Alfavita
«Τα "καλλιτεχνικά" μαθήματα δεν είναι μόνο το αλάτι της σχολικής ζωής, αλλά και κάτι που γεννά στην τάξη συναισθηματική ομοψυχία. Με τη γνώση των καλλιτεχνικών μορφών, διαμορφώνει στα νέα παιδιά την αισθητική και κοινωνική συνείδηση, την αίσθηση του εσωτερικού "είναι", του εξωτερικού "ανήκειν"»
Ο ζωγράφος και ομότιμος καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Γιάννης Ψυχοπαίδης μιλάει Στο Κόκκινο για την σπουδαιότητα της διδασκαλίας των Τεχνών στα παιδιά, με αφορμή την κορύφωση των κινητοποιήσεων από εικαστικούς και εκπαιδευτικούς για τον εξοβελισμό των καλλιτεχνικών από τα σχολεία.
Η πλειοψηφία όσων φοίτησαν στην ΑΣΚΤ διοχετεύθηκε στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και είναι ενεργοί «δάσκαλοι» στα σχολεία, υπηρετούν με τον καλύτερο και πιο ταλαντούχο τρόπο αυτό που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν: την γνώση και την ευαισθησία μέσω της Τέχνης, σε έναν κόσμο όπως ο σημερινός, που αδυνατεί να αναπνεύσει, κατ` αρχήν με την μνήμη ενός παρελθόντος μέσα από την γνώση της Τέχνης, αλλά και την αυτογνωσία του παρόντος, είπε ο κ. Ψυχοπαίδης.
Τα «καλλιτεχνικά» μαθήματα δεν είναι μόνο το αλάτι της σχολικής ζωής, αλλά και κάτι που γεννά στην τάξη συναισθηματική ομοψυχία. Με την γνώση των καλλιτεχνικών μορφών, διαμορφώνει στα νέα παιδιά και την αισθητική και την κοινωνική συνείδηση, την εικόνα μίας ολόκληρης εποχής, την αίσθηση του εσωτερικού «είναι», του εξωτερικού «ανήκειν».
Σχολιάζοντας εξάλλου τις υποτιμητικές αναφορές σε «σχέδια» που κάνουν οι μαθητές, σημείωσε ότι ήδη από τον 16ο αιώνα η ζωγραφική, η γλυπτική, η αρχιτεκτονική, ονομάστηκαν «Τέχνες του Σχεδίου». Γιατί σχέδιο είναι η σύλληψη, καταγραφή και υλοποίηση μίας ιδέας. Με αυτή την έννοια, το σχέδιο είναι ο βασικός άξονας και η ραχοκοκκαλιά κάθε γνώσης που αφορά τις εικόνες και την εικαστική ουσία, όπως τόνισε.
Το γεγονός ότι (μαζί με τα μαθήματα κοινωνικών επιστημών) τώρα εξοβελίζεται και η Τέχνη από τα σχολεία είναι τραγικό, όπως τόνισε. Έχουμε μία συρρικνωμένη Παιδεία που στηρίζεται στον ανταγωνισμό, την στοχοπροσήλωση, την εξειδίκευση. Δημιουργεί ένα απόλυτο πνευματικό αδιέξοδο το μονοδιάστατο της εκπαιδευτικής ύλης και η μονομέρεια, τελικά διαμορφώνει νέους που είναι αποκλεισμένοι σε ένα τεχνοκρατικό μικρόκοσμο τεχνοκρατικών δεξιοτήτων. Η Τέχνη προσφέρει καλλιέργεια του πνεύματος μέσα από τη διδασκαλία, στηρίζει και διαφυλάσσει το ανθρωπιστικό ιδανικό της Παιδείας. Διαπλάθει τις προσωπικότητες των νέων ανθρώπων, τους ανοίγει ορίζοντες. Και είναι διαρκής προσπάθεια, υλοποιημένη στην τάξη, ψυχικής απελευθέρωσης, ψυχαγωγίας, δημιουργικού παιχνιδιού. Μία ελαφράδα που είναι το μέγιστο, απαραίτητο στοιχείο μίας νέας ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου