Δεν ξεχνάμε το τραγικό γεγονός στα Τέμπη!

Γιατί όταν οι κοινωνίες δεν έχουν ως πρώτιστο αξιακό τους πρόταγμα την ιερή ζωή του ανθρώπου, πολλά σκοτάδια θα συναντήσουν.

Η χειρότερη στάση και συμπεριφορά μας απέναντι στο δραματικό γεγονός των Τεμπών θα ήταν να ξεχάσουμε την τραγικότητά του, τις ευθύνες των ανθρώπων – πολιτικές και ποινικές – και την ουσιαστική απονομή δικαιοσύνης.

Είναι στοιχείο υποκουλτούρας το να ακολουθήσουμε την αδηφαγία της επικαιρότητας, που ισοπεδώνει καθετί ουσιαστικό με την επέλαση όλο και πιο νέων δήθεν σημαντικών ειδήσεων.

Είναι ανορθολογικό και ανήθικο το να ασχολούμαστε με τα τόσα και τόσα ασήμαντα γεγονότα, που τόσο πρόθυμα αλλά και προπαγανδιστικά καταγράφουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Είναι τόσο κυνικό ο πολιτικά υπεύθυνος Υπουργός (αλλά και τόσο ανεύθυνος για τη θέση που είχε) να επιχειρεί να σβήσει την ευθύνη του μέσα από τις κομματικές του κολυμβήθρες.

Είναι Ύβρις!

Δεν υπάρχει καμιά σκιά στη συνείδησή του; Δεν τον βαραίνει τίποτα; «Καθάρισε» με την παραίτησή του; Δεν υπάρχει στοιχειώδης ευθιξία να μην βγει στο δημόσιο βίο; Να τον ξαναβγάλουν, λοιπόν, και πάλι βουλευτή και γιατί όχι και υπουργό; Η κυνικότητα είναι κανονικότητα!

Δεν ξεχνάμε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ό,τι έχει προκαλέσει τόση αδικία και τόσο πόνο!

Γιατί χάθηκαν άδικα νέοι και νέες, που ονειρεύονταν το δημιουργικό μέλλον τους, πολίτες που δεν είχαν ολοκληρώσει το ταξίδι της ζωής τους.

Οι γονείς, τα αδέλφια τους, τα παιδιά τους δεν μπορούν να δώσουν απάντηση για τον άδικο χαμό τους. Δεν μπορούν να σκεφτούν κάτι έξω από την εικόνα των αγαπημένων τους. Τα πρόσωπα των αγαπημένων τους είναι διαρκώς στη σκέψη τους. Πώς να διαχειριστούν τον ανείπωτο πόνο; Πώς να γιατρέψουν την πληγή, που όχι μόνο δεν κλείνει αλλά γίνεται όλο και πιο επώδυνη;

Δεν θέλουν να ξεχάσουν τα φωτεινά τους πρόσωπα. Δεν κοιμούνται τα βράδια. Όποια ασχολία και να κάνουν ο νους είναι εκεί. Η ψυχή τους ερημωμένη.

Προσπαθούν, κάθε στιγμή, να θυμούνται τις όμορφες στιγμές που είχαν μαζί τους. Να σκέπτονται τα όνειρα τους και τα σχέδια των λατρεμένων τους. Και παρηγοριά δεν υπάρχει.

Δεν ξεχνάμε το τραγικό γεγονός στα Τέμπη.

Γιατί μόνο η αγάπη και η αλληλεγγύη, η συμπόνοια και η συμπαράσταση μπορούν να απαλύνουν τη θλίψη των δικών τους ανθρώπων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου