Στο μάθημα «Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή» της Γ’ Γυμνασίου, πρέπει να διδάξω στους μαθητές μου, ότι μία από τις βασικές αρχές του Συντάγματος, είναι η αρχή του Κοινωνικού Κράτους! Σε κάποια άλλη ενότητα της «Πολιτικής Παιδείας» Α’ Λυκείου, πρέπει να καταλάβουν τα παιδιά πώς χαρακτηρίζονται κάποια αγαθά ως «Δημόσια αγαθά», καθώς σε κάποιο σημείο αναφέρεται ότι: «ο χαρακτηρισμός ενός αγαθού ως δημόσιου γίνεται με πολιτική απόφαση από την Κυβέρνηση». Στη δε παράγραφο για τις «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς», αναφέρονται ως παραδείγματα η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΑΣΑ και ότι στόχος των «Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών» είναι η εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος!!
Είναι αλήθεια ότι χρόνο με το χρόνο δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να εξηγήσω στους μαθητές μου, τι είναι το Κοινωνικό Κράτος ή τα Δημόσια αγαθά, αφού η σύγχρονη πραγματικότητα με διαψεύδει συνεχώς!
Αναρωτιέμαι λοιπόν όταν τους μιλάω (σύμφωνα πάντα με τη διδακτέα ύλη) για έννοιες όπως Κοινωνικά δικαιώματα, Κοινωνική δικαιοσύνη, Δημόσια αγαθά, ποια παραδείγματα έχουν μείνει που να ανταποκρίνονται στο σήμερα και στο άμεσο μέλλον; Κάποτε σε παλιότερα βιβλία υπήρχαν επίσης τα παραδείγματα των ΕΛΤΑ και του ΟΤΕ μέσα στις«Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς».
Πώς θα μπορέσουν ν’ αντιληφθούν οι μαθητές ότι η εκπαίδευση, η υγεία, η ενέργεια, το νερό, οι μεταφορές και διάφορα άλλα αγαθά, αποτελούν Κοινωνικά δικαιώματα και Δημόσια αγαθά; Προσπαθώ να τους φέρω παραδείγματα κοντινά στην καθημερινότητά τους ,αλλά εκεί το έργο γίνεται ακόμα δυσκολότερο! Αν αυτό που βιώνουν είναι ότι τα πάντα εξετάζονται με βάση τη σχέση «Εσόδων-Εξόδων», χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τίποτα παραπάνω, πώς θα καταλάβουν ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του Κοινωνικού Κράτους;
Αν η ΔΕΗ (Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού), η ΕΥΔΑΠ(Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης), τα ΕΛΤΑ(Ελληνικά Ταχυδρομεία),ο ΟΑΣΑ(Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών) και ένα πλήθος «Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών» ιδιωτικοποιούνται πλήρως για τα επόμενα 99 χρόνια μέσω της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας» του λεγόμενου ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ, υπάρχει νόημα να συνεχίσω να διδάσκω στα παιδιά αυτές τις παραγράφους ;
Μήπως τελικά δεν πρέπει να υπάρχουν αυτές οι ενότητες στη διδακτέα ύλη; Ή μήπως δεν πρέπει να υπάρχει η οποιαδήποτε Κυβέρνηση, η οποία παίρνει από μόνη της τις πολιτικές αποφάσεις για το χαρακτηρισμό των «Δημόσιων αγαθών» ;
Παρά την απογοήτευσή μου, καταλήγω στο ότι είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω να διδάσκω στους μαθητές μου, για τα Κοινωνικά δικαιώματα και Δημόσια αγαθά, με την αισιοδοξία πάντα, η νέα γενιά να μην επιτρέψει σε καμία Κυβέρνηση να παίρνει πολιτικές αποφάσεις για την καταπάτηση και κατάργησή τους!!
*ΜΑΡΙΑ ΜΑΠΑ, εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου