Αυτό δεν είναι σχολείο, είναι κάτεργο, κύριοι και κυρίες που αποφασίζετε. Και ως τέτοιο το βλέπουν ήδη οι περισσότεροι.
Το ζητούμενο στην ζωή είναι να ευχαριστηθείς αυτά τα λίγα πράγματα που θα κάνεις. Να αγαπάς την δουλειά σου, να σε αγαπούν οι άνθρωποί σου και να μπορέσεις να πείσεις έστω και έναν για τους σκοπούς της ζωής σου. Στο πλαίσιο αυτό το Υπουργείο Παιδείας και η κυρία Κεραμέως δείχνει πόσο δυστυχής είναι και πόσο αντιπαθής θέλει να γίνει στα παιδιά μας, καταθέτοντας πριν λίγες μέρες το νέο νόμο για το Δημόσιο Σχολείο και πρόσφατα το ωρολόγιο πρόγραμμα Γυμνασίων και Λυκείων για το νέο σχολικό έτος.
Και αυτό είναι εμφανές από το γεγονός στο οποίο μέχρι στιγμής όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν: Το νέο δημόσιο σχολείο είναι αποκρουστικό. Και για να γίνω σαφής το νέο Δημόσιο Λύκειο είναι ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟ. Ένας 15χρονος μαθητής θα περάσει τρία από τα χειρότερα χρόνια της ζωής του και θα εύχεται από πολύ νωρίς να τελειώνει αυτό το βάσανο του Λυκείου. Γιατί;
Όλο το παραπάνω πακέτο θα πρέπει να συνδυαστεί με μια πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει όλοι οι υπουργοί παιδείας των τελευταίων χρόνων: Ένα σχολείο παρατημένο. Με υποδομές υπό διάλυση, μόνιμο προσωπικό κατά 11 χρόνια γηρασμένο (ούτε ένας μόνιμος διορισμός από το 2009) και lifetime συμβασιούχους που θα ζήσουν για πάντα με την εργασιακή ανασφάλεια, εξαντλημένοι όλοι από την πίεση και τις ευθύνες που περνούν στις πλάτες τους, στο πλαίσιο κάποιας ατομικής ευθύνης ενός έργου που δεν έχει υπεύθυνους και συντονιστές. Με κλειστές σχολικές βιβλιοθήκες, ξεπερασμένα εργαστήρια, ακατάλληλους χώρους άθλησης, εφόσον υπάρχουν.
Όλα τα παραπάνω φτιάχνουν ένα ζοφερό περιβάλλον για τα παιδιά μας. Το δημόσιο Λύκειο εδώ και πολλά χρόνια, με γνώμονα την οικονομία και την μνημονιακή διαχείριση καταστρέφεται. Η δημιουργική λογιστική στην Παιδεία δεν χωράει, όταν το καταλάβουμε αυτό θα είναι αργά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να υπολογίσεις πως στην ηλικία αυτή οι έφηβοι έχουν υποχρέωση(προς τον εαυτό τους) να βρουν τις κλίσεις τους. Να φανταστούν το μέλλον τους με τις προϋποθέσεις που έθεσα στην αρχή. Να ονειρευτούν μια υπαρκτή μελλοντική καθημερινότητα.
Αυτό δεν είναι σχολείο, είναι κάτεργο, κύριοι και κυρίες που αποφασίζετε. Και ως τέτοιο το βλέπουν ήδη οι περισσότεροι. Κάτι που από τις ενέργειές σας καταλαβαίνουμε ότι είναι και ο στόχος σας. Οι μη έχοντες πρέπει να μάθουν να ζουν σε ένα κάτεργο. Εργασιακό, πνευματικό, ιδεολογικό. Αυτό που βολεύει εσάς και τις «αγορές» που σας εκπαίδευσαν. Δυστυχώς για τα παιδιά μας, για την κόρη μου που θα πάει του χρόνου στο Λύκειο, πρέπει να την πείσω να ασχοληθεί με αυτό το άσχημο σχολείο. Γιατί έχω και έχει την ευθύνη που μας αναλογεί. Ενώ εσείς καμία!
Βασίλης Χρισταράς
εκπαιδευτικός
Υ.Γ Όταν το Υπουργείο αποφασίζει να εξαφανίσει τις Κοινωνικές Επιστήμες για ιδεολογικούς λόγους, ενώ ο προηγούμενος υπουργός κατήργησε τα Λατινικά γιατί έπρεπε να εξετάζεται η Κοινωνιολογία, όταν η υφυπουργός ως καθηγήτρια Αγγλικής γεμίζει το σχολικό πρόγραμμα με μαθήματα Αγγλικών, από το Νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, όταν κανένας δεν αγγίζει το μάθημα και τις ώρες των Θρησκευτικών, όταν αυξάνονται οι ώρες πληροφορικής αλλά στα εργαστήρια δουλεύουνε με windows xp, όταν, όταν, όταν … καταλαβαίνεις χωρίς κόπο πως όλοι όσοι αποφασίζουν, δεν ενδιαφέρονται για την Παιδεία. Η ατζέντα τους είναι διαφορετική από την δική σου. Το νου σου λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου