Σχολεία: Ένα παραμύθι για τη βία και την αδιαφορία
Alfavita NewsroomΜια φορά και έναν καιρό ήταν ένα Χωριό με ένα Σχολείο πίσω από το Βουνό και κρυμμένο από τον Ηλιο, για αυτό και το χωριό το λέγανε Ανήλιο.
Στο Σχολείο αυτό λόγω του ότι ήταν πίσω από το Βουνό και κρυμμένο από τον ¨Ήλιο είχε εγκατασταθεί η Αδιαφορία, η οποία δεν άργησε να φωνάξει τη φίλη της την Βία. Έτσι παρεούλα οι δυό τους τα περνάγανε μια χαρά. Ο Διευθυντής του Σχολείου ήταν λιγάκι τσαχπινούλης, η Αδιαφορία του καλάρεσε και όπως καταλαβαίνετε συνταιριάξανε και γίνανε αχώριστοι. Η Βία σιγόβραζε, έψαχνε να βρει τον Αδύναμο, τον Διαφορετικό, τον Ξένο...κάπου χρειαζόταν να εκφραστεί.
Κάποια στιγμή ήρθαν οι Ξένοι και Διαφορετικοί, ήταν γεμάτοι Χαμόγελα, Όρεξη και Ιδέες. Πίστεψαν πως εκεί μακρυά από το άγχος και τον θόρυβο της Πόλης τα πράγματα θα ήταν πιο Ανθρώπινα. Έχοντας δυο παιδιά μπλέχτηκαν όσο μπορούσαν πιο εποικοδομητικά στο να φέρουν τον Ήλιο στο σχολείο. Μάταια όμως...Η Αδιαφορία σαν σκιά είχε απλωθεί σε κάθε σπιθαμή του Σχολείου για τα καλά. Η Βία άρχισε σιγά-σιγά να κάνει την εμφάνιση της. Αρχικά με την απομόνωση, έπειτα με τις λέξεις και την συμπεριφορά και συνέχισε θέλοντας να γίνει Βάρβαρη…
Η Οικογένεια των Ξένων και Διαφορετικών είπε ΩΣ ΕΔΩ. Δεν δεχόμαστε τη Βία και την Αδιαφορία και αφού όλοι εσείς εδώ που είσαστε πίσω από το Βουνό δεν θέλετε τον Ήλιο, τότε εμείς ΓΕΙΑ ΧΑΡΑΝΤΑΝ…
Όμως για όσους έχουν Αυτιά, για όσους έχουν Καρδιά το ΝΟΥ σας, εμείς φύγαμε, η Αδιαφορία και η Βία παρέμειναν…
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους ΔΕΝ ΞΕΡΩ,ΔΕΝ ΕΙΔΑ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ...
Αλέξης Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου