«Τα Θρανία της Άνοιξης» - «Ο Κοκκινολαίμης»: Κυκλοφόρησε το 15ο τεύχος
Alfavita NewsroomΚυκλοφορεί το 15ο φθινοπωρινό τεύχος του ραδιοφωνικού εντύπου από «Τα Θρανία της Άνοιξης». Εκδίδεται στο κέντρο της Αθήνας γύρω από το Πεδίο του Άρεως και συμμετέχουν 11 ραδιόφωνα του «Σκασιαρχείου».
Ο νους μας είναι στις εκλογές και στην ειρήνη. Τόσο με τα μορς στην κατοχή όσο και με τον πομπό του Πολυτεχνείου, το ραδιόφωνο είναι παντού. Ακόμη και στο «Ηχήστε σάλπιγγες» του πολέμου, της ποίησης και του πένθους. Η πολιτική που πυροδότησε τον τελευταίο πόλεμο πάει για εκλογές. Και θα βγει κερδισμένη και χαμένη η ειρήνη. Έτσι έγινε και το 1940. Χωρίς εκλογές είχαμε αυγουστιάτικη δικτατορία. Πόλεμος μετά και τέλος του πολέμου για να ξεχυθούμε όλο χαρά στους δρόμους της Αθήνας και της Ελλάδας. Οι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών φοβήθηκαν γιατί νόμιζαν ότι θα νικούσαν αυτοί τον κομουνισμό. Κι ο φόβος ότι ξέρουν οι άνθρωποι πουν αντιστάθηκαν την κατοχική φιλογερμανική δράση τους, έγινε εμφύλιος πόλεμος. Τελείωσε κι αυτός το 1974. Απέχοντας από τις εκλογές το 1946 ξεκίνησε γι’ αυτούς που αντιστάθηκαν το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Δυο Ελλάδες, δυο κουλτούρες, δυο τύποι ανθρώπων. Κι όλα άρχισαν μετά να μπερδεύονται. Και μάλλον λίγο πολύ τώρα έχουμε έναν τύπο ανθρώπου. Αυτόν που κερδίζει στις εκλογές.
Στις 11 Οκτώβρη κατεβήκαμε με κόκκινες σημαίες στους δρόμους της Αθήνας να γιορτάσουμε το τέλος του πολέμου. Στις 12 Οκτωβρίου με κόκκινες και μπλε να γιορτάσουμε πάλι τη μέρα απελευθέρωσης της Αθήνας. Η χαρά κράτησε δύο μήνες. Τίποτε δεν μπόρεσε να διατηρήσει αυτή τη χαρά. Ήρθε ο Δεκέμβρης του 1944. Μια Ελλάδα στα δύο, οι καλύτεροι δάσκαλοι και δασκάλες εκτελεσμένοι, αξιολογημένοι αρνητικά, εξορισμένοι, απολυμένοι ή βασανισμένοι. Στις 5 Οκτωβρίου κάθε χρόνο τους γιορτάζουμε και διδασκόμαστε. Και καθόμαστε στα «Θρανία της Άνοιξης».
Σήμερα είναι 28η Οκτωβρίου κι ο πόλεμος σαν σήμερα ξεκίνησε. Και τον γιορτάζουμε. Αυτός τελείωσε κι άλλοι πόλεμοι ήρθαν στη θέση του. Η παιδαγωγική μας όμως είναι αντιπολεμική. Κι ο «Κοκκινολαίμης» με το τραγούδι του. Πέρυσι στο πολεμικό μουσείο βάλαμε τον πόλεμο μέσα. Αλλά παίζει κρυφτό. Τα παιδιά με τον πόλεμο πάνε στο σχολείο και κάνουν συνελεύσεις, τυπώνουν εφημερίδες και κάνουν ραδιόφωνο. Και μια μέρα ο πόλεμος θα σταματήσει.
Κι από τον πόλεμο στην πολιτική. Την Πλατεία Πρωτομαγιάς μάλλον θα την χάσουμε ηρωικά πέφτοντας όπως στις Θερμοπύλες. Μπορεί κι όχι. Τα παιδιά έχουν λιγότερους χώρους. Αλλά να ετοιμαστούμε για τις νέες εκλογές με τις συνελεύσεις στις τάξεις τους. Επιτέλους ας έχουμε δικές μας κάλπες! Επειδή πέρασαν κι οι εκλογές της 8ης Οκτωβρίου και οι δεύτερες ας πούμε άλλη μια φυρά του Αρπατίλαου, του Χαρχούδα και του Εγωιστή Γίγαντα: «Δεν είμαστε πρωταπριλιά/ δεν είμαστε μετρό/ είμαστε πρωτομαγιά/ ποδήλατο, σκέιτ, κρίκετ και ποδόσφαιρο». Κι άλλη μια φορά να διαβάσουμε το ποίημα της Πέρσας:
«Η Πλατεία Μου»
Πρώτα μου έκοψαν το δέντρο/ που έμαθα να σκαρφαλώνω/ μετά μου πήραν τον χώρο/ που έμαθα να παίζω/ να γελάω/ ν’ αγαπώ! Σε λίγο θα έρθουνε κι αυτοί με τα μετρό/ Θα μου πάρουν την πλατεία που λατρεύω. Και με τους φίλους, το σχολείο και τη γειτονιά μου/ πού θα παίζουμε εμείς μετά; Ρωτάω με τη σειρά μου/ Σου λέω εγώ/ Η πλατεία είναι για τα παιδιά/ και στο ξαναλέω/ δεν είναι για τα μετρό/ Πώς θα είναι όμορφη η γη/ χωρίς την πλατεία/ που έμαθα να ζω!
(Ελεύθερο κείμενο που διαβάζεται κι ως τραγούδι)
Η πλατεία από χθες έχει συναγερμό για τους κατοίκους της. Την χάνουμε. Την θέλει το ΜΕΤΡΟ. Ετοιμάζουμε για τις 12 Νοέμβρη ένα μεγάλο φεστιβάλ να την πάρουμε πίσω! Για μας είναι η κατεχόμενη Παλαιστίνη μας!
Ακόμη ο 15ος «Κοκκινολαίμης» είναι αφιερωμένος στις δασκάλες και τους δασκάλους και τις δασκάλες που έφυγαν. Μεγαλούργησαν στον μεσοπόλεμο και στις μέρες της αντίστασης μέχρι την μεταπολίτευση. Σ’ αυτούς οφείλουμε το εξεγερτικό πνεύμα μας. Η καρδιά μας στο «Σκασιαρχείο» χτυπά στη θέση της δικής τους καρδιάς. Και συνεχίζουν να ζουν.
Λίγα λόγια για την ταυτότητα του εντύπου. Ο «Κοκκινολαίμης» είναι ένα διασχολικό έντυπο. Εμπνέεται από το έργο του Γιάνους Κόρτσακ, του Μάριο Λόντι και των Σελεστέν και Ελίζ Φρενέ. Εμπνέεται από το έργο του Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα και του Λορέντζο Μιλάνι για την παραγωγή ελεύθερων κειμένων από τα παιδιά. Αγαπά τα παραμύθια από το τηλέφωνο του Τζιάνι Ροντάρι κι ενώνει τις τεχνικές με τις γλώσσες, προάγοντας θεσμούς των παιδιών σε ελεύθερα περιβάλλοντα.
Είναι η εφημερίδα - περιοδικό των παιδιών που κάνουν ραδιόφωνο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας – Αθήνα, Χανιά, Πύργος, Ζαχάρω, Δάφνη, Πάτρα, Νέο Ηράκλειο Αττικής, Πετρούπολη, Καλλιθέα, Γαλάτσι, Καβάλα, Ηράκλειο Κρήτης, Ελληνικό. Είναι το τυπογραφείο των παιδιών της συμπερίληψης. Είναι το έντυπο που φέρνει σ’ επαφή παιδιά από διαφορετικά σχολεία και τα συναντά στις πλατείες, τα μουσεία, τους λόφους και τα πάρκα. Και πηγαίνει με 30 χλμ την ώρα εκπέμποντας με τον ασύρματο μορς - με τελείες και παύλες: sos, sos, sos για τις πλατείες, τους λόφους και τα ρημαγμένα σχολεία. Μαζί με την πνευματική τροφή θέλουμε και την υλική. Φέτος το φαγητό άργησε στα σχολεία. Σαν κάποιος Χαρχούδας από το Κολωνάκι να μην αγαπά τα φτωχά παιδιά της μετανάστευσης, της προσφυγιάς και εντοπιότητας. Όλα τα παιδιά είναι ξένα. Κι εμείς δεν είμαστε φιλόξενες/ οι. Τα αγαπάμε μόνο όταν κάνουν τουρισμό ή γίνονται εμπόρευμα. Δεν τα αγαπούν ούτε τα αυτοκίνητα. Τρέχουν υπερβολικά και τα σκοτώνουν. Κάποτε σε κάθε αμάξι είχαμε το «Μπαμπά μην τρέχεις». Τώρα λείπει κι ο μπαμπάς. Και δεν έχουμε και τη Μαυρούλα στο Πεδίο του Άρεως να τα κάνει να πηγαίνουν με 30 χλμ. Τα τροχαία εγκλήματα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας είναι πολλά. Σύντομα θα έχουμε ένα βιβλίο για τη Μαυρούλα και δράσεις στον δρόμο, όπως έκανε κι εκείνη. Για να την θυμόμαστε.
Κάτι ακόμη για την Πλατεία Πρωτομαγιάς. Το καλοκαίρι τα καταφέραμε και σώσαμε την πλατεία. Για λίγο, όση ζωή μας δίνει ο γιατρός. Του είπαμε του Χαρχούδα ένα τραγούδι μ’ ένα παιδί: «Αφήστε τις ανακυκλώσεις/ ακούστε το καλά/ οχτώ χρόνια χωρίς πλατεία/ είναι πολλά για τα παιδιά»! Τώρα κινδυνεύει πάλι. Αλλά κι αυτή τη βιβλιοθήκη στο Πεδίο του Άρεως πότε θα την δούμε; Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν όλοι εκεί Οι Χαρχουδέοι που προΐστανται του χώρου. Και η δικαίωση τους από τις εκλογές μας κάνει πιο σιωπηλούς από ποτέ.
Καλό φθινόπωρο μικροί κοκκινολαίμηδες! Ν’ αντέξουμε τον χειμώνα που είναι για τον πλούσιο κι ας είμαστε φτωχοί! Ραντεβού στην κοινότητα παιδιά με τις δράσεις μας και στον «Ασπάλαθο» με το «Σκασιαρχείο» να βλέπουμε ταινίες. Το σχολείο της γειτονιάς μας περιμένει!
Ήταν «Τα θρανία της Άνοιξης» – το ραδιόφωνο των παιδιών. Στο μικρόφωνο ο κος Μπαμπάλ, 28/10/2023, Αθήνα - Εξάρχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου