστυνομίας για να διαπιστωθεί αν υπάρχει καταδίκη του για σεξουαλική παρενόχληση. Τα σχολεία της Καλιφόρνια και της Φλόριντα ελέγχουν το ποινικό μητρώο κάθε επισκέπτη. Σε αρκετά επίσης σχολεία υπάρχουν ανιχνευτές μεταλλικών αντικειμένων, ενώ σε τακτά διαστήματα γίνονται ασκήσεις ετοιμότητας για πιθανή αναταραχή μέσα στο κτίριο. Σε τέτοιες περιπτώσεις ένα κωδικοποιημένο μήνυμα μεταδίδεται από τα μεγάφωνα και οι καθηγητές κλειδώνουν τις πόρτες, ενώ οι μαθητές προσπαθούν να κρυφτούν. Ανάλογες ασκήσεις γίνονται και στη Γερμανία. Μάλιστα, στην επίθεση σε σχολείο του Βίνεντεν πριν από ένα μήνα όταν ένα 17χρονος σκότωσε 9 μαθητές και 3 καθηγητές, η εφαρμογή αυτού του συστήματος έσωσε πολλά παιδιά.
Στην Ολλανδία τα μέτρα επεκτείνονται και σε κανόνες συμπεριφοράς, για να ελεγχθούν οι μαθητές. Το «νταηλίκι» για παράδειγμα τιμωρείται πολύ αυστηρά. Δεν λείπουν πάντως και οι υπερβολές. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ομάδες φοιτητών, υποστηριζόμενες μάλιστα από κάποιους καθηγητές, ζητούν να επιτραπεί υπό προϋποθέσεις η είσοδος όπλων στο χώρο των ιδρυμάτων, λέγοντας ότι οι ίδιοι οι φοιτητές μπορεί να σταματήσουν ένα μακελειό πολύ πριν καταφτάσει η Αστυνομία.
Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι το πρόβλημα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί μόνο με μέτρα ασφαλείας. Οι επιθέσεις των τελευταίων χρόνων άλλωστε έγιναν σε σχολεία που είχαν λάβει ανάλογα μέτρα και οι δράστες ήταν οργανωμένοι και αποφασισμένοι. Οπως τονίζει ο καθηγητής του Willem ΙΙ Πίτερ Βαν Ντερ Λάαν, το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα με μια πολιτική πρόληψης.
Των Γιούλης Μανώλη, Κώστα Πλιάκου
19/4/2009
Τα τείχη δεν ταιριάζουν στα σχολεία
Στο τραπέζι του υπουργού Παιδείας ουδέποτε ξεδιπλώθηκε σχέδιο αυστηρής φύλαξης των ελληνικών σχολείων. Θέμα σχολικών φυλάκων απασχόλησε παλαιότερες ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας και Εσωτερικών, όταν στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος απασχόλησης ανέργων δημιουργήθηκε μία κρίσιμη μάζα περίπου 3.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι εργάζονταν ως φύλακες σχολείων και διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους. Η συζήτηση για τη φύλαξη των σχολείων συνήθως επικεντρώνεται στην προστασία της δημόσιας περιουσίας από βανδαλισμούς. Ερχεται στην επικαιρότητα κάθε δύο φθινόπωρα που είναι η περιοδικότητα εμφάνισης περιστατικών βανδαλισμού στις καταλήψεις. Ποτέ όμως με τραγικές αφορμές, όπως αυτή στη σχολή του ΟΑΕΔ.
Από τα ελληνικά σχολεία ξεπηδούν συμμορίες, οι οποίες δραστηριοποιούνται κυρίως στις γειτονιές. Ελάχιστα είναι τα περιστατικά ακραίας βίας που καταγράφονται μέσα στους σχολικούς χώρους. Κι εν πάση περιπτώσει, όπως σχολίαζε πηγή του υπουργείου Παιδείας, ελάχιστα θα μπορούσε να προσφέρει ένας υπάλληλος φύλαξης σε ανάλογες περιπτώσεις.
Με μεγαλύτερη συχνότητα ανοίγει η δημόσια συζήτηση για την ανάγκη να υπάρχουν στα σχολεία ψυχολόγοι κυρίως και δευτερευόντως γιατροί. «Ενα σχολείο του μέλλοντος δεν είναι δυνατό να μην έχει έναν ψυχολόγο», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, Αρης Σπηλιωτόπουλος, με αφορμή το τραγικό περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ. Ο υπουργός δεν έδειξε να βιάζεται για την αντιμετώπιση παρόμοιων προβλημάτων στο σχολείο του παρόντος, το οποίο πρέπει να υποστηριχθεί με το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό.
Σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, «οι ελάχιστοι -μόλις 15 σε όλη την Ελλάδα- Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων, που είναι αρμόδιοι να παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη στα σχολεία, είναι ουσιαστικά εγκαταλειμμένοι, χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και συχνά χωρίς και το απαιτούμενο επιστημονικό προσωπικό, ενώ και τα Κέντρα Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ και των δήμων αντιμετωπίζουν την κρατική αδιαφορία». Η πρόταση της Ομοσπονδίας είναι «να στελεχωθούν το συντομότερο δυνατό οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί με το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό (ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κοινωνικούς λειτουργούς, κοινωνιολόγους κ.λπ.) και να αυξηθεί ο αριθμός τους.
Στο εξωτερικό
Στην είσοδο του σχολείου «βασιλιάς Willem II» στην ολλανδική πόλη Ντεν Μπος, υπάρχουν πάντα δύο φύλακες. Για να μπει κανείς στο χώρο του σχολείου, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το ειδικό πάσο του, ενώ στη συνέχεια παρακολουθείται από κάμερες ασφαλείας. Το Willem II είναι το πρώτο σχολείο στην Ολλανδία που εφάρμοσε τέτοια μέτρα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και από τότε όλο και περισσότερα ιδρύματα ακολουθούν το παράδειγμά του. Τα κρούσματα νεανικής βίας και οι αιματηρές επιθέσεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη έχουν υποχρεώσει κάποιες χώρες να πάρουν αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας.
Αν και οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η πρόληψη και η ενημέρωση μαθητών και καθηγητών είναι η καλύτερη μέθοδος αποτροπής περιστατικών αιματηρής βίας, ο Μεγάλος Αδερφός γίνεται όλο και πιο απαιτητικός.
Στην Αμερική όπου το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, μετά τη σφαγή στο γυμνάσιο Κολουμπάιν το 1999, πολλά σχολεία έχουν τοποθετήσει κάμερες. Σε αρκετά ιδρύματα, υπάρχει προσωπικό ασφαλείας το οποίο ελέγχει κάθε άτομο που θέλει να εισέλθει στο χώρο, στέλνοντας επιτόπου τα στοιχεία του ηλεκτρονικά σε ειδική βάση δεδομένων της Αστυνομίας για να διαπιστωθεί αν υπάρχει καταδίκη του για σεξουαλική παρενόχληση. Τα σχολεία της Καλιφόρνια και της Φλόριντα ελέγχουν το ποινικό μητρώο κάθε επισκέπτη. Σε αρκετά επίσης σχολεία υπάρχουν ανιχνευτές μεταλλικών αντικειμένων, ενώ σε τακτά διαστήματα γίνονται ασκήσεις ετοιμότητας για πιθανή αναταραχή μέσα στο κτίριο. Σε τέτοιες περιπτώσεις ένα κωδικοποιημένο μήνυμα μεταδίδεται από τα μεγάφωνα και οι καθηγητές κλειδώνουν τις πόρτες, ενώ οι μαθητές προσπαθούν να κρυφτούν. Ανάλογες ασκήσεις γίνονται και στη Γερμανία. Μάλιστα, στην επίθεση σε σχολείο του Βίνεντεν πριν από ένα μήνα όταν ένα 17χρονος σκότωσε 9 μαθητές και 3 καθηγητές, η εφαρμογή αυτού του συστήματος έσωσε πολλά παιδιά.
Στην Ολλανδία τα μέτρα επεκτείνονται και σε κανόνες συμπεριφοράς, για να ελεγχθούν οι μαθητές. Το «νταηλίκι» για παράδειγμα τιμωρείται πολύ αυστηρά. Δεν λείπουν πάντως και οι υπερβολές. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ομάδες φοιτητών, υποστηριζόμενες μάλιστα από κάποιους καθηγητές, ζητούν να επιτραπεί υπό προϋποθέσεις η είσοδος όπλων στο χώρο των ιδρυμάτων, λέγοντας ότι οι ίδιοι οι φοιτητές μπορεί να σταματήσουν ένα μακελειό πολύ πριν καταφτάσει η Αστυνομία.
Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι το πρόβλημα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί μόνο με μέτρα ασφαλείας. Οι επιθέσεις των τελευταίων χρόνων άλλωστε έγιναν σε σχολεία που είχαν λάβει ανάλογα μέτρα και οι δράστες ήταν οργανωμένοι και αποφασισμένοι. Οπως τονίζει ο καθηγητής του Willem ΙΙ Πίτερ Βαν Ντερ Λάαν, το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα με μια πολιτική πρόληψης.
Των Γιούλης Μανώλη, Κώστα Πλιάκου
Σάββατο 18 Απριλίου 2009
7/4/2009
Μάθε μπαμπά... πώς να μου φέρεσαι
Οι γονείς προσπαθούν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά των παιδιών, να πράττουν το καλύτερο, αλλά πόσο καλά το πετυχαίνουν;
Της Σαντρας Βουλγαρη
Ενα πρωινό, πριν από μερικές εβδομάδες. Βρίσκομαι στην ουρά στου Βασιλόπουλου με τη μικρή και περιμένω υπομονετικά να έρθει η σειρά μου. Μπροστά μου μια πολύ συμπαθητική κυρία γυρνάει και μου χαμογελάει. Τα κλασικά: πόσο χρόνων είναι, κοριτσάκι η αγοράκι, να σας ζήσει. Εχουμε πέσει, όμως, σε πελάτες με πολλά ψώνια κι έτσι η συζήτηση συνεχίζεται. «Κι εγώ έχω μια κόρη», μου λέει κάπως κουρασμένα. Αναρωτιέμαι μήπως κι εγώ φαίνομαι τόσο κουρασμένη... «Αχ κοριτσάκι μου, είναι δύσκολο να είσαι γονιός», συνεχίζει. Εχω αρχίσει να αγχώνομαι. «Οταν ήταν μικρή η κόρη μου κι εγώ αγχωνόμουν». Εχει μπει στο μυαλό μου; «Πότε θα περπατούσε, πότε θα μιλούσε, πότε θα έτρωγε. Πέρασαν τα καλύτερα χρόνια κι εγώ ήμουν μες στο άγχος. Κοίταξε να τα απολαύσεις γιατί τα πιο δύσκολα έρχονται. Οταν θα μεγαλώσει, να όπως η δική μου και θα ανησυχείς για τις παρέες της, όταν θα αργεί το βράδυ να γυρίσει, όταν θα ψάχνει δουλειά. Ξέρεις πόσα λάθη έχω κάνει;». Ο μπροστινός μας γεμίζει τις σακούλες του και η νέα μου φίλη προχωράει. Ηθελα να έμενε λίγο ακόμη για να μιλήσουμε. «Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σχολείο ειδικά για γονείς», μου λέει κι έχει εξαφανιστεί προτού προλάβω να την χαιρετήσω. Σχολείο για γονείς;
Συζητήσεις με φίλες
Πόσα ακόμα να βάλω στο κεφάλι μου, σκέφτομαι κρατώντας τις σακούλες με τα ψώνια. Ετσι κι αλλιώς πότε να προλάβουμε, υπάρχει ελεύθερος χρόνος και γι’ αυτό; Το βράδυ στο σπίτι με περιμένει η γνώριμη στοίβα με τα εκπαιδευτικά βιβλία για γονείς. Ο σελιδοδείκτης, αμετακίνητος για μέρες. Θα τα τελειώσω ποτέ; Στο laptop με χαιρετίζουν τα newsletters των διαφόρων ιστοσελίδων για την ανατροφή των παιδιών, ρίχνω μια γρήγορη ματιά, όμως τα μάτια μου κλείνουν από την κούραση. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα βραδινά τηλεφωνήματα με την καλύτερή μου φίλη και κάποια δεκάλεπτα με την αγαπημένη μου συνάδελφο (και οι δύο μαμάδες μικρών παιδιών) για να ανταλλάσσουμε (πάντα στα γρήγορα) κάποιες ιδέες, συμβουλές η μία στην άλλη, λίγο κουράγιο για τις δύσκολες στιγμές. Κατά τ’ άλλα; Μια τρέλα. Το ξανασκέφτομαι. Ενα σχολείο για γονείς; Κάπου που θα μπορούσα να μάθω, να μιλήσω, να συζητήσω και να μοιραστώ; Καθόλου άσχημη ιδέα, πρέπει να το ψάξω να δω εάν υπάρχει.
Μαθήτρια σε ένα σχολείο που θα διαρκέσει για πολλά ακόμη χρόνια, ναι, αυτό το νιώθω σε καθημερινή πια βάση. Με το «καθρεφτάκι» μου να με κοιτάζει και να με μαθαίνει ποια είμαι. Τελικά, ήμουν όσο τρυφερή πίστευα, τελικά έχω κι εγώ δυνατή φωνή όπως και οι άλλοι; Γελάω μόνη μου. «Η μαμά μου με άφησε να βγω χθες το βράδυ μες στη βροχή με τις πυτζάμες μου και να τρέξω. Ενιωσα τόσο ελεύθερος», λέει ο εννιάχρονος γιος της Mimi Doe, ιδρύτριας μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες που απευθύνονται σε γονείς.
Να σας πω, λοιπόν, τι αποφάσισα. Μέχρι να βρω τη Σχολή Γονέων μου (όπως σας είπα θα το ψάξω, ακόμη κι αν πρακτικά δεν μπορέσω ποτέ να την παρακολουθήσω) λέω να απολαύσω τα καθημερινά υπερεντατικά μου σεμινάρια. Χωρίς άγχος για πτυχία και βαθμολογίες. Ετσι κι αλλιώς, έχω μπροστά μου τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Ή μήπως πιο πολλά;
Οι γυναίκες γίνονται πιο εύκολα... μαθήτριες
Μερικές πρακτικές λεπτομέρειες για όσους γονείς ενδιαφέρονται να επιστρέψουν στα θρανία! Στη χώρα μας έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν (υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας) 58 Σχολές Γονέων, μία σε κάθε νομό (www.ideke.edu.gr). Μπορεί κανείς να τις παρακολουθήσει εντελώς δωρεάν και απ’ ό,τι φαίνεται θα αποκομίσει πολλά. Αρκεί να πάρει είδηση ότι υπάρχουν... Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που παρουσίασε η υπεύθυνη της Σχολής Γονέων της Αθήνας, Μαρία Γιούργη, το 80% των συμμετεχόντων δήλωσαν απόλυτα και το 20% πάρα πολύ ικανοποιημένοι από το πρόγραμμα της Σχολής Γονέων. Η συντριπτική πλειονότητά τους είναι γυναίκες (ποσοστό 97%), οι μπαμπάδες άραγε πού είναι; Το 49% των γονιών που συμμετέχουν είναι 41-45 χρόνων, ενώ με ποσοστό 40% ακολουθούν οι ηλικίες 36-40 ετών. Οι νεότεροι; Το 40% των συμμετεχόντων είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι και το 32% ελεύθεροι επαγγελματίες. Το 45% είναι απόφοιτοι Λυκείου, το 32% ανώτερης και το 28% ανώτατης εκπαίδευσης. Το 97% είναι παντρεμένοι... Χωρισμένοι, ανύπαντροι και μόνοι γονείς; Οσο για τα οφέλη. Το 87% θεωρεί πως απέκτησε νέες γνώσεις. Το 62% πως έμαθε να αντιμετωπίζει καλύτερα τα προβλήματα με τα παιδιά. Για το 42% σημαντικό στάθηκε και το μοίρασμα εμπειριών.
Πολλοί γονείς θεωρούν πως βοηθήθηκαν να αποκτήσουν αυτογνωσία, απέκτησαν θετική ενέργεια και άνοιξαν οι πνευματικοί τους ορίζοντες. Η συμπεριφορά των γονιών που παρακολούθησαν τις Σχολές απέναντι στα παιδιά τους άλλαξε ριζικά, έτσι λένε οι αριθμοί. Το 77% έμαθε να εφαρμόζει τεχνικές επικοινωνίας, το 68% δείχνει μεγαλύτερη υπομονή και ηρεμία. Το 43% θεωρεί πως ελέγχει καλύτερα τις αντιδράσεις του, το 34% πιστεύει πως πλέον κατανοεί καλύτερα τον τρόπο σκέψης του παιδιού και το 28% ισχυροποίησε τη σχέση με το παιδί του. Υπάρχουν όμως και απαιτήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 92% θα ήθελε να παρακολουθήσει επιπλέον ώρες μαθημάτων, ενώ το 98% θα πρότεινε και σε άλλους γονείς να τις παρακολουθήσουν. Ο βασικότερος λόγος που θα το πρότειναν (σε ποσοστό 57%) είναι ότι η παρακολούθηση των προγραμμάτων των Σχολών βοηθά στην κατανόηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών. Μια επιβράβευση προς όλους τους υπεύθυνους των Σχολών Γονέων είναι ότι το 96% δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένο από την επιστημονική κατάρτιση του εκπαιδευτή και το 99% επεσήμανε πως ήταν απόλυτα διαθέσιμος στις ανάγκες των μελών της ομάδας. Παρά τα θετικά στατιστικά στοιχεία ο προβληματισμός παραμένει: γιατί μου πήρε τόσο καιρό να μάθω ότι λειτουργούν Σχολές Γονέων; Σίγουρα όχι η έλλειψη ενδιαφέροντος.
Μάθε μπαμπά... πώς να μου φέρεσαι
Οι γονείς προσπαθούν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά των παιδιών, να πράττουν το καλύτερο, αλλά πόσο καλά το πετυχαίνουν;
Της Σαντρας Βουλγαρη
Ενα πρωινό, πριν από μερικές εβδομάδες. Βρίσκομαι στην ουρά στου Βασιλόπουλου με τη μικρή και περιμένω υπομονετικά να έρθει η σειρά μου. Μπροστά μου μια πολύ συμπαθητική κυρία γυρνάει και μου χαμογελάει. Τα κλασικά: πόσο χρόνων είναι, κοριτσάκι η αγοράκι, να σας ζήσει. Εχουμε πέσει, όμως, σε πελάτες με πολλά ψώνια κι έτσι η συζήτηση συνεχίζεται. «Κι εγώ έχω μια κόρη», μου λέει κάπως κουρασμένα. Αναρωτιέμαι μήπως κι εγώ φαίνομαι τόσο κουρασμένη... «Αχ κοριτσάκι μου, είναι δύσκολο να είσαι γονιός», συνεχίζει. Εχω αρχίσει να αγχώνομαι. «Οταν ήταν μικρή η κόρη μου κι εγώ αγχωνόμουν». Εχει μπει στο μυαλό μου; «Πότε θα περπατούσε, πότε θα μιλούσε, πότε θα έτρωγε. Πέρασαν τα καλύτερα χρόνια κι εγώ ήμουν μες στο άγχος. Κοίταξε να τα απολαύσεις γιατί τα πιο δύσκολα έρχονται. Οταν θα μεγαλώσει, να όπως η δική μου και θα ανησυχείς για τις παρέες της, όταν θα αργεί το βράδυ να γυρίσει, όταν θα ψάχνει δουλειά. Ξέρεις πόσα λάθη έχω κάνει;». Ο μπροστινός μας γεμίζει τις σακούλες του και η νέα μου φίλη προχωράει. Ηθελα να έμενε λίγο ακόμη για να μιλήσουμε. «Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σχολείο ειδικά για γονείς», μου λέει κι έχει εξαφανιστεί προτού προλάβω να την χαιρετήσω. Σχολείο για γονείς;
Συζητήσεις με φίλες
Πόσα ακόμα να βάλω στο κεφάλι μου, σκέφτομαι κρατώντας τις σακούλες με τα ψώνια. Ετσι κι αλλιώς πότε να προλάβουμε, υπάρχει ελεύθερος χρόνος και γι’ αυτό; Το βράδυ στο σπίτι με περιμένει η γνώριμη στοίβα με τα εκπαιδευτικά βιβλία για γονείς. Ο σελιδοδείκτης, αμετακίνητος για μέρες. Θα τα τελειώσω ποτέ; Στο laptop με χαιρετίζουν τα newsletters των διαφόρων ιστοσελίδων για την ανατροφή των παιδιών, ρίχνω μια γρήγορη ματιά, όμως τα μάτια μου κλείνουν από την κούραση. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα βραδινά τηλεφωνήματα με την καλύτερή μου φίλη και κάποια δεκάλεπτα με την αγαπημένη μου συνάδελφο (και οι δύο μαμάδες μικρών παιδιών) για να ανταλλάσσουμε (πάντα στα γρήγορα) κάποιες ιδέες, συμβουλές η μία στην άλλη, λίγο κουράγιο για τις δύσκολες στιγμές. Κατά τ’ άλλα; Μια τρέλα. Το ξανασκέφτομαι. Ενα σχολείο για γονείς; Κάπου που θα μπορούσα να μάθω, να μιλήσω, να συζητήσω και να μοιραστώ; Καθόλου άσχημη ιδέα, πρέπει να το ψάξω να δω εάν υπάρχει.
Μαθήτρια σε ένα σχολείο που θα διαρκέσει για πολλά ακόμη χρόνια, ναι, αυτό το νιώθω σε καθημερινή πια βάση. Με το «καθρεφτάκι» μου να με κοιτάζει και να με μαθαίνει ποια είμαι. Τελικά, ήμουν όσο τρυφερή πίστευα, τελικά έχω κι εγώ δυνατή φωνή όπως και οι άλλοι; Γελάω μόνη μου. «Η μαμά μου με άφησε να βγω χθες το βράδυ μες στη βροχή με τις πυτζάμες μου και να τρέξω. Ενιωσα τόσο ελεύθερος», λέει ο εννιάχρονος γιος της Mimi Doe, ιδρύτριας μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες που απευθύνονται σε γονείς.
Να σας πω, λοιπόν, τι αποφάσισα. Μέχρι να βρω τη Σχολή Γονέων μου (όπως σας είπα θα το ψάξω, ακόμη κι αν πρακτικά δεν μπορέσω ποτέ να την παρακολουθήσω) λέω να απολαύσω τα καθημερινά υπερεντατικά μου σεμινάρια. Χωρίς άγχος για πτυχία και βαθμολογίες. Ετσι κι αλλιώς, έχω μπροστά μου τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Ή μήπως πιο πολλά;
Οι γυναίκες γίνονται πιο εύκολα... μαθήτριες
Μερικές πρακτικές λεπτομέρειες για όσους γονείς ενδιαφέρονται να επιστρέψουν στα θρανία! Στη χώρα μας έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν (υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας) 58 Σχολές Γονέων, μία σε κάθε νομό (www.ideke.edu.gr). Μπορεί κανείς να τις παρακολουθήσει εντελώς δωρεάν και απ’ ό,τι φαίνεται θα αποκομίσει πολλά. Αρκεί να πάρει είδηση ότι υπάρχουν... Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που παρουσίασε η υπεύθυνη της Σχολής Γονέων της Αθήνας, Μαρία Γιούργη, το 80% των συμμετεχόντων δήλωσαν απόλυτα και το 20% πάρα πολύ ικανοποιημένοι από το πρόγραμμα της Σχολής Γονέων. Η συντριπτική πλειονότητά τους είναι γυναίκες (ποσοστό 97%), οι μπαμπάδες άραγε πού είναι; Το 49% των γονιών που συμμετέχουν είναι 41-45 χρόνων, ενώ με ποσοστό 40% ακολουθούν οι ηλικίες 36-40 ετών. Οι νεότεροι; Το 40% των συμμετεχόντων είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι και το 32% ελεύθεροι επαγγελματίες. Το 45% είναι απόφοιτοι Λυκείου, το 32% ανώτερης και το 28% ανώτατης εκπαίδευσης. Το 97% είναι παντρεμένοι... Χωρισμένοι, ανύπαντροι και μόνοι γονείς; Οσο για τα οφέλη. Το 87% θεωρεί πως απέκτησε νέες γνώσεις. Το 62% πως έμαθε να αντιμετωπίζει καλύτερα τα προβλήματα με τα παιδιά. Για το 42% σημαντικό στάθηκε και το μοίρασμα εμπειριών.
Πολλοί γονείς θεωρούν πως βοηθήθηκαν να αποκτήσουν αυτογνωσία, απέκτησαν θετική ενέργεια και άνοιξαν οι πνευματικοί τους ορίζοντες. Η συμπεριφορά των γονιών που παρακολούθησαν τις Σχολές απέναντι στα παιδιά τους άλλαξε ριζικά, έτσι λένε οι αριθμοί. Το 77% έμαθε να εφαρμόζει τεχνικές επικοινωνίας, το 68% δείχνει μεγαλύτερη υπομονή και ηρεμία. Το 43% θεωρεί πως ελέγχει καλύτερα τις αντιδράσεις του, το 34% πιστεύει πως πλέον κατανοεί καλύτερα τον τρόπο σκέψης του παιδιού και το 28% ισχυροποίησε τη σχέση με το παιδί του. Υπάρχουν όμως και απαιτήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 92% θα ήθελε να παρακολουθήσει επιπλέον ώρες μαθημάτων, ενώ το 98% θα πρότεινε και σε άλλους γονείς να τις παρακολουθήσουν. Ο βασικότερος λόγος που θα το πρότειναν (σε ποσοστό 57%) είναι ότι η παρακολούθηση των προγραμμάτων των Σχολών βοηθά στην κατανόηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών. Μια επιβράβευση προς όλους τους υπεύθυνους των Σχολών Γονέων είναι ότι το 96% δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένο από την επιστημονική κατάρτιση του εκπαιδευτή και το 99% επεσήμανε πως ήταν απόλυτα διαθέσιμος στις ανάγκες των μελών της ομάδας. Παρά τα θετικά στατιστικά στοιχεία ο προβληματισμός παραμένει: γιατί μου πήρε τόσο καιρό να μάθω ότι λειτουργούν Σχολές Γονέων; Σίγουρα όχι η έλλειψη ενδιαφέροντος.
Πέμπτη 16 Απριλίου 2009
16/4/2009
Πρωτάκια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Έρευνα: ολοένα και περισσότερα παιδιά Δημοτικού υποφέρουν από στρες
LΕ ΜOΝDΕ , ΤηςΜartine Laronche
Κάποτε, άγχος είχαν μόνον οι μαθητές στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Στις μέρες μας, αγχωμένοι εμφανίζονται συχνά ακόμα και μαθητές Δημοτικού. Η ανησυχία των γονέων για το μέλλον μετατρέπεται σε πίεση για καλούς βαθμούς και αυτή με τη σειρά της απειλεί να διαμορφώσει μια νέα γενιά στρεσαρισμένη από τα γεννοφάσκια της. «Oι γονείς είναι όλο και περισσότερο ανήσυχοι», διαπιστώνει ο Ζοέλ Πεχό, δάσκαλος της Β΄ Δημοτικού, «καθώς αντιλαμβάνονται ότι, για πρώτη φορά, τα παιδιά τους δεν θα έχουν απαραιτήτως καλύτερο επάγγελμα από τους ίδιους»- ενδεχομένως μάλιστα να έχουν και χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο. «Δυστυχώς, αυτή η ανησυχία για το μέλλον μεταβιβάζεται από τους ενηλίκους στα παιδιά», λέει ο ψυχίατρος Πατρίς Ιέρ. «Οι γονείς φοβούνται την ανεργία και ο φόβος αυτός μετατρέπεται, στα παιδιά, σε φόβο της αποτυχίας και των κακών βαθμών». Πρόσφατη έρευνα της γαλλικής Ένωσης Γονέων Μαθητών της Ελεύθερης Εκπαίδευσης αποκάλυψε πως το 31% των ενηλίκων έχουν την αίσθηση πως τα παιδιά τους αγχώνονται στο σχολείο· την ίδια ώρα, σε ποσοστό 52% ομολογούν πως νιώθουν άγχος για τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών τους. Φαινόμενο αποκλειστικό στη Γαλλία; Θα μπορούσαμε να στοιχηματίσουμε πως όχι. «Τα παιδιά νιώθουν στρες από όλο και μικρότερη ηλικία», επιβεβαιώνει η παιδοψυχίατρος Ζιζέλ Ζορζ. Πόνοι στην κοιλιά, ευερεθιστότητα, διαταραχές στον ύπνο, τελειομανία, ανάγκη να έχουν τον έλεγχο σε όλα, επαναλαμβανόμενες μικρο-ασθένειες: τα συμπτώματα είναι πολλά αλλά διακριτά. Πριν από μία δεκαετία, οι περισσότεροι «ασθενείς» της Ζορζ ήταν έφηβοι 17-20 ετών, τα τελευταία χρόνια ωστόσο περνούν όλο και πιο συχνά το κατώφλι της παιδιά 13, 12, 11 ετών, μερικές φορές παιδιά ακόμα μικρότερα- όπως εκείνος ο μικρός που έσχιζε το τετράδιό του κάθε φορά που έκανε μια μουτζούρα και δήλωνε πως «στο σχολείο πρέπει να δουλεύουμε σκληρά, ειδάλλως δεν θα βρούμε καλή δουλειά». Φταίνε όμως μόνον οι γονείς; Όχι βέβαια, λένε οι ειδικοί, φταίει και το σχολικό σύστημα και οι καθηγητές, που συχνά προβαίνουν σε αρνητικές κρίσεις. Η ψυχοπαιδαγωγός Μπριζίτ Προτ καταγγέλλει την «τυραννία του βαθμού» και οραματίζεται ένα σύστημα όπου η αξιολόγηση θα γίνεται με βάση τις δυνατότητες, χωρίς να αποκλείει, χωρίς να στιγματίζει. Αναπόφευκτα όμως το βάρος της προστασίας των παιδιών από την υπερβολική πίεση και το άγχος πέφτει στους γονείς. Κούραση, πίεση, πλήξη και άγχος ΣΥΜΦΩΝΑ με έρευνα που διεξήγαγε πέρυσι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τα κύρια συναισθήματα που αναπτύσσουν οι Έλληνες μαθητές όταν βρίσκονται στο σχολείο τους είναι κούραση, πίεση, πλήξη και άγχος. Το κυρίαρχο συναίσθημα των μαθητών στο σχολείο, σε ποσοστό 68%, είναι η κούραση· ακολουθεί η πίεση (58%), η πλήξη (53%), το άγχος (52%), η απογοήτευση (32%), η απαισιοδοξία (27%) και η οργή (23%). Χαρά και αισιοδοξία νιώθει μόνο ένα 22%, αίσθηση δημιουργικότητας ποσοστό 18%, ασφάλεια 17%, αίσθηση συλλογικότητας το 16% και ηρεμία (ή μοναξιά) το 15%. Συμβουλές προς τους γονείς «ΠΡΕΠΕΙνα μάθετε να “ρυθμίζετε” πόση πίεση ασκείτε στα παιδιά σας όσον αφορά τις σχολικές επιδόσεις τους», προειδοποιεί ο Γάλλος ψυχίατρος Πατρίς Ιέρ. Και να πάψετε να θεωρείτε τους βαθμούς του παιδιού σας κριτήριο της επιτυχίας ή αποτυχίας σας ως γονέα. «Ειδάλλως τα παιδιά σας κινδυνεύουν να ζουν μέσα στον φόβο μήπως χάσουν την αγάπη σας αν σας απογοητεύσουν». «ΕΠ΄ ΟΥΔΕΝΙπρέπει να συγχέετε, την προσωπικότητα του παιδιού σας με τις σχολικές επιδόσεις του», υποστηρίζει η ψυχοπαιδαγωγός Μπριζίτ Προτ. «Είναι καλύτερα να πείτε “οι βαθμοί σου με κάνουν να ανησυχώ”, παρά “με κάνεις να ανησυχώ”. Μην εγκλωβίζετε τα παιδιά σε εικόνες του τύπου “αδύναμος στα Μαθηματικά” ή “άχρηστος στην ορθογραφία”· αποφύγετε να τα συγκρίνετε με αδέλφια τους ή με φίλους τους». ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ πως, όπως και εσείς οι γονείς ονειρεύεστε να κάνετε ένα διάλειμμα από όλα επιστρέφοντας σπίτι σας έπειτα από μια μέρα στη δουλειά, έτσι και τα παιδιά σας έχουν δικαίωμα να ξεχνούν, πού και πού, τη «δουλειά» τους στο σχολείο.
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
14/4/2009
ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
«Ο κόσμος καίγεται...
Εσύ τι κάνεις;»
είναι το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στον Πανελλήνιο Περιβαλλοντικό Διαγωνισμό με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη. Την ιδέα του διαγωνισμού είχαν 11 μαθητές από 10 σχολεία της Αττικής, με στόχο την ευαισθητοποίηση των νέων, αφού, όπως καθετί, έτσι και η περιβαλλοντική συνείδηση καλλιεργείται από τη νεαρή ηλικία. Με σύνθημα «Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να περιμένουμε να ενηλικιωθούμε για να δράσουμε» οι 11 μαθητές προτρέπουν συνομηλίκους τους να εκφράσουν τις σκέψεις τους και τις προτάσεις τους για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το μείζον θέμα της κλιματικής αλλαγής τόσο μέσα από γραπτό λόγο (κείμενο ή ποίημα) όσο και μέσα από τις εικαστικές τέχνες (ζωγραφική - γλυπτική - φωτογραφία), όπως και με βίντεο, μουσική, χορό ή τραγούδι. Ο νικητής θα βραβευτεί με ποδήλατα - ένα για τον εαυτό του, ένα για τα αδέρφια του -αν έχει- και από ένα για κάθε συμμαθητή του. Η τελετή βράβευσης θα γίνει τον Σεπτέμβριο. Το έργο του νικητή θα σταλεί στον πρωθυπουργό, ενώ μετά το τέλος του διαγωνισμού όλες οι συμμετοχές θα συμπεριληφθούν σε ειδική έκδοση, που θα σταλεί σε όλους τους ηγέτες όλων των χωρών του κόσμου. Για περισσότερες πληροφορίες και για υποβολή συμμετοχών στο διαγωνισμό στην ιστοσελίδα: http://www.itsgettinghot.org/greek/grindex.html
*Υποβολή συμμετοχών μέχρι τις 30 Ιουνίου.
ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Την Πέμπτη 9 Απριλίου 2009 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των εκπαιδευτικών σωματείων που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία «Ένα σχολείο για τη Γάζα». Στην συζήτηση που διεξήχθη καταδικάστηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός της Γάζας που οδηγεί σε νέα μαζική εξόντωση τον παλαιστινιακό λαό και αναζητήθηκαν τρόποι να σπάσει στην πράξη το εμπάργκο. Επίσης έγινε απολογισμός της-ως τώρα- δράσης των σωματείων και κατατέθηκαν προτάσεις για τις πρωτοβουλίες της επόμενης περιόδου.
Συγκεκριμένα:
- Έγινε ενημέρωση για τα έξοδα που απαιτήθηκαν για την εκτύπωση αφίσας, κουπονιών και φακέλου με εκπαιδευτικό υλικό. Τυπώθηκαν 2.500 αφίσες,19.500 κουπόνια του ενός ευρώ, 6.500 κουπόνια των 5 ευρώ και 40 φάκελοι με εκπαιδευτικό υλικό. Το κόστος των παραπάνω ανέρχεται στα 1280 ευρώ. Για το σκοπό αυτό τα σωματεία συνεισέφεραν συνολικά 1.710 ευρώ (23 σωματεία από 70 ευρώ, 2 σωματεία από 50 ευρώ). Το υπόλοιπο των χρημάτων θα κατατεθεί στο λογαριασμό «Ένα σχολείο για τη Γάζα».
- Μεταφέρθηκε η πλούσια εμπειρία από την συζήτηση με τους συναδέλφους, τους μαθητές αλλά και πολλούς άλλους εργαζόμενους που αγκάλιασαν και στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Η προσπάθεια αυτή δεν περιορίζεται στα όρια του σχολείου αλλά απλώνεται και στην κοινωνία. Σε αυτά τα πλαίσια προτείνεται προς τα σωματεία:
- Η διοργάνωση συναυλίας
- Η δημιουργία περιπτέρου στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ
- Η αποστολή αντιπροσωπείας στη Γάζα-πριν τη λήξη του σχολικού έτους- με διπλό στόχο: το σπάσιμο του αποκλεισμού στην πράξη αλλά και την παράδοση της οικονομικής βοήθειας στο σχολείο.
- Η πραγματοποίηση νέας σύσκεψης την Παρασκευή 22-05-09 στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15Α, 3ος όροφος ) στην οποία θα γίνει απολογισμός του πρώτου κύκλου της καμπάνιας, θα ανακοινωθεί το συνολικό ποσό που συγκεντρώσαμε στον κύκλο αυτό, θα συγκεκριμενοποιηθεί η ημερομηνία αναχώρησης της αποστολής για τη Γάζα και θα προγραμματιστούν τα επόμενα βήματα.
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία να πλαισιώσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Καλούμε κάθε δάσκαλο, καθηγητή, γονιό και μαθητή να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου σχολείου.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.: Α΄Αθήνας, Αθηνά, Αργοσαρωνικού, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Αριστοτέλης, Βόνιτσας, «Γληνός», Γλυφάδας, «Κ. Σωτηρίου», «Παρθενώνα», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Πειραιά, Πειραιά-«Ρήγας Φεραίος», Πειραιά-« η Πρόοδος»
ΕΛΜΕ: Α΄Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Γ΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ε΄Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Β ΄Δυτικής Αττικής,Β΄ Δωδεκανήσου, Β΄ Εβρου, Ελευσίνας, Καλλιθέας-Ν.Σμύρνης- Μοσχάτου, Πειραιά
Αριθμός λογαριασμού
4260100830920 ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Επικοινωνία: enasxoleiogiatigazablogspot.com
e-mail enasxoleiogiatigaza@gmail.com
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Την Πέμπτη 9 Απριλίου 2009 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των εκπαιδευτικών σωματείων που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία «Ένα σχολείο για τη Γάζα». Στην συζήτηση που διεξήχθη καταδικάστηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός της Γάζας που οδηγεί σε νέα μαζική εξόντωση τον παλαιστινιακό λαό και αναζητήθηκαν τρόποι να σπάσει στην πράξη το εμπάργκο. Επίσης έγινε απολογισμός της-ως τώρα- δράσης των σωματείων και κατατέθηκαν προτάσεις για τις πρωτοβουλίες της επόμενης περιόδου.
Συγκεκριμένα:
- Έγινε ενημέρωση για τα έξοδα που απαιτήθηκαν για την εκτύπωση αφίσας, κουπονιών και φακέλου με εκπαιδευτικό υλικό. Τυπώθηκαν 2.500 αφίσες,19.500 κουπόνια του ενός ευρώ, 6.500 κουπόνια των 5 ευρώ και 40 φάκελοι με εκπαιδευτικό υλικό. Το κόστος των παραπάνω ανέρχεται στα 1280 ευρώ. Για το σκοπό αυτό τα σωματεία συνεισέφεραν συνολικά 1.710 ευρώ (23 σωματεία από 70 ευρώ, 2 σωματεία από 50 ευρώ). Το υπόλοιπο των χρημάτων θα κατατεθεί στο λογαριασμό «Ένα σχολείο για τη Γάζα».
- Μεταφέρθηκε η πλούσια εμπειρία από την συζήτηση με τους συναδέλφους, τους μαθητές αλλά και πολλούς άλλους εργαζόμενους που αγκάλιασαν και στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Η προσπάθεια αυτή δεν περιορίζεται στα όρια του σχολείου αλλά απλώνεται και στην κοινωνία. Σε αυτά τα πλαίσια προτείνεται προς τα σωματεία:
- Η διοργάνωση συναυλίας
- Η δημιουργία περιπτέρου στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ
- Η αποστολή αντιπροσωπείας στη Γάζα-πριν τη λήξη του σχολικού έτους- με διπλό στόχο: το σπάσιμο του αποκλεισμού στην πράξη αλλά και την παράδοση της οικονομικής βοήθειας στο σχολείο.
- Η πραγματοποίηση νέας σύσκεψης την Παρασκευή 22-05-09 στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15Α, 3ος όροφος ) στην οποία θα γίνει απολογισμός του πρώτου κύκλου της καμπάνιας, θα ανακοινωθεί το συνολικό ποσό που συγκεντρώσαμε στον κύκλο αυτό, θα συγκεκριμενοποιηθεί η ημερομηνία αναχώρησης της αποστολής για τη Γάζα και θα προγραμματιστούν τα επόμενα βήματα.
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία να πλαισιώσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Καλούμε κάθε δάσκαλο, καθηγητή, γονιό και μαθητή να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου σχολείου.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.: Α΄Αθήνας, Αθηνά, Αργοσαρωνικού, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Αριστοτέλης, Βόνιτσας, «Γληνός», Γλυφάδας, «Κ. Σωτηρίου», «Παρθενώνα», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Πειραιά, Πειραιά-«Ρήγας Φεραίος», Πειραιά-« η Πρόοδος»
ΕΛΜΕ: Α΄Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Γ΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ε΄Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Β ΄Δυτικής Αττικής,Β΄ Δωδεκανήσου, Β΄ Εβρου, Ελευσίνας, Καλλιθέας-Ν.Σμύρνης- Μοσχάτου, Πειραιά
Αριθμός λογαριασμού
4260100830920 ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Επικοινωνία: enasxoleiogiatigazablogspot.com
e-mail enasxoleiogiatigaza@gmail.com
Περίπου 6.500 σχολεία στην Ελλάδα δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ αν τηρούν τις προδιαγραφές για να αντέξουν ένα μεγάλο σεισμό. Σε μόλις 3.500 σχολεία έχει γίνει απλά «οπτικός έλεγχος». Παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες των αρμόδιων υπηρεσιών για τη διενέργεια αντισεισμικού ελέγχου σε όλα τα σχολεία της χώρας, τέτοιου είδους έλεγχος ουσιαστικά δεν υφίσταται.
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
11/4/2009
Πίσω από το έγκλημα
Το έγκλημα χθες στη σχολή του ΟΑΕΔ προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις, όταν όμως "θεματοποιείται", δηλαδή, χωρίς να ανιχνεύονται οι ειδικές συνθήκες, εντάσσεται σε μια προκατασκευασμένη κατηγορία γεγονότων, δεν βοηθάει να αντιληφθούμε τις αιτίες και να οργανώσουμε την αντιμετώπισή τους.
Σίγουρα η κοινωνική κρίση, που μεγαλώνει την περιθωριοποίηση ατόμων με ειδικές ανάγκες, αποτελεί έναν πρώτο, γενικό, κύκλο αναζήτησης των αιτίων. Κάθε περιθωριοποιημένο άτομο όμως δεν είναι και δυνάμει δράστης εγκλημάτων και αυτόχειρας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχει ψυχιατρικό υπόβαθρο, που επιβεβαιώνεται και από τις προπαρασκευαστικές ενέργειες των εγκλημάτων, όπως τα μηνύματα από την προηγούμενη μέρα. Πρόκειται για ενέργειες που θυμίζουν παρόμοια γεγονότα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αλλά ακόμη και κάθε άτομο με ψυχικά προβλήματα δεν είναι υποψήφιος δράστης. Κρίσιμος είναι ο ρόλος της θεραπείας και της παρακολούθησής του.
Πέρα από την αναζήτηση των ψυχολογικών αιτίων και των συναφών κοινωνικών επιδράσεων, υπάρχουν οι ευθύνες του κράτους. Τα τελευταία χρόνια, η διασπορά των όπλων ισοδυναμεί με την ουσιαστική νομιμοποίηση της οπλοφορίας στη χώρα μας. Όποιος θέλει μπορεί να πληρώσει και να βρει όποιο όπλο θέλει, χωρίς να ψάξει μακριά του. Η πρώτη κίνηση των αρχών είναι να εξορμήσουν προκειμένου να μειωθεί ο παράνομος οπλισμός και να αποθαρρυνθούν οι υποψήφιοι αγοραστές. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μην υπολογιστεί το πολιτικό κόστος σε περιοχές που επιχειρείται η δικαιολόγηση της οπλοφορίας ως τοπικού εθίμου.
Η πολιτεία έχει ευθύνη να οργανώσει δίκτυο για την ψυχολογική υποστήριξη (π.χ. ψυχολόγους στα σχολεία) και την αντιμετώπιση προβλημάτων ψυχικής υγείας συνολικά του πληθυσμού, ιδιαίτερα σε τμήματα πολιτών που φέρουν όπλα, αλλά και στη νεολαία, στα σχολεία και στον στρατό, όπου συχνά οι νέοι αντιμετωπίζουν ψυχολογικές πιέσεις, που γίνονται επικίνδυνες σε καταπιεστικές συνθήκες. Στο παρελθόν αυτές οι καταστάσεις τροφοδοτούσαν τις αυτοκτονίες στον στρατό. Τώρα, χωρίς να θέλουμε να γενικεύσουμε, πυκνώνουν τα φαινόμενα των επιθετικών συμπεριφορών.
Ο δράστης ήταν ομογενής, δηλαδή μετανάστης, φτωχός, στην ουσία άνεργος, και βίωνε, όπως ο ίδιος δήλωνε, μια υποτιμητική συμπεριφορά των υπολοίπων. Δεν χρειάζεται να συντρέχουν όλοι αυτοί οι λόγοι για να δημιουργούνται μικρότερης, έστω, κλίμακας δράματα. Το ακραίο φαινόμενο εγκαλεί την κοινωνία και την πολιτική, κρούει τον κώδωνα των κινδύνων που ξεπηδούν από μια βαθιά διχασμένη και ατομικιστική κοινωνία.
Ανάγκη Σχολών Γονέων
Ο κ. Νίκος Γ. Παπαδόπουλος, ψυχολόγος, καθ. Πανεπιστημίου Κρήτης, επισκέπτης καθ. Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης, από την Αθήνα, γράφει:
Με αφορμή εισήγησή μου στη διημερίδα για τα 20 χρόνια λειτουργίας της Σχολής Γονέων Κατερίνης, εξέτασα και με επιστημονική εμπειρική έρευνα το θέμα της συμπεριφοράς των ελλήνων γονέων απέναντι στα παιδιά. Με την επιφύλαξη των πρώτων πορισμάτων, είναι πάντως ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτα κάποια δεδομένα, αφού περίπου 70% των φοιτητών χαρακτηρίζουν μάλλον αρνητικά τη συμπεριφορά των γονέων τους (υπερπροστατευτική, υπερβολικά υποχωρητική κτλ.) και μόλις 17% θετική (δημοκρατική). Η παραδοσιακή αυταρχική συμπεριφορά των γονέων φαίνεται περιορισμένη (6%), αλλά τι να πει κανείς όταν αντιμετωπίζει, όπως παλαιότερα, δυσαρέσκεια και κενότητα στα παιδιά! Θυμάται κανείς τον Αμλετ του Σαίξπηρ με τη χαρακτηριστική για την- κολλημένη στη βασιλική της μεγαλειότηταμητέρα του φράση: «Μαχαιριές να της δώσει η γλώσσα μου, μα όχι το χέρι». Βαθύ το δράμα των παιδιών όταν το κενό της αγάπης το έχει πάρει η απόρριψη των γονέων! Διπλό το κενό. Πολλαπλή η διαπίστωσή μου για την κυρίαρχη άγνοια απλών αλλά βασικών γνώσεων των γονέων στον «χειρισμό» των παιδιών. Φανερή η ανάγκη των Σχολών Γονέων. Στην παραπάνω διημερίδα εντονότατο πάντως το ενδιαφέρον των γονέων, πάμπολλες και συνεχείς οι ερωτήσεις τους. Η Κατερίνη ένα θαυμάσιο πρότυπο. Κέντρο αξιοποίησης γνώσεων και εμπειριών πολλών επιστημόνων. Με πρώτη, και αυτή τη φορά, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Οι γονείς που θέλουν να προλάβουν όσο γίνεται το «κατηγορώ» των παιδιών τους δεν έχουν παρά να μιμηθούν την Κατερίνη, τον ακούραστο πρόεδρο της Σχολής Γονέων Κ. Κορομπίλη και τους συνεργάτες του. Προσπαθούν να προλάβουν... ή να μειώσουν προβλήματα. Μήπως για τα υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας οι Σχολές Γονέων σε όλη τη χώρα αποτελούν πρωταρχικό, εθνικό και ουσιαστικό έργο;
Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
9/4/2009
Οι έφηβοι πίνουν πολύ, μεθάνε λίγοι
Τα ελληνόπουλα στην 6η θέση συχνότητας χρήσης αλκοόλ σε 34 ευρωπαϊκές χώρες
Ιδιαίτερα δημοφιλές είναι το αλκοόλ στους εφήβους: Εφτά στους δέκα πίνουν ως και 3 φορές την εβδομάδα, με… σαφή προτίμηση στα λεγόμενα «σκληρά» ποτά όπως το ουίσκι ή η βότκα, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ευρωπαίους συνομηλίκους τους που προτιμούν την μπίρα.Μάλιστα, περίπου 4 στους δέκα δηλώνουν ότι μπορεί να φτάσουν και τα πέντε ποτά σε κάθε έξοδό τους. Με αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα μας κατακτά την 6η θέση ανάμεσα σε 34 ευρωπαϊκές χώρες, σε συχνότητα χρήσης αλκοόλ από τα παιδιά. Ωστόσο, οι Ελληνες έφηβοι παραμένουν αρκετά κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στα περιστατικά μέθης.
Τα παραπάνω προκύπτουν από την πανευρωπαϊκή έρευνα για τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό, η οποία παρουσιάστηκε χθες από το διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά καθηγητή Κ.Στεφανή και την επικεφαλής της ελληνικής έρευνας, Α. Κοκκέβη.
Οπως εξήγησε η κ. Κοκκέβη, πάνω από τα μισά Ελληνόπουλα συνδέουν το αλκοόλ με ευχάριστες καταστάσεις, ενώ πολύ λιγότερα είναι τα παιδιά που αναφέρουν τις αρνητικές επιπτώσεις της υπερβολικής χρήσης. Συγκεκριμένα, σε ποσοστό 63,8% ανέφεραν ότι πίνουν για να διασκεδάσουν ενώ πάνω από 50% δήλωσε ότι το ποτό τούς βοηθά να «ενσωματωθούν» καλύτερα στις παρέες και να χαλαρώσουν.
«Στη χώρα μας η χρήση αλκοόλ εξακολουθεί να μη θεωρείται επικίνδυνη για τα παιδιά ενώ και η πρόσβαση στα αλκοολούχα ποτά είναι πολύ πιο εύκολη σε σχέση με άλλες χώρες», είπε η κ.Κοκκέβη. Πάντως, από τον ερχόμενο Ιούλιο οι ανήλικοι θα απαγορεύεται να αγοράζουν αλκοόλ ενώ θα τους απαγορεύεται και η είσοδος σε μπαρ ή κλαμπ.
Ενας στους πέντε Ελληνες εφήβους αναφέρει ότι καπνίζει καθημερινά. Κι ενώ το συνολικό αυτό ποσοστό φέρνει την Ελλάδα σε μια από τις χαμηλότερες θέσεις της Ευρώπης, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αρκετοί είναι εκείνοι που καπνίζουν… μανιωδώς, δηλαδή πάνω από 10 τσιγάρα καθημερινά.
Η έρευνα κατέγραψε ένα ποσοστό 12% μαθητών που δήλωσαν ότι έχουν δοκιμάσει ναρκωτικά έστω και μια φορά στη ζωή τους. Από αυτούς, οι μισοί περίπου επανέλαβαν τη χρήση. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ακόμη ότι οι μαθητές που κάνουν χρήση ουσιών (παράνομων ή νόμιμων) εμφανίζουν συχνότερα συμπτώματα κατάθλιψης, αυτοκτονικές συμπεριφορές ή τάσεις φυγής από το σπίτι.
Τσιγάρο
Στη διαχρονική ανάλυση των ευρημάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι νεαροί καπνιστές τείνουν να μειωθούν σε σχέση με τη δεκαετία του 1980. Παράλληλα, αυξάνεται και η ηλικία πρώτης δοκιμής του τσιγάρου. Αντίθετα, αρκετή αύξηση καταγράφεται στα αγόρια που καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ. Αντίστοιχα, από το 1984 μέχρι σήμερα έχει διπλασιαστεί το ποσοστό χρήσης ναρκωτικών ουσιών στα αγόρια.
ΚΟΥΚΛΑΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
«Εκρηξη» των ναρκωτικών σε Ελληνόπουλα 13-18 ετών
Κατακόρυφη αύξηση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των Ελληνόπουλων που κάνει χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών.
Κατακόρυφη αύξηση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των Ελληνόπουλων που κάνει χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών.
Ενδεικτικό είναι ότι το 1984 το ποσοστό των αγοριών ηλικίας 13-18 ετών έφτανε το 9,6%, ενώ το 2007 το ποσοστό ανήλθε σε 18,1%!
Ωστόσο, οι μαθητές στην Ελλάδα σε σχέση με τους συμμαθητές τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, κατατάσσοντας τη χώρα μας στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά το κάπνισμα και τα ναρκωτικά.
Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνονται στην Έκθεση της Πανευρωπαϊκής Έρευνας για τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, η οποία πραγματοποιήθηκε σε δείγμα άνω των 100.000 μαθητών ηλικίας 15-16 ετών από 35 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Στη χώρα μας η έρευνα περιέλαβε 10.445 μαθητές ηλικίας 13 ? 18 ετών και πραγματοποιήθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας:
Σχεδόν οι μισοί μαθητές ηλικίας 13-18 ετών στην Ελλάδα έχουν δοκιμάσει τσιγάρο. Από αυτούς 1 στους 5 είναι καθημερινός καπνιστής και 1 στους 10 «βαρύς καπνιστής» (καπνίζει τουλάχιστον 10 τσιγάρα την ημέρα).
Ένας στους 7 μαθητές πίνει με συχνότητα 2-3 φορές την εβδομάδα. Ποσοστό 42% αναφέρουν υπερβολική χρήση αλκοόλ (με 5 ή περισσότερα ποτά την φορά) και το ίδιο έχουν κάνει πάνω από 3 φορές το 15%.
Συνολικά, το 12% των μαθητών αναφέρουν χρήση παράνομων ουσιών έστω και μια φορά, από τους οποίους οι μισοί έχουν επαναλάβει τη χρήση.
Κατακόρυφη αύξηση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των Ελληνόπουλων που κάνει χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών.
Κατακόρυφη αύξηση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των Ελληνόπουλων που κάνει χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών.
Ενδεικτικό είναι ότι το 1984 το ποσοστό των αγοριών ηλικίας 13-18 ετών έφτανε το 9,6%, ενώ το 2007 το ποσοστό ανήλθε σε 18,1%!
Ωστόσο, οι μαθητές στην Ελλάδα σε σχέση με τους συμμαθητές τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, κατατάσσοντας τη χώρα μας στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά το κάπνισμα και τα ναρκωτικά.
Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνονται στην Έκθεση της Πανευρωπαϊκής Έρευνας για τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, η οποία πραγματοποιήθηκε σε δείγμα άνω των 100.000 μαθητών ηλικίας 15-16 ετών από 35 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Στη χώρα μας η έρευνα περιέλαβε 10.445 μαθητές ηλικίας 13 ? 18 ετών και πραγματοποιήθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας:
Σχεδόν οι μισοί μαθητές ηλικίας 13-18 ετών στην Ελλάδα έχουν δοκιμάσει τσιγάρο. Από αυτούς 1 στους 5 είναι καθημερινός καπνιστής και 1 στους 10 «βαρύς καπνιστής» (καπνίζει τουλάχιστον 10 τσιγάρα την ημέρα).
Ένας στους 7 μαθητές πίνει με συχνότητα 2-3 φορές την εβδομάδα. Ποσοστό 42% αναφέρουν υπερβολική χρήση αλκοόλ (με 5 ή περισσότερα ποτά την φορά) και το ίδιο έχουν κάνει πάνω από 3 φορές το 15%.
Συνολικά, το 12% των μαθητών αναφέρουν χρήση παράνομων ουσιών έστω και μια φορά, από τους οποίους οι μισοί έχουν επαναλάβει τη χρήση.
Η ΦΟΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ: Π.Δ.104/1979, Π.Δ. 485/1983, Π.Δ 185/1990, ΥΠΕΠΘ Γ2/6849/11-12-1998.
Για την τακτική παρακολούθηση της φοίτησης του μαθητή ευθύνεται εξ ολοκλήρου ο κηδεμόνας του. Οφείλει να προσέρχεται στο σχολείο κάθε μήνα και να ενημερώνεται από τον υπεύθυνο καθηγητή και το διευθυντή του σχολείου για τις απουσίες του παιδιού του.
Όταν ο μαθητής συμπληρώσει τριάντα (30) απουσίες, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, ο υπεύθυνος καθηγητής ενημερώνει τον κηδεμόνα του με ταχυδρομική επιστολή. Ο κηδεμόνας οφείλει να προσέρχεται το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα κατά τις ώρες λειτουργίας του Σχολείου για να ενημερώνεται υπεύθυνα για τη φοίτηση του μαθητή. Ο κηδεμόνας του μαθητή που απουσίασε για λόγους υγείας από το Σχολείο περισσότερο από δύο ημέρες, είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει ο ίδιος, το βραδύτερο μέχρι τη δέκατη ημέρα από την επιστροφή του μαθητή στο Σχολείο, βεβαίωση γιατρού νοσοκομείου ή οποιουδήποτε ιδιώτη γιατρού, που να πιστοποιεί το είδος και τη διάρκεια της ασθένειας. Για τη δικαιολόγηση απουσιών μέχρι δύο ημερών λόγω ασθένειας ή άλλων σοβαρών λόγων αρκεί ενυπόγραφο σημείωμα του κηδεμόνα , που προσκομίζεται από τον ίδιο αποκλειστικά δέκα ημέρες το πολύ μετά την επάνοδο του μαθητή στο Σχολείο. Οι ημέρες που μπορεί να δικαιολογήσει αθροιστικά ο γονιός είναι δέκα (10). Τα δικαιολογητικά που υποβάλλονται δε δεσμεύουν το Σύλλογο, όταν ο ίδιος γνωρίζει με ικανά και επαρκή στοιχεία τους πραγματικούς λόγους απουσίας του μαθητή.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ακόμη έξι ( Γ2/2004/16.5.91,ε.) επιπλέον ημέρες μπορούν να δικαιολογηθούν από το διευθυντή του σχολείου. O Σύλλογος των Διδασκόντων μπορεί να δικαιολογήσει πολυήμερη νοσηλεία μαθητή σε νοσοκομείο ( μέχρι 24 ημέρες).
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ:
- Επαρκής χαρακτηρίζεται η φοίτηση εφόσον:
· α) το σύνολο των απουσιών δεν υπερβαίνει τις 64.
· β) το σύνολο των απουσιών δεν υπερβαίνει τις 114, από τις οποίες οι πάνω από τις 64 είναι δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια.
· γ) ο σύλλογος κατ΄εξαίρεση μπορεί να δικαιολογήσει πάνω από 114 έως 164 εφόσον οι πάνω από τις 64 είναι όλες δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια και ο μέσος όρος της προφορικής βαθμολογίας είναι τουλάχιστον 15.
· δ) Με απόφαση του ΥΠΕΠΘ οι μαθητές – πρωταθλητές ανεξαρτήτως αριθμού απουσιών που οφείλονται στη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις ( Π.Δ. 294/80, αρ.1).
- Ελλιπής χαρακτηρίζεται η φοίτηση:
v Πάνω από 114 απουσίες και όχι περισσότερες από 164, από τις οποίες όλες οι πάνω από τις 64 είναι δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια με μέσο όρο προφορικής βαθμολογίας κάτω από το 15.
v Ο σύλλογος με πράξη του τις πάνω από 164 απουσίες και όχι περισσότερες από 214 από τις οποίες όλες οι πάνω από 64 είναι δικαιολογημένες οι οφείλονται σε ασθένεια με επίδοση προφορικής βαθμολογίας πάνω από 15. Οι μαθητές της ελλιπούς φοίτησης παραπέμπονται σε ολική κατά Σεπτέμβριο εξέταση.
- Ανεπαρκής φοίτηση:
- Η φοίτηση μαθητή που σημείωσε πάνω από 64 απουσίες και δεν εμπίπτει σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις. Ο μαθητής της ανεπαρκούς φοίτησης είναι υποχρεωμένος να επαναλάβει την τάξη (Π.Δ. 104/79, 3, 4).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΙΦΑΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ: Π.Δ.104/1979, Π.Δ. 485/1983, Π.Δ 185/1990, ΥΠΕΠΘ Γ2/6849/11-12-1998.
Για την τακτική παρακολούθηση της φοίτησης του μαθητή ευθύνεται εξ ολοκλήρου ο κηδεμόνας του. Οφείλει να προσέρχεται στο σχολείο κάθε μήνα και να ενημερώνεται από τον υπεύθυνο καθηγητή και το διευθυντή του σχολείου για τις απουσίες του παιδιού του.
Όταν ο μαθητής συμπληρώσει τριάντα (30) απουσίες, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, ο υπεύθυνος καθηγητής ενημερώνει τον κηδεμόνα του με ταχυδρομική επιστολή. Ο κηδεμόνας οφείλει να προσέρχεται το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα κατά τις ώρες λειτουργίας του Σχολείου για να ενημερώνεται υπεύθυνα για τη φοίτηση του μαθητή. Ο κηδεμόνας του μαθητή που απουσίασε για λόγους υγείας από το Σχολείο περισσότερο από δύο ημέρες, είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει ο ίδιος, το βραδύτερο μέχρι τη δέκατη ημέρα από την επιστροφή του μαθητή στο Σχολείο, βεβαίωση γιατρού νοσοκομείου ή οποιουδήποτε ιδιώτη γιατρού, που να πιστοποιεί το είδος και τη διάρκεια της ασθένειας. Για τη δικαιολόγηση απουσιών μέχρι δύο ημερών λόγω ασθένειας ή άλλων σοβαρών λόγων αρκεί ενυπόγραφο σημείωμα του κηδεμόνα , που προσκομίζεται από τον ίδιο αποκλειστικά δέκα ημέρες το πολύ μετά την επάνοδο του μαθητή στο Σχολείο. Οι ημέρες που μπορεί να δικαιολογήσει αθροιστικά ο γονιός είναι δέκα (10). Τα δικαιολογητικά που υποβάλλονται δε δεσμεύουν το Σύλλογο, όταν ο ίδιος γνωρίζει με ικανά και επαρκή στοιχεία τους πραγματικούς λόγους απουσίας του μαθητή.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ακόμη έξι ( Γ2/2004/16.5.91,ε.) επιπλέον ημέρες μπορούν να δικαιολογηθούν από το διευθυντή του σχολείου. O Σύλλογος των Διδασκόντων μπορεί να δικαιολογήσει πολυήμερη νοσηλεία μαθητή σε νοσοκομείο ( μέχρι 24 ημέρες).
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ:
- Επαρκής χαρακτηρίζεται η φοίτηση εφόσον:
· α) το σύνολο των απουσιών δεν υπερβαίνει τις 64.
· β) το σύνολο των απουσιών δεν υπερβαίνει τις 114, από τις οποίες οι πάνω από τις 64 είναι δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια.
· γ) ο σύλλογος κατ΄εξαίρεση μπορεί να δικαιολογήσει πάνω από 114 έως 164 εφόσον οι πάνω από τις 64 είναι όλες δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια και ο μέσος όρος της προφορικής βαθμολογίας είναι τουλάχιστον 15.
· δ) Με απόφαση του ΥΠΕΠΘ οι μαθητές – πρωταθλητές ανεξαρτήτως αριθμού απουσιών που οφείλονται στη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις ( Π.Δ. 294/80, αρ.1).
- Ελλιπής χαρακτηρίζεται η φοίτηση:
v Πάνω από 114 απουσίες και όχι περισσότερες από 164, από τις οποίες όλες οι πάνω από τις 64 είναι δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια με μέσο όρο προφορικής βαθμολογίας κάτω από το 15.
v Ο σύλλογος με πράξη του τις πάνω από 164 απουσίες και όχι περισσότερες από 214 από τις οποίες όλες οι πάνω από 64 είναι δικαιολογημένες οι οφείλονται σε ασθένεια με επίδοση προφορικής βαθμολογίας πάνω από 15. Οι μαθητές της ελλιπούς φοίτησης παραπέμπονται σε ολική κατά Σεπτέμβριο εξέταση.
- Ανεπαρκής φοίτηση:
- Η φοίτηση μαθητή που σημείωσε πάνω από 64 απουσίες και δεν εμπίπτει σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις. Ο μαθητής της ανεπαρκούς φοίτησης είναι υποχρεωμένος να επαναλάβει την τάξη (Π.Δ. 104/79, 3, 4).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΙΦΑΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ
Τετάρτη 8 Απριλίου 2009
ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Όπως είχε αποφασιστεί στη σύσκεψη των εκπαιδευτικών σωματείων στις 5-03-09, θα πραγματοποιηθεί νέα σύσκεψη την Πέμπτη 9-04-09 στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15, 3ος όροφος ) στην οποία θα γίνει απολογισμός του πρώτου κύκλου της καμπάνιας και προγραμματισμός των επόμενων βημάτων.
Στην πρωτοβουλία- ως τώρα- συμμετέχουν:
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.: Α΄Αθήνας, Αθηνά, Αργοσαρωνικού, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Αριστοτέλης, Βόνιτσας, «Γληνός», Γλυφάδας, «Κ. Σωτηρίου», «Παρθενώνα», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Πειραιά, Πειραιά-«Ρήγας Φεραίος», Πειραιά-« η Πρόοδος»
ΕΛΜΕ: Α΄Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Γ΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ε΄Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Β ΄Δυτικής Αττικής,Β΄ Δωδεκανήσου, Β΄ Εβρου, Ελευσίνας, Καλλιθέας-Ν.Σμύρνης- Μοσχάτου, Πειραιά
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία να πλαισιώσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Καλούμε κάθε δάσκαλο, καθηγητή, γονιό και μαθητή να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου σχολείο
Επικοινωνία: enasxoleiogiatigazablogspot.com
e-mail enasxoleiogiatigaza@gmail.com
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Όπως είχε αποφασιστεί στη σύσκεψη των εκπαιδευτικών σωματείων στις 5-03-09, θα πραγματοποιηθεί νέα σύσκεψη την Πέμπτη 9-04-09 στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15, 3ος όροφος ) στην οποία θα γίνει απολογισμός του πρώτου κύκλου της καμπάνιας και προγραμματισμός των επόμενων βημάτων.
Στην πρωτοβουλία- ως τώρα- συμμετέχουν:
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.: Α΄Αθήνας, Αθηνά, Αργοσαρωνικού, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Αριστοτέλης, Βόνιτσας, «Γληνός», Γλυφάδας, «Κ. Σωτηρίου», «Παρθενώνα», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Πειραιά, Πειραιά-«Ρήγας Φεραίος», Πειραιά-« η Πρόοδος»
ΕΛΜΕ: Α΄Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Γ΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ε΄Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Β ΄Δυτικής Αττικής,Β΄ Δωδεκανήσου, Β΄ Εβρου, Ελευσίνας, Καλλιθέας-Ν.Σμύρνης- Μοσχάτου, Πειραιά
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία να πλαισιώσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Καλούμε κάθε δάσκαλο, καθηγητή, γονιό και μαθητή να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου σχολείο
Επικοινωνία: enasxoleiogiatigazablogspot.com
e-mail enasxoleiogiatigaza@gmail.com
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - chiourea.blogspot.com 1
ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ,
ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Απρίλιος 2009
Σε ποια δημοκρατική χώρα οι αστυνομικοί στο δρόμο συλλαμβάνουν με χειροπέδες πολίτες και μάλιστα παιδιά, χωρίς εξήγηση, χωρίς να έχουν δώσει αφορμή για το παραμικρό, δηλαδή χωρίς κανέναν απολύτως λόγο; Στην Ελλάδα γίνεται. Στην Αθήνα του σήμερα! Απρίλιος 2009.
Μέσα στη βία και την τρομοκρατία που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, ακούγοντας καθημερινά για τρομοκρατικές επιθέσεις, δολοφονίες, ληστείες κλπ, δε μας έφτανε ο φόβος για τους κακοποιούς, έχουμε τώρα να φοβόμαστε και τους αστυνομικούς! Να σου ορμάνε ξαφνικά εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου τσαλαπατούν την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητά σου, υποχρεώνοντάς σε να πέσεις κάτω στο βρώμικο δρόμο (και να χρειάζεσαι μετά απολύμανση χεριών και ρούχων) και σαν κοινό εγκληματία να σου φορούν χειροπέδες και να σε προσάγουν στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα για ανάκριση! Όλα αυτά χωρίς λόγο και αιτία! Στα καλά καθούμενα. Και να μην έχουν ούτε εξήγηση να σου δώσουν.
Σάββατο 4/4/2009 βράδυ, προς Κυριακή. Μια παρέα μαθητών Λυκείου (2 της Α΄, 1 της Β΄ και 2 της Γ΄ τάξης) βαδίζουν προς Ομόνοια, για να πάρουν το μετρό.
Φτάνοντας στην Πλατεία Κοτζιά, ακούνε σειρήνες και βλέπουν 4-5 περιπολικά να καταφθάνουν και να κάνουν το γύρο της πλατείας.
Τα παιδιά δε δίνουν σημασία και συνεχίζουν να προχωρούν. Μεταξύ των οδών Λυκούργου-Σταδίου-Αιόλου, τους περικυκλώνουν τα περιπολικά, σταματούν, πετάγονται έξω αστυνομικοί και αρχίζουν να φωνάζουν στους 5 μαθητές «κάτω, κάτω». Τους υποχρεώνουν να καθήσουν κάτω στο δρόμο. Το ίδιο και άλλους δυο νεαρούς που περπατούσαν πιο πέρα. Τα παιδιά ξαφνιάζονται. Ρωτούν τι συμβαίνει. Καμμιά απάντηση. Μετά από λίγο οι ατυνομικοί τους λένε να σηκωθούν με τα χέρια πίσω. Τους περνάνε χειροπέδες!!! Μα τι έκαναν; Αναρωτιούνται. Περπατούσαν στο δρόμο. Είναι έγκλημα αυτό; Είναι τόσο επικίνδυνοι αυτοί οι περιπατητές, που πρέπει να τους βάλουν χειροπέδες; Απαγορεύεται το περπάτημα; Αποτελεί δημόσιο κίνδυνο;
Τους βάζουν στα περιπολικά και τους μεταφέρουν και τους 7 στο Αστυνομικό Τμήμα. Εκεί τους βγάζουν τις χειροπέδες και τους βάζουν σε μια αίθουσα να περιμένουν. Τα 5 παιδιά, μαζί με τους 2 νεαρούς και έναν άλλο που συνέλαβαν κάπου αλλού.
Μετά από λίγο έφεραν και 2 αλλοδαπούς, τους οποίους όμως άφησαν αμέσως ελεύθερους, αφού είδαν τα χαρτιά τους. (Γιατί άραγε; Συνήθως το αντίθετο συμβαίνει). Στους Έλληνες μαθητές, παρόλο που και οι 5 είχαν αστυνομική ταυτότητα επάνω τους, ζήτησαν τα στοιχεία τους τουλάχιστον 5 διαφορετικοί αστυνομικοί. Επίσης τους ρώτησαν αν είχαν «ζαμπόν». Κάτι που τα παιδιά δεν κατάλαβαν και χαμογέλασαν, απαντώντας ότι δεν είχαν.
Δεν τους έκαναν άλλες ερωτήσεις ούτε και σωματικό έλεγχο. Προς τι λοιπόν αυτή η σύλληψη με χειροπέδες και η βίαιη προσαγωγή στο Αστυνομικό Τμήμα; Εξακρίβωση στοιχείων; Γιατί δε ζητήθηκε στο δρόμο η επίδειξη ταυτότητας; ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - chiourea.blogspot.com 2
Μετά από τρία τέταρτα με μια ώρα, άφησαν τους μαθητές να φύγουν, χωρίς να δώσουν καμμία εξήγηση γιατί τους συνέλαβαν και χωρίς να ζητήσουν στοιχειωδώς συγγνώμη για την ταλαιπωρία μέσα στη νύχτα, την ψυχική οδύνη και την αναστάτωση που τους προκάλεσαν.
Τι εξήγηση να δώσουν; Ότι τα συλλάβανε για να έχουν να επιδείξουν έργο; Συλλαμβάνουμε τα παιδάκια τα ακίνδυνα, γιατί φοβόμαστε τους πραγματικούς τρομοκράτες, τους ληστές, τους κακοποιούς, τους επικίνδυνους; Τα παιδάκια άβγαλτα και αθώα, τρομοκρατημένα, δεν τόλμησαν ούτε να διαμαρτυρηθούν ούτε να ζητήσουν εξηγήσεις. Έκαναν αδιαμαρτύρητα ό,τι τους είπαν. Έτσι δεν έδωσαν αφορμή για να χειροδικήσουν και να τα κακοποιήσουν, οπότε τουλάχιστον γλυτώσαμε μιαν άλλη ζαρντινιέρα ή να θρηνήσουμε έναν άλλο Αλέξη.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
Με ποιο δικαίωμα οι αστυνομικοί υποχρέωσαν τα παιδιά να πέσουν κάτω στο δρόμο;
Με ποιο δικαίωμα τους έβαλαν χειροπέδες;
Αν ήθελαν εξακρίβωση στοιχείων:
- γιατί δεν ζήτησαν απλά τις ταυτότητες των παιδιών να τις ελέγξουν επί τόπου;
- γιατί δεν ζήτησαν ευγενικά από τα παιδιά να τους ακολουθήσουν στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων;
4. Έχει δικαίωμα η αστυνομία να συλλαμβάνει απλούς πολίτες χωρίς εξήγηση και να τους οδηγεί δέσμιους στο Τμήμα;
5. Αφού επρόκειτο για ανήλικα παιδιά, γιατί το Αστυνομικό Τμήμα δεν ενημέρωσε τους γονείς για τη σύλληψη;
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Στα σχολεία απαγορεύεται η σωματική τιμωρία και η άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας στους μαθητές.
Οι ίδιοι αυτοί μαθητές επιτρέπεται να δέχονται σωματική και ψυχολογική βία εκτός σχολείου;
Αν κάποιος εκπαιδευτικός υποχρέωνε μαθητές να καθήσουν κάτω στο προαύλιο, για τιμωρία, θα πέρναγε ΕΔΕ, παρόλο που ο εκπαιδευτικός θα το είχε κάνει για κάποιο λόγο, π.χ. για να μην χτυπιούνται μεταξύ τους.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι μαθητές δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα. Τιμωρούνται χωρίς καν να έχουν δώσει την παραμικρή αφορμή. Οι αστυνομικοί δεν πρέπει να περάσουν ΕΔΕ; Μόνο οι εκπαιδευτικοί κρίνονται και τιμωρούνται;
ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ,
ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Απρίλιος 2009
Σε ποια δημοκρατική χώρα οι αστυνομικοί στο δρόμο συλλαμβάνουν με χειροπέδες πολίτες και μάλιστα παιδιά, χωρίς εξήγηση, χωρίς να έχουν δώσει αφορμή για το παραμικρό, δηλαδή χωρίς κανέναν απολύτως λόγο; Στην Ελλάδα γίνεται. Στην Αθήνα του σήμερα! Απρίλιος 2009.
Μέσα στη βία και την τρομοκρατία που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, ακούγοντας καθημερινά για τρομοκρατικές επιθέσεις, δολοφονίες, ληστείες κλπ, δε μας έφτανε ο φόβος για τους κακοποιούς, έχουμε τώρα να φοβόμαστε και τους αστυνομικούς! Να σου ορμάνε ξαφνικά εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου τσαλαπατούν την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητά σου, υποχρεώνοντάς σε να πέσεις κάτω στο βρώμικο δρόμο (και να χρειάζεσαι μετά απολύμανση χεριών και ρούχων) και σαν κοινό εγκληματία να σου φορούν χειροπέδες και να σε προσάγουν στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα για ανάκριση! Όλα αυτά χωρίς λόγο και αιτία! Στα καλά καθούμενα. Και να μην έχουν ούτε εξήγηση να σου δώσουν.
Σάββατο 4/4/2009 βράδυ, προς Κυριακή. Μια παρέα μαθητών Λυκείου (2 της Α΄, 1 της Β΄ και 2 της Γ΄ τάξης) βαδίζουν προς Ομόνοια, για να πάρουν το μετρό.
Φτάνοντας στην Πλατεία Κοτζιά, ακούνε σειρήνες και βλέπουν 4-5 περιπολικά να καταφθάνουν και να κάνουν το γύρο της πλατείας.
Τα παιδιά δε δίνουν σημασία και συνεχίζουν να προχωρούν. Μεταξύ των οδών Λυκούργου-Σταδίου-Αιόλου, τους περικυκλώνουν τα περιπολικά, σταματούν, πετάγονται έξω αστυνομικοί και αρχίζουν να φωνάζουν στους 5 μαθητές «κάτω, κάτω». Τους υποχρεώνουν να καθήσουν κάτω στο δρόμο. Το ίδιο και άλλους δυο νεαρούς που περπατούσαν πιο πέρα. Τα παιδιά ξαφνιάζονται. Ρωτούν τι συμβαίνει. Καμμιά απάντηση. Μετά από λίγο οι ατυνομικοί τους λένε να σηκωθούν με τα χέρια πίσω. Τους περνάνε χειροπέδες!!! Μα τι έκαναν; Αναρωτιούνται. Περπατούσαν στο δρόμο. Είναι έγκλημα αυτό; Είναι τόσο επικίνδυνοι αυτοί οι περιπατητές, που πρέπει να τους βάλουν χειροπέδες; Απαγορεύεται το περπάτημα; Αποτελεί δημόσιο κίνδυνο;
Τους βάζουν στα περιπολικά και τους μεταφέρουν και τους 7 στο Αστυνομικό Τμήμα. Εκεί τους βγάζουν τις χειροπέδες και τους βάζουν σε μια αίθουσα να περιμένουν. Τα 5 παιδιά, μαζί με τους 2 νεαρούς και έναν άλλο που συνέλαβαν κάπου αλλού.
Μετά από λίγο έφεραν και 2 αλλοδαπούς, τους οποίους όμως άφησαν αμέσως ελεύθερους, αφού είδαν τα χαρτιά τους. (Γιατί άραγε; Συνήθως το αντίθετο συμβαίνει). Στους Έλληνες μαθητές, παρόλο που και οι 5 είχαν αστυνομική ταυτότητα επάνω τους, ζήτησαν τα στοιχεία τους τουλάχιστον 5 διαφορετικοί αστυνομικοί. Επίσης τους ρώτησαν αν είχαν «ζαμπόν». Κάτι που τα παιδιά δεν κατάλαβαν και χαμογέλασαν, απαντώντας ότι δεν είχαν.
Δεν τους έκαναν άλλες ερωτήσεις ούτε και σωματικό έλεγχο. Προς τι λοιπόν αυτή η σύλληψη με χειροπέδες και η βίαιη προσαγωγή στο Αστυνομικό Τμήμα; Εξακρίβωση στοιχείων; Γιατί δε ζητήθηκε στο δρόμο η επίδειξη ταυτότητας; ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - chiourea.blogspot.com 2
Μετά από τρία τέταρτα με μια ώρα, άφησαν τους μαθητές να φύγουν, χωρίς να δώσουν καμμία εξήγηση γιατί τους συνέλαβαν και χωρίς να ζητήσουν στοιχειωδώς συγγνώμη για την ταλαιπωρία μέσα στη νύχτα, την ψυχική οδύνη και την αναστάτωση που τους προκάλεσαν.
Τι εξήγηση να δώσουν; Ότι τα συλλάβανε για να έχουν να επιδείξουν έργο; Συλλαμβάνουμε τα παιδάκια τα ακίνδυνα, γιατί φοβόμαστε τους πραγματικούς τρομοκράτες, τους ληστές, τους κακοποιούς, τους επικίνδυνους; Τα παιδάκια άβγαλτα και αθώα, τρομοκρατημένα, δεν τόλμησαν ούτε να διαμαρτυρηθούν ούτε να ζητήσουν εξηγήσεις. Έκαναν αδιαμαρτύρητα ό,τι τους είπαν. Έτσι δεν έδωσαν αφορμή για να χειροδικήσουν και να τα κακοποιήσουν, οπότε τουλάχιστον γλυτώσαμε μιαν άλλη ζαρντινιέρα ή να θρηνήσουμε έναν άλλο Αλέξη.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
Με ποιο δικαίωμα οι αστυνομικοί υποχρέωσαν τα παιδιά να πέσουν κάτω στο δρόμο;
Με ποιο δικαίωμα τους έβαλαν χειροπέδες;
Αν ήθελαν εξακρίβωση στοιχείων:
- γιατί δεν ζήτησαν απλά τις ταυτότητες των παιδιών να τις ελέγξουν επί τόπου;
- γιατί δεν ζήτησαν ευγενικά από τα παιδιά να τους ακολουθήσουν στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων;
4. Έχει δικαίωμα η αστυνομία να συλλαμβάνει απλούς πολίτες χωρίς εξήγηση και να τους οδηγεί δέσμιους στο Τμήμα;
5. Αφού επρόκειτο για ανήλικα παιδιά, γιατί το Αστυνομικό Τμήμα δεν ενημέρωσε τους γονείς για τη σύλληψη;
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Στα σχολεία απαγορεύεται η σωματική τιμωρία και η άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας στους μαθητές.
Οι ίδιοι αυτοί μαθητές επιτρέπεται να δέχονται σωματική και ψυχολογική βία εκτός σχολείου;
Αν κάποιος εκπαιδευτικός υποχρέωνε μαθητές να καθήσουν κάτω στο προαύλιο, για τιμωρία, θα πέρναγε ΕΔΕ, παρόλο που ο εκπαιδευτικός θα το είχε κάνει για κάποιο λόγο, π.χ. για να μην χτυπιούνται μεταξύ τους.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι μαθητές δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα. Τιμωρούνται χωρίς καν να έχουν δώσει την παραμικρή αφορμή. Οι αστυνομικοί δεν πρέπει να περάσουν ΕΔΕ; Μόνο οι εκπαιδευτικοί κρίνονται και τιμωρούνται;
Τρίτη 7 Απριλίου 2009
Τεράστιες διαφορές σε αριθμό εισακτέων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ ανά νομό παρουσιάζει έρευνα της ΓΣΕΕ
ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ
Διευρύνεται χρόνο με τον χρόνο το χάσμα που χωρίζει τις περιοχές εκείνες στις οποίες οι απόφοιτοι Λυκείου καταφέρνουν να εισαχθούν σε κάποια ανώτατη σχολή σε σύγκριση με εκείνες στις οποίες τα ποσοστά αποτυχίας είναι υψηλά. Οπως προκύπτει από έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ (ΚΑΝΕΠ- ΓΣΕΕ) που παρουσιάστηκε χθες σε δέκα νομούς της χώρας, ένας στους δύο υποψηφίους δεν επιτυγχάνει, παρά τις δαπάνες για φροντιστήρια, να εισαχθεί στην ανώτατη εκπαίδευση. Πρόκειται για τις γκρίζες ζώνες της εκπαίδευσης, στις οποίες τοποθετούνται οι νομοί Ροδόπης, Ξάνθης, Κέρκυρας, Σάμου, Ευρυτανίας, Χαλκιδικής, Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Λευκάδας, Φλώρινας και οι περιοχές Πειραιά και Δυτικής Αττικής. Και όλα αυτά όταν τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν περί τα 4,8 δισ. ευρώ για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών τους (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση), ενώ το κόστος της αποτυχίας (των αποφοίτων που δεν πέρασαν σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ) ανέρχεται σε 169 εκατ. ευρώ.
Οι περιοχές που ανήκουν στις γκρίζες ζώνες της εκπαίδευσης παρουσιάζουν χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης, υψηλή ανεργία, κλιμακούμενη αποβιομηχάνιση, χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα (κυρίως Θράκη, Δυτική Αττική, Πειραιάς). Ωστόσο υπάρχουν και περιοχές (κυρίως νησιωτικές, του Αιγαίου αλλά και του Ιονίου) με υψηλό ποσοστό απασχολουμένων σε τουριστικές επιχειρήσεις οι οποίες δεν επενδύουν στον τομέα της εκπαίδευσης. Οπως σημείωσε ο επιστημονικός σύμβουλος του ΚΑΝΕΠ- ΓΣΕΕ κ.
Ν. Παΐζης«η απροθυμία των περιοχών αυτών να επενδύσουν στην εκπαίδευση προαναγγέλλει την ανελαστικότητά τους να αντιδράσουν στις συνέπειες μιας οικονομικής και αναπόφευκτα κοινωνικής κρίσης που θα πλήξει τις θέσεις εργασίας και τον τζίρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».
Στον αντίποδα βρίσκονται περιοχές με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας, όπως η Β΄ Αθηνών, η Χίος, η Καρδίτσα, η Α΄ Θεσσαλονίκης, η Λάρισα, η Αρκαδία, οι Σέρρες, η Ανατολική Αττική, τα Τρίκαλα και τα Ιωάννινα. Πρόκειται για περιοχές με υψηλούς δείκτες ανάπτυξης και ευημερίας, αυξημένο εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο (εύπορες περιοχές των μεγαλοαστικών κέντρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Πάτρα, η Λάρισα και τα Ιωάννινα) αλλά και καθαρά αγροτικές περιοχές (π.χ. Σέρρες, Αρκαδία).
Ειδικότερα, όπως προκύπτει από την έρευνα, τα τελευταία χρόνια μειώνεται σταθερά ο συνολικός αριθμός των αποφοίτων Λυκείου που υποβάλλουν μηχανογραφικό, με αποτέλεσμα ο ένας στους τρεις αποφοίτους να μένει«εκτός των πυλών»των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2004 συμπλήρωσαν μηχανογραφικό δελτίο συνολικά 84.005 απόφοιτοι (εκ των οποίων εισήλθαν στην ανώτατη εκπαίδευση 67.923), το 2005 ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 84.327 (εκ των οποίων οι επιτυχόντες ήταν 68.136), το 2006 το μηχανογραφικό συμπλήρωσαν 80.450 απόφοιτοι (οι επιτυχόντες έφθασαν μόλις τις 52.450), το 2007 ο αριθμός εκείνων που συπλήρωσαν μηχανογραφικό μειώθηκε σημαντικά και έφθασε τις 70.193 (εκ των οποίων 57.804 πέρασαν στην ανώτατη εκπαίδευση) και το 2008 μόλις 64.726 απόφοιτοι συμπλήρωσαν μηχανογραφικό ενώ εισήχθησαν σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ 56.072 υποψήφιοι.
Ετσι την περασμένη χρονιά 33.762 απόφοιτοι Λυκείου δεν ακολούθησαν σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ποσοστό 37,6%), εκ των οποίων 25.108 δεν υπέβαλαν μηχανογραφικό ενώ 8.654 συμπλήρωσαν μηχανογραφικό αλλά δεν πέτυχαν την εισαγωγή τους. Στις περιοχές με χαμηλά ποσοστά επιτυχίας των υποψηφίων όπως η Κέρκυρα και η Χαλκιδική το ποσοστό των αποφοίτων που δεν υπέβαλαν καν μηχανογραφικό δελτίο για να εισαχθούν σε μια σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανήλθε σε 44,6% και 35,4% αντίστοιχα. Στις περιοχές όπου οι επιδόσεις των υποψηφίων είναι υψηλές, όπως η Χίος και η Καρδίτσα, το ποσοστό των αποφοίτων Λυκείου που δεν συμπλήρωσαν μηχανογραφικό ανέρχεται σε 23,3% και 20,6% αντίστοιχα.
Οπως σημείωσε ο πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του ΚΑΝΕΠ- ΓΣΕΕ κ.
Ν.Μουζέλης, αν η ακολουθούμενη πολιτική δεν λάβει μέτρα για να καταπολεμηθούν οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες στην εκπαίδευση, αυτές θα διευρύνονται στο μέλλον ακόμη κι αν το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλάξει. Και όπως συμπλήρωσε ο γραμματέας Εκπαίδευσης της ΓΣΕΕ κ.
Μιχ. Κουρουτός«οι εκπαιδευτικές ανισότητες θα πλήττουν πάντα τους οικονομικά και κοινωνικά ασθενεστέρους, γεγονός που ναρκοθετεί τόσο την οικονομική ανάπτυξη όσο και την κοινωνική συνοχή της χώρας».
ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ
Διευρύνεται χρόνο με τον χρόνο το χάσμα που χωρίζει τις περιοχές εκείνες στις οποίες οι απόφοιτοι Λυκείου καταφέρνουν να εισαχθούν σε κάποια ανώτατη σχολή σε σύγκριση με εκείνες στις οποίες τα ποσοστά αποτυχίας είναι υψηλά. Οπως προκύπτει από έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ (ΚΑΝΕΠ- ΓΣΕΕ) που παρουσιάστηκε χθες σε δέκα νομούς της χώρας, ένας στους δύο υποψηφίους δεν επιτυγχάνει, παρά τις δαπάνες για φροντιστήρια, να εισαχθεί στην ανώτατη εκπαίδευση. Πρόκειται για τις γκρίζες ζώνες της εκπαίδευσης, στις οποίες τοποθετούνται οι νομοί Ροδόπης, Ξάνθης, Κέρκυρας, Σάμου, Ευρυτανίας, Χαλκιδικής, Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Λευκάδας, Φλώρινας και οι περιοχές Πειραιά και Δυτικής Αττικής. Και όλα αυτά όταν τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν περί τα 4,8 δισ. ευρώ για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών τους (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση), ενώ το κόστος της αποτυχίας (των αποφοίτων που δεν πέρασαν σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ) ανέρχεται σε 169 εκατ. ευρώ.
Οι περιοχές που ανήκουν στις γκρίζες ζώνες της εκπαίδευσης παρουσιάζουν χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης, υψηλή ανεργία, κλιμακούμενη αποβιομηχάνιση, χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα (κυρίως Θράκη, Δυτική Αττική, Πειραιάς). Ωστόσο υπάρχουν και περιοχές (κυρίως νησιωτικές, του Αιγαίου αλλά και του Ιονίου) με υψηλό ποσοστό απασχολουμένων σε τουριστικές επιχειρήσεις οι οποίες δεν επενδύουν στον τομέα της εκπαίδευσης. Οπως σημείωσε ο επιστημονικός σύμβουλος του ΚΑΝΕΠ- ΓΣΕΕ κ.
Ν. Παΐζης«η απροθυμία των περιοχών αυτών να επενδύσουν στην εκπαίδευση προαναγγέλλει την ανελαστικότητά τους να αντιδράσουν στις συνέπειες μιας οικονομικής και αναπόφευκτα κοινωνικής κρίσης που θα πλήξει τις θέσεις εργασίας και τον τζίρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».
Στον αντίποδα βρίσκονται περιοχές με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας, όπως η Β΄ Αθηνών, η Χίος, η Καρδίτσα, η Α΄ Θεσσαλονίκης, η Λάρισα, η Αρκαδία, οι Σέρρες, η Ανατολική Αττική, τα Τρίκαλα και τα Ιωάννινα. Πρόκειται για περιοχές με υψηλούς δείκτες ανάπτυξης και ευημερίας, αυξημένο εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο (εύπορες περιοχές των μεγαλοαστικών κέντρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Πάτρα, η Λάρισα και τα Ιωάννινα) αλλά και καθαρά αγροτικές περιοχές (π.χ. Σέρρες, Αρκαδία).
Ειδικότερα, όπως προκύπτει από την έρευνα, τα τελευταία χρόνια μειώνεται σταθερά ο συνολικός αριθμός των αποφοίτων Λυκείου που υποβάλλουν μηχανογραφικό, με αποτέλεσμα ο ένας στους τρεις αποφοίτους να μένει«εκτός των πυλών»των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2004 συμπλήρωσαν μηχανογραφικό δελτίο συνολικά 84.005 απόφοιτοι (εκ των οποίων εισήλθαν στην ανώτατη εκπαίδευση 67.923), το 2005 ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 84.327 (εκ των οποίων οι επιτυχόντες ήταν 68.136), το 2006 το μηχανογραφικό συμπλήρωσαν 80.450 απόφοιτοι (οι επιτυχόντες έφθασαν μόλις τις 52.450), το 2007 ο αριθμός εκείνων που συπλήρωσαν μηχανογραφικό μειώθηκε σημαντικά και έφθασε τις 70.193 (εκ των οποίων 57.804 πέρασαν στην ανώτατη εκπαίδευση) και το 2008 μόλις 64.726 απόφοιτοι συμπλήρωσαν μηχανογραφικό ενώ εισήχθησαν σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ 56.072 υποψήφιοι.
Ετσι την περασμένη χρονιά 33.762 απόφοιτοι Λυκείου δεν ακολούθησαν σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ποσοστό 37,6%), εκ των οποίων 25.108 δεν υπέβαλαν μηχανογραφικό ενώ 8.654 συμπλήρωσαν μηχανογραφικό αλλά δεν πέτυχαν την εισαγωγή τους. Στις περιοχές με χαμηλά ποσοστά επιτυχίας των υποψηφίων όπως η Κέρκυρα και η Χαλκιδική το ποσοστό των αποφοίτων που δεν υπέβαλαν καν μηχανογραφικό δελτίο για να εισαχθούν σε μια σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανήλθε σε 44,6% και 35,4% αντίστοιχα. Στις περιοχές όπου οι επιδόσεις των υποψηφίων είναι υψηλές, όπως η Χίος και η Καρδίτσα, το ποσοστό των αποφοίτων Λυκείου που δεν συμπλήρωσαν μηχανογραφικό ανέρχεται σε 23,3% και 20,6% αντίστοιχα.
Οπως σημείωσε ο πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του ΚΑΝΕΠ- ΓΣΕΕ κ.
Ν.Μουζέλης, αν η ακολουθούμενη πολιτική δεν λάβει μέτρα για να καταπολεμηθούν οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες στην εκπαίδευση, αυτές θα διευρύνονται στο μέλλον ακόμη κι αν το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλάξει. Και όπως συμπλήρωσε ο γραμματέας Εκπαίδευσης της ΓΣΕΕ κ.
Μιχ. Κουρουτός«οι εκπαιδευτικές ανισότητες θα πλήττουν πάντα τους οικονομικά και κοινωνικά ασθενεστέρους, γεγονός που ναρκοθετεί τόσο την οικονομική ανάπτυξη όσο και την κοινωνική συνοχή της χώρας».
Σάββατο 4 Απριλίου 2009
4/4/2009
Δεν διαβάζουν, καβγαδίζουν, δεν συνεργάζονται. Ο χειρισμός των «δύσκολων» παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, όμως με συγκεκριμένες τακτικές ίσως αλλάξει η συμπεριφορά τους
Οι τιμωρίες δεν διδάσκουν τίποτα στα άτακτα παιδιά
Του ΑLΑΝ Ε. ΚΑΖDΙΝ
Η συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να βελτιωθεί- το έχουν αποδείξει πενήντα χρόνια ερευνών. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν έναν καθημερινό αγώνα δρόμου για να αποκτήσουν τα παιδιά καλούς και σωστούς τρόπους. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να σας πιάνει πανικός αν το δωμάτιό του θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο... Φυσικά εάν οι γονείς δουν το παιδί τους να περνάει ώρες μπροστά στο παράθυρό του με μια στολή παραλλαγής, φορώντας τη μάσκα του θλιμμένου κλόουν και κρατώντας ένα αεροβόλο με το οποίο να σημαδεύει τους γείτονες, είναι απολύτως λογικό να σκεφτούν ότι πρέπει να κάνουν κάτι και γρήγορα. Για πολλές συμπεριφορές ή συνήθειες των παιδιών, όμως, δεν χρειάζεται να σημάνει ο οικογενειακός συναγερμόςακόμη κι αν αυτές είναι ενοχλητικές. Το πιπίλισμα του αντίχειρα, για παράδειγμα, είναι μια συνήθεια που έχουν πάρα πολλά παιδιά έως τα πέντε τους χρόνια. Από εκείνη την ηλικία το φαινόμενο αρχίζει να εξασθενεί. Εάν λοιπόν ο οδοντίατρος δεν σας πει ότι πρέπει να κάνετε κάτι, μπορείτε να αφήσετε το παιδί σας να πιπιλάει το δάχτυλό του. Η ίδια αρχή ισχύει για το τραύλισμα. Περίπου το 5% των παιδιών τραυλίζουν κάποια περίοδο ανάμεσα στα 2 και τα 5 τους χρόνια. Οι γονείς ανησυχούν όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% αυτά τα παιδιά σταματούν να τραυλίζουν μετά τα έξι τους χρόνια. Οι συμπεριφορές. Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνονται πολλές μορφές συμπεριφοράς που από τους γονείς κρίνονται ενοχλητικές ή απαράδεκτες. Περίπου τα μισά παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών δεν μπορούν να καθήσουν ήσυχα όπως θα ήθελαν οι ενήλικοι και άλλα τόσα κλαψουρίζουν τόσο πολύ ώστε οι γονείς τους το θεωρούν πρόβλημα. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτές οι ενοχλητικές συμπεριφορές εξασθενούν με την ηλικία. Με την ίδια ανησυχία αντιμετωπίζουν οι γονείς τα ψέματα που λένε τα παιδιά στην ηλικία των 10 και 11 ετών ή όταν στην εφηβεία κλέβουν καμιά σοκολάτα από το περίπτερο ή κάνουν κάποια πράξη βανδαλισμού (τα μισά αγόρια και ένα στα τρία κορίτσια). Για τα περισσότερα παιδιά, όμως, αυτά δεν είναι προβλήματα που συνεχίζονται στο μέλλον. Η αντίδραση. Πολλοί γονείς αντιδρούν σε αυτές τις περιπτώσεις τιμωρώντας τα παιδιά τους. Και το κάνουν για διάφορους λόγους: για να διδάξουν στα παιδιά το σωστό και το λάθος, για να ικανοποιήσουν το αίσθημα δικαιοσύνης ή για να αποδείξουν την εξουσία τους. Φυσικά, δεν μπορεί να μην υπάρξουν επιπτώσεις για ένα παιδί που χαρακώνει το αυτοκίνητο του γείτονα. Έχει αποδειχθεί όμως ότι η τιμωρία δεν αλλάζει τη συμπεριφορά των παιδιών. Ειδικά, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται πιο ανεξάρτητα και περισσότερο ικανά να διεκδικούν, τόσο οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε ένα ερώτημα: υ πάρχει λόγος να θέσω όρια εδώ; Ας φανταστούμε για παράδειγμα ένα ακατάστατο δωμάτιο- μια «αιτία πολέμου» ανάμεσα σε γονείς και παιδιά σε πάρα πολλά σπίτια. Αν το ακατάστατο δωμάτιο συνοδεύεται από μιαν ανάλογη συμπεριφορά όσον αφορά τόσο την προσωπική εμφάνιση όσο και τα μαθήματα του σχολείου, τότε η παρέμβαση είναι απαραίτητη. Διαφορετικά, θέστε στον εαυτό σας το εξής ερώτημα: πόσα δωμάτια ενηλίκων θυμίζουν το βομβαρδισμένο τοπίο ενός εφηβικού δωματίου; Είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευτείτε να βρείτε έστω και ένα. Ο Άλαν Κάζντιν είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και διευθυντής του Κέντρου Γονικής και Παιδικής Κλινικής Αγωγής στο ίδιο πανεπιστήμιο Πώς αντιμετωπίζεται ένας «μικρός τύραννος»; Η ΤΙΜΩΡΙΑ ● Έρευνες έχουν δείξει ότι με την τιμωρία δεν διορθώνεται η κακή συμπεριφορά του παιδιού ● Με την τιμωρία το παιδί δεν μαθαίνει τι να κάνει και σπανίως μαθαίνει τι να μην κάνει Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ● Δεν είναι βέβαιο ότι με τη συζήτηση βελτιώνεται η συμπεριφορά του παιδιού. Ωστόσο, με τη συζήτηση το παιδί: α. βελτιώνει τις γλωσσικές δεξιότητές του β. αναπτύσσει τις ικανότητές του στη λογική σκέψη γ. αυξάνει τις πιθανότητες να συζητά στην εφηβεία με τους γονείς πράγματα που το απασχολούν Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ● Η έστω και μικρή βελτίωση της συμπεριφοράς πρέπει να αναγνωρίζεται από τον γονέα είτε λεκτικά είτε με ένα μικρό «δώρο» (π.χ. να του χαρίσετε 15 λεπτά πριν πάει για ύπνο) ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ● «Θα σου απαγορεύσω να κάνεις κάτι. Για να δούμε; Μπορείς να παραμείνεις ήρεμος;». ● Αλλάξτε ρόλους. Πολλά παιδιά διασκεδάζουν παίζοντας τους γονείς και λέγοντας «όχι» στον γονέα που υποδύεται το παιδί Χρειάζεται ηρεμία και υπομονή Γιατί να κινήσετε γη και ουρανό για να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα που θα διορθωθεί από μόνο του; Αυτή η προσέγγιση, ωστόσο, απαιτεί αρκετή δόση ηρεμίας, πειθαρχίας και υπομονής από τους γονείς. Ακόμη και αυτοί οι γονείς, όμως, που θυμίζουν μοναχούς του Ζεν, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μια συνήθεια που εγκαταλείπει ένα παιδί με τον καιρό είναι πιθανό να επιστρέψει και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό από ποτέ. Παρ΄ ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η κακή συμπεριφορά δεν ήρθε για να μείνει, δικαίως κάποιοι γονείς μπορεί να ανησυχήσουν. Είναι φυσιολογικό για ένα 4χρονο παιδί να κλέψει ένα γλειφιτζούρι- τι συμβαίνει όμως όταν κλέβει γλειφιτζούρια ένας 12χρονος; Σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού.
Δεν διαβάζουν, καβγαδίζουν, δεν συνεργάζονται. Ο χειρισμός των «δύσκολων» παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, όμως με συγκεκριμένες τακτικές ίσως αλλάξει η συμπεριφορά τους
Οι τιμωρίες δεν διδάσκουν τίποτα στα άτακτα παιδιά
Του ΑLΑΝ Ε. ΚΑΖDΙΝ
Η συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να βελτιωθεί- το έχουν αποδείξει πενήντα χρόνια ερευνών. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν έναν καθημερινό αγώνα δρόμου για να αποκτήσουν τα παιδιά καλούς και σωστούς τρόπους. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να σας πιάνει πανικός αν το δωμάτιό του θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο... Φυσικά εάν οι γονείς δουν το παιδί τους να περνάει ώρες μπροστά στο παράθυρό του με μια στολή παραλλαγής, φορώντας τη μάσκα του θλιμμένου κλόουν και κρατώντας ένα αεροβόλο με το οποίο να σημαδεύει τους γείτονες, είναι απολύτως λογικό να σκεφτούν ότι πρέπει να κάνουν κάτι και γρήγορα. Για πολλές συμπεριφορές ή συνήθειες των παιδιών, όμως, δεν χρειάζεται να σημάνει ο οικογενειακός συναγερμόςακόμη κι αν αυτές είναι ενοχλητικές. Το πιπίλισμα του αντίχειρα, για παράδειγμα, είναι μια συνήθεια που έχουν πάρα πολλά παιδιά έως τα πέντε τους χρόνια. Από εκείνη την ηλικία το φαινόμενο αρχίζει να εξασθενεί. Εάν λοιπόν ο οδοντίατρος δεν σας πει ότι πρέπει να κάνετε κάτι, μπορείτε να αφήσετε το παιδί σας να πιπιλάει το δάχτυλό του. Η ίδια αρχή ισχύει για το τραύλισμα. Περίπου το 5% των παιδιών τραυλίζουν κάποια περίοδο ανάμεσα στα 2 και τα 5 τους χρόνια. Οι γονείς ανησυχούν όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% αυτά τα παιδιά σταματούν να τραυλίζουν μετά τα έξι τους χρόνια. Οι συμπεριφορές. Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνονται πολλές μορφές συμπεριφοράς που από τους γονείς κρίνονται ενοχλητικές ή απαράδεκτες. Περίπου τα μισά παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών δεν μπορούν να καθήσουν ήσυχα όπως θα ήθελαν οι ενήλικοι και άλλα τόσα κλαψουρίζουν τόσο πολύ ώστε οι γονείς τους το θεωρούν πρόβλημα. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτές οι ενοχλητικές συμπεριφορές εξασθενούν με την ηλικία. Με την ίδια ανησυχία αντιμετωπίζουν οι γονείς τα ψέματα που λένε τα παιδιά στην ηλικία των 10 και 11 ετών ή όταν στην εφηβεία κλέβουν καμιά σοκολάτα από το περίπτερο ή κάνουν κάποια πράξη βανδαλισμού (τα μισά αγόρια και ένα στα τρία κορίτσια). Για τα περισσότερα παιδιά, όμως, αυτά δεν είναι προβλήματα που συνεχίζονται στο μέλλον. Η αντίδραση. Πολλοί γονείς αντιδρούν σε αυτές τις περιπτώσεις τιμωρώντας τα παιδιά τους. Και το κάνουν για διάφορους λόγους: για να διδάξουν στα παιδιά το σωστό και το λάθος, για να ικανοποιήσουν το αίσθημα δικαιοσύνης ή για να αποδείξουν την εξουσία τους. Φυσικά, δεν μπορεί να μην υπάρξουν επιπτώσεις για ένα παιδί που χαρακώνει το αυτοκίνητο του γείτονα. Έχει αποδειχθεί όμως ότι η τιμωρία δεν αλλάζει τη συμπεριφορά των παιδιών. Ειδικά, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται πιο ανεξάρτητα και περισσότερο ικανά να διεκδικούν, τόσο οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε ένα ερώτημα: υ πάρχει λόγος να θέσω όρια εδώ; Ας φανταστούμε για παράδειγμα ένα ακατάστατο δωμάτιο- μια «αιτία πολέμου» ανάμεσα σε γονείς και παιδιά σε πάρα πολλά σπίτια. Αν το ακατάστατο δωμάτιο συνοδεύεται από μιαν ανάλογη συμπεριφορά όσον αφορά τόσο την προσωπική εμφάνιση όσο και τα μαθήματα του σχολείου, τότε η παρέμβαση είναι απαραίτητη. Διαφορετικά, θέστε στον εαυτό σας το εξής ερώτημα: πόσα δωμάτια ενηλίκων θυμίζουν το βομβαρδισμένο τοπίο ενός εφηβικού δωματίου; Είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευτείτε να βρείτε έστω και ένα. Ο Άλαν Κάζντιν είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και διευθυντής του Κέντρου Γονικής και Παιδικής Κλινικής Αγωγής στο ίδιο πανεπιστήμιο Πώς αντιμετωπίζεται ένας «μικρός τύραννος»; Η ΤΙΜΩΡΙΑ ● Έρευνες έχουν δείξει ότι με την τιμωρία δεν διορθώνεται η κακή συμπεριφορά του παιδιού ● Με την τιμωρία το παιδί δεν μαθαίνει τι να κάνει και σπανίως μαθαίνει τι να μην κάνει Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ● Δεν είναι βέβαιο ότι με τη συζήτηση βελτιώνεται η συμπεριφορά του παιδιού. Ωστόσο, με τη συζήτηση το παιδί: α. βελτιώνει τις γλωσσικές δεξιότητές του β. αναπτύσσει τις ικανότητές του στη λογική σκέψη γ. αυξάνει τις πιθανότητες να συζητά στην εφηβεία με τους γονείς πράγματα που το απασχολούν Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ● Η έστω και μικρή βελτίωση της συμπεριφοράς πρέπει να αναγνωρίζεται από τον γονέα είτε λεκτικά είτε με ένα μικρό «δώρο» (π.χ. να του χαρίσετε 15 λεπτά πριν πάει για ύπνο) ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ● «Θα σου απαγορεύσω να κάνεις κάτι. Για να δούμε; Μπορείς να παραμείνεις ήρεμος;». ● Αλλάξτε ρόλους. Πολλά παιδιά διασκεδάζουν παίζοντας τους γονείς και λέγοντας «όχι» στον γονέα που υποδύεται το παιδί Χρειάζεται ηρεμία και υπομονή Γιατί να κινήσετε γη και ουρανό για να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα που θα διορθωθεί από μόνο του; Αυτή η προσέγγιση, ωστόσο, απαιτεί αρκετή δόση ηρεμίας, πειθαρχίας και υπομονής από τους γονείς. Ακόμη και αυτοί οι γονείς, όμως, που θυμίζουν μοναχούς του Ζεν, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μια συνήθεια που εγκαταλείπει ένα παιδί με τον καιρό είναι πιθανό να επιστρέψει και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό από ποτέ. Παρ΄ ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η κακή συμπεριφορά δεν ήρθε για να μείνει, δικαίως κάποιοι γονείς μπορεί να ανησυχήσουν. Είναι φυσιολογικό για ένα 4χρονο παιδί να κλέψει ένα γλειφιτζούρι- τι συμβαίνει όμως όταν κλέβει γλειφιτζούρια ένας 12χρονος; Σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)