Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας είναι υπέρ των ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Πρόκειται για τη γνωστή κοντόφθαλμη και επιφανειακή θεώρηση, την οποία καλλιεργούν αδιαλείπτως τα γνωστά Μ.Μ.Ε., που συνεχώς επιχορηγούνται.
Τα βασικότερα επιχειρήματα της άποψης είναι η άμεση μείωση των νέων που ξενιτεύονται για να σπουδάσουν, με προφανή οφέλη για την εθνική οικονομία και για την ταλαιπωρία τους, η δυνατότητα κάποιου να σπουδάσει αυτό που θέλει, κάτι που εμφανίζεται ως εύλογο, καθώς και το γεγονός ότι ιδιωτικά Πανεπιστήμια υπάρχουν στις Ευρωπαϊκές χώρες.
Θα προσπαθήσω να θίξω κάποιες βασικές πτυχές του ζητήματος:
1) Είναι σήμερα δυνατό να μπορεί να σπουδάσει ο καθένας πάνω στο αντικείμενο που θέλει; Τι έχει επιλέξει η πολιτεία; Επίσης, θα ήταν θεμιτό κάτι τέτοιο;
Σύμφωνα με την εφαρμοζόμενη πολιτική δεν είναι δυνατό να σπουδάσει κάποιος με σιγουριά αυτό που θέλει. Αντίθετα πρέπει να διαγωνιστεί σε εξετάσεις σαφώς δύσκολων θεμάτων (Πανελλαδικές) και ανάλογα με τις θέσεις στην επιθυμητή του σχολή, ανάλογα με τις επιδόσεις του πιθανόν να τα καταφέρει, πιθανόν και όχι. Επιπλέον δε, τα τελευταία χρόνια υπάρχει και η ελάχιστη βάση εισαγωγής (Ε.Β.Ε.), που μπορεί να τον κόψει ακόμη κι αν υπήρχαν ακάλυπτες θέσεις.
Είναι αυτό θεμιτό ή θα έπρεπε να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση; Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα, που ξεκινά από το αν είναι σωστό να τελειώνουν όλοι οι μαθητές το Λύκειο, ακόμα και οι καθαροί «τουρίστες» και συνεχίζεται σε πολλά επίπεδα. Για την οικονομία της τοποθέτησης το παρακάμπτω, πρέπει όμως να κρατήσουμε ότι η πολιτεία σήμερα έχει αποφασίσει ότι δε θα μπορεί κάποιος να επιλέξει απλά τι θα σπουδάσει, παρά θα διαγωνιστεί και θα το σπουδάσει εφόσον πάει καλά στις εξετάσεις.
2) Η τωρινή απόφαση για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αλλάζει την κεντρική και στρατηγική μέχρι τώρα επιλογή της πολιτείας; (Θα σπουδάσεις αυτό που θέλεις όχι αυτονόητα κι αυτόματα, αλλά μόνο αν τα καταφέρεις στις εξετάσεις)
Όχι δεν την αλλάζει για τα Δημόσια Πανεπιστήμια. Αντίθετα πρόσφατα μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (Ε.Β.Ε.), έβαλε επιπλέον εμπόδια περιορίζοντας περαιτέρω τον αριθμό εκείνων που θα σπουδάσουν στην πρώτη τους επιλογή. Προφανώς είναι συζητήσιμο το αν θα έπρεπε κάποιος να μπαίνει στο Μαθηματικό με 4, κατά τη γνώμη μου ορθώς δεν εισάγεται, όμως τώρα πρέπει να καταγράψουμε ότι το κράτος εμφατικά αποφασίζει ότι στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα εισάγονται μόνο αυτοί που κρίνονται μέσω εξετάσεων ικανοί γι’ αυτό. Την ώρα λοιπόν που η πολιτεία αποφασίζει την επιπλέον δυσκολία εισαγωγής στη Δημόσια σχολή που επιθυμεί κάποιος, στο όνομα της αποφυγής εισαγωγής πρόδηλα ανεπαρκών εισακτέων, ταυτόχρονα τώρα αποφασίζει την ελεύθερη, χωρίς κανένα κριτήριο πρόσβαση στην ίδια σχολή, αρκεί να πληρώσεις το μεγαλοεπιχειρηματία!
Επομένως δεν πρόκειται για επιλογή αλλαγής πολιτικής εισαγωγής στα Ανώτατα ιδρύματα. Πρόκειται για θρασύτατη αντίφαση: Από τη μία έχουμε μια κεντρική αδιαπραγμάτευτη φιλοσοφία ότι για να εισαχθείς θα περάσεις από δύσκολες εξετάσεις και με επιπλέον πρόσφατο κόφτη την Ε.Β.Ε., από την άλλη όμως αν θέλεις ιδιωτικά πλήρωσε και σπούδασε ό,τι θέλεις, σπούδασε κι αυτό που δε σε κρίναμε ικανό να σπουδάσεις στο Δημόσιο!
Πρόκειται για απροκάλυπτη, ξεδιάντροπη εξυπηρέτηση μεγαλοεπιχειρηματιών, με δήθεν αλλαγή φιλοσοφίας, η οποία όμως αφορά μόνο τους ιδιώτες, ενώ αντίθετα στο Δημόσιο η …φιλοσοφία γίνεται ακόμα σκληρότερη. Είναι δε προσβολή της νοημοσύνης μας να προσπαθούν να μας πείσουν αυτοί που έκαναν πιο δύσκολη την πρόσβαση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, ότι σκέφτηκαν ότι το σωστό είναι όλοι να σπουδάζουν αυτό που θέλουν!
3) Εν πάση περιπτώση, ας είναι εκ του πονηρού για να ωφεληθούν και κάποιοι επιχειρηματίες. Το ερώτημα είναι: Για αυτές καθαυτές τις σπουδές, για τους σπουδαστές των μεγάλων πόλεων, είναι πρόοδος ότι θα μπορούν να σπουδάζουν στην πόλη τους; Θα είναι καλύτερα καταρτισμένοι σε ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο της επαρχίας;
Η απάντηση είναι η προφανής. Ιδιαίτερα για τις υψηλόβαθμες σχολές (Ιατρική, Νομική κ.α.) έχει κανείς αμφιβολία ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, με τα προβλήματα του, κρατά ένα επίπεδο που δε θα μπορέσουν να πλησιάσουν τα κολλέγια; Το ίδιο φυσικά ισχύει για την πλειοψηφία των σχολών. Μόνο οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις, τα όργανα, τα εργαστήρια κ.λ.π. στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στις Φυσικομαθηματικές σχολές κ.α. δε μπορούν φυσικά να προσεγγιστούν σε ιδιωτικά κολλέγια. Ή πιστεύει κανείς ότι για τους διδάσκοντες θα ζητούνται τα προαπαιτούμενα που ζητά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο (διδακτορικό κ.α.). Ή μήπως δεν υπάρχει ο κίνδυνος ο πελάτης που πληρώνει αδρά να προχωρεί παρά την ανεπάρκεια ή τη μη προσπάθεια του;
4) Ποιοι ωφελούνται τελικά από τη δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων;
(α) Οι μεγαλοεπιχειρηματίες που θα τα ιδρύσουν και θα τα εκμεταλλεύονται.
(β) Κάποιες εκατοντάδες οικογένειες οι οποίες θα έστελναν τα παιδιά τους σε δευτεροκλασάτα Πανεπιστήμια του εξωτερικού και εντέλει θα πληρώνουν τους εδώ ιδιώτες, χωρίς να απομακρύνονται τα παιδιά τους. Είναι προφανές ότι όσοι θα έστελναν τα παιδιά τους σε μεγάλα επώνυμα πανεπιστήμια του εξωτερικού, το ίδιο ακριβώς θα πράξουν. Εκείνος που θα έστελνε το παιδί του στο Κέμπριτζ ή στο Χάρβαρντ δε θα αλλάξει απόφαση από τη δημιουργία ιδιωτικών κολεγίων στην Ελλάδα. Άλλωστε πολλοί μαθητές αυτής της κατηγορίας θα μπορούσαν να εισαχθούν και στο Δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά έχουν επιλέξει εξαρχής το εξωτερικό. Φυσικά υπάρχει οικονομικό όφελος και για την εθνική οικονομία, από τα χρήματα που θα παραμείνουν στην Ελλάδα. Όπως όμως εξηγώ πιο κάτω η οικονομική ζημιά που επέρχεται είναι πολύ μεγαλύτερη.
5) Γιατί είναι κακό να μπορούν όλοι να σπουδάσουν στον τόπο τους αυτό που επιθυμούν;
(α) Δε μπορεί να έχουμε 2 μέτρα και 2 σταθμά: Αν κάποιος δεν κρίνεται επαρκής για να εισαχθεί σε μια σχολή, δε μπορεί ο ίδιος να κρίνεται επαρκής να σπουδάσει στην ίδια σχολή, όταν αυτή είναι ιδιωτική! Είναι τραγέλαφος!
(β) Το επίπεδο σπουδών στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια για τις πρωτοκλασάτες σχολές (εκεί όπου θα θέλουν να πάνε και οι περισσότεροι) θα είναι σίγουρα υποδεέστερο από τα αντίστοιχα Δημόσια. Επομένως από καθαρά εκπαιδευτική άποψη, δεν αποτελεί πρόοδο, αντίθετα θα κάνει ευκολότερο να τελειώνει π.χ. κάποιος γιατρός, χωρίς να έχει περάσει τις δυσκολίες που συναντά στις Δημόσιες Ιατρικές της Ελλάδας. Θα κατεβάσει σαφώς το επίπεδο των αποφοίτων γιατρών, μηχανικών, δικηγόρων , Μαθηματικών κ.λ.π. καθώς θα εισάγονται σε αυτές τις σχολές μαθητές που είχαν κριθεί ότι δεν έχουν τα προαπαιτούμενα για να σπουδάσουν στις συγκεκριμένες Δημόσιες σχολές.
(γ) Θα είναι καταστροφικό για τις τοπικές οικονομίες της Ελληνικής επαρχίας. Χιλιάδες φοιτητές που θα σπούδαζαν σε επαρχιακές πόλεις και θα τόνωναν, θα συντηρούσαν, τις τοπικές οικονομίες, θα επιλέξουν να δίνουν τα ίδια χρήματα στον ιδιώτη μεγαλοεπιχειρηματία της πόλης τους, σπουδάζοντας μάλιστα σε υποδεέστερες σχολές. Επομένως θα έχουμε μια ευθεία μετακίνηση χρημάτων από τους απλούς εμπόρους της επαρχίας προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες σχολάρχες. Είναι προφανές ότι το όφελος της μειωμένης φυγής στο εξωτερικό, είναι παρωνυχίδα μπροστά στη ζημιά που προαναφέρθηκε.
(δ) Θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποχρηματοδότηση και απαξίωση των Δημόσιων Πανεπιστημίων, προφανώς κλείσιμο σε μικρές επαρχιακές πόλεις, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί ο μέσος φοιτητής και ο γονιός της επαρχίας και ιδιαίτερα αυτός που δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει για να σπουδάσει. Θα γεννηθεί και θα θεριέψει η νοοτροπία ότι υπάρχουν και ιδιωτικές σχολές και δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν σχολές σε μικρές επαρχίες, γιατί να πληρώνει ο φορολογούμενος! Έτσι τα χρήματα που πήγαιναν από το φορολογούμενο στο κράτος και στις τοπικές κοινωνίες θα πηγαίνουν στις τσέπες των μεγαλοϊδιοκτητών.
(ε) Σε κάθε περίπτωση η Δημόσια Παιδεία πρέπει να είναι δωρεάν και αξιοπρεπής. Τα πολλά προβλήματα που έχει, συνέπεια πολιτικών επιλογών αυτών που τώρα κουνούν το δάκτυλο, δε λύνονται δια της δημιουργίας πληρωτέων εναλλακτικών της συμφοράς, προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Λύνονται δια των σαρωτικών αλλαγών, με πολιτική βούληση που φυσικά δεν υπάρχει και οικονομικό κόστος πολύ μικρότερο από τα δώρα που τώρα κάνουν στους επιχειρηματίες χρηματοδότες των κομμάτων τους!
Τέλος, δε μπορεί παρά να εξοργίζει η μεθόδευση: Κάνουμε δυσκολότερη την πρόσβαση στα Δημόσια Πανεπιστήμια, για να έχουμε καλύτερο επίπεδο σπουδών, αλλά ταυτόχρονα επιτρέπουμε ισοδύναμα πτυχία χωρίς καμία δυσκολία στην πρόσβαση, αν μπορείς να πληρώσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου