Δεν εννοούν να καταλάβουν οι υπουργοί παιδείας αυτό που λέει η αρχαία ελληνική σοφία «της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς»
Μετά από δυο μήνες που ήταν τα σχολεία κλειστά, στις 11 Μαΐου η Γ΄ Λυκείου επέστρεψε στα θρανία και στις 18 Μαΐου η Α΄ και η Β΄ τάξη. Το υπουργείο παιδείας όρισε να έρχονται οι μισοί μαθητές Δευτέρα Τετάρτη Παρασκευή και οι άλλοι μισοί Τρίτη Πέμπτη και την επόμενη εβδομάδα αντίθετα. Όλοι χαρήκαμε γιατί και το σχολείο θα λειτουργούσε και δεν θα υπήρχε κίνδυνος διασποράς του κορονοϊού, αφού οι μαθητές θα ήταν οι μισοί στο σχολείο, άρα θα υπήρχαν οι απαραίτητες αποστάσεις και μέσα στην αίθουσα και στο προαύλιο.
Είμαστε όμως εκπληκτικοί οι Έλληνες στο να χαλάμε τις καλές αποφάσεις που παίρνουμε. Το υπουργείο παιδείας όρισε οι μαθητές που έχουν ευπαθείς ομάδες στο σπίτι με μια απλή δήλωση χωρίς να ελέγχεται ότι είναι αληθής, να απαλλάσσεται ο μαθητής από την υποχρέωση να έλθει στο σχολείο. Τουλάχιστον το 70 % των μαθητών έφεραν την δήλωση (ωραία τους εκπαιδεύουμε να λένε ψέματα) και συνεχίζουν να φέρνουν και οι υπόλοιποι, γιατί δεν θέλουν να πιάνονται κορόιδα, και δεν πατάνε στο σχολείο.
Μα θα πείτε το υπουργείο δηλώνει ότι παρακολουθεί ικανοποιητικός αριθμός μαθητών. Ναι την πρώτη ώρα που γίνεται η αναφορά προς τις διευθύνσεις εκπαίδευσης υπάρχει κάποιος αριθμός μαθητών που έρχονται για να ξεσκάσουν και λίγο, και σιγά σιγά φεύγουν. Ας πάρει αναφορά το υπουργείο πόσοι μαθητές υπάρχουν στα Λύκεια την έβδομη ώρα, αν θα βρει κανένα.
Βέβαια το υπουργείο όρισε και οι καθηγητές ηλικίας 65 και πάνω, όσοι έχουν ευπαθείς ομάδες και μικρά παιδιά, να μην έρχονται στο σχολείο. Κατά τα άλλα τα Λύκεια άνοιξαν και εργάζονται κανονικά ! Τελικά μου φαίνεται στην Ελλάδα είμαστε μόνο «προς το θεαθήναι», δείχνουμε μια όμορφη βιτρίνα και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Βοηθάνε, με το αζημίωτο βέβαια, στο στόλισμα της βιτρίνας και οι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ κι εμείς στον κόσμο μας.
Και από προφυλάξεις για τον κορονοϊό άλλο τίποτα. Μαζεύονται σε μεγάλες παρέες και είναι ο ένας πάνω στο άλλο, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, πίνουν από το ίδιο μπουκάλι αναψυκτικό, παίζουν, τραβιούνται, χτυπιούνται και φυσικά όχι από απόσταση … Και ξέρετε το αστείο είναι, ότι αν μολυνθεί από κορονοϊό ένας μαθητής θα ψάχνουν στο σχολείο του πως μολύνθηκε !
Δεν εννοούν να καταλάβουν οι υπουργοί παιδείας αυτό που λέει η αρχαία ελληνική σοφία «της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς» και αυτό που λέει η Παλαιά Διαθήκη «ο προστιθείς γνώσιν προσθήσει άλγημα» (Εκκλησ.1,18).
Ποιός έφηβος πηγαίνει με χαρά στο σχολείο επειδή εκτιμάει την γνώση ; Εμείς πηγαίναμε με χαρά στην ηλικία τους ; Αυτή η εκτίμηση, αν έρθει, θα έρθει πολύ αργότερα, όταν θα ωριμάσουν. Τώρα όμως είμαστε υπεύθυνοι αν περνάνε μάταια τα γόνιμα χρόνια της εφηβείας τους.
Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος είναι καθηγητής χημικός στα Γιαννιτσά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου