ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 



30/11/2009
 

Σχολείο - ελπίδα για μετανάστες 


Ενα μωσαϊκό ανθρώπων με τη βοήθεια εθελοντών προσπαθούν να μάθουν Ελληνικά για ένα καλύτερο αύριο 

Εδώ δεν μετρούν οι επιδόσεις και δεν χωρίζονται οι μαθητές σε καλούς και κακούς. Εδώ οι εγγραφές συνεχίζονται όλο τον χρόνο και δεκτοί γίνονται όλοι οι ενήλικες ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας. Εδώ δεν καταγράφονται απουσίες, παρά μόνο όταν οι μετανάστες -γιατί αυτοί είναι οι μαθητές- μένουν κρυμμένοι στα σπίτια τους από τον φόβο μη συλληφθούν σε κάποια «επιχείρηση σκούπα»... 

Ενα «μωσαϊκό ανθρώπων», λοιπόν, με τη βοήθεια εθελοντών προσπαθεί να μάθει να χρησιμοποιεί ένα από τα ελάχιστα «όπλα» επιβίωσης και εργασίας υπό καλύτερες συνθήκες: την ελληνική γλώσσα, η εκμάθηση της οποίας αποτελεί για χιλιάδες μετανάστες το «διαβατήριο» για μια καλύτερη και αξιοπρεπέστερη ζωή στην Ελλάδα.

Αυτό το δύσκολο έργο έχει αναλάβει μια ομάδα εθελοντών -κυρίως εκπαιδευτικών-μέσω του «Αλλου Σχολείου». Και η προσπάθεια όσο περνούν τα χρόνια βρίσκει περισσότερους μιμητές.

Τα μαθήματα γίνονται σε αίθουσες του 1ου και 2ου Γυμνασίου Καισαριανής δύο φορές την εβδομάδα (Δευτέρα και Τετάρτη), από τις 7 το απόγευμα έως τις 9 το βράδυ, από μια ομάδα 20 εκπαιδευτικών αλλά και ατόμων που ανήκουν σε άλλους εργασιακούς τομείς.

Η προσπάθεια συνεχίζεται για 3η χρονιά και κάθε χρόνο έρχονται στα μαθήματα περίπου 100 άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων (αραβόφωνοι, Ασιάτες, από χώρες της ανατολικής Ευρώπης κ.ά.).

Η Βάσω Τσούση, δημόσιος υπάλληλος, ασχολείται χρόνια με οργανώσεις που βοηθούν μετανάστες και γενικότερα άτομα που ανήκουν σε κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται υποστήριξη, ενώ το τελευταίο διάστημα δραστηριοποιείται στο «Αλλο Σχολείο». Η κ. Τσούση μάς μίλησε για το πώς γεννήθηκε η ιδέα του «Αλλου Σχολείου», για τους λόγους που έρχονται οι -ως επί το πλείστον- ενήλικες μετανάστες στο σχολείο και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.

Η ιδέα
«Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από το Κέντρο Υγείας του Παιδιού στην Καισαριανή. Ερχονταν καθημερινά αλλοδαπές μητέρες για να εμβολιάσουν τα παιδιά τους και δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν έστω και στοιχειωδώς με το προσωπικό. Κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα», αναφέρει η κ. Τσούση.

Οσο για τους λόγους για τους οποίους έρχονται οι μετανάστες να μάθουν την ελληνική γλώσσα, κάποιοι είναι προφανείς, ορισμένοι πιο σύνθετοι, μα όλοι σημαντικοί.

«Οι περισσότεροι μετανάστες είναι εργαζόμενοι και έρχονται να μάθουν την ελληνική γλώσσα για να μπορούν να συνεννοηθούν με τους εργοδότες τους, αλλά και για να εργαστούν κάποια στιγμή και σε ένα περιβάλλον όπου δεν θα βρίσκονται μόνο ομοεθνείς τους. Η βοήθεια της γλώσσας στην καθημερινότητά τους μπορεί να ξεκινάει από τις συναλλαγές με δημόσιες υπηρεσίες έως και τη σύνταξη ενός μισθωτηρίου κατοικίας. Θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μη χρειάζεται κάποιον εκπρόσωπο για τους λύσει το όποιο πρόβλημα ανακύψει», επισημαίνει η εθελόντρια του «Αλλου Σχολείου». 

Οπως μας λέει, ωστόσο, υπάρχουν μετανάστες οι οποίοι έχουν ευχέρεια στο να γράφουν ή να διαβάζουν, αλλά δεν τα πάνε εξίσου καλά με τον προφορικό λόγο ή και το αντίθετο. 

Κάποιοι άλλοι έρχονται στα μαθήματα με την προοπτική να πιστοποιήσουν την ελληνική γλώσσα σε δημόσιο οργανισμό, ενώ πέρυσι υπήρξε και μια περίπτωση νεαρού Αιγυπτίου που στόχο είχε να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο της Ελλάδας. Φέτος τα μαθήματα ξεκίνησαν στις 2 Νοεμβρίου και αναμένεται να ολοκληρωθούν στις αρχές Ιουνίου. 

Οι εγγραφές -ουσιαστικά- δεν σταματούν ποτέ. Πολλές φορές έρχονται νέοι μαθητές στα μέσα της χρονιάς και ανάλογα με τις ανάγκες τους γίνονται μέλη σε ένα από τα τρία τμήματα που υπάρχουν. αρχαρίων, μέσων και προχωρημένων.

ΦΑΤΙΜΑ ΜΠΑΡΚΑ
Στο θρανίο για να βοηθά τα παιδιά της στα μαθήματα

Η Φατίμα Μπάρκα ήρθε στην Ελλάδα το 1990 -σε ηλικία 22 ετών- με όνειρα και φιλοδοξίες για μια καλύτερη ζωή, αφήνοντας πίσω την οικογένειά της αλλά και τις σπουδές Νομικής που είχε ξεκινήσει στο Μαρόκο. 

Στην Ελλάδα εργάστηκε από την πρώτη στιγμή σε διάφορες δουλειές (καθαρίστρια, φύλαξη και φροντίδα παιδιών κ.α.), έκανε οικογένεια (βρίσκεται πλέον σε διάσταση) και δύο παιδιά. Πριν από τρία χρόνια άκουσε για τη δράση των εθελοντών στο «Αλλο Σχολείο» και χωρίς δεύτερη σκέψη πήρε την απόφαση να έρθει, προκειμένου να βελτιώσει τα Ελληνικά της, να μάθει να διαβάζει καλύτερα και, πάνω από όλα, να γράφει. 

«Το έκανα περισσότερο για να μπορώ να βοηθάω τα παιδιά μου στο διάβασμα για το σχολείο. Εδωσα λύση, όμως, και σε δικά μου προβλήματα, αφού μπορώ πλέον να συνεννοούμαι με τις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ πρόσφατα έφτιαξα μόνη μου την αίτηση για την ανανέωση της άδειας παραμονής», λέει στο «Εθνος» η 41χρονη πλέον Μαροκινή.

Η Φατίμα τονίζει πως αντιμετώπισε -ειδικά στην αρχή- αρκετά προβλήματα στην Ελλάδα ως μετανάστρια, ενώ εκφράζει το παράπονό της για τη γραφειοκρατία που υπάρχει, αλλά και για τα χρήματα που χρειάζονται για την ανανέωση της άδειας παραμονής της. «Μου παίρνει πολύ χρόνο και πολλά χρήματα. Οσο για τα παιδιά μου, ενώ έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα δεν θεωρούνται ελληνόπουλα, δεν υπάγονται πουθενά και ουσιαστικά είναι σαν να μην υπάρχουν για την Ελλάδα».

Απο ΤΟ ΕΘΝΟΣ