Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού: Κάθε ημέρα, όχι μόνο σήμερα (Ο ρόλος της εργοθεραπείας)

Το άρθρο έχει συνταχθεί από τον εκπαιδευτή Ρίμπα Βασίλη του τμήματος “Βοηθός Εργοθεραπείας”
στο Δημόσιο ΙΕΚ Μεγάρων Αττικής, σε συνεργασία με τους σπουδαστές της ειδικότητας.

Για εμάς, οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (ΔΑΔ) είναι καθημερινή και συστηματική δουλειά,
προσπάθεια και πάνω από όλα διάθεση προσφοράς και αλληλεγγύης. Για τους αναγνώστες μας
είναι ένα επετειακό άρθρο, μέσα από το οποίο θέλουμε να ενημερώσουμε και , εν συνεχεία, να
ευαισθητοποιήσουμε.

Στις 2 Απριλίου τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα για τον Αυτισμό, από το 2007 που καθιερώθηκε από
τον ΟΗΕ έως σήμερα. Διατρέχοντας πίσω στο παρελθόν , παρατηρούμε πως ο όρος εισήχθη για
πρώτη φόρα εν έτει 1943 από τον Αμερικανό ψυχίατρο Λίο Κάνερ στο νοσοκομείο «Τζονς Χόπκινς»
της Βαλτιμόρης.

Την ίδια περίοδο, ένας ακόμη Αυστριακός παιδίατρος , ο Χανς Άσπεργκερ, μελετά
μία μορφή διαταραχής, γνωστή ως Σύνδρομο Άσπεργκερ.

Στη καθημερινότητα του αυτισμού δεν έχουν σημασία οι ημερομηνίες και η χρονολόγηση, αλλά η
καθημερινή αρωγή προς τον συνάνθρωπο που επιζητεί τη στήριξη όλων μας, από μικρά παιδιά έως
ενήλικες.

Η Επιστήμη της Εργοθεραπείας μπορεί να προσφέρει λύσεις σε σύνθετα ζητούμενα, από
κινητικές και οργανικές παθήσεις , έως ψυχοκοινωνικές και αισθητηριακές διαταραχές.

Ο όρος προέρχεται από τη λέξη “εαυτός” , όμως στην εργοθεραπεία γνωρίζουμε να δουλεύουμε με
τους δύο τρόπους που ένα παιδί με αυτισμό συμπεριφέρεται : Εαυτός-Εγώ και Εαυτός-Εμένα.
Ο άμεσα σχετιζόμενος ρόλος του εργοθεραπευτή στο φάσμα του αυτισμού είναι να μπορεί να
διακρίνει τις ανάγκες ενός παιδιού, να θέτει το κατάλληλο και εξατομικευμένο σχέδιο θεραπείας με
δραστηριότητες Λεπτής και Αδρής Κινητικότητας και να οδηγεί το άτομο στη διάθεση να υιοθετήσει
δεξιότητες και ικανότητες που τον ωθούν στην αυτονομία του.

Ο εργοθεραπευτής αποτελεί τον κατάλληλο σύμμαχο της οικογένειας και του παιδιού, ξεκινώντας
από όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Ο ειδικός επιστήμονας είναι σε θέση να κάνει σαφή
διάκριση μιας συνθήκης, και να διαχωρίσει αν πρόκειται για αυτισμό, νοητική υστέρηση ή
ενδεχομένως κάποιο άλλο σύνδρομο, όπως σύνδρομο Rett, σύνδρομο Asperger. H σωστή διάγνωση οδηγεί στη σωστή θεραπεία και εκπαίδευση, επομένως κρίνεται αναγκαίο να γίνει με τους
κατάλληλους τρόπους και κλίμακες αξιολόγησης.

Καθημερινά στη Σχολή Εργοθεραπείας μαθαίνουμε να μελετούμε διαφορετικές περιπτώσεις
διαταραχών, να οργανώνουμε διαφορετικούς τρόπους παρέμβασης στα παιδιά με αυτισμό,
θέτοντας διαφορετικούς επιθυμητούς στόχους. Ακριβώς στα προαναφερθέντα κρύβεται η λέξη
κλειδί της δουλειάς αυτής, όλοι “διαφορετικοί” , όλοι ίσοι.

Κάποιες από τις σκέψεις των σπουδαστών του τμήματος:

“ Όταν αποφάσισα να σπουδάσω εργοθεραπεία δεν είχα φανταστεί πόσο ευρύ και πολύπλευρο
είναι αυτό που τελικά σπουδάζω. Το θέμα της ψυχικής υγείας και η βοήθεια στα παιδιά και τους
ενήλικες μέσα από την εργοθεραπεία είναι εκείνο που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και θα ήθελα να
ασχοληθώ επαγγελματικά στο μέλλον”
Βασιλική Φ.

“Μέσα από την ειδικότητα που επέλεξα , κατάλαβα πως ο αυτισμός δεν είναι κάτι που μπορεί να
θεραπευτεί στο σύνολο, αλλά μία κατάσταση που μπορείς να βοηθήσεις το κάθε άτομο, με
πολλούς τρόπους, ώστε να ζει όμορφα και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του. Έχω συναισθήματα
αγάπης και υπερηφάνειας για αυτή τη δουλειά, πρέπει να αγαπήσουμε τον αυτισμό και όχι να τον
απομακρύνουμε”
Δώρα Μ.

“Ο αυτισμός είναι πολλές έννοιες μαζί. Για μένα τα παιδιά αυτά είναι μοναδικά. Γνώριζα δύο
περιπτώσεις παιδιών που κάποτε εργάστηκα μαζί τους , πριν αποφασίσω να σπουδάσω
εργοθεραπεία. Ήταν ο λόγος που επέλεξα αυτό το επάγγελμα. Είναι ξεχωριστά παιδιά, έξυπνα, και
πιστεύω πως έχουν μεγάλο πείσμα για να ανεξαρτητοποιηθούν”
Γεωργία Μπ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου