Alfavita NewsroomΕπιστολή προς την Υπουργό Παιδείας και τις τοπικές αρχές, στέλνουν οι μαθητές του μουσικού σχολείου Μυτιλήνης σχετικά με την μεταστέγαση του σχολείου στο κτήριο του ΟΑΕΔ, τονίζοντας πως «ο χώρος που μας προσφέρεται, δεν είναι επαρκής ούτε και ασφαλής, τόσο για εμάς όσο και για τον μουσικό εξοπλισμό».
«Οι αίθουσες είναι μικρές για να χωρέσουν οι μαθητές, λίγες σε αριθμό και δεν υπάρχει χώρος φύλαξης για τα μουσικά όργανα. Σε τέτοιους χώρους, ο μουσικός εξοπλισμός, με τα χρόνια, θα καταστρέφεται, κάτι που είναι ηθικά ανάρμοστο», συνεχίζουν οι μαθητές.
Αναλυτικά
Ως δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο του Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης, σας αποστέλλουμε την παρούσα επιστολή με σκοπό να παραθέσουμε τις δικές μας απόψεις σχετικά με την πρόσφατη ανακοίνωση για τη μεταστέγασης του σχολείου μας.
Όπως γνωρίζετε, το σχολείο μας, αν και μουσικό, συστεγάζεται με ένα γυμνάσιο γενικής παιδείας, στην πόλη της Μυτιλήνης. Καθημερινά, οι συνθήκες που συναντάμε είναι αρκετά δύσκολες. Παρ’όλα αυτά, δεν χάνουμε την αγάπη μας για την μουσική, συνεχίζοντας όλοι μαζί να προσπαθούμε για το καλύτερο του σχολείου μας. Ενώ λοιπόν περιμένουμε κάποια μέρα, έστω και μετά από 27 χρόνια προσωρινής" συστέγασης, ένα δικό μας κτήριο, η νέα απόφαση μας θλίβει, αφού τα όνειρα μας, για άλλη μια φορά, βρήκαν καταφύγιο στις "προσωρινές" λύσεις.
Ο χώρος που μας προσφέρεται, δεν είναι επαρκής ούτε και ασφαλής, τόσο για τους μαθητές όσο και για τον μουσικό εξοπλισμό του σχολείου. Οι αίθουσες είναι μικρές για να χωρέσουν οι μαθητές, λίγες σε αριθμό και δεν υπάρχει χώρος φύλαξης για τα μουσικά όργανα. Σε τέτοιους χώρους, ο μουσικός εξοπλισμός, με τα χρόνια, θα καταστρέφεται, κάτι που είναι ηθικά ανάρμοστο.
Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι πως το κτήριο δεν είναι κατάλληλο και ασφαλές. Παρόλο που η επιτροπή καταλληλότητας αποφάσισε πως το κτήριο είναι ασφαλές και κατάλληλο για ένα μουσικό σχολείο αγνόησε τα εξής:
-Αίθουσες για την πραγματοποίηση μουσικών συνόλων όπου σύμφωνα με το δυναμικό του σχολείου μας αποτελούνται έως και από 50 μαθητές, χωρίς να αναφέρουμε το ακουστικό σχεδιασμό αιθουσών διδασκαλίας μουσικής.
-Συγχρόνως, ακόμη και οι αίθουσες μαθημάτων στα πλαίσια μιας τάξης είναι αρκετά μικρές (για παράδειγμα 18,40τ.μ) και που εν μέσω πανδημίας κάτι τέτοιο είναι ανήκουστο και απολύτως ανθυγιεινό.
-Οι κεντρικοί διάδρομοι του κτηρίου έχουν πλάτος 1,60μ (κάτω όροφος) και 1,80μ (πρώτος όροφος). Μπορεί εύκολα να υποθέσει κάποιος πως σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, σεισμού ή πυρκαγιάς οι μαθητές και οι καθηγητές είναι καταδικασμένοι.
-Δεν υπάρχουν χώροι αθλητικών εγκαταστάσεων, η αυλή είναι μικρή.
-Δεν υπάρχει καμία υποδομή για τα εργαστήρια πληροφορικής και φυσικών επιστημών.
Πώς θα κάνουμε σύνολα χωρίς αίθουσες; Πώς θα κάνει ένα ολόκληρο σχολείο ατομικά μαθήματα σε μόλις επτά αιθουσάκια; Πού θα γυμναζόμαστε; Για εμάς, όλο αυτό είναι παράλογο! Μας στέλνουν σε ένα ακατάλληλο κτήριο! Αισθανόμαστε πως απλώς μας στιβάζουν όπως όπως σε έναν χώρο, χωρίς να νοιάζεται κανείς για το αν μπορούμε να λειτουργήσουμε. Στο κτήριο που βρισκόμαστε τώρα, έχουμε πολλές δυσκολίες αλλά καταφέρνουμε να λειτουργούμε. Εκεί, απλώς ΔΕΝ θα μπορούμε να λειτουργήσουμε.
Νιώθουμε να μας εκτοπίζουν! Άλλωστε, οι ίδιες οι εγκαταστάσεις δεν είναι έτοιμες να δεχθούν καμία μετακόμιση, αφού, μέχρι και μία μέρα πριν από την μεταστέγαση μας, είναι γεμάτες μπάζα και αντικείμενα. Επίσης, η μεταστέγαση ενός σχολείου είναι μια αρκετά χρονοβόρα διαδικασία, πόσο μάλιστα για ένα μουσικό σχολείο. Σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος να χαθούν αρκετές ώρες διδασκαλίας, κάτι που ύστερα από τις, ουσιαστικά, δύο σχολικές χρονιές τηλεκπαίδευσης, δυσχεραίνει τόσο τις επιδόσεις μας όσο και την επιστροφή μας στα θρανία. Για όλα αυτά τα πρακτικά προβλήματα, σε συνδυασμό με τα παραπάνω σοβαρά ελαττώματα του κτηρίου, φαίνεται να μην έχει μεριμνήσει κανείς.
Σας παρακαλούμε, λοιπόν, να σκεφτείτε καλύτερα αυτή την απόφαση προτού να είναι πολύ αργά. Προτού το σχολείο μας γίνει έρμαιο της τύχης του. Τα γεγονότα έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις προσπάθειες μαθητών, καθηγητών και γονιών για να «ανθίσει» επιτέλους αυτό το σχολείο, να πάρει όλα όσα, σύμφωνα με το άρθρο 16 του Συντάγματος, οφείλει η πολιτεία να δώσει. Ελπίζουμε, μέχρι την τελευταία στιγμή, να αλλάξει κάτι. Αν η μουσική είναι τροφή της αγάπης, εμείς θα συνεχίζουμε να παίζουμε…
«Μην μας στερείτε το όνειρο»
Με εκτίμηση,
Δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου