Κατάργηση καλλιτεχνικων μαθημάτων: Σκέψεις μιας μαθήτριας Γ' Λυκείου

Κείμενο μαθήτριας που έλαβε το alfavita.gr

Και ναι! Επιτέλους φτάνω στο τέλος αυτού του ταξιδιού.. Ωρες άγχους πίεσης και φόβου ερχονται πια στο τέλος τους ή μάλλον οχι...ηρθε πια η ώρα να σταθώ στα πόδια μόνη μου και να αντιμετωπίσω την σκληρή αυτη πραγματικότητα που συνεχώς αποδεικνύει όλο και περισσότερο το αποκρουστικο προσωπο της. Τρομοκρατικες επιθέσεις εθνικιστικες και ρατσιστικές αντιλήψεις, δολοφονίες λόγω χρώματος,φυλής πίστης οικολογικη καταστροφη, κυριαρχούν παγκοσμίως και εμείς απλά είμαστε θεατές της. Εχουμε παγιδευτει στην ρουτίνα που μας έχουν επιβάλλει, γινόμαστε ασυνειδητα τα πιόνια των ισχυρών λειτουργούμε μηχανικα και το χειρότερο είναι ότι αισθανόμαστε "ελεύθεροι".

Ειμαστε γνωστές αυτής της πραγματικότητας μέσω χιλιάδων πηγών(οι οποίες συχνά προβάλλουν εξιδανικευμενα τα προβλήματα αυτα) και ναι μεν νιώθουμε συμπονια και ευαισθησία αρκουμαστε μόνο σε αυτο πιστεύοντας ότι οι δήθεν "δημοκρατικες" κυβερνήσεις και οι διεθνεις οργανισμοί θα δώσουν την λύση σε καθετί.Κι όμως η απάθεια μας είναι εκείνη που μας οδήγησε σε αυτό το σημείο και αν δεν το αντιληφθούμε..ισως να μην μπορέσουμε να απολαύσουμε τα αγαθά της ειρήνης και του ανθρωπισμού.

Γιατι; Γιατί αναρωτιέμαι συνεχώς γιατι να έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο να ανεχόμαστε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις;Γιατί να γινόμαστε συνένοχοι τους και όχι εμπόδια στην δράση τους; Γιατί να έχουμε ξεχάσει την ανθρώπινη φύση μας..γιατι;

Η εμπειρία μου αυτόν τον ένα χρόνο θα έλεγα πως μου έδωσε την ευκαιρία, κυρίως μέσα από το μάθημα της έκθεσης και του συνεχούς διαλόγου με την καθηγητρια μου, να αναθεωρήσω την οπτικη μου για την ζωή και να αντιληφθώ ότι πίσω από αυτήν την ουτοπική συχνά εικόνα που έχουν τα παιδιά για αυτην κρύβεται αμέτρητος πόνος και δυστυχία. Το υπάρχον εκπαιδευτικό συστημα το οποιο εδραζεται στην στειρα απομνημονευση γνώσεων, δεν μου πρόσφερε την δυνατότητα αυτή τα προηγούμενα χρόνια όταν δεχόμουν τα πρώτα ερεθίσματα τα οποία διαμορφωναν την σκέψη και την προσωπικοτητα μου και προκαλωντας πολλές φορές σύγχυση και αποπροσανατολισμο.Δεν αντιμετωπιζουμε πια την γνώση όπως αρμόζει, αυτό σε συνδυασμό με τις
συνθήκες του σύγχρονου σχολείου και την ανάγκη εκσυχρονισμου του είναι τα κύρια αιτια για την πορεία του κόσμου.

Κάθε επιστήμη,ασχολία και κυρίως τεχνη μέσα στο σχολικό περιβάλλον είναι δυνατόν να συντελεσει στην διαμόρφωση του πλανήτη που ονειρευομαστε.Θυμαμαι στο γυμνάσιο στο μάθημα τον εικαστικων παρακολουθουσα την Γκουερνικα του Πικάσο χωρίς να καταλαβαίνω πολλά. Απλά παρατηρούσα τα σχήματα και τις γεωμετρίες. Τώρα πλέον αντικρίζω τον πόνο και την ένταση πίσω από αυτόν τον πίνακα και επεκτείνω την σκέψη μου.

Αποδεικνύεται καθημερινά η αναγκαιότητα για την αναβάθμιση του θεσμού του σχολείου και όχι η προώθηση της κατάργησης των καλλιτεχνικων μαθημάτων. Εξαλλου η Τέχνη είναι Γνώση και χωρίς την τέχνη θα βρισκόμασταν σε αυτόν τον κόσμο μετέωροι και άπειροι χωρίς ερεισματα.

Μια μαθήτρια που επιθυμεί την ενότητα και τη συμφιλίωση των λαών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου