15 χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα, μια εξέγερση που «ερχόταν από το μέλλον»: στις παρυφές της διεθνούς οικονομικής κρίσης, σε ένα διεθνές περιβάλλον ανόδου των νεολαιίστικων αγώνων, από μια γενιά που έβλεπε την ανεργία να καλπάζει, τα πτυχία να αχρηστεύονται, το μέλλον και η ελπίδα να ποδοπατούνται. Μια γενιά που δήλωνε πως «δε θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη».
Ο Δεκέμβρης ήταν οι εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές,φοιτητές, νέοι εργάτες και εργάτριες, ντόπιοι και μετανάστες νεολαίοι που διαδήλωσαν και κάνανε καταλήψεις αυθόρμητα σε κάθε γωνιά της χώρας, πόλη και χωριό, διαδηλώνοντας καθημερινά για δέκα περίπου μέρες, διαδηλώνοντας μαζί με την εργατική τάξη στη γενική απεργία της 10/12/2008. Ήταν η νεολαία που ήδη από τότε αναγνώρισε στους μπάτσους και στις τράπεζες βασικούς εκφραστές του συστήματος και τους περιφρόνησε. Ο Δεκέμβρης ήταν η μαζική αποδοχή αυτής της νεολαιίστικης έκρηξης από την κοινωνία , από τους γονείς που δεινοπαθούσαν από τη διαρκή λιτότητα των τελευταίων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, από τον κόσμο που έβλεπε τα παιδιά του να εξοργίζονται δικαιολογημένα, για το νεκρό Αλέξη αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου. Όλα αυτά ήταν που κάνανε το γεγονός να χαρακτηριστεί ως εξέγερση από όλα τα διεθνή ΜΜΕ, όταν εδώ οι γκεμπελίσκοι τρεμη-πρετεντέρηδες μιλάγανε για επεισόδια και κουκούλες και ψάχνανε ξένο δάχτυλο. Αυτά ήταν που δεν άφησαν τον play-station- Καραμανλη να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη καταστολή, ακόμα και στρατό, όπως έλεγαν μερικοί φασίστες της γνωστής πολυκατοικίας.
Η εξέγερση ήταν κόμβος ΚΑΙ για το αντιφασιστικό κίνημα
Οι αυταπάτες για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που διαβρώνονταν πολύ αργά τα προηγούμενα χρόνια, μετά την 6/12/08 κατεδαφίστηκαν μαζικά. Μπήκαν οι βάσεις όχι μόνο για την πτώση του Κωστάκη, αλλά και τη μαζική κατάρρευση των κομμάτων εξουσίας και των ελπίδων για διαχειριστική αλλαγή από τα πάνω. Η κεφαλαιοκρατική τάξη, αυτή που έχει την εξουσία, ενίσχυσε τις δυνατότητες των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, κλιμακώνοντας βοναπαρτιστικές λογικές του «νόμου και της τάξης», εγκαινιάζοντας την υστερία κατά του ΣΥΡΙΖΑ σαν «κόμμα κουκουλοφόρων», δυναμώνοντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ως πρώτη αρχή των ΜΜΕ. Όχι τυχαία, τότε ήταν που ξεκίνησαν να προβάλλονται μαζικά από τα ΜΜΕ οι νεοναζί μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αβγής, σαν τα «καλά παιδιά που προστατεύουν μαζί με τους μπάτσους τα μαγαζιά των νοικοκυραίων από τους αλήτες αναρχικούς». Η εκτίναξη των νεοναζί και ο υπαρκτός φασιστικός κίνδυνος σήμερα είναι απόρροια του ότι τα αφεντικά «πήραν τα μέτρα τους», κάνοντας συνειδητή πολιτική επιλογή, απέναντι σε έναν κόσμο που μετατοπιζόταν προς το κίνημα και την Αριστερά.
Η εξέγερση της νεολαίας άγγιξε την πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας και θα μπορούσε να νικήσει. Όμως για να γίνει αυτό έπρεπε να μετατραπεί ο νεολαιίστικος Δεκέμβρης σε πανεργατικό. Αυτό δεν έγινε τότε. Όμως ήταν μια προειδοποίηση, πέρα από τους από πάνω, και για εμάς, τους «από κάτω»: να προετοιμαστούμε , να φτιάξουμε εκείνα τα εργαλεία και τις συμμαχίες για τις μάχες, που αργά ή γρήγορα θα έρθουν. Σήμερα, 5 χρόνια μετά την εξέγερση του 2008, 40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, 3,5 χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο, ένας παλλαϊκός ξεσηκωμός, ένας «Δεκέμβρης» όλης της κοινωνίας, είναι αυτό που οδηγεί τις ελπίδες μεγάλου τμήματος των αγωνιστών που πασχίζουν για το συντονισμό των αγώνων, για να ενώσουμε τις φωνές μας. Ένας τέτοιος Δεκέμβρης είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να ενωθούν οι καταπιεσμένοι και τα θύματα της εκμετάλλευσης, να διώξουμε μνημόνια και Σαμαρά, για να ξεμπερδεύουμε με τους νεοναζί μπράβους και ρουφιάνους τους, να ανοίξουμε δρόμους για την ανατροπή του συστήματος της αδικίας και των διακρίσεων, να ανοίξουμε δρόμους για την κοινωνία των αναγκών μας.
Η λαίλαπα των μνημονίων επωάζει στο βυθό της κοινωνίας εκρήξεις ακόμα πιο μαζικές και ισχυρές. Σήμερα θα κληθούμε να απαντήσουμε εμείς στις ερωτήσεις που έβαλε εκείνος ο Δεκέμβρης, θα κληθούμε να απαντήσουμε αν σήμερα είμαστε έτοιμοι, και δεν πρέπει να χάσουμε την –ίσως τελευταία μας- ευκαιρία. Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες, τις μέρες των απλών ανθρώπων, ντόπιων και μεταναστών.
Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”