ΗΡΑΚΛΕΙΟ – 30/11/2011
Αγαπητή Κυρία Υπουργέ
Είμαι μαθητής του 6ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης. Βρίσκομαι στο τρίτο έτος και ανήκω στο τμήμα ένταξης. Σας γράφω αυτή την επιστολή όχι για να σπαταλήσω το πολύτιμο σας χρόνο αλλά για να τραβήξω την προσοχή σας σε ένα θέμα που αφορά όλα εμάς τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.
Ενώ όλα τα λυκειόπαιδα δίνουν πανελλήνιες εμείς (τα δυσλεκτικά παιδία) πρέπει να πάμε στην Αθήνα. Και σας ρωτάω ΓΙΑΤΙ; Αυτό το σύστημα, αυτή η νομοθεσία ή όπως αλλιώς το πούμε. Ποιους βοηθάει το κράτος, τους καθηγητές, τους δυσλεκτικούς, τους γονείς μας που τώρα με τα νέα μέτρα δεν έχουν την οικονομική άνεση. Τελικά οι νόμοι ποιους πρέπει να εκφράζουν; Πρέπει να εκφράζουν αυτούς που τους γράφουν, ή για αυτούς που γράφονται; Εσείς το θεωρείτε σωστό;
Σας λέω με τα λύπης μου ότι είναι ότι χειρότερο μπορείτε να μας κάνετε. 1) Αν ένα παιδί χωρίς μαθησιακές δυσκολίες έχει 50% άγχος για τις εξετάσεις εμείς έχουμε 100% η σκέψη για τις εξετάσεις και μόνο μας φέρνει πανικό. Σκεφτείτε να έχουμε και το άγχος ότι πρέπει να μην δώσουμε στο σχολείο μας( το οικείο περιβάλλον μας) αλλά σε ένα άλλο τόπο. Σε ένα τόπο που για τους περισσότερους είναι εντελώς άγνωστος. 2) Αυτή την εποχή που βιώνουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση σκεφτείτε πόσα έξοδα πρέπει να κάνουν οι γονείς μας για να μπορέσουν να μας δώσουν την ευκαιρία να μπούμε κάπου. Και αν περάσουμε με τόσο στρες.
Τελικά τι κάνει το κράτος για αυτά παιδιά; Τα αντιμετωπίζει διαφορετικά από τα άλλα όχι όμως βοηθώντας τα. Δεν σας ζητώ να μας καταλάβετε, γιατί θα ήταν παράλογο. Μόνο ένας δυσλεκτικός μπορεί να καταλάβει ένα δυσλεκτικό ζητώ μόνο να σκύψετε πάνω στο πρόβλημα μας (ιδιαιτερότητα μας) και να μας αντιμετωπίσετε με ανθρωπιά. Μόνο ένας τυφλός μπορεί να καταλάβει ένα τυφλό, μόνο ένας ανάπηρος μπορεί να καταλάβει ένα ανάπηρο όμως είναι χρέος όλων μας να σεβαστούμε τις ανάγκες, τις αδυναμίες, και τα δικαιότατα τους. Αν θέλουμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί αν θέλουμε να ονομαζόμαστε άνθρωποι, μια αξία που τείνει να χαθεί στις μέρες μας.
Ελπίζω να σας έπεισα με τα αιτήματα μου και να κάνετε κάτι για αυτό.
Με εκτίμηση
Από ένα μαθητή του 6ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης
Αναρτήθηκε από tromaktiko στις 9:22 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου