Μαθητικές τιμωρίες τον καιρό της Χούντας: Ένα μαθητικό ποινολόγιο της εποχής του ’60 και του ’70
Alfavita NewsroomΈνα επαρχιακό μαθητικό ποινολόγιο της εποχής του ’60 και του ’70 είναι ο «άφωνος» μάρτυρας της πρόσφατης σχολικής ιστορίας μας. Τα ασφυκτικά όρια της κοινωνικής δράσης των εφήβων προάγγελος της νεανικής έκρηξης.
Τη σχολική πραγματικότητα τον καιρό της χούντας εικονογραφεί με τον πιο πιστό τρόπο ένα μικρό κιτρινισμένο τετράδιο που έπεσε τυχαία στα χέρια μας.
Πρόκειται για το «Ποινολόγιον» του Γυμνασίου Νεαπόλεως Βοιών της Λακωνίας (1965-1978), όπου καταγράφονται τα κρούσματα απείθειας των παιδιών και η συνήθως εξαιρετικά σκληρή τιμωρία τους: ένα αγόρι αποβάλλεται γιατί έκανε ποδήλατο, ένα κορίτσι ακολουθεί την ίδια τύχη επειδή σκόπευε να αγοράσει τη φωτογραφία του αγαπημένου της ηθοποιού από το περίπτερο, δυο αγόρια περνούν από ανάκριση γιατί γεύτηκαν μανταρίνια από ξένη μανταρινιά, ενώ κάποιοι συμμαθητές τους τιμωρούνται γιατί κυκλοφορούσαν νωρίς το βράδυ στο δρόμο. Οπως προκύπτει από τις καταγραφές του ποινολογίου, τη ζωή των μαθητών καθόριζε ένα πολύπλοκο πλέγμα απαγορεύσεων, η παραβίαση των οποίων συνεπαγόταν πολυήμερη αποβολή από το σχολείο, μείωση της διαγωγής, οικογενειακά προβλήματα κ.ο.κ. Την εποχή εκείνη, η στέρηση της ελευθερίας είχε -και για τα παιδιά- πολλά πρόσωπα.
Τις παραμονές της χούντας
Δεν ήταν λοιπόν εύκολο να είσαι μαθητής εκείνα τα χρόνια, και ιδιαίτερα στην ελληνική επαρχία. Μισή κουβέντα παραπάνω, ένα γέλιο πίσω από την πλάτη του καθηγητή, ένα εξωσχολικό ανάγνωσμα στην τσάντα και είχες εξασφαλισμένη την αποβολή. Το ίδιο κι αν είχες την απρονοησία να καλύψεις κάποιο συμμαθητή σου ή να ξεροβήξεις χωρίς προφανή αιτία. Δεν συζητάμε τι σε περίμενε αν σου ξέφευγε καμιά βλαστήμια. Στο κυνήγι των παιδιών συμμετείχαν αυτοβούλως παπάδες, περιπτεράδες και φιλήσυχοι πολίτες. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα:
«4.5.1965. Επιβάλλεται η ποινή της 3ημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις την μαθήτριαν της Α΄ τάξεως Κ.Α. διότι συνελήφθη αναγιγνώσκουσα ρυπαρογραφήματα».
«2.12.1965. Εις τον μαθητήν της Α΄ τάξεως Δ.Π.επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων διότι συνελήφθη χρησιμοποιών ποδήλατον παρά τον κανονισμόν του Σχολείου».
«3.3.1966. Εις τας μαθητρίας της Β΄ τάξεως Μ.Μ. και Α.Π. επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων, εις την μεν πρώτην διότι ηθέλησε να αγοράσει φωτογραφίας ηθοποιών εκ περιπτέρου, εις δε την δευτέραν διότι συμπεριεφέρθη απρεπώς εις τον κ. Μπιλλίνην Δημήτριον, κάτοικον Νεαπόλως».
«11.3.1966. Εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Φ.Δ. επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής διότι έπαιζε ποδόσφαιρο«.
«29.3.1966. Διά πράξεως του Συλλόγου επεβλήθησαν άι κάτωθι ποιναί: α) Εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Λ.Π. 5ήμερος αποβολή και μείωσις της διαγωγής εις κοσμίαν διότι εξεφράσθη κατά τον αισχρότερον τρόπον ενώπιον συμμαθητών του και άλλων. β) Εις τον Φ.Χ. διήμερος αποβολή διότι ηθέλησε να αποκρύψει το γεγονός ότι εξεφράσθη ως εξεφράσθη ο ανωτέρω μαθητής και γ) Αυστηρά επίπληξις εις την μαθήτριαν της Β΄ τάξεως Β.Α. διότι δεν κατήγγειλεν εις τον Διευθυντήν αμέσως το παράπτωμα του συμμαθητού της».
«27.4.1966. Εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Κ.Σ. και την μαθήτριαν Κ.Α. επεβλήθη η ποινή της 2ημέρου αποβολής διότι καθ’ην στιγμήν επερνούσε πλησίον ο ιερεύς Εμμ. Λαφούσης είπον ‘παρ’ τον παπά’«
«28.4.1966. Διά την αυτήν ως άνω αιτίαν ετιμωρήθη και η Δ.Α. της Β΄ τάξεως».
«11.5.1966. Επεβλήθη η ποινή της 4ημέρου αποβολής εις τον μαθητήν Γ΄ τάξεως Π.Γ. διότι κατά το μάθημα του κ. Πανουτσάκου ατακτούσε (ξερόβηχε) κατά τρόπον προκλητικόν«.
«26.6.1966. Σήμερον κατηγγέλθη υπό του καθηγητού κ. Βλαχοπούλου Παναγιώτου ότι ο μαθητής της Β΄ τάξεως Π.Μ. εβλασφήμησε τα θεία και διά τούτο ο Σύλλογος των κ.κ. καθηγητών εμείωσε την διαγωγήν του εις κοσμίαν».
Στα χρόνια της Εθνοσωτηρίου
Μια σύντομη καταγραφή που εγκαινιάζει την περίοδο της χούντας συνοψίζει συμβολικά τα ήθη της νέας εποχής: αγροφύλακες παρακολουθούν τις κινήσεις των μαθητών εκτός σχολείου, τους καταγγέλλουν στους δασκάλους τους και συμμετέχουν στις σχετικές ανακρίσεις που διενεργεί ο διευθυντής. Οι εξουσίες που βρίσκονται πάνω από το κεφάλι των παιδιών πληθαίνουν και δεν σπανίζουν οι καλοθελητές, από τον παπά μέχρι τον πρόεδρο της κοινότητας, που με την παραμικρή ευκαιρία θα τρέξουν να τα καρφώσουν στη διεύθυνση του σχολείου. Αλλοτε γιατί τα παιδιά δεν επέδειξαν τη δέουσα ευλάβεια την ώρα του εκκλησιασμού, άλλοτε γιατί περιφέρονταν άσκοπα γύρω από το καφενείο, κάποτε γιατί τόλμησαν να βγουν στο δρόμο χωρίς την ποδιά, την κορδέλα ή το σχολικό σήμα. Βολεύονταν τότε πολλοί από τη μετατροπή των παιδιών σε πειθήνια στρατιωτάκια και έσπευδαν να βοηθήσουν το σχολείο στο κατασταλτικό του έργο. «Για το καλό των παιδιών», φυσικά, που ιδιαίτερα στις μικρές επαρχιακές πόλεις και τα χωριά αναγκάζονταν να ζουν υπό συνεχή επιτήρηση.
Στο διάχυτο αυτό κλίμα τρομοκρατίας, όπου ο μεγάλος γινόταν καταδότης του μικρού συμπολίτη του, τα παιδιά καλούνταν να υιοθετήσουν αντίστοιχες πρακτικές στο εσωτερικό του σχολικού μικρόκοσμου: η τιμωρία τους ήταν παραδειγματική, όταν έβλεπαν κάτι «αξιόποινο» και δεν το κάρφωναν αμέσως στη διεύθυνση του σχολείου. Ταυτόχρονα, τα παιδιά πιέζονταν να εσωτερικεύσουν και να ακολουθήσουν ως αυτονόητο έναν κώδικα συμπεριφοράς που απαιτούσε από αυτά να ντύνονται, να κινούνται και να μιλούν με τον προβλεπόμενο τρόπο. Οι παραβάτες εξοστρακίζονταν από τη μαθητική κοινότητα και η διαγωγή τους μειωνόταν με τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες. Το κόλπο δεν έπιανε πάντα, και δεν έπιανε σε όλους. Κάποια παιδιά αντιστέκονταν στις απαγορεύσεις κάνοντας καζούρα στο μάθημα, κυκλοφορώντας μετά τη δύση του ήλιου, ή, απλώς, καλύπτοντας τους «απείθαρχους» συμμαθητές τους. Ας δούμε πώς:
«9.12.1967. Οι μαθηταί της Α΄ τάξεως 1) Δ.Ι. και 2) Τ.Π. απεβλήθησαν ο πρώτος επί 3ήμερον και ο δεύτερος επί 2ήμερον, διότι ομού μετέβησαν εις το κτήμα της Μαρίας χήρας Παν. Βατίστα εν Νεαπόλει και εισελθών εις το εν λόγω κτήμα ο πρώτος απέκοψε μανταρίνια, τα οποία έφαγαν μαζί ως κατηγγέλθη από τα Οργανα της Αγροτικής Ασφαλείας αυτοπροσώπως εμφανισθέντα ενώπιόν μου και απεδείχθη εκ της ενεργηθείσης υπ’ εμού ανακρίσεως. Η έκτισις της ποινής άρχεται από της 11.12.1967. Ο Διευθυντής».
«19.3.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τας μαθητρίας της Δ΄ τάξεως του Γυμνασίου α) Κ.Ε. β) Κ.Α. και γ) Σ.Σ., διότι κατά την ώραν του μαθήματος των Θρησκευτικών εδημιούργουν τον χαρακτηριστικόν εκείνον κτύπον διά των μαθητικών των σημάτων, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται η όλη διδασκαλία του μαθήματος».
«29.3.1968. Επιβάλλεται η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους μαθητάς της Ε΄ τάξεως Κ. και Π., διότι επέτρεψαν εις μαθητάς της τάξεώς των, όντες επιμεληταί, να παραμένουν εντός της αιθούσης διδασκαλίας των, προ της πρωινής προσευχής«.
«8.4.1968. Επιβάλλεται η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους μαθητάς α) Ι.Μ. β) Β.Γ. και γ) Κ.Π., διότι κατά τον εκκλησιασμόν δεν παρηκολούθουν την θείαν λειτουργίαν μετά της δεούσης προσοχής και ευλαβείας, τούτο δε κατηγγέλθη υπό του ιερέως«.
«17.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Κ.Γ. δι’ ανάρμοστον συμπεριφοράν έναντι του καθηγητού του Ευστρατίου Σταμάτη».
«25.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους κάτωθι μαθητάς διότι εκυκλοφόρουν εις ώραν απηγορευμένην. 1) Τ.Γ. 2) Μ.Ι. 3) Μ.Γ. (της Γ΄ τάξεως) 4) Σ.Ν. 5) Χ.Π. 6) Κ.Γ. 7) Α.Π. (της Δ΄ τάξεως) 8) Κ.Π. 9) Μ.Γ. (της Ε΄ τάξεως) και 10) Κ.Θ. (της ΣΤ΄τάξεως)».
«31.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της ΣΤ΄ τάξεως Ψ.Λ., διότι δεν εξετέλει επαρκώς τα καθήκοντά του ως επιμελητής της τάξεως, ήτοι δεν ανέφερεν τους φωνασκούντας μαθητάς κατά την είσοδον εις την τάξιν».
«7.10.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της Γ΄ τάξεως Κ.Γ., διότι συνελήφθη εις πλαζ περί ώραν 9ην βραδυνήν«.
«23.10.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τον μαθητήν της Γ΄ τάξεως Ρ.Σ., διότι δεν απέδωσε τον κεκανονισμένον χαιρετισμόν εις την καθηγήτριαν του Γυμνασίου κυρίαν Βασιλικήν Καβουνίδου».
«14.11.1968. Διά της υπ’ αρ. 16/14.11.68 Πράξεως του Συλλόγου επεβλήθη η ποινή της 8ημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της Ε΄ τάξεως Φ.Χ. και εμειώθη η διαγωγή του εις ‘κοσμίαν’. Σχετική προς την ανωτέρω ποινήν είναι και η συνημμένη κατάθεσις μαθητών».
«25.11.1968. Επιβάλλεται η ποινή της 3ημέρου αποβολής εις τον μαθητήν Μ.Σ. της Β΄ τάξεως δι’ ανάρμοστον συμπεριφοράν έναντι του Προέδρου της Κοινότητος κυρίου Αλεξανδράκη Παναγιώτου».
«17.12.1968. Εις τον μαθητήν της Α΄ τάξεως Α.Π. επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής διότι εβλασφήμησε τα θεία».
«18.12.1968. Εις τας μαθητρίας α) Ψ.Π. της Δ΄ και β) Σ.Σ. της Ε΄ επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής, διότι καθ’ υποτροπήν καθυστέρησαν κατά την πρωινήν προσευχήν και έπαρσιν σημαίας«.
«15.1.1969. Εις την μαθήτριαν της Δ΄ τάξεως Ψ.Π. επιβάλλεται η ποινή της 4ημέρου αποβολής, διότι κατά την ώραν του μαθήματος και ενώ η καθηγήτρια Δις Σφήκα Βασιλική, κατ’ εντολήν του κ. Γυμνασιάρχου, συνίστα εις τας μαθητρίας περί της εμφανίσεως της κόμης των, η εν λόγω μαθήτρια απήντησε ‘Θα σκεφθώ αν τα φτιάξω έτσι. Διότι έτσι τα έχω συνηθίσει’. Η καθηγήτρια συνέστησε εις την μαθήτριαν να εξέλθη της αιθούσης και εξερχομένη είπε ‘Εσείς δεν είσθε αυτή που διατάσσει εδώ μέσα’«.
«25.2.1969. Εις τους μαθητάς 1) Δ.Γ. της ΣΤ΄ 2) Κ.Γ. της ΣΤ΄ 3) Σ.Χ. της ΣΤ΄ και 4) Χ.Π. της Δ΄ επεβλήθη η ποινή της αποβολής μιας ημέρας εκ του Σχολείου, διότι παρέβησαν τον κανονισμόν τούτου. Εις τον Κ.Γ. της Ε΄ επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής, λίαν επιεικώς, διότι κατά την Κυριακήν των Απόκρεω εφωράθη μεθύσκων«.
«3.3.1969. Εις την μαθήτριαν της Γ΄ τάξεως Α.Α. επεβλήθη η ποινή της 3ημέρου αποβολής, διότι εις παρατήρησιν του κ. Γυμνασιάρχου ως προς την ευπρεπή εμφάνισιν της κόμης της, ήρχισε να κάμη κριτικήν εντός της αιθούσης και παρουσία του κ. Ευστρατίου».
«4.4.1969. Εις την μαθήτριαν της Δ΄ τάξεως Ψ.Π. επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής, διότι την προηγουμένην ημέραν εφωράθη κυκλοφορούσα εις την πόλιν άνευ μαθητικής ποδιάς, κορδέλας και σήματος«.
«4.4.1969. Εις τον μαθητήν της Δ΄ τάξεως Μ.Κ. επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής την 22.4.69, διότι κατά τας διακοπάς του Πάσχα εφωράθη συχνάζων εις καφενείον Κάμπου Βοιών χαρτοπαίζων«.
«6.6.1969. Εις τον μαθητήν Σ.Ν. της Ε΄ τάξεως επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ του Σχολείου, διότι κατά την ώραν των Αγγλικών κληθείς υπό της καθηγητρίας να επαναλάβη την μετάφρασιν ηρνήθη ειπών την φράσιν ‘το είπα μία φορά, δεν το ξαναλέω’«.
«28.6.1969. Η διαγωγή των μαθητών 1) Γ.Ν. της Α΄ 2) Α.Κ. της Β΄ 3) Δ.Ν. της Α΄ 4) Μ.Χ. της Β΄ εμειώθη εις κοσμίαν, διότι την 9ην εσπερινήν της 28.6.69 συνελήφθησαν εις Σφαιριστήρια«.
Και η χούντα καλά κρατεί
Για λόγους που δεν μπορούμε εκ των υστέρων να υποθέσουμε, οι καταγραφές στο ποινολόγιο του Γυμνασίου Νεαπόλεως διακόπτονται απότομα στα μέσα του 1969. Λίγο καιρό μετά την πτώση της χούντας, η νέα διευθύντρια του σχολείου ανακαλύπτει το τετράδιο καταχωμένο σε κάποιο συρτάρι και αποφασίζει να εκμεταλλευτεί τα λευκά φύλλα του. Αλλά όσο περίεργο κι αν ακούγεται σήμερα, ο αέρας της μεταπολίτευσης δύσκολα ανιχνεύεται στις σελίδες αυτές της νέας εποχής. Τα παιδιά συνεχίζουν να τιμωρούνται για τους ίδιους λόγους και να υφίστανται τους ίδιους περίπου περιορισμούς. Με τη διαφορά ότι τώρα οι ποινές μειώνονται αισθητά, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι πολυήμερες αποβολές δίνουν τη θέση τους σε μια «αυστηρή επίπληξη». Ταυτόχρονα, κάποια παραπτώματα δίνουν δειλά το στίγμα των νέων καιρών: τα παιδιά τιμωρούνται γιατί πιάστηκαν στα πράσα την ώρα που κάπνιζαν ή γιατί τόλμησαν να εμφανιστούν στο σχολείο φορώντας δαχτυλίδι…
«16.12.1975. Επιβάλλεται η ποινή μιας ημέρας εις τον Κ.Γ. της Γ΄ τάξεως, διότι ηνώχλει την ώραν των Ελληνικών με κάποιο σιδεράκι από στυλό«.
«20.2.1976. Επιβάλλεται η ποινή της επιπλήξεως εις την μαθητικήν κοινότητα της ΣΤ΄ τάξεως, διότι επραγματοποίησεν εκδρομήν χωρίς να ενημερώση την διεύθυνσιν και να λάβη άδειαν«.
«20.3.1976. Επιβάλλεται η ποινή της επιπλήξεως εις τον μαθητήν της Ε΄ τάξεως Α.Α., διότι δοθέντος προχείρου διαγωνίσματος εις τα μαθηματικά έγραψεν αντί λύσεως φράσεις με περιεχόμενον δυσνόητον«.
«22.3.1976. Επιβάλλεται η ποινή της επιπλήξεως εις τους μαθητάς της Γ΄ τάξεως 1) Γ.Δ. και 2) Μ.Ε., διότι συνελήφθησαν κυκλοφορούντες απηγορευμένην ώραν. Λόγω της Εθνικής Εορτής επεφυλάχθημεν εις την ανωτέρω ποινήν».
«6.4.1976. Επιβάλλεται η ποινή της 4ημέρου αποβολής εκ του σχολείου εις τον Κ.Ν. της Δ΄ τάξεως, διότι συνελήφθη κυκλοφορών απηγορευμένην ώραν (10 μ.μ.)«.
«7.4.1976. Επιβάλλεται η ποινή της 2ημέρου αποβολής εκ του σχολείου εις τον μαθητήν της Γ΄ τάξεως Γ.Ν., διότι εκυκλοφόρει ώραν απηγορευμένην (9 μ.μ.). Κατά πληροφορίας και την 5.4.76 ήτο παρέα με τον Κ.Ν., αλλά δεν απεκαλύφθη το όνομά του».
«13.5.1976. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ του σχολείου εις τους μαθητάς 1) Λ.Α. της Β΄ τάξεως 2) Τ.Π. της Β΄ 3) Ψ.Ν. της Β΄ 4) Μ.Ν. της Γ΄, διότι εκλείσθησαν εις την τουαλέταν επί 1/2 ώραν καπνίζοντες πιθανώς (εγένοντο αντιληπτοί λόγω οσμής) και 5) Μ.Δ. της Β΄ επί 4ήμερον, διότι έφυγεν από τον φωταγωγόν«.
«29.10.1976. Επεβλήθη η ποινή της επιπλήξεως εις τον Π.Μ., διότι εφόρει δακτυλίδιον«.
«1.11.1976. Επεβλήθη η ποινή της επιπλήξεως εις τον Σ.Ν. της Β΄ Λυκείου, διότι κατά την ώραν του μαθήματος της Γυμναστικής δρασκέλισε το κιγκλίδωμα του Σχολείου διά να πάρει την μπάλα, η οποία παίζοντάς την τους διέφυγε«.
«9.11.1976. Επεβλήθη η ποινή της επιπλήξεως εις τους Π.Γ. και Κ.Ν. της Γ΄ Λυκείου διότι παραβιάζοντες τον κανονισμόν του Σχολείου ανέβαιναν από την κλίμακα την αριστεράν«.
Ο Παπαδόπουλος και οι 70.000 τεντιμπόιδες
Αντίθετα από την καταθλιπτική εικόνα που αναδίνει το μαθητικό ποινολόγιο της δικτατορίας, οι μαθητές εκείνης της εποχής τόλμησαν εκείνο που δίσταζαν να πράξουν οι μεγαλύτεροι. Στην ιστορία έχει μείνει ως πρώτη και μοναδική μαζική αντιστασιακή πράξη των πρώτων χρόνων της δικτατορίας η σιωπηλή συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων λαού στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου το Νοέμβρη του 1968. Όμως η τιμή για το πρώτο μαζικό κράξιμο της χούντας ανήκει στους μαθητές της Αθήνας, τους οποίους συγκέντρωσε ο Παπαδόπουλος στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 21 Απριλίου του 1969 για να δώσει πανηγυρικό τόνο στη δεύτερη επέτειο του πραξικοπήματος. Το γεγονός έχει περάσει στα «ψιλά» της ιστορικής μνήμης, ίσως επειδή η αυθόρμητη αντίδραση των μαθητών αιφνιδίασε έως και τις αδύναμες ακόμα αντιδικτατορικές οργανώσεις, ίσως πάλι επειδή το «κράξιμο» συνοδεύτηκε από τις κλασικές εμπνεύσεις των νεαρών στα γήπεδα.
Φυσικά ο Παπαδόπουλος δεν μπορούσε να «αποβάλει» όλους τους μαθητές της Αθήνας. Φρόντισε όμως να καταστήσει υπεύθυνους τους δασκάλους και τους καθηγητές για τα περαιτέρω. Ωστόσο το φιάσκο αυτής της «γιορτής» ήταν τόσο κραυγαλέο, ώστε δεν μπόρεσαν να το κρύψουν ούτε οι συντάκτες του παπαδοπουλικού «Πιστεύω», του πολύτομου δηλαδή αποθησαυρισμού των λόγων του δικτάτορα. Η ομιλία του εκείνης της μέρας έχει, βέβαια, ευπρεπιστεί, αλλά οι προπαγανδιστές του καθεστώτος δεν μπορούσαν να «λογοκρίνουν» τον αρχηγό. Έτσι περιλαμβάνεται και η αποκαλυπτική φράση «επιτρέψατέ μου εξ αρχής να σας καλέσω εις πειθαρχίαν, ίνα έχω την ευκαιρίαν, απευθυνόμενος προς σας, να σας είπω ό,τι μου επιβάλλει, εκ της θέσεως που μου δίδετε, το χρέος μου απέναντί σας».
Διαβάστε…
Χ. Κάτσικα, Γ.Κ. Καββαδία «Η ανισότητα στην ελληνική εκπαίδευση. Η εξέλιξη των ευκαιριών πρόσβασης στην ελληνική εκπαίδευση (1960-1994)» (εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1994). Η πρώτη τεκμηριωμένη προσπάθεια να ανατραπεί και στα ελληνικά δεδομένα ο μύθος της αξιοκρατικής επιλογής. Ο ρόλος των «αδιάφορων» μαθητών, οι μαθητές των «τελευταίων θρανίων».
Χ. Κάτσικα, Γ.Κ. Καββαδία «Η ελληνική εκπαίδευση στον ορίζοντα του 2000» (εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1996). Χαρτογράφηση μιας σειράς «παράδοξων» χαρακτηριστικών της ελληνικής εκπαίδευσης από δυο γνωστούς εκπαιδευτικούς μελετητές. Σε ειδικό κεφάλαιο αναφέρεται η «αταξία» στο σχολείο και συσχετίζεται η παραβατικότητα των μαθητών με το κοινωνικό και το σχολικό περιβάλλον.
«Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση. Συζητήσεις, κρίσεις, απόψεις 1956-1965» (έκδοση «Προοδευτική Παιδεία», Αθήνα 1966). Συλλογικό έργο που υπογράφεται από σημαντικούς αριστερούς διανοούμενους (Ρόζα Ιμβριώτη, Λίζα Κόττου, Κ. Σωτηρίου κ.ο.κ.) και καλύπτει τα χρόνια πριν από τη χούντα. Ανάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος της εποχής και προτάσεις για τη βελτίωσή του.
Δείτε…
«Νόμος 4.000» του Γιάννη Δαλιανίδη (1962). Τα «οργισμένα νιάτα» της εποχής των εμπορικών επιτυχιών της Φίνος Φιλμ, αντιμετωπίζονται με κούρεμα και διαπόμπευση βάση του απίθανου ειδικού νόμου «περί τεντιμποϊσμού».
«Το δέντρο που πληγώναμε» του Δήμου Αβδελιώδη (1986). Αταξίες δύο μαθητών στη Χίο του 1960 λίγο πριν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
«Τέλος εποχής» του Αντώνη Κόκκινου (1994). Στα άγονα χρόνια της χούντας μια παρέα αγοριών και κοριτσιών, που τελειώνουν το σχολείο, προσπαθεί να σχεδιάσει ένα ελεύθερο μέλλον.
«Peppermint» του Κώστα Καπάκα (1999). Ένας σαρανταπεντάρης θυμάται τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Νοσταλγία, χιούμορ, συχνά πικρό, για την αθηναϊκή κοινωνία στα μετεμφυλιακά χρόνια.
Πηγή: iospress.gr (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 19/11/2000)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου