ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ



Η διδασκαλία του μαθήματος "Πολιτική και Δίκαιο" στην “προκρούστεια κλίνη” του μνημονίου, της Μαρίας Παπαχρήστου



30/04/2012 - 22:39








Εδώ και δύο χρόνια τα μέτρα των μνημονίων καταργούν δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες και αίμα στη χώρα μας. Καθημερινά βιώνουμε μια χωρίς όρια εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια. Το κοινωνικό κράτος το οποίο διαμορφώθηκε στις προηγούμενες δεκαετίες με τους αγώνες των εργαζομένων «συρρικνώνεται» και απαξιώνονται δημοκρατικοί θεσμοί και κατακτήσεις. Ο χαμηλόμισθος και ο χαμηλοσυνταξιούχος «θυσιάζεται» στο βωμό των χαρατσιών, η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, το μέλλον των νέων χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα. Το εισόδημα των εργαζομένων έχει μειωθεί 20-50% σε σχέση με την προηγούμενη τριετία. Εργαζόμενοι και νέοι επιστήμονες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά. Τα κονδύλια για την παιδεία έχουν κατρακυλήσει στο 2,6% του Α.Ε.Π..

Κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής εκπαίδευσης είναι ότι δίνεται προτεραιότητα όχι τόσο στη μόρφωση αλλά κυρίως στην κατάρτιση. Οι νέοι από τα μαθητικά τους χρόνια λαμβάνουν γνώσεις ξεκομμένες από το κοινωνικό περιβάλλον καθώς και από τα κοινωνικά προβλήματα και κυρίως σήμερα σε μια εποχή οικονομικής και θεσμικής κρίσης.

Πριν ένα μήνα περίπου το Υπουργείο Παιδείας διαμορφώνοντας το πλαίσιο προετοιμασίας για το «Νέο Γενικό Λύκειο» προχώρησε με υπουργική απόφαση στην κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος της Β’ Λυκείου «Πολιτική και Δίκαιο». Κατήργησε το μάθημα το οποίο έχει στόχο να μελετήσουν οι νέοι την εξέλιξη του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και το Σύνταγμα. Σημειωτέον ότι «Το μάθημα αυτό για πρώτη φορά καταργήθηκε από τη χούντα το 1967 με τηλεγράφημα στις 8 Μάη του ’67»(1).

«Την Πολιτική και το Δίκαιο» γνωρίζουμε ως μάθημα των δικαιωμάτων ή αλλιώς ως μάθημα που παρουσιάζει το Σύνταγμα της Ελλάδας. Κατά τη διεξαγωγή του μαθήματος κυρίαρχη θέση στις συζητήσεις μεταξύ καθηγητών και μαθητών διαδραματίζει η έννοια της Δημοκρατίας .Οι πολίτες ενός σύγχρονου κράτους οφείλουν να γνωρίζουν τους κανόνες και τις προϋποθέσεις της ορθής λειτουργίας της.

Οι μαθητές μας διδάσκονται ότι στο Δημοκρατικό Πολίτευμα, το οποίο γεννήθηκε στην Ελλάδα, πρωταρχικό ρόλο κατέχουν οι πολίτες. Ακόμη, διδάσκονται πως το Σύνταγμα της Ελλάδας ως ο υπέρτατος κανόνας καθορίζει ότι: «το θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία, οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται υπέρ αυτού και του έθνους» (άρθρο 1,παρ.1,2 του Συντάγματος)(2). Επίσης, υψίστης σημασίας είναι η διδασκαλία των δικαιωμάτων των πολιτών.

Ξεχωριστή θέση έχουν στις δύσκολες εποχές που διανύουμε τα κοινωνικά δικαιώματα: «το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων» (άρθρο 21,παρ.3 του Συντάγματος)(3).

Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει εκατοντάδες ακόμη παραδείγματα τα οποία μαζί με τα προηγούμενα πείθουν σε ό,τι αφορά την επίδραση του συγκεκριμένου μαθήματος στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του εφήβου, στην απόκτηση «κοινωνικών αντισωμάτων» και πολιτικής κοινωνικοποίησης. Μας ενδιαφέρει ο έφηβος να γίνει σκεπτόμενος και ενεργός πολίτης, να αποκτήσει «παιδεία ψυχής» όπως έλεγε ο Σωκράτης.

Όμως γιατί οι ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας κατήργησαν την υποχρεωτικότητα του μαθήματος;

Δεν θέλουν τα σχολεία να διαμορφώνουν στοχαστές του βίου αλλά εργάτες στην παγκόσμια αγορά της εργασίας(4);

Θέλουν τους νέους πολίτες ζωντανούς ή εφησυχασμένους και πολιτικά αδιάφορους;

Οφείλουν λοιπόν, να πάρουν θέση στο πρόβλημα που δημιουργείται λόγω της αντιδημοκρατικής εγκυκλίου όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, όπως οι συνταγματολόγοι και ευρύτερα οι νομικοί επιστήμονες, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο), οι σύλλογοι των σχολείων, οι γονείς, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών κ.ά.

Αντί επιλόγου και για να επισημάνω την αναγκαιότητα της ύπαρξης του μαθήματος για την πολιτικοποίηση του μαθητή, παρουσιάζω ένα απόσπασμα από το τελευταίο μάθημα που εκφώνησε ο καθηγητής της Νομικής Αρ.Μάνεσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πριν αποπεμφθεί από τη δικτατορία: «Αν η εξουσία-που τη συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους-σας πει ότι έτσι κάνοντας δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες αποδείξτε της ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ο ενεργός και υπεύθυνος πολίτης και θυμίστε της ότι ο Περικλής είχε πει στον «Επιτάφιο», όποιος αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου είναι όχι φιλήσυχος, αλλά άχρηστος, «αχρείος» πολίτης»(5).

Σημειώσεις:
(1)Αντωνόπουλος Παύλος, «Το Υπουργείο νομοθετεί αντί της βουλής!»,27/04/2012 στο alfavita.gr.
(2)Παπακωνσταντίνου Καλλιόπη και Λεωνίδας Κατσίρας, (2011), Πολιτική και Δίκαιο, Β’ Γενικού Λυκείου, Αθήνα:ΟΕΔΒ,σελ.45.
(3)ό.π.,σελ.67.
(4)Κυριακάτικη Καθημερινή, «Στο σημερινό αδιέξοδο μας οδήγησε και η Παιδεία», ο καθηγητής Ανδρέας Καζαμίας μιλάει για την κρίση, τα εκπαιδευτικά συστήματα και τις σχέσεις πολιτικών-πολιτών.
(5)Παπακωνσταντίνου Καλλιόπη και Λεωνίδας Κατσίρας, ό.π., σελ 67.

Μαρία Παπαχρήστου


 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ



Πρόγραμμα επαγγελματικής εμπειρίας με τίτλο «Μαθητεία για Αποφοίτους» ξεκινά το υπουργείο Παιδείας. Το πρόγραμμα είναι ενταγμένο στην εκστρατεία της ΕΕ για τη δημιουργία περισσότερων θέσεων «πρακτικής άσκησης» και «μαθητείας» στις επιχειρήσεις. Με την επίκληση των υψηλότατων ποσοστών της ανεργίας στους νέους και στο όνομα της διευκόλυνσης της πρόσβασης στην αγορά εργασίας, προσφέρουν τους νέους ως πάμφθηνη, αν όχι τελείως τζάμπα, εργατική δύναμη στους εργοδότες.



Η μαθητεία που μέχρι σήμερα αφορούσε τους σπουδαστές των Επαγγελματικών Σχολών, τώρα επεκτείνεται και στους αποφοίτους. Μάλιστα, το υπουργείο διευκρινίζει ότι οι απόφοιτοι της Τεχνικής Εκπαίδευσης έχουν τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα, όμως σε επόμενη φάση το πρόγραμμα θα διευρυνθεί και σε αποφοίτους άλλων εκπαιδευτικών βαθμίδων.



Οι απόφοιτοι θα εργαστούν στις επιχειρήσεις που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα δημιουργώντας θέσεις μαθητείας. Η διάρκεια της μαθητείας θα είναι εξάμηνη, με εργασία πενθήμερη και βάρδια εξάωρη. Βέβαια, ακόμα και το ωράριο αυτό τίθεται εξαρχής σε διαπραγμάτευση. Οπως μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα του προγράμματος, το ωράριο μπορεί να επιμηκυνθεί σε «εξαιρετικές περιστάσεις όπου για μαθησιακούς λόγους ο υπότροφος επιλέγει σε συγκεκριμένη μέρα να παρατείνει το χρόνο παραμονής του στην επιχείρηση»...



Οι νέοι και οι νέες που θα δουλέψουν στις θέσεις μαθητείας δεν θα παίρνουν μισθό αλλά μια υποτροφία από το υπουργείο Παιδείας, το ύψος της οποίας θα καθορίζεται με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Μέχρι σήμερα η σύμβαση μαθητείας αμείβεται στο 70% του κατώτερου μισθού, ενώ ο μισθός του μαθητευόμενου κουτσουρεύτηκε κι άλλο από τα μέτρα που μείωσαν 35% τους μισθούς των νέων κάτω των 25 ετών. Οι εργοδότες δεν απαλλάσσονται μόνο από το μισθό αλλά και από το ασφάλιστρο, αφού το υπουργείο αναλαμβάνει να ασφαλίσει το μαθητευόμενο στο ΙΚΑ μόνο για την περίπτωση ατυχήματος.



Επιπλέον, υπάρχουν και προϋποθέσεις που μπορούν να στερήσουν από τους μαθητευόμενους ακόμα και το όποιο μικροποσό της υποτροφίας. Απλήρωτος θα μείνει, για παράδειγμα, ο μαθητευόμενος αν δεν συμπληρώσει τουλάχιστον 2 μήνες στη μαθητεία και αποχωρήσει νωρίτερα. Επίσης, για να καταβληθεί το πλήρες ποσό της υποτροφίας πρέπει να συμπληρώνονται 20 μέρες μαθητείας κάθε μήνα. Μεροδούλι - μεροφάι, χωρίς ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με την ανεργία να τους περιμένει στη γωνία: αυτό υπόσχεται στη νεολαία η καπιταλιστική ανάπτυξη και τα κόμματα που τη στηρίζουν.





ριζοσπαστης

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27/4/2012




ΓΥΜΝΑΣΙΟ - ΛΥΚΕΙΟ ΚΩΦΩΝ ΚΑΙ ΒΑΡΗΚΟΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ







Στιγμιότυπο από κινητοποίηση που έγινε για τη μεταφορά των μαθητών και οι αρμόδιοι φορείς «χρύσωναν το χάπι» με παρατάσεις συμβάσεων και υποσχέσεις



Οι προβληματικές συνθήκες μεταφοράς μαθητών με ειδικές ανάγκες από την Ανατολική Αττική προς το Γυμνάσιο - Λύκειο Κωφών και Βαρήκοων Αγίας Παρασκευής, επαναφέρουν για άλλη μια φορά στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη δημιουργίας ενιαίου κρατικού φορέα για αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών από και προς τα σχολεία τους, με κατάλληλα διαμορφωμένα και ασφαλή μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους μόνιμους οδηγούς και συνοδούς, με απευθείας κρατική χρηματοδότηση και παράλληλα τη δημιουργία τόσων ειδικών σχολείων όσων έχει ανάγκη η χώρα.





Ηδη οι τραγικές συνέπειες από τη μετακύλιση της κρατικής αρμοδιότητας για τη μεταφορά μαθητών στους δήμους αποτυπώνονται στα όσα περιγράφουν γονείς μαθητών του Γυμνασίου - Λυκείου Κωφών Αγίας Παρασκευής. Οι γονείς πληροφορήθηκαν από τους οδηγούς ταξί που μετέφεραν τα παιδιά τους στο σχολείο ότι τα δρομολόγια θα γίνονται με μισθωμένα λεωφορεία από το Δήμο Αγίας Παρασκευής. Από τις 24 Απρίλη, διαπίστωσαν ότι έχει μισθωθεί ένα μικρό λεωφορείο το οποίο κάνει δρομολόγιο στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Αττικής, με αποτέλεσμα παιδιά με ειδικές ανάγκες να μένουν 2,5 - 3 ώρες στο πούλμαν μέχρι να φτάσουν στο σχολείο στις 9.30 το πρωί έχοντας χάσει τις δύο πρώτες ώρες, κι άλλες τρεις ώρες για να επιστρέψουν σπίτι τους. «Πολλοί από τους μαθητές με ειδικές ανάγκες έχουν πολλαπλά προβλήματα υγείας, ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή, κάτι που είναι απαγορευτικό για την παραμονή τους τόσες ώρες στο όχημα», επισημαίνουν οι γονείς, ενώ η απουσία εξειδικευμένων μόνιμων οδηγών και συνοδών είχε ως αποτέλεσμα «να αφήσουν μαθήτρια στο Πόρτο Ράφτη σε απόσταση 150 μέτρων από το σπίτι της, στην κεντρική λεωφόρο, χωρίς καν να διανοηθούν να επικοινωνήσουν με τους γονείς της (μιλάμε πάντα για παιδιά με ειδικές ανάγκες)»...



Γονείς απαιτούν την άμεση επίλυση του προβλήματος που εκτός των άλλων τινάζει τον οικογενειακό προγραμματισμό στον αέρα και επισημαίνουν ότι για τη σωστή μεταφορά των μαθητών απαιτούνται τουλάχιστον 2 λεωφορεία.

Για αδυναμία λειτουργίας των σχολείων προειδοποιεί η ΔΟΕ

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 26 Απριλίου 2012, 17:28





Τον κίνδυνο για τη λειτουργία των σχολείων, αφού δεν έχει αποσταλεί ακόμη η δεύτερη δόση προς τους δήμους, ώστε να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδά τους, επισημαίνει το ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) με επιστολή του στον υπουργό Εσωτερικών από τον οποίο ζητά να σταλούν τα σχετικά κονδύλια άμεσα.



Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, «η περσινή σχετική απόφαση για τη δεύτερη δόση είχε σταλεί στις 19/4/2011.



Κατά συνέπεια επιβάλλεται η άμεση εκταμίευση, γιατί σε διαφορετική περίπτωση τα σχολεία θα πρέπει να καλύψουν μεγάλο μέρος των αναγκών τους με μια δόση, ενδεχόμενα μέχρι και τον Ιούνιο». Η ΔΟΕ τονίζει επίσης πως «πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η πρώτη δόση του 2012 είναι μειωμένη ως προς την αντίστοιχη του 2011 κατά 30%.



Με την ευκαιρία θα πρέπει να επισημανθεί στους δήμους να εφαρμόσουν την υπάρχουσα νομοθεσία που επιβάλλει το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών στις σχολικές μονάδες και την κατανομή των ποσών που αναλογούν σε κάθε σχολείο». Οι δάσκαλοι επισημαίνουν ιδιαίτερα πως «θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι με τη συνεχόμενη πολιτική των περικοπών των κοινωνικών δαπανών και ειδικότερα των δαπανών για την παιδεία που επιβάλλει η πολιτική των μνημονίων, του ΔΝΤ και της ΕΕ, τα σχολεία αδυνατούν να λειτουργήσουν καθώς οι καθημερινές σημαντικές ανάγκες δεν μπορούν να καλυφθούν».



Επιμέλεια:Xρήστος Μαζάνης
zougla.gr

δασκαλος -μαθητης

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΜΑΣΣΑΛΑΣ, Καθηγητής, π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων



Η δίψα για γνώση και η λαχτάρα για κατανόηση αποτελούν μια μοναδική μάχη και ένα εξαιρετικό ιδεώδες στη ζωή του ανθρώπου, αποτελούν μια αυξανόμενη δύναμη που πηγάζει από την ίδια τη ζωή. Κάτω από αυτό το πρίσμα, ο ρόλος του δασκάλου για το σκοπό αυτό ήταν και παραμένει κυρίαρχος. Κατά συνέπεια, μια κοινωνία που δεν τιμά τους δασκάλους της είναι ελαττωματική και ο δάσκαλος που δεν αντιλαμβάνεται το ρόλο του στη διαμόρφωση της εθνικής κουλτούρας παύει να είναι λειτουργός…



Το προνόμιο του δασκάλου, κατά τον G. Steiner, είναι: να αφυπνίζει σ’ ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα δυνάμεις και όνειρα που είναι πέρα από τα δικά του, να παρακινεί τους άλλους να αγαπήσουν αυτά που εκείνος αγαπάει και να κάνει το εσωτερικό του παρόν δικό τους μέλλον.



Το να διδάσκεις με μεράκι σημαίνει να αφυπνίζεις στο μαθητή την αμφιβολία και να τον προγυμνάζεις για τη διαφωνία. Άλλωστε, η δημοκρατία είναι θεσμοθετημένη αμφισβήτηση και διαπλάθεται μέσα από την αγωγή του πολίτη, προσηλωμένη στο δημοκρατικό ιδεώδες που βασίζεται στο διάλογο και τη διαφωνία…



Ο σφυγμός της διδασκαλίας είναι κατεξοχήν η ικανότητα να πείσεις, υιοθετώντας το διάλογο και ενισχύοντας την άλλη άποψη. Ο δάσκαλος δεν πρέπει να ξεχνάει ότι απευθύνεται στη νόηση, στη φαντασία, στο νευρικό σύστημα και στον εσωτερικό κόσμο του ακροατή του. Συνεπώς καθετί είναι αντικείμενο διδασκαλίας γιατί παρέχει τροφή στη σκέψη.



Η γνήσια διδασκαλία σημαίνει ξύπνημα και ξάνοιγμα του νου και δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικό ή οικογενειακό σύστημα χωρίς διδασκαλία. Ενεργοποιεί το βίο που δεν μένει ανεξέταστος, δηλαδή το δίκαιο βίο.



Στην πατρίδα μας ο σεβασμός στο δάσκαλο είναι μια ξεπερασμένη αξία και οι συμπεριφορές των μαθητών στην τυπική εκπαίδευση δίνουν το χαρακτήρα της εποχής μας, που δεν είναι τίποτε άλλο από «εποχή της ανευλάβειας».



Γιατί συμβαίνει αυτό;



Η απομάκρυνση από την πατριαρχική σχέση δασκάλου-μαθητή είναι ένας λόγος. Η ανώριμη πολιτικοποίηση των μαθητών, τα ΜΜΕ, η απελευθέρωση και το ξεθώριασμα των αξιών της κοινωνίας μας συμπληρώνει το μαθησιακό περιβάλλον της ανευλάβειας.



Οι συμπεριφορές της κοινωνίας μας ενσωματώνονται και στην εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς να αφήνουν ανεπηρέαστο και το δάσκαλο. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές: το μεράκι στην αποστολή του, σιγά-σιγά, να αποτελεί «απολεσθέν θέλγητρο».



Έτσι το δίπολο δάσκαλος-μαθητής υπόκειται στην αλλοίωση της σχέσης που είχε σφυρηλατηθεί εδώ και αιώνες, με τα θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ιστορία της σχέσης δασκάλου-μαθητή τη σκιάζει και ανυπακοή και προδοσία, και από τα δύο μέρη. Πάντως, όσον αφορά στην αφομοίωση της ηθικής στάσης, μόνο η πραγματική ζωή του δασκάλου μπορεί να αποτελέσει το παράδειγμα.



Τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Άλλοτε, η μνήμη θεωρούνταν (και είναι) η μητέρα των μουσών, το ανθρώπινο χάρισμα που καθιστά εφικτή κάθε μάθηση. Σήμερα ζούμε την εποχή του διαδικτύου που αντιστρατεύεται τη μνήμη. Για τις νέες μορφές μάθησης, που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες, δεν έχουν θέση η πίστη και η προδοσία, η αγάπη και η εξέγερση. Όλα συμβάλλουν στην απώθηση της γοητείας της σκέψης, δηλαδή το να μεταφράζεις την ύπαρξη σαν απεριόριστη ροή σκέψης.



Η αναγέννηση της σχέσης δασκάλου-μαθητή, σε μια εποχή μετάβασης στην οποία έχει εισέλθει η κοινωνία μας, είναι αναγκαία για τη διαμόρφωση της νέας κουλτούρας που θα ενσωματώνει το παλιό, θα κατανοεί το καινούργιο και θα έχει ανοικτό το βλέμμα σε ένα μέλλον προσδοκιών…



Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι: η χαρισματική αίγλη του εμπνευσμένου δασκάλου θα αντέξει στο χρόνο;



Η απάντηση, κατά την άποψή μου, είναι ναι, τόσο στις αίθουσες διδασκαλίας όσο και σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής πράξης. Οι πολιτικοί ηγέτες έχουν ρόλο παιδευτικό, τόσο με το λόγο όσο και με τις στάσεις τους για το «κοινό καλό». Αρκεί να κατανοήσουν ότι η διδασκαλία είναι μια ανοιχτή πρόσκληση στη διορθωτική διαφωνία…







Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης
αlfavita.gr

ΕΝΩ Η ΜΟΝΑΔΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ «18 ΑΝΩ» ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΤΗΣ... Τριπλασιάστηκε ο αριθμός όσων έχουν δοκιμάσει κάποια ουσία το διάστημα 1984 - 2011. Το κίνδυνο αναβίωσης των κοινωνικών στερεοτύπων επισημαίνει η Κατερίνα Μάτσα Τα αγόρια υπερτερούν των κοριτσιών στη χρήση ναρκωτικών. Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη εντοπίζεται η πιο συχνή χρήση ουσιών από ανηλίκους Ανησυχητικά είναι τα στοιχεία από τη χρήση ναρκωτικών στους μαθητές. Ο αριθμός όσων έχουν δοκιμάσει κάποια ουσία έχει τριπλασιαστεί από το 1984 έως το 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ). Την ίδια ώρα, η επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας απεξάρτησης «18 Ανω», κ. Κατερίνα Μάτσα, έκρουσε χθες τον κώδωνα του κινδύνου για τη βιωσιμότητα της μονάδας, λέγοντας ότι κάποιοι προσπαθούν να τη συκοφαντήσουν, με αφορμή τον εντοπισμό ρούχων από το πλιάτσικο της Αθήνας, σε εξωτερική δομή του «18 Ανω». «Σας θέλουμε όλους μαζί μας και όχι απέναντί μας», επεσήμανε η κ. Μάτσα, καταγγέλλοντας ότι ζητήθηκε από τους υπεύθυνους της μονάδας να γίνουν καταδότες της αστυνομίας, υποδεικνύοντας ποιοι πήγαν τα ρούχα στη δομή. Κάποιοι -είπε- απεργάσθηκαν σχέδια που θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο θεραπευόμενων της μονάδας. Καλλιεργούνται σκόπιμα εντυπώσεις ότι το «18 Ανω», η μεγαλύτερη δημόσια μονάδα απεξάρτησης, δεν επιτελεί θεραπευτικό έργο, αλλά υποθάλπει εγκληματίες. Η κ. Μάτσα έκανε λόγο για αναβίωση των κοινωνικών στερεότυπων τα οποία συντηρούν τον κοινωνικό ρατσισμό σε βάρος των τοξικομανών. Οι θεραπευτές ανέφεραν ότι καθημερινά και συνεχώς υποστηρίζουν τους θεραπευόμενους με υπομονή και κουράγιο, ώστε να κρατηθούν, παρά τα όποια πισωγυρίσματά τους, στον δρόμο της απεξάρτησης και της αλλαγής. Σε αυτή τη διαδικασία, απαιτείται σεβασμός στον θεραπευόμενο, άρα και στο θεραπευτικό απόρρητο. Οι υπεύθυνοι του «18 Ανω» τονίζουν ότι η ουσιοεξάρτηση είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, το οποίο συνδέεται συχνά με παραβατικότητα και αντικοινωνική συμπεριφορά. Η ψυχολογική απεξάρτηση είναι μία διαδικασία που οδηγεί σε βαθιές αλλαγές στην προσωπικότητα και όλους τους τομείς της ζωής του απεξαρτημένου. SOS ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ Χρήση κάνναβης κάνει το 15% των ανηλίκων Για το θέμα της χρήσης ουσιών στον ελληνικό πληθυσμό οι υπεύθυνοι του ΕΠΙΨΥ παρουσίασαν στοιχεία έρευνας, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 2011, σε 37.040 μαθητές. Η έρευνα δείχνει πτωτική τάση στο κάπνισμα το διάστημα 2003 έως 2011, ύστερα από μία περίοδο μεγάλης αύξησης (1984 έως 1998) και μια τάση μείωσης στην κατανάλωση αλκοόλ. Το 15,2% των ερωτηθέντων μαθητών έχει κάνει χρήση έστω μία φορά κάποιας ναρκωτικής ουσίας, κυρίως κάνναβης, ενώ η πλειονότητα αυτών έχει επαναλάβει τη χρήση. Τα αγόρια υπερτερούν στη χρήση ναρκωτικών και οι περιοχές οι οποίες ξεχωρίζουν είναι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ ALFAVITA.GR

Από τα θρανία στη μικρή οθόνη!

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 17 Απριλίου 2012, 09:53


Μαθητές της Β' τάξης του Επαγγελματικού Λυκείου Φαρκαδόνας καταπιάνονται με τη σεναριογραφία, τη σκηνοθεσία και την ηθοποιία, προκειμένου περάσουν τα δικά τους κοινωνικά μηνύματα για ζητήματα που τους απασχολούν.

Ναρκωτικά, ρατσισμός, Διαδίκτυο όλα μπορούν να γίνουν ταινία! Πρωταγωνιστούν οι ίδιοι και αυτό και μόνο το κάνει σημαντικό. Η συγκεκριμένη κινηματογραφική παραγωγή δεν είναι η πρώτη τους.

Όλα ξεκίνησαν το 2006 με τη δημιουργία της πρώτης ταινίας με τίτλο «Τελική Έξοδος», που παρουσίαζε τους κινδύνους στην εφηβική ηλικία των μαθητών από τη μάστιγα των ναρκωτικών και τον αντίκτυπό τους σε μια σχολική κοινότητα. Πάνω σ' αυτό το θέμα παρουσιάστηκαν το προφίλ ενός μαθητή - χρήστη ναρκωτικών, οι αιτίες που τον ωθούν σε αυτά, η αντιμετώπιση (εχθρική ή φιλική) από συμμαθητές του, αλλά και ευκαιρίες διαφυγής που μπορούν να εμφανιστούν, όπως μια σχέση που προσφέρει αγάπη και συμπαράσταση και που αποδεικνύεται στήριγμα για την «τελική έξοδο» (του ήρωα της ταινίας) από το αδιέξοδο.

Στη συνέχεια οι μαθητές προχώρησαν στη δημιουργία μιας ιστορίας που συνέδεε τα παραπάνω ζητήματα. Αφού την ολοκλήρωσαν με διαλόγους, τη χώρισαν σε οπτικές ενότητες - σκηνές, με την καθεμία σε ορισμένο τόπο και χρόνο. Έτσι γράφτηκε το σενάριο της πρώτης ταινίας.

Με την κατανομή των ρόλων μεταξύ των μαθητών αποφασίστηκε το χρονοδιάγραμμα των γυρισμάτων. Λίγο πριν από το γύρισμα της κάθε σκηνής, λαμβάνονταν αποφάσεις για τα πλάνα που έπρεπε να παρθούν, τα οποία καταγράφονταν σε μορφή σκίτσων, αλλά και οι γωνίες λήψης των δύο μηχανών που, παρά τον ερασιτεχνικό τους χαρακτήρα, με έμπνευση και μεράκι γίνονταν εκπληκτικά εκφραστικά εργαλεία. Η σχολική ταινία ολοκληρώθηκε με το μοντάζ και την κατάλληλη μουσική επένδυση, σε Η/Υ.

Ο απολογισμός του έργου ήταν όλη αυτή η προσπάθεια να κινητοποιήσει σε συμμετοχή περισσότερους μαθητές, λόγω του πρωτόγνωρου αντικειμένου, και μέσα από τη μεταξύ τους συνεργασία να «δημιουργήσουν», αποκτώντας πολύτιμες εμπειρίες, αλλά και να το διασκεδάσουν.

Και παρά τα όποια τεχνικά μικροπροβλήματα, το εικαστικό αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν και άλλες ταινίες μικρού μήκους. «Το σημείωμα», «Φίλοι και Εχθροί» και «Αγάπη χωρίς σύνορα» είναι οι ταινίες που κινηματογράφησαν στη συνέχεια οι μαθητές.

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα...

Σήμερα η πέμπτη ταινία είναι γεγονός. Ο καθηγητής κ. Θωμάς Φωτόπουλος εμπνευστής, πρωτεργάτης και συνεχιστής του όλου εγχειρήματος μιλά στην «ΕτΔ» για την αξιόλογη προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά με πενιχρά μέσα, αλλά με πολύ μεράκι. «Οι μαθητές είναι αξιέπαινοι για την προσπάθειά τους, τόσο για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα όσο και για τα θέματα που θίγουν στις ταινίες τους. Μακάρι να βρεθούν μιμητές τους και σε άλλα σχολεία της περιοχής μας, τα οποία σε πείσμα των καιρών θα οδηγήσουν τα παιδιά μας να εκφραστούν μέσα από την 7η Τέχνη, θέτοντας μέσα από μια διασκεδαστική, δημιουργική διαδικασία κοινωνικούς προβληματισμούς και αποτρέποντάς τα από αδιέξοδες και επικίνδυνες ατραπούς» σημειώνει χαρακτηριστικά.

Η νέα ταινία μικρού μήκους (διάρκειας 13,5 λεπτών) του ΕΠΑΛ Φαρκαδόνας έχει τίτλο «Γελάει καλύτερα...» και αφορά σε ένα ζήτημα που τον τελευταίο καιρό απασχολεί τους πάντες, το Facebook. Οι μαθητές του σχολείου με την καθοδήγηση και τη σκηνοθετική επιμέλεια του καθηγητή τους κ. Φωτόπουλου Θωμά, καταπιάνονται με τη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης και τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την αλόγιστη χρήση της, αντιμετωπίζοντας με σκεπτικισμό το φαινόμενο Facebook που μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχει εισβάλει στις ζωές μας. Επιπλέον, η ταινία επισημαίνει με εύληπτο και εύστοχο τρόπο τους κινδύνους των οικονομικών συναλλαγών μέσω Διαδικτύου και τη φειδώ που χρειάζεται στη γνωστοποίηση προσωπικών μας δεδομένων.

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 17 Απριλίου 2012, 10:08

zougla.gr

Παιδιά συμπαραστάθηκαν στους απεργούς της χαλυβουργίας
Η Στ΄ τάξη του 2ου δημοτικού σχολείου Μεγαλόπολης μέσω του δασκάλου της Ντελέζου Σπύρου παρευρέθηκε στο χώρο της χαλυβουργίας για να τιμήσει και να ενισχύσει τον αγώνα των απεργών που αισίως έκλεισε τους 5 μήνες.

Οι μαθητές ενημερώθηκαν σχετικά με το τι είναι τα εργασιακά δικαιώματα, τους αγώνες που έχουν δοθεί στο παρελθόν αλλά και επίσης σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο, την αδικία που συντελείται σε βάρος των εργαζομένων και ποια είναι τα αιτήματα τους. Άλλωστε ζούμε σε μια πόλη εργατών κυρίως που πολλές οικογένειες μαθητών δουλεύουν σε ανάλογες συνθήκες.

Σύμφωνα με το arcadiaportal.gr, ένα ταμπλό με ένα γράμμα και ζωγραφιές των παιδιών, το οποίο οι εργάτες μας τίμησαν αναρτώντας το στην πύλη του εργοστασίου, κάποια τρόφιμα καθώς και ένα συμβολικό χρηματικό ποσό, αποτέλεσαν την εκ μέρους μας ενίσχυση.

Η διεύθυνση και ο σύλλογος καθηγητών του 1ου Γυμνασίου Καισαριανής εκφράζουν τη λύπη τους για το δημοσίευμα της εφημερίδας μας, το οποίο αναφερόταν στο κάλεσμα του σχολείου προς τους γονείς να καλύψουν λειτουργικές ανάγκες του σχολείου. Θυμίζουμε ότι στο σχολείο είχαν συγκεντρωθεί κάποια χρήματα που είχαν δώσει οι γονείς για δύο εκπαιδευτικές επισκέψεις των παιδιών τους, τα οποία, τελικά, δε χρειάστηκαν. Αντί να επιστραφούν στους γονείς, τους δόθηκε μία επιστολή με την οποία καλούνταν να δηλώσουν αν επιθυμούσαν να αξιοποιηθούν αυτά τα χρήματα για κάποιες ανάγκες του σχολείου, ενώ ενημερώνονταν και οι γονείς που δεν είχαν καταβάλει χρήματα για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις ότι θα μπορούσαν να κάνουν μια δωρεά στο σχολείο.

Σύμφωνα με την απαντητική επιστολή διεύθυνσης και καθηγητών στην εφημερίδα, το δημοσίευμα «χαρακτηρίζεται από παρερμηνεία του σκεπτικού και των προθέσεων της διεύθυνσης (...) Η απόφαση για τη διαχείριση των χρημάτων, αφού εξέλιπαν οι σκοποί για τους οποίους συγκεντρώθηκαν, ήταν αποκλειστική υπόθεση των γονέων, οι οποίοι ερωτήθηκαν σχετικά και κλήθηκαν να απαντήσουν με υπεύθυνη δήλωση. Οι γονείς επ' ουδενί δεν υποχρεώθηκαν να παραχωρήσουν στο σχολείο χρήματα (...) Δόθηκε η δυνατότητα στους γονείς να διαθέσουν στο σχολείο είτε το σύνολο, είτε οποιοδήποτε μέρος των χρημάτων που ήδη είχαν δώσει, είτε ακόμη και να ζητήσουν την επιστροφή του συνολικού ποσού που είχαν καταβάλει».

«Η πρωτοβουλία της διεύθυνσης του 1ου Γυμνασίου πιθανότατα δεν θα είχε εκδηλωθεί αν δεν υπήρχαν φόβοι για "τρύπες στη χρηματοδότηση", κυρίως ενόψει των επερχόμενων εξελίξεων στην πληττόμενη από οικονομική κρίση χώρα μας», λένε στην επιστολή, διευκρινίζοντας: «Από θέση αρχής η όποια έκκληση και η όποια πρωτοβουλία για εθελοντική χρηματοδότηση και υποστήριξη δεν (πρέπει να) εκπορεύονται από μία στρατηγική αντικατάστασης ή και υποκατάστασης της επίσημης και θεσμοποιημένης χρηματοδότησης. Οχι μόνο σε καιρούς ευνοϊκούς αλλά και στη σημερινή δυσμενή συγκυρία (κατά την οποία ο Δήμος Καισαριανής, ως μέρος της ελληνικής πραγματικότητας, αντιμετωπίζει δυσβάστακτα χρέη πολλών εκατομμυρίων ευρώ) η διεκδίκηση αλλά και η χρηστή διαχείριση της επίσημα προβλεπόμενης χρηματοδότησης δεν παύουν να αποτελούν υποχρέωση κάθε σχολικής κοινότητας σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία. Υποχρέωση κάθε δημοκρατικού πολίτη, από την άλλη, αποτελεί και ο σεβασμός της επιθυμίας μεμονωμένων πολιτών αλλά και συλλογικών φορέων για εθελοντική προσφορα.

ριζοσπαστης

Λίνα Ψάιλα



Τα τρία τέταρτα των μαθητών σε σχολεία της Ελλάδας έχουν αντιμετωπίσει φαινόμενα εκφοβισμού. Ειδικοί μάς μιλάνε για ένα θέμα-ταμπού, κρυμμένο πίσω από τα κάγκελα των προαυλίων

Πρωί στο 9ο Γυμνάσιο-Λύκειο Αττικής στα σύνορα Θησείου και Ανω Πετραλώνων. Μια ελληνική σημαία κυματίζει δίπλα σε αυτή του Δήμου Αθηναίων. Ακριβώς από κάτω, οι μαθητές βηματίζουν ρυθμικά. Προετοιμάζονται για τη μαθητική παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Ο ήχος του κουδουνιού σημαίνει διάλειμμα και περίπου 750 μαθητές γεμίζουν το προαύλιο. Αρκετοί μάς παρακολουθούν με περιέργεια ή καχυποψία, όπως κάθε «ξένο» εισβολέα στον χώρο που έχουν συνηθίσει ως δικό τους. Ολα φαίνονται φυσιολογικά, όλα φαίνονται ήρεμα. Είναι;


Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από τη VPRC σε δείγμα 700 μαθητών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 7 στους 10 μαθητές/μαθήτριες δηλώνουν ότι στη σχολική τους ζωή παρατηρούν φαινόμενα ή εκδηλώσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο, ενώ υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται για τους μαθητές και τις μαθήτριες λυκείου (73%). Υψηλό ποσοστό καταγράφηκε κυρίως για περιστατικά χλευασμών ή εξυβρίσεων (88%) όπως επίσης και διάδοσης αρνητικών σχολίων και φημών (67%), ενώ το 44% αναφέρει περιστατικά εκφοβισμού και απειλών, τα οποία ενέχουν και ψυχολογική διάσταση.

Στο προαύλιο του σχολείου η ζωή συνεχίζεται, με φωνές, γέλια, μπάλες που αλλάζουν χέρια. Μας ξεναγεί η διευθύντρια, Γιάννα Ψίνα: «Στο σχολείο μας δεν έχουν συμβεί σημαντικά περιστατικά βίας, όπως πολλοί θέλουν να τα παραφουσκώνουν. Η βία υπάρχει στην ανθρώπινη φύση και, όταν εκδηλώνεται, οφείλεται στο κοινωνικό και στο οικογενειακό περιβάλλον όπου μεγαλώνει το παιδί. Δεν ισχυρίζομαι ότι τα παιδιά μου – γιατί έτσι αποκαλώ τους μαθητές μου – είναι αγγελούδια, αλλά σίγουρα η κατάσταση που αντιμετωπίζω καθημερινά δεν έχει σχέση με τα επίπεδα της ενδοσχολικής βίας που επικρατούν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού και ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών» μας εξηγεί. Πράγματι, η Αμερική είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ενωση Ψυχολογίας, στις ΗΠΑ περίπου 40%-80% των μαθητών πέφτουν θύματα ενδοσχολικής βίας κάποια στιγμή στη ζωή τους, ενώ συνολικά 13 εκατομμύρια μαθητές εμπλέκονται σε τέτοια περιστατικά κάθε χρόνο. Ακόμη χειρότερα, πέφτουν βροχή τα tweets συμπαράστασης σε γονείς που έχασαν τα παιδιά τους όταν εκείνα έφτασαν ως την αυτοκτονία, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν άλλο το bullying. Χαρακτηριστικό είναι και το πρόσφατο ντοκυμαντέρ με τον τίτλο «Bully». Το φιλμ ακολουθεί μαθητές σε σχολεία του Τέξας, του Μισισίπι, της Τζόρτζια και της Οκλαχόμα, το σχολικό έτος 2009-2010, και επικεντρώνεται στους θανάτους των νεαρών Τάιλερ Λονγκ και Τάι Σμόλι, οι οποίοι αυτοκτόνησαν εξαιτίας παρενοχλήσεων. Το πρότζεκτ, μάλιστα, υποστήριξαν οι Μέριλ Στριπ, Τζόνι Ντεπ και η Ελεν Ντετζένερις.

Ο Χάρι Κόρχονεν εκπροσωπεί έναν διαφορετικό κόσμο. Είναι διευθυντής σε λύκειο της Φινλανδίας και εποπτεύει τους μαθητές του, οι οποίοι συμμετέχουν σε πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών στο 9ο Λύκειο Αττικής. Τι συμβαίνει ακριβώς στον ψυχρό Βορρά; «Η Φινλανδία είναι μια χώρα κοινωνικά πολύ ομοιογενής: έχουμε πολύ μικρό ποσοστό μεταναστών, πρακτικά όλοι οι Φινλανδοί ανήκουμε στη μεσαία τάξη, οπότε δεν έχουμε παράγοντες που να προκαλούν εντάσεις και αντιθέσεις. Τα σχολεία της Φινλανδίας είναι σχεδόν όλα δημόσια και σε όλα υπάρχει μια επιτροπή άμεσης αντιμετώπισης κάθε κρίσης, υποχρεωτικά με νοσοκόμο, κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο, μαζί με τον διευθυντή. Ετσι, κάθε περιστατικό αντιμετωπίζεται άμεσα, προτού εξελιχθεί σε κάτι σοβαρότερο» εξηγεί.

Στην Ελλάδα, ασφαλώς, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Οι εμπειρίες λειτουργούν αντί επεξήγησης. Καθηγήτρια σε δημόσιο γυμνάσιο, στην περιοχή του Παπάγου, μας εξηγεί:

«Πολλοί δεν λαμβάνουν σοβαρά την περίπτωση της ψυχολογικής βίας. Πέρυσι είχα στη Β΄ Γυμνασίου έναν άριστο μαθητή, ο οποίος ήταν αρκετά ανασφαλής. Κάθε φορά που σήκωνε το χέρι του, μια ομάδα συμμαθητών του τον εξευτέλιζε διαρκώς. Αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει να συμμετέχει στο μάθημα και μάλιστα στο τρίτο τρίμηνο οι βαθμοί του έπεσαν κάτω από τη βάση. Χρειάστηκε να ειδοποιήσω τον διευθυντή του σχολείου, καθώς και τον ίδιο, και με τη βοήθεια της κοινωνιολόγου προσπαθήσαμε να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή του. Εφέτος τα πηγαίνει πολύ καλύτερα».

Αντίθετα με την κοινή αντίληψη, η εκδήλωση βίας δεν περιορίζεται στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα υποβαθμισμένων περιοχών. Οι τσακωμοί, οι βρισιές, η καταστροφή σχολικής περιουσίας βρίσκονται παντού και μπορούν να εκδηλωθούν με ασήμαντη αφορμή: «Σε πολλές περιπτώσεις η οικονομική επιφάνεια των γονέων βοηθά ώστε να συγκαλύπτονται κάποια περιστατικά, ενώ κάποια ακραία συμβάντα δεν φτάνουν ποτέ στις αίθουσες των δικαστηρίων. Για να το θέσουμε πιο απλά, η διαφορά δεν εντοπίζεται τόσο στην περιοχή όπου συμβαίνουν τα περιστατικά, αλλά στο ποσοστό αυτών που γίνονται γνωστά» λέει ο αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης), Παύλος Χαραμής.

Η βία στα σχολεία ήταν για πολύ καιρό ένα ζήτημα-ταμπού, ωστόσο μια σειρά περιπτώσεων που βγήκαν στην επιφάνεια, όπως η εξαφάνιση του 11χρονου Αλεξ Μεσχισβίλι, στις 3 Φεβρουαρίου του 2006, αλλά και οι καταγγελίες για βιασμό μαθήτριας σε σχολείο της Αμαρύνθου. Οι δύο ομιχλώδεις υποθέσεις έδωσαν το έναυσμα για περαιτέρω ευαισθητοποίηση. Ετσι, τον Ιούνιο του 2006, ιδρύθηκε η Ειδική Επιτροπή Μελέτης Ομαδικής Ενδοσχολικής Βίας. «Ως τότε μας διέφευγε η σοβαρότητα του αριθμού και του είδους των επιθέσεων, επικρατούσε σιωπή σε ό,τι αφορά την οργανωμένη ενδοσχολική βία. Επίσης, δεν γνωρίζαμε πόσο είχαν επιδεινωθεί τα πράγματα με τη φοίτηση παιδιών μεταναστών, τα οποία, αν και δεν υστερούσαν μαθησιακά σε τίποτα από τους συμμαθητές τους, έπεφταν θύματα ρατσιστικής νοοτροπίας. Ολο αυτό συνέβαινε και παλιότερα, κυρίως όμως εκτός σχολείου» είχε σημειώσει η Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής Μελέτης Ομαδικής Ενδοσχολικής Βίας, στην εισαγωγή του βιβλίου «Ομαδική βία και επιθετικότητα στα σχολεία».

Στην οδό Ασκληπιού, λίγο πριν από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, μας υποδέχεται η Βάντα Τσέλιου, διευθύντρια του 46ου Γυμνασίου Αττικής. Το οίκημα είναι ένα όμορφο, νεοκλασικό σπίτι των αρχών του 20ού αιώνα με εσωτερική αυλή, το οποίο στην περίοδο του Μεσοπολέμου διαμορφώθηκε σε σχολείο και φιλοξενεί σήμερα περίπου 250 μαθητές. Η Βάντα Τσέλιου επισημαίνει ότι σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των φαινομένων ενδοσχολικής βίας παίζει η επιτήρηση των χώρων του σχολείου από τους εφημερεύοντες εκπαιδευτικούς. Σε αυτό βοηθά και η κατάλληλη κτιριακή διαμόρφωση του ίδιου του σχολείου. «Εδώ δεν έχουμε σοβαρά προβλήματα, διότι είναι εύκολο να έχουμε εποπτεία του χώρου. Κάθε περιστατικό αντιμετωπίζεται άμεσα, όχι μέσω τιμωρίας και αυστηρής επιβολής εξουσίας, αλλά με τρόπο που βοηθά το παιδί να καταλαβαίνει τη σημασία της πράξης του. Γιατί, κακά τα ψέματα, ένα παιδί γυμνασίου είναι ακόμη σε στάδιο διαμόρφωσης του χαρακτήρα του. Μπορεί να δει την παραβατικότητα σαν κάτι συναρπαστικό ή ως μια διέξοδο σε έντονα συναισθήματα που δεν μπορεί ακόμη να διαχειριστεί...» εξηγεί και συμπληρώνει: «Στο σχολείο μας έχουμε μαθητές δέκα διαφορετικών εθνικοτήτων, ωστόσο κανένα φαινόμενο σχολικής βίας δεν σχετίστηκε ποτέ με αυτό. Μπορεί να τσακωθούν για οποιονδήποτε άλλον λόγο, ποτέ όμως για την εθνικότητά τους. Η νέα γενιά έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα σε αυτά τα θέματα».

Υπάρχει, άραγε, ένα συγκεκριμένο προφίλ του «συστηματικού νταή»; «Είναι εκείνος που πουλάει... μαγκιά όπου μπορεί. Παριστάνει τον δυνατό και αναζητεί τα θύματά του ανάμεσα στους πιο αδύναμους» θα μας πει ο Κώστας Θεριανός, διευθυντής στο 19ο Γυμνάσιο, στην περιοχή Αγίου Μελετίου, και συμπληρώνει: «Αντίθετα με αυτό που πιστεύουμε, οι νταήδες είναι άτομα που θέλουν να βρίσκονται στο σχολείο περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον μαθητή. Οταν επιστρέφουμε από τις διακοπές του Πάσχα ή των Χριστουγέννων, είναι οι πρώτοι οι οποίοι θα περιμένουν πίσω από τα κάγκελα για να μπουν στο προαύλιο του σχολείου. Εδώ νιώθουν αρχηγοί, νιώθουν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, κάτι που προφανώς δεν ισχύει έξω από τους τοίχους του σχολείου».

Πέρα από τη λεκτική βία, τις ύβρεις, την ψυχολογική πίεση, όπως η απομόνωση και οι απειλές, τη σωματική και τη σεξουαλική παρενόχληση, πρόσφατα έχει παρατηρηθεί και έξαρση της θυματοποίησης μαθητών μέσα από το Ιnternet, μέσω του αποκαλούμενου «cyber-bullying». Αλλωστε, ήδη από την ηλικία των εννέα ετών, οι μαθητές έχουν πλέον τουλάχιστον έναν λογαριασμό στο Facebook. «Το cyber-bullying μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή της φωτογράφισης προσωπικών στιγμών του θύματος και την κυκλοφορία τους στο Διαδίκτυο. Πέρυσι είχαμε ένα περιστατικό με δύο μαθήτριες που ανταγωνίζονταν η μία την άλλη. Η μία, μάλιστα, μπήκε στη σελίδα της άλλης στο Facebook και έγραφε κακόβουλα σχόλια ή διέδιδε φήμες. Χρειάστηκε να καλέσουμε τους γονείς των παιδιών και τις ίδιες, και με τη βοήθειά τους το ζήτημα αντιμετωπίστηκε εύκολα» επισημαίνει η Βάντα Τσέλιου.

Και αν η επικοινωνία και η συνεργασία με τους γονείς των μαθητών που εμπλέκονται σε περιστατικά σχολικής βίας είναι απαραίτητη στη διαδικασία αντιμετώπισης του προβλήματος, μερικές φορές αυτή η παρέμβαση προκαλεί προβλήματα στους εκπαιδευτικούς. Οι ανώνυμες απαντήσεις τους είναι χαρακτηριστικές. «Κάποιες από τις οικογένειες είναι εριστικές, οι περισσότερες όμως καταβάλλουν προσπάθειες για την επίλυση του προβλήματος» διαβάζουμε σε μία από τις απαντήσεις στην ερώτηση «Πώς αντιδρά συνήθως η οικογένεια του δράστη;», στο σχετικό ερωτηματολόγιο του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ. «Η οικογένεια έχει την τάση να θεωρεί το παιδί της αθώο ή παρασυρμένο» σημειώνει ένας άλλος εκπαιδευτικός στην ίδια ερώτηση, ενώ υπάρχουν και πιο ακραία περιστατικά: «Μια μητέρα μπήκε ωρυόμενη στην αυλή του σχολείου και επιτέθηκε σε έναν μαθητή με τον οποίο είχε διαφορές ο γιος της» διηγείται διευθυντής σε σχολείο της Αθήνας. «Με τους μαθητές μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τελικά τα καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε. Με κάποιους από τους γονείς όμως έχουμε μεγαλύτερο πρόβλημα...».

Ετσι, μια σειρά από σχεδιασμένες εξωσχολικές δραστηριότητες και εκπαιδευτικά προγράμματα έχουν συσταθεί προκειμένου να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση περιστατικών εκφοβισμού, όπως για παράδειγμα το πρόγραμμα «Παρέμβαση για την πρόληψη του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού». «Αυτά είναι πεντάμηνης διάρκειας, ένα δίωρο την εβδομάδα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και υλοποιούνται εκτός ωρολογίου προγράμματος σε εθελοντική βάση, από εκπαιδευτικούς και μαθητές. Κλειδί στις ολοκληρωμένες παρεμβάσεις είναι η εμπλοκή των γονέων και η αντιμετώπιση περιστατικών γίνεται σε συνεργασία των σχολικών μονάδων με τους Συμβουλευτικούς Σταθμούς Νέων» λέει η Μαίρη Χιόνη, MSc Προαγωγής & Αγωγής Υγείας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ και μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικών Αγωγής Υγείας.

Ενας από τους πλέον κατάλληλους και ευφάνταστους τρόπους για να διαδοθεί αυτό το μήνυμα στον κόσμο των παιδιών είναι μέσα από το παραμύθι, όπως αυτό που έγραψε ο διεθνούς φήμης συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς, με τίτλο «Το κουνέλι με το μαντολίνο», και μοιράστηκε στην ημερίδα με θέμα «Παιδική Βία: Δεν κλείνουμε τα μάτια» που οργανώθηκε στο Ζάππειο από την Ελληνογερμανική Αγωγή υπό την αιγίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Και ενώ έχει διαπιστωθεί ότι σε χώρες όπως η Νορβηγία και η Αγγλία, όπου τα σχολεία εφάρμοσαν σε συνεργασία με τους γονείς μια συγκεκριμένη πολιτική ενάντια στη βία, τα κρούσματα βίας μειώθηκαν μέσα σε δύο χρόνια κατά 50%, στην Ελλάδα δεν έχουμε δει ακόμη παρόμοια αποτελέσματα. Αλλωστε, πώς να ζητήσεις από ένα παιδί να μην αναπαράγει τη βία και την εχθρότητα που βιώνει στην καθημερινότητά του; Αν σκεφτούμε το σχολείο ως μια μικρογραφία της κοινωνίας, η εξίσωση γίνεται πιο απλή: Μέχρι να συσταθεί μια ώριμη, ειρηνική και άξια κοινωνία προς μίμηση, οι επίδοξοι νταήδες θα συνεχίζουν, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, το έργο που εκτυλίσσεται έξω από τα κάγκελα του σχολείου.

Το αληθινό παραμύθι της βίας

Από τον Ευγένιο Τριβιζά

«Η εκφοβιστική και επιθετική συμπεριφορά παιδιών εναντίον συμμαθητών τους είναι ένα πολύμορφο και πολυδιάστατο φαινόμενο, η έκταση και η σοβαρότητα του οποίου δύσκολα αναγνωρίζονται. Κυρίως επειδή τα θύματα φοβούνται να το εξομολογηθούν, οι δάσκαλοι δυσκολεύονται να το χειριστούν και τα σχολεία διστάζουν να το παραδεχτούν λόγω του αρνητικού αντίκτυπου που θα έχει στην εικόνα και στη φήμη τους. Η σχολική βία ξεκινάει από κοροϊδευτικές παρατηρήσεις, προσβλητικές εκφράσεις, διασπορά ψιθύρων με στόχο τον στιγματισμό και αποκλεισμό του θύματος από σχολικές παρέες, κλιμακώνεται με την καταστροφή ή κλοπή αντικειμένων ιδιοκτησίας του, συχνά εκτρέπεται σε σωματική βία. Στην αρχή απλά σπρωξίματα και στη συνέχεια ακραίες μορφές επιθετικότητας. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει να γίνεται ο εκφοβισμός διαδικτυακά ή με μηνύματα σε κινητά τηλέφωνα. Σκηνές βίας βιντεοσκοπούνται και διανέμονται ευρύτατα, καθιστώντας την εμπειρία ακόμη πιο επώδυνη για τα θύματα και οδηγώντας τα ακόμη και στην αυτοκτονία. Είναι σφάλμα να πιστεύουμε ότι το φαινόμενο ξεκινάει και σταματάει στα σχολεία. Εχει βαθιές ρίζες και μακροπρόθεσμα καταστρεπτικές για την κοινωνία συνέπειες. Οι συμπεριφορές παγιώνονται και επαναλαμβάνονται στην οικογένεια, στον στρατό, στον εργασιακό χώρο.

Εγκληματολογικές έρευνες δείχνουν ότι το επιθετικό παιδί στο σχολείο είναι ο αυριανός άντρας που θα κακοποιεί τη σύζυγό του. Αλλά και οι θύτες, σύμφωνα με έρευνες του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου, είναι πολλές φορές θύματα σωματικής τιμωρίας, οικογενειακής βίας και βλαπτικών επιρροών της τηλεόρασης. Τα σχολεία πρέπει να ξεκινάνε όχι με την υπόθεση ότι είναι απίθανο να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά στους χώρους τους, αλλά αντίθετα ότι είναι πολύ πιθανόν και να καταστρώνουν εμπεριστατωμένα σχέδια πρόληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος. Το θέμα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων στην τάξη, οι σχολικές βιβλιοθήκες να εφοδιάζονται με παιδικά βιβλία σχετικού περιεχομένου, οι διάδρομοι, οι αυλές και οι δυσπρόσιτοι χώροι να επιτηρούνται τακτικά και οι μαθητές να ενθαρρύνονται να εκμυστηρεύονται στους διδάσκοντες τα παράπονά τους, πράγμα το οποίο βέβαια προϋποθέτει σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Μια τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης και η δημοσιοποίησή της θα βοηθούσε αρκετά. Kαλό θα είναι ο γονιός να ρωτάει το παιδί του πώς του φέρονται οι συμμαθητές του, ιδίως αν το παιδί βρίσκει δικαιολογίες για να μην πηγαίνει στο σχολείο, παραπονιέται συχνά ότι είναι άρρωστο τα πρωινά, κάνει σκασιαρχείο, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στη μελέτη, επιστρέφει από το σχολείο με γρατσουνιές, μελανιές, ρούχα σκισμένα ή βιβλία κατεστραμμένα, κλείνεται στον εαυτό του, αρχίζει να ψευδίζει, δεν έχει όρεξη για φαγητό, ζητάει παραπάνω χαρτζιλίκι, αρχίζει να κλέβει, φέρεται με επιθετικό τρόπο στα μικρότερα αδέλφια του, κλαίει τα βράδια στο κρεβάτι ή τυραννιέται από εφιάλτες, ή προτιμάει να κάνει παρέα με ενηλίκους παρά με παιδιά. Ολα αυτά μπορεί να οφείλονται σε πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά καλό θα είναι ο γονιός να ερευνά το θέμα διακριτικά και να επικοινωνεί με το σχολείο, ούτως ώστε να ενημερώνονται οι γονείς των παιδιών που ασκούν βία και να παραπέμπονται ενδεχομένως στις κατάλληλες υπηρεσίες. Ας μην ξεχνάμε ότι συχνά χρήζουν βοηθείας όχι μόνο τα παιδιά τα οποία υφίστανται, αλλά και τα παιδιά τα οποία ασκούν βία, καθώς και οι οικογένειές τους. Επίσης, δεν αποκλείεται οι ιδιότητες του θύτη και του θύματος να συμπίπτουν στο ίδιο παιδί».

* Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι νομικός, καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ και συγγραφέας παιδικών βιβλίων.

alfavita.gr

Κινητό... σχολείο για παιδιά-επαίτες

ΕΛΛΑΔΑ



(0)





Πέμπτη, 12 Απριλίου 2012, 14:35




Σχετικά Tags
κινητό σχολείο

0
Share


1
0
0
Μέχρι το απόγευμα θα βρίσκεται στην πλατεία Αριστοτέλους
Πολύχρωμα τραπεζάκια, καρέκλες, πίνακες, μπογιές, κλόουν, ξυλοπόδαροι και πολλά πολλά διαδραστικά παιχνίδια συνθέτουν το σκηνικό του... κινητού σχολείου (mobile school) που υλοποιείται στην Ελλάδα από τις οργανώσεις «Άρσις» και «Praksis» και προς το παρόν «στήνεται» μόνο στη Θεσσαλονίκη.

Το συγκεκριμένο σχολείο απευθύνεται κυρίως σε παιδιά που βρίσκονται στο δρόμο. Παιδιά που επαιτούν, που περιφέρονται και που πολύ συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Μόνο στη Θεσσαλονίκη υπολογίζεται ότι καθημερινά ο αριθμό των παιδιών αυτών αγγίζει τα 100, ενώ σε όλη την Ελλάδα τα 6.000, σύμφωνα με την υπεύθυνη του προγράμματος για την Άρσις, Όλυ Παρταλά.

Σήμερα, η δράση αυτή παρουσιάζεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην πλατεία Αριστοτέλους. Το κινητό σχολείο θα παραμείνει εκεί μέχρι το απόγευμα, σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κόσμου αλλά και συμμετέχοντας στην παγκόσμια προσπάθεια που γίνεται ώστε να οριστεί η 12η Απριλίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου».

Στη Θεσσαλονίκη το πρόγραμμα εφαρμόζεται από το Νοέμβριο του 2009. «Έχουμε δουλέψει σε οικισμούς Ρομά, στο Δενδροπόταμο και στην Περαία όπου εξακολουθούμε να δραστηριοποιούμαστε και έχουμε ιδιαίτερη ανταπόκριση», αναφέρει η υπεύθυνη για το πρόγραμμα της Praksis, Νένη Χριστίδου.

«Τα παιδιά γνωρίζουν πότε πηγαίνουμε και είναι συνεπή στο ραντεβού μας καθώς σταδιακά αναπτύσσεται μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού», προσθέτει.

Και το «σκηνικό» επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα. Οι υπεύθυνοι των οργανώσεων στήνουν και ξεστήνουν το σχολείο του «δρόμου» για συγκεκριμένες ώρες σε συγκεκριμένο χώρο, όπως προβλέπει το πρόγραμμα.

newsbeast.gr

Πάνω από 60 κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, παρακολουθούν μαθήματα στο Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας στον Κολωνό. Σήμερα, όμως, το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας, με την οικονομική κρίση, αντιμετωπίζει ακόμη πιο σοβαρά προβλήματα, καθώς οι ανάγκες για φαγητό είναι μεγάλες και χωρίς χρήματα κινδυνεύει να κλείσει
Πάνω από 60 κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, παρακολουθούν μαθήματα στο Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας στον Κολωνό. Ένα από αυτά κατάφερε να φτάσει μέχρι το Πανεπιστήμιο. Ο πρωταρχικός σκοπός του Κέντρου, όπου εθελοντές και εθελόντριες προσπαθούν καθημερινά χωρίς πόρους από την πολιτεία είναι να εντάξουν τα παιδιά που δουλεύουν στους δρόμους, πουλώντας λουλούδια ή άλλα αντικείμενα, ομαλά και σταδιακά στο κοινωνικό σύνολο και κυρίως να τα στηρίξουν, ώστε να αντιληφθούν ότι υπάρχουν κι άλλες επιλογές στη ζωή τους.

Σήμερα το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας, με την οικονομική κρίση αντιμετωπίζει ακόμη πιο σοβαρά προβλήματα, καθώς οι ανάγκες για φαγητό είναι μεγάλες και χωρίς χρήματα κινδυνεύει να κλείσει. Το κέντρο δημιουργήθηκε από την Μυρτώ Λαιμού, που δούλεψε σε αντίστοιχα προγράμματα στη Νέα Υόρκη. Η δράση του επικεντρώνεται στην προετοιμασία των μικρών παιδιών για το σχολείο, ώστε να μάθουν τις απαραίτητες δεξιότητες και την συμπεριφορά που απαιτεί το σχολείο, δίνοντάς τους ερεθίσματα για να αναπτύξουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους, καθώς και στη σχολική υποστήριξη των παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο με προγράμματα σχολικής μελέτης, αλφαβητισμού και μάθησης μέσω δραστηριοτήτων.

Αυτά τα παιδιά αναγκάστηκαν να δουλεύουν στους δρόμους. Είτε στα φανάρια καθαρίζοντας τζάμια είτε πουλώντας λουλούδια και χαρτομάντιλα τη νύχτα σε εστιατόρια. Παιδιά της απόλυτης φτώχειας που μένουν έξω, σε αυτοκίνητα ή στην καλύτερη περίπτωση ζούν με άλλα 15-25 άτομα στο ίδιο δωμάτιο.

Αυτή η ΜΚΟ είναι ένα δημιούργημα που ξεπήδησε από την εργασία στο δρόμο για τα παιδιά των δρόμων. Αυτά τα παιδιά ζώντας σε μη φυσιολογικές συνθήκες αναζητούν με πάθος τη γνώση και το καινούριο. Πολλά χωρίς πολλές φορές την οικογενειακή υποστήριξη έχουν γνωρίσει από νωρίς τους κινδύνους της νύχτας. Έχουν διαταραγμένη προσωπικότητα; Η Μυρτώ Λαιμού δηλώνει στο @amna.gr ότι τα παιδιά συχνά ομολογούν ότι έχουν δεχθεί σεξουαλικές παρενοχλήσεις από μεγαλύτερους και ασκεί αυστηρή κριτική στην Πολιτεία που δείχνει αδιαφορία και ανοχή. «Εάν τις μεταμεσονύχτιες ώρες δει η αστυνομία ένα 6χρονο παιδί στο κέντρο της Αθήνας δεν το ρωτάει καν τι θέλει εκεί. Παιδιά μικρά ανήλικα δέχονται απειλές και κινδυνεύουν καθημερινά».

Τις περισσότερες φορές αυτά τα μικρά παιδιά που κυκλοφορούν μόνα, ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα στο κέντρο της πόλης, είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και από τους ίδιους τους γονείς.

Το κέντρο συνεχίζει να λειτουργεί χάρη στην ευαισθητοποίηση ατόμων και εθελοντικών οργανώσεων, παρά τις πολλές δυσκολίες που προκύπτουν από την έλλειψη πόρων. Οι περισσότεροι προσφέρουν χρόνο σε εθελοντική εργασία και άλλοι προσφέρουν υλικά αγαθά για τις ανάγκες του κέντρου, των παιδιών και των οικογενειών τους. Η σίτιση των παιδιών προσπαθούν να είναι καθημερινή. Παλαιότερα, γινόταν με πρόγραμμα μαγειρικής, στο οποίο συμμετείχαν και τα παιδιά, ενώ κάποτε το δημοτικό βρεφοκομείο του Δήμου Αθηναίων προσέφερε το μεσημεριανό φαγητό. Ακόμη, λαμβάνονται προληπτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κακής υγιεινής με καθημερινό λούσιμο και αλλαγή ρούχων για τα παιδιά που το έχουν ανάγκη. Επίσης, το Κέντρο οργανώνει και συμβάλλει στον εμβολιασμό των παιδιών.

Η Μυρτώ Λαιμού μας είπε ότι έχει σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσει. Παρά την μεγάλη οικονομική κρίση συνεχίζει ωστόσο να κρατάει το Κέντρο ανοιχτό. Ως πότε όμως;

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τραγικά θύματα της πολιτικής των σφαγιαστικών περικοπών στα κονδύλια για την Πρόνοια, που κάνει η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, πέφτουν τα παιδιά με αναπηρίες που φιλοξενούνται στον «Αριστέα» Λάρισας, αλλά και οι γονείς τους. Η διοίκηση του ενιαίου πλέον «Αριστέα» (συλλειτουργούν το Κέντρο Προστασίας Ατόμων με Αναπηρίες Γιάννουλης και το Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Αμπελώνα) στο πλαίσιο της «εξοικονόμησης πόρων» και λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε υπαλληλικό προσωπικό, προχωρά στη διακοπή δρομολογίων μεταφοράς παιδιών με αναπηρίες, ενώ κλείνει και το «Στέκι» στο κέντρο της Λάρισας.



Να σημειώσουμε ότι ο «Αριστέας» έπεσε θύμα του «κουρέματος» των ομολόγων (PSI), χάνοντας 476.408,93 ευρώ από τα 833.106,26 ευρώ που διέθετε σε λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Η μείωση του αριθμού των δρομολογίων θα έχει ως αποτέλεσμα αρκετά παιδιά με διάφορες αναπηρίες (σύνδρομο Down, κινητικές αναπηρίες, νοητική υστέρηση, αυτισμό κ.ά.) να μην μπορούν να πάνε καθημερινά στο Κέντρο της Γιάννουλης. Η αρχή γίνεται με παιδιά απομακρυσμένων περιοχών, οι γονείς των οποίων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν από την τσέπη τους για τη μεταφορά τους - πολλά παιδιά θ' αναγκαστούν να μένουν στα σπίτια τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ίδια και τις οικογένειές τους - και, βεβαίως, είναι σίγουρο ότι στη συνέχεια το κόστος μετακίνησης των παιδιών θα φορτωθεί και στους γονείς που διαμένουν σε κοντινότερες περιοχές.

Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και το κλείσιμο του «Στεκιού» που λειτουργεί σε διαμέρισμα στο κέντρο της Λάρισας, δίνοντας τη δυνατότητα ολιγόωρης, απογευματινής, απασχόλησης των παιδιών με αναπηρίες για την «ανακούφιση» των γονέων.

Η διοίκηση του «Αριστέα» υποστηρίζει ότι η οικονομική κατάσταση του ιδρύματος «επιβάλλει περικοπές για να είναι δυνατή η συνέχιση της εύρυθμης λειτουργίας της έδρας και των παραρτημάτων της δομής», κάνει λόγο για «ελάττωση του προσωπικού», αναφέροντας ότι τέσσερις εργαζόμενοι παραιτήθηκαν μέσα στο 2012 για συνταξιοδότηση και άλλοι βρίσκονται σε άδειες για ανατροφή τέκνου, λοχεία, εγκυμοσύνη κλπ., ισχυρίζεται ότι η διακοπή της λειτουργίας της απογευματινής απασχόλησης και διαμονής στο «Στέκι» θα είναι προσωρινή και υπόσχεται ότι θα βρεθούν λύσεις στα προβλήματα.

Ομως, οι γονείς των παιδιών, κάθε άλλο παρά πείθονται και ησυχάζουν από αυτές τις υποσχέσεις, ζητώντας άμεση και ουσιαστική λύση.

ριζοσπαστης

09-04-2012 08:33:12







Η πολιτειακή παιδεία καταργείται στο Λύκειο

Δεν νοείται μεταρρύθμιση εκπαιδευτική
χωρίς την διδασκαλία Στοιχείων Δημοκρατικού
Πολιτεύματος (Παπανούτσος, 1964).

«H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό τη διάπλαση των Ελλήνων σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες» Σύνταγμα Άρθρο 16 παρ. 2
Στην δύσκολη και διαρκώς μεταλλασσόμενη εποχή που διανύουμε προκύπτει η ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε, να προχωρήσουμε σε μια πιο ριζική και ποιοτική αναβάθμιση διαφόρων τομέων. Στο τρέχον κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, η αναγκαιότητα χάραξης των εκπαιδευτικών αλλαγών στην Δευτεροβάθμια Γενική και Τεχνική Εκπαίδευση πρέπει να σχεδιαστεί λαμβάνοντας υπόψη τις νέες απαιτήσεις αλλά και τις προοπτικές των εφήβων ως μαθητών και εργαζόμενων.

Αγωνιώδεις προβληματισμοί και διλήμματα εμφανίζονται. Ποιο ακριβώς θα είναι το κοινωνικό περιβάλλον που οφείλουμε σήμερα να οικοδομήσουμε για να έχει ο νέος για το μέλλον; Ποιες γνώσεις και ποιον θεωρητικό και πρακτικό οπλισμό θα δώσουμε μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας ούτως ώστε οι έφηβοι μαθητές να προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα δεδομένα του μεταβαλλόμενου κόσμου

Στα πλαίσια των αλλαγών που συντελούνται στην εκπαίδευση προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία η Υπουργική Απόφαση της 2-4-12, με την οποία παύει να είναι υποχρεωτικό το μάθημα «Πολιτική και Δίκαιο» για τους μαθητές της Β Λυκείου και γίνεται μόνο επιλογής για τη θεωρητική κατεύθυνση, και μάλιστα με εναλλακτική επιλογή τη φιλοσοφία.
Δηλαδή καταργείται ως μάθημα υποχρεωτικής παιδείας και ως βασική συνταγματική επιταγή το μόνο μάθημα πολιτικής και κοινωνικής παιδείας, το οποίο διδάσκεται από το 1931 μέχρι σήμερα συνεχώς και το οποίο είναι γνωστό με την ονομασία «Αγωγή του Πολίτη» .Μόνο την περίοδο της Δικτατορίας ανεστάλη η διδασκαλία του. Αποτελεί το μοναδικό γνωστικό αντικείμενο το οποίο συνδέει τον μαθητή με το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον στο οποίο οφείλει να ενταχθεί. Επίσης, βοηθά στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του και στην απόκτηση θετικών στάσεων και δεξιοτήτων απέναντι στους πολιτικούς και πολιτειακούς θεσμούς ,τους οποίους πρέπει να γνωρίζει ως ενήλικας.

Επομένως τίθεται το ερώτημα, « Για ποιο λόγο το Υπουργείο Παιδείας παρακάμπτει την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΟΗΕ, 1948), το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα, το νόμο 1566/1985 καθώς και το Πρόγραμμα Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010 της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,τα οποία συγκλίνουν στην αναγκαιότητα της Πολιτειακής Παιδείας των μαθητών;»
Γιατί ειδικά σήμερα;

Βέβαια οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι από τη μεταρρύθμιση Αρσένη, τα μαθήματα της πολιτειακής παιδείας σταμάτησαν να διδάσκονται στους μαθητές της Τεχνικής Εκπαίδευσης ως μάθημα υποχρεωτικό για όλους.
Σήμερα την εποχή της οικονομικής, πολιτικής και ηθικής κρίσης των αξιών, το Υπουργείο Παιδείας έκρινε σκόπιμο να καταργήσει οποιαδήποτε γνώση των μαθητών συνδέεται με την οργάνωση του κράτους, την κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους, τις υποχρεώσεις τους, τους διεθνείς οργανισμούς και φυσικά την Ευρωπαϊκή Ένωση .

Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη λογική που οδήγησε σε αυτή την απόφαση ,αλλά αδυνατούμε.

Εν τέλει ποιους μαθητές, αυριανούς πολίτες θα δημιουργήσουμε; Πολίτες χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς τη γνώση των πολιτικών γεγονότων που δημιούργησαν τα φασιστικά καθεστώτα; Πως θα αποφύγουμε το φαινόμενο να εμφανίζονται σήμερα ως τιμητές της δημοκρατίας, οπαδοί ολοκληρωτικών συστημάτων;
Είναι αδιανόητο, την εποχή της μετανεωτερικότητας, της υπερεθνικότητας, της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης να μην διδάσκεται το μάθημα της Πολιτικής και Δικαίου, όταν για κάθε νέο απαιτείται αποτελεσματικότητα, ενεργητικότητα, ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις νέες οικονομικοπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται τόσο στην Ελληνική κοινωνία όσο και στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο.

Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα αν δεν συνεκτιμήσoυμε τις ανάγκες, τις απαιτήσεις, τις προσδοκίες, τα δεδομένα και τις αλλαγές της σύγχρονης κοινωνικής και οικονομικής ζωής που βιώνουμε.


Ακριβή Γεωργούση Καθηγήτρια Πολιτικών Νομικών Επιστημών (ΠΕ13)

Σύμβουλος Προώθησης Πιλοτικών Προγραμμάτων.

Ναι στην πολιτειακή αγωγή στο σχολείο με παράλληλη εφαρμογή της στην εκπαίδευση μέσα από τη συμμετοχική παρουσία και δράση των μαθητων/τριων, στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι.

διογενης

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 7/4/2012

Στις εταιρείες που χρησιμοποιούν τα σχολεία ως χώρο διαφήμισης και κολυμπήθρα «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» προστέθηκε πρόσφατα και η εταιρεία Dole που εφαρμόζει σε δημοτικά της Αττικής και της Κεντρικής Μακεδονίας «πρόγραμμα διατροφής» μοιράζοντας φρούτα και έντυπα στα παιδιά. Η αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Παιδείας σε εγκύκλιο το παρουσιάζει σαν ένα πιλοτικό πρόγραμμα που υλοποιείται από την εταιρεία ΝΤΟΛ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ, που «στοχεύει στην ανάδειξη της υψηλής διατροφικής αξίας των φρούτων στις ηλικίες 6 - 12 ετών, όπου αυτά είναι πλέον απαραίτητα και ωφέλιμα». Το υπουργείο σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, αφού δείχνει να γνωρίζει πολύ καλά τις διατροφικές ανάγκες των μικρών ηλικιών, ωστόσο έχει αφήσει ολόκληρη τη σχολική χρονιά να ξετυλίγεται το δράμα των υποσιτισμένων μαθητών.

Με αφορμή το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Γ. Σεφέρης», δηλώνει πως «έχει επανειλημμένα εκφράσει την κατηγορηματική αντίθεσή του σε κάθε τέτοιο πρόγραμμα που βάζει μέσα στο σχολείο το κέρδος, τη διαφήμιση, την επιχειρηματική δράση. Κάθε τέτοιο πρόγραμμα που αλλάζει το χαρακτήρα του σχολείου κι ανοίγει το δρόμο για το "σχολείο της αγοράς", για το "σχολείο επιχείρηση". Είναι φανερό πια ότι "Dealer" κι "Ατζέντης" όλων αυτών των προγραμμάτων και των εταιρειών, είναι το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας κι όσοι υπογράφουν τέτοια έγγραφα. Δηλώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι περνά απ' το χέρι μας για να εμποδίσουμε αυτή τη νέα "μπίζνα"», σημειώνουν οι εκπαιδευτικοί ξεκαθαρίζοντας: «Είμαστε παιδαγωγοί, επιστήμονες κι εκπαιδευτικοί κι όχι πλασιέδες της ΝΤΟΛ ή της κάθε άλλης εταιρείας».

Με αφορμή το παραπάνω πρόγραμμα και άλλα παρόμοια που υλοποιούνται από εταιρείες και ΜΚΟ στα σχολεία, ανακοίνωση έβγαλε και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ρόζα Ιμβριώτη», σημειώνοντας ότι «πριν καλά καλά αρχίσει τη λειτουργία του το "νέο σχολείο της αγοράς" ανοίγει ο κατάλογος των επιχειρήσεων - χορηγών, της βολικής φιλανθρωπίας και των προγραμμάτων διαφοροποίησης - κατηγοριοποίησης σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών»। Ο Σύλλογος ζητά έκτακτο κονδύλι για τη σίτιση των μαθητών και καλεί μεταξύ άλλων τους εκπαιδευτικούς να μη συμβάλουν στο σπάσιμο του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης μέσα από τα διάφορα προγράμματα που καθαγιάζουν την ΕΕ, αθωώνουν το κεφάλαιο κ.ο.κ.

ριζοσπαστης

1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ: Γονείς καλούνται να καλύψουν λειτουργικές ανάγκες του σχολείου

06-04-2012 08:08:48

Χρήματα που έδωσαν οι γονείς για εκδρομές των μαθητών που τελικά δε χρειάστηκαν, αντί να τους επιστραφούν, ζητείται να καλύψουν λειτουργικές ανάγκες του σχολείου

Με χρήματα των γονιών επιδιώκεται από τη διεύθυνση του 1ου Γυμνασίου Καισαριανής να καλυφθούν «τρύπες» στη χρηματοδότηση του σχολείου, στο όνομα της «εθελοντικής προσφοράς και συμμετοχής». Με μια «μνημειώδη» επιστολή ζητείται από τους γονείς να συναινέσουν «στην κάλυψη τρεχουσών λειτουργικών δαπανών του σχολείου με χρήματα που έχετε ήδη παραδώσει».

Οπως εξηγείται στην επιστολή, στη διάθεση του σχολείου βρίσκονται χρήματα που έδωσαν γονείς για μεταφορά σε εκδήλωση η οποία τελικά έγινε δωρεάν και από εκδρομή που δεν έγινε γιατί δε συμπληρώθηκε ο απαραίτητος αριθμός μαθητών. Στην επιστολή, παρακάμπτεται το ότι η επιστροφή στα παιδιά των 3 ή 6 ευρώ που έμειναν αδιάθετα θα έδινε τη δυνατότητα σε κάποια από αυτά να φάνε δυο - τρεις μέρες από το κυλικείο, ή το ότι η εκδρομή δεν έγινε γιατί πολλοί δεν είχαν να δώσουν τα χρήματα για τη συμμετοχή.

Ο προσανατολισμός είναι η κάλυψη των αναγκών από τις τσέπες των γονιών: «Αυτή τη στιγμή προέχει η αγορά ηλεκτρονικού υλικού (σκληρού δίσκου), προκειμένου να λειτουργεί απρόσκοπτα ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής της Γραμματείας του σχολείου, κάτι άκρως απαραίτητο, ιδίως ενόψει εξετάσεων και έκδοσης αποτελεσμάτων. Επίσης, ζητούμε τη συνδρομή σας στην ήδη δρομολογημένη δενδροφύτευση του προαυλίου, με στόχο τόσο την αισθητική αναβάθμισή του, όσο και τη δημιουργία ενός (νοητού) χωρίσματος από το προαύλιο του 2ου Γυμνασίου...», αναφέρεται. Οι γονείς δηλαδή βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα ή πληρώνεις ή θα υπάρχει πρόβλημα στις εξετάσεις.

Μάλιστα, για λόγους «ίσης μεταχείρισης», για να μη... μείνει κανένας χωρίς να πληρώσει, διευκρινίζεται ότι «όσοι δεν έχετε καταβάλει κάποιο ποσόν για την πραγματοποίηση εκπαιδευτικών επισκέψεων, έχετε επίσης τη δυνατότητα να προβείτε σε κάποια δωρεά, προσφέροντας στο σχολείο κάποιο μικρό ποσό (αντίστοιχο όσων έχουν ήδη καταβάλει οι άλλοι γονείς)»!

Ανάμεσα σε άλλα, πάντως, σημειώνεται το «δικαίωμα και υποχρέωση να αγωνιστούμε ως πολίτες για ένα μέλλον λιγότερο οδυνηρό για τη χώρα, συνεπώς και να διεκδικούμε επίσημη χρηματοδότηση όπου αυτό είναι δυνατό», παράλληλα όμως διευκρινίζεται ότι «δεν είναι φρόνιμο να απαρνούμαστε τις δυνατότητες που έχουμε ως πολίτες για την άμεση αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων με εθελοντική συνεισφορά και συμμετοχή»...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 6/4

Το 23% αγγίζει το ποσοστό της παιδικής φτώχιας στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF για την «Κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2012». Τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας υπολογίζονται σε 439.000. Την ίδια ώρα, το ποσοστό παιδικής φτώχιας για το σύνολο της Ευρώπης είναι20,5%. Σημειώνεται ότι η έκθεση βασίζεται, μεταξύ άλλων, σε στοιχεία της Eurostat του 2010, οι παραπάνω αριθμοί ενδέχεται να έχουν μεταβληθεί.

Στην χαμηλότερη θέση της Ευρώπης είναι η Βουλγαρία με 26,8% και στην καλύτερη θέση η Δανία με 10,9% (Eurostat, 2010).

Σύμφωνα με την έκθεση, τα παιδιά στην Ελλάδα, σήμερα, αποτελούν μιαηλικιακή μειονότητα σε ένα πληθυσμό που διαρκώς γερνάει. Ο πληθυσμός των παιδιών στην Ελλάδα μειώθηκε από 32% του συνολικού πληθυσμού το 1961 σε 19% το 2001 και 17,4% το 2011 σύμφωνα με εκτιμήσεις. Τα νοικοκυριά στην Ελλάδα από το 1960 και μετά συρρικνώθηκαν κατά ένα μέλος, από 3,78 το 1961 σε 2,65 μέλη ανά νοικοκυριό το 2009, ενώ μεταξύ 1991 και 2001 το ποσοστό των νοικοκυριών χωρίς παιδιά κάτω των 15 ετών αυξήθηκε κατά 27,5%.

Το 2010 το 28,7% των νοικοκυριών με παιδιά βρισκόταν σε φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ για τις κατηγορίες παιδιών ηλικίας 12-17 ετών το ποσοστό εκτινασσόταν στο 34,7%. Φτωχά νοικοκυριά είναι το 20,1% του συνόλου. Το 33,4%των φτωχών νοικοκυριών είναι μονογονεϊκά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότερα από 2 στα 10 φτωχά νοικοκυριά με παιδιά αδυνατούν να τα διαθρέψουν με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι, το 37,1% δεν έχει ικανοποιητική θέρμανση και το 27,8% ζει σε σπίτι με υγρασία στους τοίχους ή σάπια κουφώματα. Το 81,5% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά έχουν αδυναμία πληρωμής μίας εβδομάδας διακοπών.

Την ίδια ώρα, οι κοινωνικές δαπάνες για την προστασία των οικογενειών και των παιδιών παρέμειναν σταθερές από το 2000 ως το 2009 και είναι χαμηλότερες από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όσον αφορά στην παιδική εργασία, και με βάση στοιχεία του Συνηγόρου του Πολίτη, υπολογίζεται ότι οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000.

Στην έκθεση της UNICEF, σημειώνεται ότι 582 ανήλικοι κρατούνται σε σωφρονιστικά ιδρύματα με το 80% αυτών να είναι αλλοδαποί.

Για τα παιδιά των μεταναστών, άλλωστε, όπως προκύπτει από την έκθεση, οι δείκτες διαβίωσης είναι πολύ χειρότεροι. Περίπου 200.000 παιδιά στην Ελλάδα προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, ενώ από 1.000 έως 6.000 παιδιά τον χρόνο είναι ασυνόδευτα ή χωρισμένα από τις οικογένειές τους.

TVXS

Σχετικά Άρθρα:

,

, Σε δήμους, εκκλησία, επιχειρήσεις και ΜΚΟ επαφίεται η σίτιση των μαθητών Τη στιγμή που το βάρβαρο φαινόμενο υποσιτισμού μικρών παιδιών παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στα αστικά κέντρα, ενώ έχει καταγγελθεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς από εκπαιδευτικούς κι όλους αυτούς τους μήνες η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα για το θέμα, τώρα βγαίνει και επισήμως το υπουργείο Παιδείας και ανακοινώνει στους διευθυντές των σχολείων ότι δεν πρόκειται να δώσει ούτε ευρώ για τα παιδιά που πεινάνε! Μεταθέτει, δε, την ευθύνη στους ίδιους τους διευθυντές των σχολείων και στους γονείς να αναζητήσουν τρόπους και πρόσκαιρες λύσεις για να ταΐσουν τα παιδιά. Οπως αναφέρεται στην εγκύκλιο του υπουργείου με ημερομηνία 27 Μάρτη, που μάλιστα έχει τον προκλητικό τίτλο... «Ενίσχυση μαθητών», «προκειμένου να ενισχυθούν οι μαθητές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης που αντιμετωπίζουν προβλήματα σίτισης λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, είναι δυνατόν οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων και οι Σύλλογοι Διδασκόντων, σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, να επικοινωνούν με τις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων, καθώς και τις Ιερές Μητροπόλεις, οι οποίες έχουν εκδηλώσει την επιθυμία να συμβάλουν αποτελεσματικότερα στην αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων». Στο έδαφος της πολιτικής που αφού καταδίκασε παιδιά σε πείνα με τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που πτώχευσαν τη λαϊκή οικογένεια, δεν έκανε τίποτα ουσιαστικά όλο το χειμώνα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, έρχονται τώρα να παραστήσουν τους σωτήρες ΜΚΟ και χορηγοί, να εξαγοράσουν με ψίχουλα τις λαϊκές συνειδήσεις, να προαγάγουν τον «εθελοντισμό» τους. Σε τέτοιους ρόλους εμφανίζονται τελευταία το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», που μέσω της Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης «Ινστιτούτο Προληπτικής, Περιβαλλοντικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis» μοιράζει κουπόνια σε μαθητές για να αγοράσουν υγιεινά γεύματα από τα κυλικεία. «Να δοθεί τώρα έκτακτο κονδύλι από το κράτος στο δήμο, έτσι που να παρέχεται ένα μικρό γεύμα σε όλα τα παιδιά, αξιοποιώντας τις υποδομές και το προσωπικό του δήμου - χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ, φιλάνθρωπων και χορηγών», ζητά η Ενωση Γονέων της 6ης Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Αθήνας, όπου οι γονείς κλήθηκαν να παραλάβουν τα κουπόνια των παραπάνω «ευεργετών». «Οι γονείς και οι μαθητές δεν είναι πελάτες», δηλώνουν μεταξύ άλλων οι γονείς, χαρακτηρίζοντας υποκριτές όσους τώρα ανακάλυψαν τον υποσιτισμό, τη φτώχεια και την ανέχεια. ριζοσπαστης

,

Στο δίκαιο αγώνα των μαθητών και των εργαζόμενων του ΚΕΑΤ, που βιώνουν για μια ακόμα φορά την τρομοκρατία, συμπαραστέκεται ηΠανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή (ΠΟΜΕΕΑ). Η ΠΟΜΕΕΑ καταγγέλλει με ανακοίνωσή της «τη Διοίκηση του ΚΕΑΤ που έστειλε τους μαθητές στα αστυνομικά τμήματα μαζί με τους συνδικαλιστές της ΣΕΑΑΝ. Οι μαθητές μαζί με τους γονείς τους διεκδικούν κατάλληλα σχολικά κτίρια, βιβλία, καθηγητές, δηλαδή τίποτα περισσότερο από το αναφαίρετο δικαίωμά τους για δωρεάν Παιδεία. Διεκδικούν τη ζωή και το μέλλον τους. Ενώνουμε τη φωνή μας με τη δική τους, απέναντι σε όσους ξεπουλάνε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, στο όνομα της οικονομικής κρίσης ή του κέρδους... Ολοι μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε», αναφέρεται χαρακτηριστικά. ριζοσπαστης

Το υπουργείο ζητεί από τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και τους Συλλόγους Διδασκόντων, σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, να επικοινωνούν με τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων

Τη συνεργασία Πολιτείας και Εκκλησίας για την ενίσχυση των μαθητών και των οικογενειών τους που αντιμετωπίζουν προβλήματα σίτισης συζήτησε χθες κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας με μητροπολίτες.

Ηδη έχει σταλεί εγκύκλιος προς όλες τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, με την οποία ζητείται η ενίσχυση των μαθητών που αντιμετωπίζουν προβλήματα σίτισης λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας.

Το υπουργείο ζητεί από τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και τους Συλλόγους Διδασκόντων, σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, να επικοινωνούν με τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, καθώς και με τις Ιερές Μητροπόλεις οι οποίες έχουν εκδηλώσει την επιθυμία να συμβάλουν αποτελεσματικότερα στην αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων.

Σκοπός της χθεσινής συνάντησης ήταν η ενεργοποίηση και ο συντονισμός των φορέων (δήμοι, Ιερές Μητροπόλεις), για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας, των προβλημάτων σίτισης και των εν γένει προβλημάτων κοινωνικού αποκλεισμού, λόγω της κρίσης.

Υπενθυμίζεται πως ήδη βρίσκεται σε εφαρμογή το πρόγραμμα σίτισης για σχολεία που ανήκουν στις Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, ενώ εντείνονται και προχωρούν και άλλες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των μαθητών και των οικογενειών που το έχουν ανάγκη.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Κοντά στους μαθητές των οικονομικά ασθενών οικογενειών βρίσκεται η Δημοτική Αρχή Κερατσινίου - Δραπετσώνας, στηρίζοντας το κοινωνικό φροντιστήριο. Οπως δηλώνει ο δήμαρχος Λ. Τζανής, το κοινωνικό φροντιστήριο δημιουργήθηκε από την Ακαδημία της Ελευθερίας του Πνεύματος σε συνεργασία με τον πρόεδρο της Β/θμιας σχολικής επιτροπής παιδείας του δήμου, κ. Κύρου, και στηρίζεται στην ανιδιοτελή προσφορά εθελοντών καθηγητών. Τα μαθήματα γίνονται στο 2ο Λύκειο Δραπετσώνας (Αγ. Φανουρίου, Γ. Καραϊσκάκη και Αθ. Διάκου) καθημερινά από τις 5.00 μ.μ. έως τις 8.00 μ.μ. και υπάρχει η σκέψη να επεκταθούν και σε σχολείο του Κερατσινίου. Πληροφορίες : 2132074681 , -2.

ΕΘΝΟΣ