Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Short URL: http://wp.me/p3poUN-4xo
Σούλα Παναρέτου
Στις 10 Δεκεμβρίου τιμάται η παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων του ανθρώπου.Ας θυμηθούμε,ότι στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,κείμενο πρωτεύουσας πολιτικής σημασίας ,αν και νομικά μη δεσμευτικό.Αυτή η επέτειος αποκτά σήμερα ακόμα μεγαλύτερη σημασία,καθώς οι πολιτικές λιτότητας των περιώνυμων «αγορών» πλήττουν καίρια τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η κρίση που ενέσκηψε στη χώρα μας και στις χώρες του Ευρωπαικού Νότου επιδείνωσε στο έπακρο μία τάση υπονόμευσης των δικαιωμάτων των πολιτών, που είχε αρχίσει με την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και την επιβολή του δόγματος της «μοναδικής σκέψης».Είναι πλέον καταφανής η πολιτική συρρίκνωσης έως και άρσης των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων,αλλά και των ατομικών και πολιτικών , των θεμελιωδών ελευθεριών.Ολα τα δικαιώματα πρώτης και δεύτερης γενιάς είναι στο στόχαστρο.Και ενώ οι προσπάθειες που καταβάλλει η διεθνής κοινότητα μέσω της επίτευξης των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας είναι πράγματι σοβαρές,οι αντιαναπτυξιακές πολιτικές ύφεσης και λιτότητας αποδεικνύονται ότι είναι κορυφαίο εμπόδιο στην πρόοδο.
Παραδείγματος χάρη,η προσπάθεια για μείωση έως εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας βάλλεται εκ των έσω και ακυρώνεται λόγω των εφαρμοζόμενων κυβερνητικών πολιτικών,που θέτουν το υπερ-κέρδος πάνω από τον άνθρωπο.Ιδιαίτερα,οι πολιτικές του ΔΝΤ και συνακόλουθα της τρόικας ,εκτυλίσσονται στο πλαίσιο –τυφλοσούρτη της λεγόμενης «συναίνεσης της Ουάσινγκτον».Αυτό σημαίνει μεθερμηνευόμενο,σαρωτική επικράτηση των ιδιωτικοποιήσεων,ακόμη και ζωτικών τομέων ,όπως η υγεία,παιδεία,κοινωνική ασφάλιση,περικοπή μισθών και συντάξεων,απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων,θεσμική ατροφία και παρακμή,εκπτώχευση πλατιών στρωμάτων του πληθυσμού.
Συγχρόνως,αναβιώνουν παλιές πρακτικές,που θεωρούνταν ότι αποτελούν παρελθόν πλέον,όπως η δουλεία και η νεοαποικοκρατία.Το διαβόητο χάσμα Βορρά-Νότου παραμένει και τα κύματα των οικονομικών προσφύγων και μεταναστών από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς τον αναπτυγμένο Βορρά αποδεικνύουν την τεράστια ανισορροπία του επιπέδου ανάπτυξης των χωρών του πλανήτη.Η ανισομέρεια στην ανάπτυξη,η συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια,είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ανθρωπότητας.Η απειλή της οικολογικής υποβάθμισης και καταστροφής,μαζί με την αναβίωση του φασισμού και ναζισμού,του θρησκευτικού φονταμενταλισμού,της βίας [και της έμφυλης],του πολέμου ως μέσου επίλυσης των διαφορών,συμπληρώνουν αυτήν την θλιβερή εικόνα.
Υπάρχει ανάγκη εναλλακτικής πολιτικής,που θα δίνει προτεραιότητα στην πολιτική έναντι των αγορών και της χυδαίας εμπορευματοποίησης των πάντων,που θα στραφεί στην πραγματική οικονομία των αναγκών,αντί της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας.Πολιτική που θα έχει στο κέντρο της τα ανθρώπινα δικαιώματα.Πολιτική που θα καθιστά και πάλι υπεύθυνη την πολιτεία για την τήρηση και εφαρμογή των δικαιωμάτων,όπως π.χ.το Σύμφωνο του ΟΗΕ για τα Οικονομικά,Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα του 1966 προβλέπει.Το κράτος είναι ο εγγυητής ,η πολιτεία οφείλει να θέτει τους στόχους και τα κριτήρια εκείνα που βοηθούν την κοινωνία να αναπτύσσεται και να ευημερεί.Δεν είναι δυνατόν αγαθά , όπως η μόρφωση,η υγεία,ο πολιτισμός,το περιβάλλον να επαφίενται στην κερδοσκοπική στενότητα της θηριώδους και άπληστης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.Εχει,ασφαλώς, ρόλο η τελευταία,αλλά πάντα συμπληρωματικό και στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάπτυξης την οποία το κράτος χαράζει και σχεδιάζει.Ο ιμπεριαλισμός της ιδιωτικοποίησης δεν μπορεί να γίνει ανεκτός,διότι οδηγεί στην κοινωνική καταστροφή.
Εάν έπρεπε να κλείσουμε με μία φράση ,αυτή θα ήταν:ο νεοφιλευθερισμός είναι ο ορκισμένος εχθρός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Να υπερασπίσουμε την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου!
Πληροφορήθηκα,ότι στις 10 Δεκεμβρίου η κυβέρνηση –το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρωτίστως-θα παρουσιάσει το εθνικό σχέδιο δράσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα[!].Σε μια χώρα που δοκιμάζει ανθρωπιστική κρίση,που διολισθαίνει σε επίπεδα υπανάπτυκτης χώρας, ένα τέτοιο σχέδιο έχει νόημα μόνο σε συνθήκες κατάργησης της μνημονιακής πολιτικής,δηλαδή της βασικής αιτίας επιδείνωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα.
eco left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου