«Μάνα ξεψύχησα, μάνα ξημέρωσε, μάνα πετώ μη μ’ αφήσεις»-Οι μαθητές της Αστυπάλαιας για τα Τέμπη

Στα συντρίμμια, στις ράγες, στο βαγόνι αυτό μαζί μου για πάντα να μείνεις

Το τραγούδι που έγραψαν οι μαθητές της Αστυπάλαιας για τα Τέμπη.

Οι στίχοι είναι της Φρόσως, μαθήτριας της Γ Λυκείου. Ακούστε το και διαβάστε το

Ίσως κάποτε πέσουν μαζί η αυγή, το σκοτάδι, τα κύματα & οι κορφές

Μα μέχρι & τότε & πάλι μονάχος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη

Ίσως κάποτε συναντηθούν όσα θες μα μπορεί η καρδιά να τα φτάσει

Και όσα ξέχασες μέσα γίναν ενοχές στου ύπνου σου τον εφιάλτη

Μάνα ζωή ντυμένη με θάνατο πες ποια μεριά υποστηρίζεις

Στο όνομα μου, στο σώμα, στη μαύρη καρδιά αν θες λίγο εδώ να επιμείνεις

Στα συντρίμμια, στις ράγες, στο βαγόνι αυτό μαζί μου για πάντα να μείνεις

Μάνα ξεψύχησα, μάνα ξημέρωσε, μάνα πετώ μη μ’ αφήσεις

Ίσως κάποτε πέσουν μαζί η αυγή, το σκοτάδι, τα κύματα & οι κορφές

Μα μέχρι & τότε & πάλι μόνος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη

Ίσως κάποτε πέσουν μαζί η αυγή, το σκοτάδι, τα κύματα & οι κορφές

Μα μέχρι & τότε & πάλι μονάχος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη

Ίσως κάποτε συναντηθούν όσα θες μα μπορεί η καρδιά να τα φτάσει

Μα μέχρι & τότε & πάλι μονάχος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη

Κι όταν πάλι νυχτώσει & το φως θα προδώσει σκιές

η φωτιά θα ενώσει τον κόσμο αυτό σαν να ήτανε χθες

και όταν πάλι νυχτώσει & το φως θα φανεί στη σκεπή

μια λωρίδα φεγγάρι θα ανάψει τη γη σαν να ήταν πρωί

Σαν να ήταν πρωί Μοίρα μου αν πάλι κουράστηκες & θες από εμένα να φύγεις

Και στο φως της βραδιάς, μες στο μπλε του ουρανού Τη ζωή μου στη μέση να σβήσεις

Κι αν με ψάχνεις & πάλι στο κόκκινο του δειλινού & στ΄ άσπρο φεγγάρι

Ίσως κάποτε συναντηθούμε ξανά στο ίδιο στενό μονοπάτι

Και αφού πάλι μονάχος θα ζεις & θα κλαις

Σου λέω με σκυμμένο κεφάλι πως όσοι αγαπούν & πεθαίνουν μαζί ζουν με λυγμό στο σκοτάδι

Ίσως κάποτε πέσουν μαζί η αυγή, το σκοτάδι, τα κύματα & οι κορφές

Μα μέχρι & τότε & πάλι μόνος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη

Ίσως κάποτε πέσουν μαζί η αυγή, το σκοτάδι, τα κύματα & οι κορφές

Μα μέχρι & τότε & πάλι μονάχος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη

Ίσως κάποτε συναντηθούν όσα θες μα μπορεί η καρδιά να τα φτάσει

Μα μέχρι & τότε & πάλι μονάχος θα ζεις & θα κλαις για μια αγάπη