Το μάθημα της Έκθεσης: H ώρα (θανάτου) της Κρίσεως! plus ChatGPT
Μέσα Σεπτέμβρη. Νέοι μαθητές. Η πρώτη γραπτή παραγωγή λόγου, ως διαγνωστική αξιολόγηση. Να ξέρουμε από πού ξεκινάμε και πού πηγαίνουμε. Το θέμα το δίνει η επικαιρότητα· σχολικός εκφοβισμός. Το δεύτερο ζητούμενο, κατά το πνεύμα των πρόσφατων εξετάσεων, αφορά στον τρόπο συμβολής της μαθητικής κοινότητας στην εξάλειψη του φαινομένου. Οι “παροικούντες την Ιερουσαλήμ” ξέρουμε τι αντικρίζουμε ως βαθμολογητές ως τώρα και το ατύχημα επαναλαμβάνεται: οι μαθητές καταθέτουν ωραιότατες προτάσεις για τον πρέποντα τρόπο δράσης της οικογένειας, του κράτους, των καθηγητών…
Μαθητές που αφιερώνουν ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δεν τα αναφέρουν ποτέ ως εργαλείο υπεράσπισης δικαιωμάτων ή άλλης θετικής επίδρασης. Μαθητές του 2023, οι οποίοι δε συνειδητοποιούν τι σημαίνει “μαθητική κοινότητα” και γράφουν σαν μαθητές του 1990.
Αναρωτιέμαι! Πόση κονσέρβα καταναλώσαμε στη ζωή μας και τώρα τη σερβίρουμε και στα παιδιά; Τι πταίει; Η ανασφάλεια; Η τελειομανία; Η έλλειψη χρόνου;
Από το δημοτικό έως το λύκειο, πόσο χαρτί ξοδεύεται για τα περίφημα σχεδιαγράμματα επί των ίδιων – επί δεκαετίες- εκφωνήσεων θεμάτων έκθεσης; Γιατί...πού χρόνος να συζητήσουμε με τα παιδιά, να καταγράψουμε τις συλλογικές σκέψεις μας; Ή πού χρόνος να βρούμε αυθεντικά κείμενα που θα βοηθήσουν τους μαθητές μας να σκέφτονται σφαιρικά και κριτικά;
Μήπως ήγγικεν η ώρα θανάτου της κρίσεως; Εν μέσω τοιούτων συλλογισμών, έρχεται και η τεχνητή νοημοσύνη να υπενθυμίσει την ανωτερότητά (;) της, εν συγκρίσει τουλάχιστον με τα δεκαεπτάχρονα. Πράγματι, το ChatGPT έδωσε υποδειγματικές λύσεις στον τρόπο συμβολής της μαθητικής κοινότητας απέναντι στο φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, δίχως αοριστολογίες, αστοχίες και εκτός ζητουμένου απαντήσεις. Ωστόσο, το άνευρο, ψυχρό και καταλογικό της ύφος δε συγκρίνεται με τον μαθητή που γράφει όχι ως μηχανή αλλά με συναίσθημα και διάθεση κατάθεσης ψυχής.
Φαίνεται πως η εγχώρια παραγωγή εδώ και χρόνια έχει εγκαταλειφθεί και οι εισαγωγές έχουν αυξηθεί. Τις τέτοιου τύπου, όμως, εισαγωγές...τεχνητής φύσεως...τις είχαμε φανταστεί;
Η τεχνητή νοημοσύνη δε χρειάζεται να μας φοβίζει, αρκεί να έχουμε αυτογνωσία. Ο καθρέφτης...ποτέ δεν είναι ψεύτης. Είτε τον κρύψουμε, είτε τον σπάσουμε...αν εμείς δεν αλλάξουμε, το είδωλό μας όμοιο θα μένει.
Ας εμπιστευθούμε περισσότερο τους νέους, ας τους βοηθήσουμε διδάσκοντάς τους πώς να ασκούν τη γεωργία και όχι παρέχοντάς τους έτοιμη τροφή. Μήπως κι έτσι γίνουν σκεπτόμενοι πολίτες, ικανοί να κρίνουν, να αποφασίζουν, να εκλέγουν με υγιή κριτήρια και να κυβερνούν σοφά όταν εκλέγονται. Γιατί αυτός είναι ο στόχος του ΣΧΟΛΕΙΟΥ!
Τώρα πάλι, αν το μοντέλο δεν επιδέχεται αναβάθμισης...προβλέπω νέες αναζητήσεις στο ChatGPT για όλες τις πιθανές διατυπώσεις θεμάτων έκθεσης και τις λύσεις τους. Γιατί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι!
Υ.Γ. Ακολουθούν εικόνες με τη «συνομιλία μου με το ChatGPT»
Μίρκα Καμά, Κλασική Φιλόλογος - Διδακτολόγος MSc - Καθηγήτρια 2ου ΓΕΛ Νεάπολης Θεσσαλονίκης / Καθηγήτρια Μουσικής – πιάνου – μουσικοκινητικής αγωγής ΕΚΠΑ / Εκπαιδευτής Ενηλίκων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου