Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

Λόγια γραμμένα από δύο μαθήτριες για την καθηγήτρια τους που "έφυγε"

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 16 Ιούνιος, 2018 - 11:56 | Στην Κατηγορία:

Τι γ΄ραφουν οι δύο κοπέλες

"Έφυγε" από τη ζωή η Αντωνία Αντώναρου, φιλόλογος στο 2ο Γυμνάσιο της Αλεξανδρούπολης.

Δύο μαθήτριές αποφάσισαν να γράψουν και να της αφιερώσουν ένα κείμενο, βγαλμένο απο την ψυχή τους. Λόγια γραμμένα από παιδιά για την καθηγήτρια τους.

Δείτε τι γράφουν οι δύο μαθήτριες:

Πώς να σας ξεχάσουμε;

Στη ζωή μας υφαίνουμε πολλούς δεσμούς. Ένας από αυτούς είναι του δασκάλου και του μαθητή. Είναι μία σχέση μαγείας ,ένα δούναι-λαβείν, μία επιρροή ζωής. Είναι μία σχέση με αισθήματα, συναισθήματα.

Βεβαίως αναφερόμαστε σε δασκάλους, καθηγητές, παιδαγωγούς, σε ανθρώπους δοτικούς, που θέλουν να διδάξουν, να διαπλάσουν χαρακτήρες, προσωπικότητες. Σε εκπαιδευτικούς που θέλουν να προσφέρουν, να δώσουν, να καθοδηγήσουν.

Για εσάς κυρία ισχύει αυτό που ανέφερε πάντα ο Μ.Αλέξανδρος αναφερόμενος στον Αριστοτέλη λέγοντας «Στους γονείς μου οφείλω το ζην αλλά στο δάσκαλό μου το ευ ζην».

Στο μυαλό μας στην καρδιά μας, στις σκέψεις μας ,ανατρέχουμε σε αναμνήσεις που αγκαλιάζουν το πρόσωπό σας ,τις δράσεις σας ,την
εκπαιδευτική σας προσφορά σας .

Ήμασταν τόσο τυχεροί που σας συναντήσαμε στο δρόμο μας και ταυτόχρονα τόσο άτυχοι που δεν είστε τώρα κοντά μας.

Ήσασταν η εκπαιδευτικός που με τον δικό σας ιδιαίτερο τρόπο, μας βοηθούσατε να αντλούμε πληροφορίες και να εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας, να καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας κόσμο και να εμβαθύνουμε σε σκέψεις και συναισθήματα.

Ήσασταν δίκαιη, μας ενθαρρύνατε, μας αγαπούσατε πολύ.

Διευρύνατε το πνεύμα μας και με υπομονή, αγωνιστικότητα και πείσμα, μας διδάσκατε ότι θέλει τόλμη, αγώνα και προσπάθεια για να επιτύχουμε τους στόχους και τα όνειρά μας.

Ήμασταν τυχεροί, αγαπημένη μας καθηγήτρια ,γιατί γευτήκαμε με εσάς το νέκταρ της μοναδικής σχέσης δασκάλου-μαθητή.

Πώς να σας ξεχάσουμε;

Εσείς κυρία μας δώσατε τόσα, μας μάθατε να αγαπάμε το θέατρο, την ποίηση, την λογοτεχνία.

Μας προσφέρατε γνώσεις απλόχερα, μας σταθήκατε ,σταλάξατε μέσα στις ψυχές μας με ιδέες και συναισθήματα.

Μας λείπετε κυρία, μας λείπετε πολύ. Μας λείπουν η φωνή σας ,οι δράσεις σας ,ο πλούσιος λόγος σας.

Το ότι θα συναντήσουμε πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες στο δρόμο μας το ξέρουμε. Θα αγωνιστούμε όμως αρκεί να μείνουμε στο σωστό μονοπάτι που έχουμε επιλέξει συνειδητά και χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας. Εσείς μας διδάξατε πώς να αγωνιζόμαστε .

Στους ανθρώπους που μας κάνουν πνευματικά ανώτερους, στους ανθρώπους που μας αγαπάνε και στέκονται πλάι μας οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και μία χωρίς αντάλλαγμα τεράστια ευγνωμοσύνη. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα μας σφίξουν στην αγκαλιά τους ,είναι πάνω απ΄όλα άνθρωποι.

Ένας απ αυτούς ήσασταν και εσείς αλλά τώρα είστε μακριά μας. Ήσασταν η παιδαγωγός που σκύβατε πάνω από την ψυχή μας.

Όσα χρόνια και αν περάσουν οι σκέψεις μας και η καρδιά μας θα είναι κοντά σας ,γιατί είχε δομηθεί γερά μία σχέση και δεν θα φθαρεί με το πέρασμα των χρόνων και ας μην είσαστε τώρα κοντά μας…

Κυρία ποτέ δεν θα σας ξεχάσουμε…

Οι μαθήτριες σας

Κωνσταντίνα Πανταζίδου-Κουκουρίδου Δάφνη

πέθανε