Μπρεχτ για παιδιά στο Δημοτικό Θέατρο "Μελίνα Μερκούρη"
ΑΘΗΝΑ 07/06/2013
Συνέντευξη: Χριστίνα Ντέντε
Μπρεχτ για παιδιά; Κι όμως ναι! Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου και η Αστική Πολιτιστική Εταιρεία "la Melena del Huachinango" παρουσιάζουν τον"ΚΑΥΚΑΣΙΑΝΟ ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ" του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη, την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013 στοΔημοτικό Θέατρο "Μελίνα Μερκούρη".
Πρόκειται για ένα λαϊκό, διδακτικό παραμύθι του Γερμανού δραματουργού, σκηνοθέτη και ποιητή, που αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε σαν δικό της ένα παιδί το οποίο σώζει από το θάνατο, αφού η βιολογική του μητέρα το εγκατέλειψε.
Πρωταγωνιστές, φυσικά, είναι οι μαθητές του σχολείου και οι κηδεμόνες τους! Τους βασικούς ήρωες του έργου υποδύονται τέσσερις μαθητές του 4ου Δημοτικού Σχολείου: η Πένυ Κουλουρίδου, η Πορφυρία Λάμπρού, ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου και ο Νίκος Τριανταφύλλου.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Luis Gómezbeck, ενώ την προσαρμογή του κειμένου, τη δραματουργία, τις συνθέσεις πιάνου και την εκτέλεση επιμελείται η συγγραφέας και μουσικός Κωνσταντίνα Τασσοπούλου.
"Τα παιδιά δεν είναι υπανάπτυκτα, αλλά υπό ανάπτυξη όντα, με συνείδηση, βούληση, χαρακτήρα, προσωπικότητα, προβληματισμούς. Το εικάζαμε εξαρχής και μας αποδείχτηκε. Κατανόησαν τον Μπρεχτ και μάλιστα στο βάθος του", σημειώνουν οι συντελεστές της παράστασης και συμπληρώνουν: "Το μόνο που χρειάστηκε κάποιες στιγμές ήταν να τους εξηγήσουμε λέξεις, αλλά όχι το νόημα που αυτές αποτυπώνουν".
Ο κ. Gómezbeck και η κα. Τασσοπούλου, μιλώντας στο ΝΟΟΖ για τον "ΚΑΥΚΑΣΙΑΝΟ ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ", εξηγούν ότι "το έργο χρησιμοποιεί τη μητρότητα ως όχημα για να μας μεταφέρει στην ουσία της καλοσύνης και στο ανούσιο των τίτλων. Σημασία δεν έχει να ονομάζεσαι μάνα, αλλά να αγαπάς ένα παιδί. Το έργο αυτό ξεμπροστιάζει τελικώς οτιδήποτε δήθεν, οπότε ταιριάζει απολύτως στη δήθεν εποχή μας".
Τι λένε για το έργο του Μπρεχτ οι τέσσερις πρωταγωνιστές;
Μολονότι δεν είχε διαβάσει το βιβλίο πριν το ανέβασμα της παράστασης, η Πένυ Κουλουρίδου, η οποία υποδύεται τη Γρούσα Βανατζέ, μας λέει ότι "από την πρώτη στιγμή που μας το παρουσίασε ο σκηνοθέτης μου άρεσε πολύ".
"Το έργο έχει ως θέμα την αληθινή αγάπη μιας φτωχής γυναίκας, της Γρούσα, για ένα παιδί που δεν είναι δικό της. Όταν εμφανίζεται η φυσική μητέρα του παιδιού και θέλει να το διεκδικήσει, τότε ο Δικαστής Αζτάκ θα χρειαστεί να δώσει λύση στο θέμα. Θα κάνει λοιπόν ένα πείραμα. Χαράζει με μια κιμωλία έναν κύκλο και βάζει το παιδί στη μέση. Ζητάει από τις δύο γυναίκες να το τραβήξουν με όλη τους τη δύναμη προς το μέρος τους και όποια νικήσει θα πάρει το παιδί. Η πλοκή είναι συγκλονιστική και αξίζει να παρακολουθήσουν όλοι το ανατρεπτικό τέλος", τονίζει η Πένυ, μαθήτρια της ΣΤ’ τάξης.
"Πρόκειται για μια τρυφερή ιστορία -λέει η Πένυ- με πολλά κωμικά στοιχεία που προκαλούν γέλιο, αλλά και που ταυτόχρονα συγκινεί τους θεατές. Το έργο 'μιλά' για το πόσο σημαντική θέση σε μια κοινωνία έχουν οι νόμοι που υπάρχουν, αλλά και αυτοί που τους ασκούν. Όλα αυτά μαζί, αληθινή αγάπη, κωμικά και συγκινητικά στοιχεία, δίκαιο, νόμοι και δικαστές μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση".
Η Πορφυρία Λάμπρού, μαθήτρια της έκτης δημοτικού, υποδύεται τη Ναταλία Αμπασβίλλι. Όπως μας εξηγεί, "το κεντρικό θέμα του έργου είναι ότι 'το κάθε τι πρέπει να ανήκει σε εκείνον που είναι άξιος'", ενώ συγκινήθηκε από "τον δίκαιο τρόπο με τον οποίο απονέμεται η δικαιοσύνη". Το έργο θα μπορούσε να γίνει "οδηγός" των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία "αν ακολουθήσουμε (όπως μας παροτρύνει)μαχητική στάση για μια παγκόσμια κοινωνική δικαιοσύνη".
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου, επίσης μαθητής της ΣΤ’, υποδύεται τον Σίμων Σασάβα και εξηγεί ότι το κεντρικό θέμα του έργου είναι "η διαμάχη δυο γυναικών για την επιμέλεια ενός παιδιού και το πως κάποιος μπορεί να αγαπήσει και αναθρέψει ένα παιδί, ακόμα και όταν δεν είναι δικό του". Αυτό που τον άγγιξε στο έργο ήταν "η μεγαλοψυχία και η αγάπη της Γρούσα που δείχνει προς ένα ξένο παιδί".
Τέλος, ο βενιαμίν της θεατρικής παρέας, ο Νίκος Τριανταφύλλου, μας λέει ότι συμφωνεί με τους προλαλήσαντες για το κεντρικό θέμα του Καυκασιανού Κύκλου με την Κιμωλία και συμπληρώνει γελώντας: "Τη λύση όμως της υπόθεσης απόδοσης του παιδιού σε μια μητέρα τη δίνω εγώ... που υποδύομαι τον Δικαστή Αζτάκ!".
"Παρατηρήσαμε ότι τα παιδιά τα άγγιξε αρχικά η ίδια η κεντρική υπόθεση και το περίεργο αυτής, δηλαδή πως μια μάνα ξεχνά το παιδί της και πως μια άγνωστη το πονά και το αναθρέφει, βάζοντας μάλιστα το προσωπικό της όφελος σε δεύτερη μοίρα", αναφέρουν στο ΝΟΟΖ οι συντελεστές της παράστασης. "Στη συνέχεια τα εξέπληξε η κοροϊδία της φυσικής μάνας που στην αγωνία της να μην χάσει την περιουσία του εκλιπόντος συζύγου της, ζητά και μόνο τότε, πίσω το παιδί. Τα ενόχλησε αυτή η ψευτιά".
"Επίσης, εντυπωσιάστηκαν πολύ από τις ταξικές διαφορές που τότε ήταν εντονότερες από σήμερα, ενώδυσκολεύτηκαν αρκετά με κάποιες άγνωστες λέξεις και κάποιους άγνωστους ιδιωματισμούς, καθώς και με τις πολλές παροιμίες που υπάρχουν στο κείμενο. Μας ρωτούσαν το ακριβές νόημά τους", τονίζουν ο σκηνοθέτης και η δραματουργός της παράστασης και εξομολογούνται ότι η προετοιμασία του έργου ήταν τόσο όμορφη όσο και δύσκολη.
"Ήταν δύσκολο -εξηγούν- επειδή δεν απευθυνόμασταν σε μια μόνο τάξη, σε μια ηλικία, άρα δεν μπορούσαμε να μιλάμε μια γλώσσα. Άλλες απαιτήσεις έχεις από ένα παιδάκι της Α’ Δημοτικού και άλλες από ένα άλλο της ΣΤ’ και άλλες από τους γονείς. Κατά συνέπεια, αλλιώς διδάσκεις τον έναν και αλλιώς τον άλλον. Η ίδια η δυσκολία, βέβαια, ενδεχομένως να αποτέλεσε και τον κανόνα της συνεργασίας, διότι τελικώς μέσα από τις τόσες διαφορετικές γλώσσες-τρόπους, δημιουργήθηκε ένας νέος κώδικας, κοινός για όλους. Η διανομή των ρόλων πάντως, έγινε σύμφωνα με την ηλικία, την ικανότητα, το παρουσιαστικό του καθενός, και μάλιστα, όπως θα δείτε, πολλές φορές με διάθεση ειρωνείας και χιούμορ".
Όταν τους ρωτάμε αν οι πρωταγωνιστές ήταν συνεπείς στα "ραντεβού" τους εκείνοι απαντούν: "Οι πρωταγωνιστές μας ήταν μάλλον ασυνεπείς στα ραντεβού μας, αλλά καταφέραμε να δέσουμε ως ομάδα. Τα παιδιά είχαν έναν σωρό δραστηριότητες εντός και εκτός σχολείου, και έτσι δυσκολευτήκαμε (όλοι) πολύ, διότι το θέατρο απαιτεί και διάβασμα και μελέτη στο σπίτι. Πρόβες δεν κάναμε όσες επιθυμούσαμε, διότι μεσολάβησαν αρκετές αργίες και η περίοδος του Πάσχα, με αποτέλεσμα να μην δουλέψουμε για αρκετό καιρό, και αν αναλογιστείτε ότι το έργο το 'πιάσαμε' από τον Ιανουάριο (με την ίδια ομάδα ανεβάσαμε πέρυσι τον Δεκέμβριο την παράσταση 'Τί είναι τα Χριστούγεννα;') και ύστερα, καταλαβαίνετε την επιπλέον δυσκολία".
Ζητήσαμε, επίσης, να μας εξηγήσουν τι είναι το "τσίρκο-θιάσος" που παρουσιάζει την παράσταση και γιατί επέλεξαν να υπάρχει συνοδεία πιάνου και αρχαίου ελληνικού χορού.
"Το τσίρκο ήταν για εμάς το πλαίσιο, ένας χαρούμενος και διαφορετικός τρόπος να προσεγγίσουμε, μαζί με τα παιδιά, το έργο. Η ιδέα του να κάνουμε θέατρο (θίασος) μέσα στο θέατρο (τσίρκο) ελάφρυνε το οτιδήποτε βαρύ και σκοτεινό, χωρίς βέβαια να αποστασιοποιηθούμε από την ουσία. Το κάναμε αφενός για να είναι πιο κατανοητό στο παιδικό κοινό και αφετέρου για να πετύχουμε μια διαφορετική προσέγγιση", εξηγούν.
"Τώρα, στο θέμα της μουσικής, η παράσταση έχει από μόνη της μια μουσικότητα. Πάντοτε ανεβαίνει με μουσική και το πιάνο για εμάς ήταν μια λιτή και μελωδική λύση και για τη δημιουργία ατμόσφαιρας. Οχορός χρειαζόταν, ώστε να εξηγεί τις σκέψεις, τη συνείδηση, τα λόγια που δεν έχουν ειπωθεί από τους ηθοποιούς, αλλά και που υπονοούνται. Στο πρωτότυπο κείμενο υπάρχει ένας ποιητής-αφηγητής, που κάνει όμως αυτό που κάνει ο χορός στην αρχαία τραγωδία", καταλήγουν.
Συντελεστές:
Μπρεχτ για παιδιά; Κι όμως ναι! Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου και η Αστική Πολιτιστική Εταιρεία "la Melena del Huachinango" παρουσιάζουν τον"ΚΑΥΚΑΣΙΑΝΟ ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ" του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη, την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013 στοΔημοτικό Θέατρο "Μελίνα Μερκούρη".
Πρόκειται για ένα λαϊκό, διδακτικό παραμύθι του Γερμανού δραματουργού, σκηνοθέτη και ποιητή, που αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε σαν δικό της ένα παιδί το οποίο σώζει από το θάνατο, αφού η βιολογική του μητέρα το εγκατέλειψε.
Πρωταγωνιστές, φυσικά, είναι οι μαθητές του σχολείου και οι κηδεμόνες τους! Τους βασικούς ήρωες του έργου υποδύονται τέσσερις μαθητές του 4ου Δημοτικού Σχολείου: η Πένυ Κουλουρίδου, η Πορφυρία Λάμπρού, ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου και ο Νίκος Τριανταφύλλου.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Luis Gómezbeck, ενώ την προσαρμογή του κειμένου, τη δραματουργία, τις συνθέσεις πιάνου και την εκτέλεση επιμελείται η συγγραφέας και μουσικός Κωνσταντίνα Τασσοπούλου.
"Τα παιδιά δεν είναι υπανάπτυκτα, αλλά υπό ανάπτυξη όντα, με συνείδηση, βούληση, χαρακτήρα, προσωπικότητα, προβληματισμούς. Το εικάζαμε εξαρχής και μας αποδείχτηκε. Κατανόησαν τον Μπρεχτ και μάλιστα στο βάθος του", σημειώνουν οι συντελεστές της παράστασης και συμπληρώνουν: "Το μόνο που χρειάστηκε κάποιες στιγμές ήταν να τους εξηγήσουμε λέξεις, αλλά όχι το νόημα που αυτές αποτυπώνουν".
Ο κ. Gómezbeck και η κα. Τασσοπούλου, μιλώντας στο ΝΟΟΖ για τον "ΚΑΥΚΑΣΙΑΝΟ ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ", εξηγούν ότι "το έργο χρησιμοποιεί τη μητρότητα ως όχημα για να μας μεταφέρει στην ουσία της καλοσύνης και στο ανούσιο των τίτλων. Σημασία δεν έχει να ονομάζεσαι μάνα, αλλά να αγαπάς ένα παιδί. Το έργο αυτό ξεμπροστιάζει τελικώς οτιδήποτε δήθεν, οπότε ταιριάζει απολύτως στη δήθεν εποχή μας".
Τι λένε για το έργο του Μπρεχτ οι τέσσερις πρωταγωνιστές;
Μολονότι δεν είχε διαβάσει το βιβλίο πριν το ανέβασμα της παράστασης, η Πένυ Κουλουρίδου, η οποία υποδύεται τη Γρούσα Βανατζέ, μας λέει ότι "από την πρώτη στιγμή που μας το παρουσίασε ο σκηνοθέτης μου άρεσε πολύ".
"Το έργο έχει ως θέμα την αληθινή αγάπη μιας φτωχής γυναίκας, της Γρούσα, για ένα παιδί που δεν είναι δικό της. Όταν εμφανίζεται η φυσική μητέρα του παιδιού και θέλει να το διεκδικήσει, τότε ο Δικαστής Αζτάκ θα χρειαστεί να δώσει λύση στο θέμα. Θα κάνει λοιπόν ένα πείραμα. Χαράζει με μια κιμωλία έναν κύκλο και βάζει το παιδί στη μέση. Ζητάει από τις δύο γυναίκες να το τραβήξουν με όλη τους τη δύναμη προς το μέρος τους και όποια νικήσει θα πάρει το παιδί. Η πλοκή είναι συγκλονιστική και αξίζει να παρακολουθήσουν όλοι το ανατρεπτικό τέλος", τονίζει η Πένυ, μαθήτρια της ΣΤ’ τάξης.
"Πρόκειται για μια τρυφερή ιστορία -λέει η Πένυ- με πολλά κωμικά στοιχεία που προκαλούν γέλιο, αλλά και που ταυτόχρονα συγκινεί τους θεατές. Το έργο 'μιλά' για το πόσο σημαντική θέση σε μια κοινωνία έχουν οι νόμοι που υπάρχουν, αλλά και αυτοί που τους ασκούν. Όλα αυτά μαζί, αληθινή αγάπη, κωμικά και συγκινητικά στοιχεία, δίκαιο, νόμοι και δικαστές μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση".
Η Πορφυρία Λάμπρού, μαθήτρια της έκτης δημοτικού, υποδύεται τη Ναταλία Αμπασβίλλι. Όπως μας εξηγεί, "το κεντρικό θέμα του έργου είναι ότι 'το κάθε τι πρέπει να ανήκει σε εκείνον που είναι άξιος'", ενώ συγκινήθηκε από "τον δίκαιο τρόπο με τον οποίο απονέμεται η δικαιοσύνη". Το έργο θα μπορούσε να γίνει "οδηγός" των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία "αν ακολουθήσουμε (όπως μας παροτρύνει)μαχητική στάση για μια παγκόσμια κοινωνική δικαιοσύνη".
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου, επίσης μαθητής της ΣΤ’, υποδύεται τον Σίμων Σασάβα και εξηγεί ότι το κεντρικό θέμα του έργου είναι "η διαμάχη δυο γυναικών για την επιμέλεια ενός παιδιού και το πως κάποιος μπορεί να αγαπήσει και αναθρέψει ένα παιδί, ακόμα και όταν δεν είναι δικό του". Αυτό που τον άγγιξε στο έργο ήταν "η μεγαλοψυχία και η αγάπη της Γρούσα που δείχνει προς ένα ξένο παιδί".
Τέλος, ο βενιαμίν της θεατρικής παρέας, ο Νίκος Τριανταφύλλου, μας λέει ότι συμφωνεί με τους προλαλήσαντες για το κεντρικό θέμα του Καυκασιανού Κύκλου με την Κιμωλία και συμπληρώνει γελώντας: "Τη λύση όμως της υπόθεσης απόδοσης του παιδιού σε μια μητέρα τη δίνω εγώ... που υποδύομαι τον Δικαστή Αζτάκ!".
"Παρατηρήσαμε ότι τα παιδιά τα άγγιξε αρχικά η ίδια η κεντρική υπόθεση και το περίεργο αυτής, δηλαδή πως μια μάνα ξεχνά το παιδί της και πως μια άγνωστη το πονά και το αναθρέφει, βάζοντας μάλιστα το προσωπικό της όφελος σε δεύτερη μοίρα", αναφέρουν στο ΝΟΟΖ οι συντελεστές της παράστασης. "Στη συνέχεια τα εξέπληξε η κοροϊδία της φυσικής μάνας που στην αγωνία της να μην χάσει την περιουσία του εκλιπόντος συζύγου της, ζητά και μόνο τότε, πίσω το παιδί. Τα ενόχλησε αυτή η ψευτιά".
"Επίσης, εντυπωσιάστηκαν πολύ από τις ταξικές διαφορές που τότε ήταν εντονότερες από σήμερα, ενώδυσκολεύτηκαν αρκετά με κάποιες άγνωστες λέξεις και κάποιους άγνωστους ιδιωματισμούς, καθώς και με τις πολλές παροιμίες που υπάρχουν στο κείμενο. Μας ρωτούσαν το ακριβές νόημά τους", τονίζουν ο σκηνοθέτης και η δραματουργός της παράστασης και εξομολογούνται ότι η προετοιμασία του έργου ήταν τόσο όμορφη όσο και δύσκολη.
"Ήταν δύσκολο -εξηγούν- επειδή δεν απευθυνόμασταν σε μια μόνο τάξη, σε μια ηλικία, άρα δεν μπορούσαμε να μιλάμε μια γλώσσα. Άλλες απαιτήσεις έχεις από ένα παιδάκι της Α’ Δημοτικού και άλλες από ένα άλλο της ΣΤ’ και άλλες από τους γονείς. Κατά συνέπεια, αλλιώς διδάσκεις τον έναν και αλλιώς τον άλλον. Η ίδια η δυσκολία, βέβαια, ενδεχομένως να αποτέλεσε και τον κανόνα της συνεργασίας, διότι τελικώς μέσα από τις τόσες διαφορετικές γλώσσες-τρόπους, δημιουργήθηκε ένας νέος κώδικας, κοινός για όλους. Η διανομή των ρόλων πάντως, έγινε σύμφωνα με την ηλικία, την ικανότητα, το παρουσιαστικό του καθενός, και μάλιστα, όπως θα δείτε, πολλές φορές με διάθεση ειρωνείας και χιούμορ".
Όταν τους ρωτάμε αν οι πρωταγωνιστές ήταν συνεπείς στα "ραντεβού" τους εκείνοι απαντούν: "Οι πρωταγωνιστές μας ήταν μάλλον ασυνεπείς στα ραντεβού μας, αλλά καταφέραμε να δέσουμε ως ομάδα. Τα παιδιά είχαν έναν σωρό δραστηριότητες εντός και εκτός σχολείου, και έτσι δυσκολευτήκαμε (όλοι) πολύ, διότι το θέατρο απαιτεί και διάβασμα και μελέτη στο σπίτι. Πρόβες δεν κάναμε όσες επιθυμούσαμε, διότι μεσολάβησαν αρκετές αργίες και η περίοδος του Πάσχα, με αποτέλεσμα να μην δουλέψουμε για αρκετό καιρό, και αν αναλογιστείτε ότι το έργο το 'πιάσαμε' από τον Ιανουάριο (με την ίδια ομάδα ανεβάσαμε πέρυσι τον Δεκέμβριο την παράσταση 'Τί είναι τα Χριστούγεννα;') και ύστερα, καταλαβαίνετε την επιπλέον δυσκολία".
Ζητήσαμε, επίσης, να μας εξηγήσουν τι είναι το "τσίρκο-θιάσος" που παρουσιάζει την παράσταση και γιατί επέλεξαν να υπάρχει συνοδεία πιάνου και αρχαίου ελληνικού χορού.
"Το τσίρκο ήταν για εμάς το πλαίσιο, ένας χαρούμενος και διαφορετικός τρόπος να προσεγγίσουμε, μαζί με τα παιδιά, το έργο. Η ιδέα του να κάνουμε θέατρο (θίασος) μέσα στο θέατρο (τσίρκο) ελάφρυνε το οτιδήποτε βαρύ και σκοτεινό, χωρίς βέβαια να αποστασιοποιηθούμε από την ουσία. Το κάναμε αφενός για να είναι πιο κατανοητό στο παιδικό κοινό και αφετέρου για να πετύχουμε μια διαφορετική προσέγγιση", εξηγούν.
"Τώρα, στο θέμα της μουσικής, η παράσταση έχει από μόνη της μια μουσικότητα. Πάντοτε ανεβαίνει με μουσική και το πιάνο για εμάς ήταν μια λιτή και μελωδική λύση και για τη δημιουργία ατμόσφαιρας. Οχορός χρειαζόταν, ώστε να εξηγεί τις σκέψεις, τη συνείδηση, τα λόγια που δεν έχουν ειπωθεί από τους ηθοποιούς, αλλά και που υπονοούνται. Στο πρωτότυπο κείμενο υπάρχει ένας ποιητής-αφηγητής, που κάνει όμως αυτό που κάνει ο χορός στην αρχαία τραγωδία", καταλήγουν.
Συντελεστές:
Κείμενο: Μπέρτολτ Μπρεχτ
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
Προσαρμογή Κειμένου / Δραματουργία: Κωνσταντίνα Τασσοπούλου
Σκηνοθεσία: Luis Gómezbeck
Μουσική Εισαγωγής / Επιλόγου: Μάνος Χατζιδάκις ("Το εμβατήριο της Μελισσάνθης")
Τραγούδι της Γρούσα: Μάνος Χατζιδάκις, Οδυσσέας Ελύτης ("Τέσσερις στρατηγοί")
Συνθέσεις Πιάνου / Εκτέλεση: Κωνσταντίνα Τασσοπούλου
Φωτισμός / Ήχος: Γιάννης Γρίβας
Τεχνική Υποστήριξη: Γιάννης Καρύγιαννης, Δημήτρης Κυπριωτάκης, Τρισεύγενη Τσιμπίδου
Σκηνικό / Φροντιστήριο: la Melena del Huachinango
Κοστούμια: 4ο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Δημητρίου
Μακιγιάζ / Χτενίσματα: Γιώτα Θεοδωροπούλου, Χρυσούλα Πολύδερα, Χριστίνα Ρέβη, Μαρίνα Σταυροπούλου, Μαίρη Ταμπακοπούλου
Αφίσα / Πρόγραμμα: ΤυποΓραφή (Δήμητρα Μπουλούζου)
Παραγωγή: Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Δημοτικού Σχολείου
Πρωταγωνιστούν: Παιδιά / Γονείς / Κηδεμόνες
Ημέρα & Ώρα:
Ημέρα & Ώρα:
Κυριακή 9 Ιουνίου στις 20.00
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Δημοτικό Θέατρο "Μελίνα Μερκούρη", Αγίου Δημητρίου 55, Άγιος Δημήτριος (Πλησίον Μετρο "ΔΑΦΝΗ")
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Δημοτικό Θέατρο "Μελίνα Μερκούρη", Αγίου Δημητρίου 55, Άγιος Δημήτριος (Πλησίον Μετρο "ΔΑΦΝΗ")
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 9705 537
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου