Α΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Δ/ΝΣΗ: Πίνδου και Αθηνάς Ελευσίνα
ΤΑΧ. ΚΩΔΙΚΑΣ: 19200
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 2105561490
ΦΑΞ: 2105561490
|
Ελευσίνα 17/12/2012
|
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Πρόσφατα Δημοτικές Αρχές της Δυτικής Αττικής (Ασπρόπυργος, Ελευσίνα) με έγγραφό τους ανακοίνωσαν την ίδρυση Κοινωνικών Φροντιστηρίων στους Δήμους τους και καλούν τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στη περιοχή να στηρίξουν την προσπάθεια.
Δύο χρόνια πριν, η Α’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής από τις 20/12/2010 και με αφορμή τα τότε μέτρα σκληρής λιτότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου, (που είχαν σαν αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και την κατάργηση της Ενισχυτικής Διδασκαλίας (ΕΔ) και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης (ΠΔΣ) στα σχολεία), είχε καλέσει τους εκπαιδευτικούς να στηρίξουν τους οικονομικά αδύνατους μαθητές.
Γράφαμε μεταξύ άλλων στις 20/12/2010 στην ανακοίνωσή μας με θέμα την «ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ»:
«…Μπροστά σε αυτό το ζοφερό κι αποκρουστικό περιβάλλον, οφείλουμε να ενισχύουμε την αγωνιστικότητα, την κοινωνική αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό μας.
Ως ΕΛΜΕ αυτόν τον προσανατολισμό έχουμε ως τώρα κι αυτόν θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε. Σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκουμε να οργανώσουμε, υπό την αιγίδα της ΕΛΜΕ, δωρεάν διδακτική στήριξη, καλύπτοντας έτσι το μεγάλο κενό που άφησε η μη λειτουργία της ΠΔΣ φέτος από το Υπουργείο για λόγους δημοσιοοικονομικούς και στήριξης των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων…»
Από τότε πολλοί συνάδελφοί μας, έκαναν -και συνεχίζουν να κάνουν- δωρεάν μαθήματα μέσα στα σχολεία τους, βοηθώντας τους μαθητές τους.
Όμως πρέπει να κάνουμε μερικές σημαντικές παρατηρήσεις.
Δεν μπορεί τέτοιες ενέργειες αλληλεγγύης να υποκαταστήσουν ή πολύ περισσότερο να αντικαταστήσουν τον ρόλο του σχολείου.
Είναι επίσης προφανές ότι το Δημόσιο Σχολείο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στις προσδοκίες του εργαζόμενου πολίτη και κυρίως του κοινωνικά και οικονομικά αδύνατου εργαζόμενου και άνεργου.
Στο Δημόσιο Σχολείο ουδέποτε αναπτύχθηκαν θεσμοί που να λειτουργούν στελεχωμένα σε μόνιμη βάση και με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, που να έχουν στόχο την ενίσχυση των αδύνατων μαθητών έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να συνεχίζουν χωρίς βασικά κενά τις σπουδές τους μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Όταν και όπου αναπτύχθηκαν τέτοιου είδους δομές είχαν ευκαιριακό χαρακτήρα, χωρίς σταθερή χρηματοδότηση. Έτσι η Ενισχυτική διδασκαλία στο Γυμνάσιο ουδέποτε αναπτύχθηκε και η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη στο Λύκειο λειτούργησε όσο ήταν ενταγμένη στη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Και οι δύο θεσμοί έχουν ήδη καταργηθεί, βορά στη μείωση του κόστους λειτουργίας του δημόσιου σχολείου.
Οι κυβερνήσεις που εφαρμόζουν τις πολιτικές της τρόικας-ΕΕ-ΔΝΤ και των κυρίαρχων συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας έχουν στόχο την διάλυση όλων των κοινωνικών δομών και καταχτήσεων του προηγούμενου αιώνα, μετακυλώντας το κόστος στους εργαζόμενους και στους ανέργους. Αυτό για την Δημόσια Εκπαίδευση μεταφράζεται σε απόλυτη μείωση των κονδυλίων από 3,6% του προϋπολογισμού το 2009 σε 2,5% εφέτος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που εφαρμόζονται πολιτικές όπως, η μείωση των λειτουργικών δαπανών για τα σχολεία που ξεπερνά το 60%, η κατάργηση και συγχώνευση 2000 σχολείων το 2010 και άλλων 1500 σχολείων που προετοιμάζονται για εφέτος, η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα με βάση τον αριθμό 27 και πάνω, απ’ το επόμενο σχολικό έτος. Επίσης δεν είναι τυχαία τα κενά 2000 περίπου εκπαιδευτικών στις σχολικές μονάδες όλης της χώρας, χωρίς μάλιστα να υπάρχει προοπτική κάλυψης τους, ούτε η διάλυση του συστήματος της δωρεάν μεταφοράς των μαθητών που κατοικούν μακριά απ’ τις σχολικές τους μονάδες. Για να λειτουργήσουν εφέτος κουτσουρεμένα οι μεταφορές των μαθητών χρειάστηκαν πολύπλευρες κινητοποιήσεις των μαθητών των γονιών των εκπαιδευτικών και των Δημοτικών αρχών.
Με τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν και την αύξηση της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο μαθητές να έρχονται νηστικοί στο σχολείο. Είναι αρκετές φορές που οι συνάδελφοί μας προσέφεραν την τυρόπιτα ή το γάλα απ’ το κυλικείο του σχολείου σε μαθητές που οι γονείς τους αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Μάλιστα σε σχολεία του Ασπροπύργου τώρα μοιράζεται πρωινό απ’ το ίδρυμα Νιάρχου. Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι κάνει το Υπουργείο Παιδείας; Γιατί δεν παρεμβαίνει το ίδιο και αφήνει τους ιδιώτες να παρεμβαίνουν εν’ είδει ελεημοσύνης (με το αζημίωτο φυσικά μιας και οι δαπάνες αυτές εκπίπτουν φορολογικά), ιδιωτικοποιώντας βασικές δικές του αρμοδιότητες που απορρέουν απ’ το σύνταγμα της χώρας;
Γιατί η κυβέρνηση δεν παίρνει αυτά τα χρήματα απ’ τους ιδιώτες μέσω της φορολογίας για να τα διαθέσει η ίδια για τις κοινωνικές ανάγκες των πολιτών της; Να θυμίσουμε ότι το 70% των κρατικών εσόδων από την φορολογία προέρχεται απ’ τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και το υπόλοιπο 30% απ’ τους οικονομικούς ολιγάρχες ;
Μάλιστα είναι τέτοια η πρεμούρα του Υπουργείου Παιδείας να μπάσει τους ιδιώτες μέσα στο Δημόσιο Σχολείο, που ένας απ’ τους κανόνες καλής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας θα είναι και η δυνατότητά της να έχει έσοδα από άλλες πηγές πέραν της κρατικής χρηματοδότησης, δηλαδή από χορηγούς, που προφανώς θα είναι οι επιχειρηματίες πέραν των γονιών των μαθητών.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση είναι απορίας άξιον πως είναι δυνατόν κάποιοι (όπως ο σχολιαστής εφημερίδας) να θεωρούν ότι η κύρια πηγή των προβλημάτων και της κακοδαιμονίας του Δημόσιου Σχολείου είναι «σε όσους αποτελούν το λεγόμενο δημόσιο σχολείο, που αντί για κέντρο μόρφωσης και εκπαίδευσης, έχει γίνει σε περιπτώσεις µια απλή ανούσια δηµόσια υπηρεσία» εννοώντας εμμέσως πλην σαφώς τους εκπαιδευτικούς που μεταδίδουν «στεγνές γνώσεις». Αντί να στρέψουν τα βέλη τους στις κυβερνητικές επιλογές που υλοποιούν τα οικονομικά συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας διαλύοντας όχι μόνο το Δημόσιο σχολείο αλλά το σύνολο του κοινωνικού ιστού, προσπαθούν να εφαρμόσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό στρέφοντας την κοινωνία ενάντια στους εκπαιδευτικούς, ως κύριους υπεύθυνους για τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Είναι η ίδια λογική που για τα χάλια της υγείας θεωρεί υπεύθυνους τους γιατρούς, για την ανεπάρκεια των δημόσιων υπηρεσιών όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Με τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση και οι «Φούχτελ» ενοχοποιούν τους τεμπέληδες έλληνες για την υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία (μιας και όλοι μαζί τα φάγαμε), οι εργοδότες που βγάζουν τις επιχειρήσεις τους έξω, δείχνουν ως υπαίτιους τους εργαζόμενους τους για τη χαμηλή παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους.
Αυτή η φασίζουσα λογική υπηρετεί τις κυβερνητικές επιλογές μιας και απομακρύνει την κοινωνία απ’ τους βασικούς συντελεστές των προβλημάτων της, που δεν είναι άλλοι απ’ αυτούς που εφαρμόζουν τις μνημονιακές πολιτικές της τρόικας και του ΔΝΤ.
«Δεν είναι καλό να σωθούν, έστω όσοι μπορούν να σωθούν, χάρη στον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη ορισμένων» θα ρωτήσουν κάποιοι καλόπιστα; Ασφαλώς, μόνο πολλές φορές η φιλανθρωπία δεν είναι συνώνυμο της κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά το αντίθετό της. «Απαλλοτριώνει» το δημόσιο αγαθό, απαλλάσσει το κράτος από κάθε ευθύνη, ενοχοποιεί τους πολίτες για τη μοίρα τους. Τους κλέβει την ίδια τους την αξιοπρέπεια, καθώς πρώτα τους αφαιρεί τα κοινωνικά δικαιώματα και μετά τους «ευεργετεί» με την ελεημοσύνη. Σε αντίθεση με την κοινωνική αλληλεγγύη που έχει ενεργά υποκείμενα, στόχους και εχθρούς, η φιλανθρωπία - ελεημοσύνη ασχολείται μόνο με τα συμπτώματα, αφήνοντας άθικτες της αιτίες, απαράλλακτους τους κανόνες του παιχνιδιού και τελικά αναπαράγει τη φτώχεια, αντί να την αντιμετωπίζει».
Οι προσπάθειες ενίσχυσης των οικονομικά αδύνατων μαθητών μας, στα πλαίσια της αλληλεγγύης θα έχουν μικρά και ευκαιριακά αποτελέσματα, αν δεν συνδυαστούν με την ανάπτυξη ενός ενωτικού κινήματος απ’ τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και τους κοινωνικούς φορείς (Δημοτικές αρχές κλπ). Ενός κινήματος που θα αντιστρατεύεται τις πολιτικές του κοινωνικού δαρβινισμού που διαλύουν τις κοινωνικές δομές στέλνοντας τον λογαριασμό στον εργαζόμενο πολίτη και τον άνεργο και θα διεκδικεί το κοινωνικά αναγκαίο προς όφελος των εργαζόμενων και της κοινωνίας.
Η Γραμματέας του Δ.Σ.
Βασιλείου Γιούλη
|
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.
Καρυώτης Δημήτρης
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου