Στο φάσμα του Αυτισμού: Στα 11 δεν μιλούσε, στα 17 δεν διάβαζε, στα 37 είναι καθηγητής στο Κέμπριτζ
Alfavita NewsroomΤα μέσα ενημέρωσης αρέσκονται στο να βρίσκουν «ήρωες», «πρότυπα», «ταλέντα». Διαβάζουμε σε καθημερινή σχεδόν βάση για ανθρώπους που γνωρίζουν «το μυστικό της επιτυχίας». Στην πραγματικότητα όμως είναι σπάνιες οι περιπτώσεις εκείνες των ανθρώπων, για τους οποίους μπορείς να πεις ότι διέλυσαν στερεότυπα και νίκησαν τις πιθανότητες. Ο Τζέισον Άρντεϊ είναι μία τέτοια περίπτωση.
Στις 6 Μαρτίου, ο διακεκριμένος μελετητής θεμάτων Φυλής, Ανισότητας και Εκπαίδευσης, ανέλαβε τη θέση του καθηγητή Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστημίου Cambridge. Στα 37 του, ήταν ο νεότερος μαύρος που διορίστηκε ποτέ σε θέση καθηγητή στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, ένα βήμα το οποίο ο ίδιος θέλει να αξιοποιήσει για να εμπνεύσει περισσότερους ανθρώπους από υποεκπροσωπούμενα υπόβαθρα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Μην σκεφτείτε όμως ότι είναι όμως απλά ένας ταλαντούχος, μαύρος επιστήμονας, που διακρίνεται σε ένα πανεπιστήμιο της ελίτ (αυτά που ο Elon Musk κατηγορεί για ρατσισμό κατά των λευκών και των Ασιατών). Δεν ήταν το χρώμα ή η καταγωγή του το κύριο στοιχείο που έφερε προκλήσεις και τον υποχρέωσε από την ηλικία των 3 ετών σε να παλεύει σε έναν διαρκή αγώνα. Ο Άρντεϊ είναι ένα άτομο στο φάσμα του Αυτισμού. Και η νευροαναπτυξιακή αυτή διαταραχή, που έχει πολλά, διαφορετικά «πρόσωπα», για τον ίδιο σήμαινε ότι έως τα 11 δεν μπορούσε να μιλήσει. Και πριν τα 18 του χρόνια δεν μπορούσε να διαβάσει ή να γράψει.
Στην παιδική και εφηβική του ηλικία κανείς δεν τον έβλεπε ως μία ιδιοφυία με στερεοτυπίες, «κλειστό» χαρακτήρα, αλλά λαμπρές προοπτικές. Ήταν απλά ένα αυτιστικό παιδί. Δεν ήταν ένας Έλον Μασκ ή ένας Μέσι (και οι δύο ανήκουν στο φάσμα). Οι αναπτυξιολόγοι και οι θεραπευτές του στο Νότιο Λονδίνο, όπου μεγάλωσε, έβλεπαν δυνατότητες επικοινωνίας και μάθησης. Αλλά προέβλεπαν ότι θα περνούσε την ενήλικη ζωή του σε υποβοηθούμενη διαβίωση. Και η οικογένειά του προετοιμαζόταν για δια βίου υποστήριξη. Κανείς όμως δεν άφησε την εκτίμηση αυτή να σταματήσει την προσπάθεια. Χάρη στην προσωπική του αποφασιστικότητα και τη συνεχή στήριξη οικογένειας, φίλων και θεραπευτών, ο Άρντει πήγε τελικά στο κολέγιο, με στόχο να γίνει δάσκαλος. Ήταν ένας θρίαμβος της θέλησης, αλλά δεν ήταν αρκετό. Τα όνειρά του έφταναν ακόμη υψηλότερα.
Στα 27 του, ενώ σπούδαζε, έγραψε μια σειρά από προσωπικούς στόχους σε έναν τοίχο στην κρεβατοκάμαρα του πατρικού του σπιτιού. Ξεχώρισε ο ακόλουθος: «Μια μέρα θα δουλέψω στην Οξφόρδη ή στο Κέμπριτζ».
Η μητέρα του Arday έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και των δεξιοτήτων του, ιδίως εισάγοντάς του σε ένα ευρύ φάσμα μουσικής. Η ελπίδα της ήταν ότι αυτό θα βοηθούσε στην εννοιολόγηση της γλώσσας.
Τελικά άρχισε να διαβάζει και να γράφει στα τέλη της εφηβείας του, υποστηριζόμενος από τον μέντορά του, καθηγητή κολεγίου και στενό φίλο του πλέον, Σάντρο Σάντρι. Στη συνέχεια σπούδασε Φυσική Αγωγή και Σπουδές Αγωγής στο Πανεπιστήμιο του Surrey. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αντιλήφθηκε το ενδεχόμενο μεταπτυχιακών σπουδών και τελικά έθεσε ως στόχο να κάνει διδακτορικό.
Ο ίδιος θυμάται τη συζήτηση που είχε για το διδακτορικό με τον μέντορά του ως σημείο καμπής. «Ο Σάντρο μου είπε: «Νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις αυτό: Νομίζω ότι μπορούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο και να κερδίσουμε.» Κοιτώντας πίσω, «τότε ήταν που πίστεψα για πρώτη φορά πραγματικά στον εαυτό μου…Από εκείνη τη στιγμή ήμουν αποφασισμένος και συγκεντρωμένος: ήξερα ότι αυτός θα ήταν ο στόχος μου».
Ο Άρντει έχει αποκτήσει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών και ένα διδακτορικό στις εκπαιδευτικές σπουδές.
Να πάμε από τα λόγια στις πράξεις
«Η δουλειά μου επικεντρώνεται κυρίως στο πώς μπορούμε να ανοίξουμε πόρτες σε περισσότερους ανθρώπους από μειονεκτικά υπόβαθρα και να εκδημοκρατίσουμε πραγματικά την τριτοβάθμια εκπαίδευση», λέει. «Ελπίζω ότι το να είμαι σε ένα μέρος όπως το Κέμπριτζ θα μου δώσει τη δύναμη να ηγούμαι αυτής της προσπάθειας σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο».
«Το να μιλάμε για αυτό είναι ένα πράγμα. το να το κάνεις πράξη είναι αυτό που έχει σημασία. Το Κέμπριτζ κάνει ήδη σημαντικές αλλαγές και έχει επιτύχει κάποια αξιοσημείωτα κέρδη στην προσπάθεια διαφοροποίησης του τοπίου, αλλά υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν» σημειώνει.
Μαθητής με Asperger ζωγραφίζει και εκθέτει τα έργα του
Ηταν μόλις πέντε ετών όταν δημιούργησε το πρώτο του έργο. Ο 14χρονος σήμερα Ζαχαρίας Κ., μαθητής στο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Σητείας, έχει πλούσια δραστηριότητα όσον αφορά στη ζωγραφική. Έχει σύνδρομο Asperger, γεγονός που δεν εμποδίζει καθόλου να ξετυλίξει το ταλέντο του!
Πρόσφατα συμμετείχε, μετά από την προτροπή των εκπαιδευτικών του ΕΕΕΕΚ Σητείας, στην έκθεση τοπικών καλλιτεχνών που έλαβε χώρα στη περιοχή του Τρυπητού. Οι καθηγητές του σχολείου, σε ανακοίνωσή τους, είχαν αναφέρει «ευχαριστούμε τους διοργανωτές της έκθεσης, που έδωσαν την ευκαιρία στον αγαπημένο μας μαθητή να παρουσιάσει τα έργα ζωγραφικής του, γεγονός που τον χαροποίησε ιδιαίτερα».
Ο Ζαχαρίας είναι αυτοδίδακτος, μονάχα την περσινή χρονιά παρακολούθησε κάποια μαθήματα με τον ζωγράφο, κ. Νίκο Χατζηδάκη, ο οποίος του άφησε το ελεύθερο να δημιουργήσει.
Ειδικεύεται στα κόμικς, όμως, η ζωγραφική του δε μένει εκεί. Κυρίως του αρέσουν οι νεράϊδες από το παιδικό Wings.
Όπως λέει στο patris.gr η μητέρα του, έκανε τα πρώτα του βήματα στη ζωγραφική σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις πέντε με έξι ετών. Το κόμικ του Αρκά του έκανε εντύπωση ενώ το πρώτο του έργο ήταν σε ένα post it, όπου είχε σχεδιάσει ένα ανθρωπάκι με απίστευτη λεπτομέρεια.
Έργα του φιλοξενούνται και στην Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου Σητείας. Τότε, το σχολείο είχε ανακοινώσει πως «μαθητές από το Ειδικό Εργαστήριο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης & Κατάρτισης Σητείας (ΕΕΕΕΚ) συνοδευόμενοι από καθηγήτριά τους, επισκέφτηκαν το Νοσοκομείο Σητείας και χάρισαν στην Παιδιατρική Κλινική τέσσερις πίνακες ζωγραφικής, δημιουργήματα των ίδιων των παιδιών.
Ήταν μια υπέροχη στιγμή, τα παιδιά του ΕΕΕΕΚ αντέστρεψαν τους ρόλους και από το απόθεμα ψυχής τους μας δίδαξαν πως είναι όμορφο να παίρνεις, αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι να δίνεις. Οι υπέροχοι πίνακές τους από σήμερα θα κοσμούν το Νοσοκομείο μας και θα μας θυμίζουν, πως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε αυτά τα υπέροχα παιδιά, που ζητούν μια ίση ευκαιρία για τη ζωή».
«Χαιρόμαστε που είναι ευτυχισμένος και κάνει αυτό που θέλει, να ζωγραφίζει… Αφιερώνει πολλές ώρες στη ζωγραφική, χαλαρώνει, ευχαριστιέται, ο κόσμος του δίνει συγχαρητήρια. Είναι ένα πολύ καλό και λειτουργικό παιδί. Μόλις τελειώσει το σχολείο θα πάει σε ένα εργαστήριο στην Αθήνα και θα συνεχίσει να ζωγραφίζει, αυτό θα κάνει στη ζωή του», αναφέρει η μητέρα του.
Ο 16χρονος Jacob Barnett με Asperger πήρε το μάστερ του στη Κβαντική Φυσική
Στα δύο του χρόνια, ο Jacob Barnett διαγνώστηκε με Σύνδρομο Asperger. Οι γιατροί είχαν ανακοινώσει ότι δεν θα μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του μόνος του. Και έπεσαν πέρα για πέρα έξω. Πριν δύο χρόνια, ο Jacob που διαθέτει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν (170), έγινε μεταπτυχιακός φοιτητής στην κβαντική φυσική όπου και τελείωσε με επιτυχία φέτος στα 16 του χρόνια. Έχει ήδη προταθεί για το βραβείο Νόμπελ.
Από την εγγραφή στο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) στην ηλικία των 10, ο Barnett έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο και έχει καταπλήξει τους καθηγητές του, τους συνομηλίκους και την οικογένειά του με εξαιρετική ευφυΐα του.
Ο 16χρονος, είχε φτάσει ένα βήμα πριν καταρρίψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ έχει αποκτήσει και έμμισθη θέση ερευνητή στο πανεπιστήμιο που φοιτά. Σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκεται πλέον μερικές μαθηματικές εξισώσεις μακριά από το να αποδείξει ως λαθεμένη τη θεωρία της σχετικότητας, ενώ πρόκειται να επιχειρήσει να αντικρούσει και τη θεωρία του Big Bang. "Ακόμα δουλεύω πάνω σε αυτό. Έχω μία ιδέα, αλλά εξακολουθώ να εργάζομαι στις λεπτομέρειες", δήλωσε ο ίδιος. Ένα επίτευγμα που αν καταφέρει τελικά να το φέρει εις πέρας, αναμένεται να του χαρίσει μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας και ενδεχομένως, το βραβείο Νόμπελ.
Καθηγητές από το Institute for Advanced Study in Princeton επιβεβαιώνουν άλλωστε πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο
Ο νεαρός διδάσκει άλλους φοιτητές και είναι επιστημονικός ερευνητής μεδημοσιεύσεις, με δείκτη νοημοσύνης που πιστεύεται ότι είναι υψηλότερος από του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια έκθεση του 2011 TIME, ο Barnett, ο οποίος είναι συνήθως πρώτος στα μαθήματα της σχολής του, έχει υποστηρίξει ότι μπορεί μια ημέρα να διαψεύσει τη Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein.
Ο ίδιος δηλώνει πως είναι πολύ περήφανος για τον αυτισμό του. «Αυτός πιστεύω ότι είναι ο λόγος που τέλειωσα το κολλέγιο και είμαι τόσο πετυχημένος. Είναι η αγάπη μου για τα μαθηματικά, τη φυσική, την αστρονομία, είναι ο λόγος για τον οποίο νοιάζομαι. Αλλιώς δεν θα είχα φτάσει τόσο μακριά.» δηλώνει στην εκπομπή “60 Μinutes”.
H καθηγήτρια Ψυχολογίας δρ. Joanne Ruthsatz, στο Ohio State University, σε μια συνέντευξή της στην εκπομπή «60 Minutes», ανέφερε «Στο γενικό πληθυσμό του αυτισμού έχουμε ένα 10% αυτιστικών με εξαιρετικές ικανότητες, οι οποίοι έχουν αυτό μόνο τον τρόπο για να παρουσιάσουν τον εαυτό τους…. Για τις ιδιοφυίες στα μαθηματικά, τη μουσική ή τις τέχνες, το κλειδί για το εξαιρετικό τους ταλέντο είναι η εξαιρετική τους μνήμη…. Στην περίπτωση του Jacob που είναι 13 ετών αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι όχι μόνο η μνήμη, αλλά το λεξιλόγιό του που είναι σαν ενήλικα… Ο Jacob είναι ασυνήθιστος. Μαζεύει πληροφορίες, με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.». Έχει εξετάσει τον Jacob και λέει “Κυριολεκτικά αρίστευσε σε κάθε τεστ νοημοσύνης και μνήμης. Φανταστείτε αν κάθε τι που βλέπατε μπορούσατε να το θυμηθείτε, κάθε λέξη που έχετε ακούσει μπορούσατε να την ανακαλέσετε. Και μετά να χρησιμοποιείτε αυτή την πληροφορία και να έρχεστε με νέες ιδέες. Αυτό κάνει».
Κι ενώ κάποιος θα μπορούσε να απορρίψει τα ταλέντα του Jacob, θεωρώντας ότι είναι απλώς ένα δώρο ασυνήθιστης μνήμης, ο καθηγητής φυσικής του , δρ. Yogesh N. Joglekar, λέει ότι το αγόρι είναι κάτι παραπάνω από έναν ανθρώπινο υπολογιστή. «Είναι σίγουρα κάτι άλλο. Η σπουδαία μνήμη τον βοηθά ασφαλώς, διότι όταν διαβάσει μια φορά κάτι το θυμάται. Αλλά αυτό που είναι πιο σπουδαίο είναι ότι έχει την ικανότητα να μαθαίνει περισσότερα. Σίγουρα δίνει την αίσθηση μιας δύναμης ακατέργαστου ταλέντου». Όπως δηλώνει ο ίδιος ο Jacob Barnett “Δεν απολαμβάνει τίποτε περισσότερο από το να χρησιμοποιεί το ταλέντο του για να βοηθά τους συμμαθητές του στο πανεπιστήμιο να δουν την ομορφιά που εκείνος βλέπει στους αριθμούς».
Σε μια συνέντευξή του στην εκπομπή “60 Minutes”, όταν ήταν 13 ετών ρωτήθηκε για το πού πιστεύει ότι θα βρίσκεται 10 χρόνια μετά. «Θα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου και θα παρακολουθώ ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο, θα έχω εκδώσει το 1ο μου βιβλίο στα μαθηματικά» απάντησε. Η πρόβλεψή του επιβεβαιώθηκε 100%. Η μητέρα του όμως δήλωσε κάτι ενδιαφέρον στην ίδια συνέντευξη. «Το όνειρό μου για τον Jacob είναι να τον δω να περιβάλλεται πάντοτε από άλλους ανθρώπους. Φαντάζομαι αν δω σε 10 χρόνια από τώρα στο μέλλον, ελπίζω να έχει έναν καλό φίλο». Ουσιαστικά δήλωσε πως δεν θέλει να είναι απομονωμένος, αλλά να ζήσει μια γεμάτη ζωή, ανεξάρτητα από τα χαρίσματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου