δίκτυο για τα δικαιώματα των μαθητών

 Αξιολόγηση εκπαιδευτικών: Τι πραγματικά είναι; 18 Απριλίου, 2024 Εκπαιδευτικά νέα Διάδωσέ το Αξιολόγηση εκπαιδευτικών: Οι πραγματικές στοχεύσεις του νομοσχεδίου Ένα κείμενο για γονείς… και όχι μόνο.. (Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ικαρίας & Φούρνων) Τα τελευταία 4 χρόνια γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστεί στην εκπαίδευση η λεγόμενη «αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων». Ακούμε για «αναβάθμιση» , ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού και στήριξη του εκπαιδευτικού, αυτονομία των σχολικών μονάδων. Από το 2009, οι κυβερνήσεις, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές του ΟΟΣΑ, προσπαθούν πιο επιτακτικά να περάσουν την αξιολόγηση. . Η κυβέρνηση της Ν.Δ. πάτησε στο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ 4547/18 για να προωθήσει την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι σε   ομιλία της το 2023, η Νίκη Κεραμέως ευχαριστεί όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν για την προσπάθεια τους να υπάρξει αξιολόγηση, δήλωση που δείχνει για ότι όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν το λιθαράκι τους και αλληλοσυμπλήρωναν η μια την άλλη για να φέρουν την αξιόλογηση στην εκπαίδευση. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι το 2015 η Κομισιόν δίνει συγχαρητήρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί με νόμο της «προωθεί τις κατευθύνσεις τα της μεγαλύτερης αυτονομίας και των διαδικασιών εσωτερικής – εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών». Τι είναι στην πραγματικότητα όμως αυτή η αξιολόγηση και για ποιο λόγο εκπαιδευτικοί και γονείς αντιδρούν σε αυτή; Πριν δούμε αναλυτικά τι περιλαμβάνει αυτός ο όρος, θα θέλαμε να κάνουμε μια αναφορά στην κατάσταση που χαρακτηρίζει τη σχολική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια.  Η φετινή σχολική χρονιά ξεκίνησε με πάνω από 9.000 σχολεία που έχουν χτιστεί την περίοδο 1960 – 1985 και δεν έχει γίνει ποτέ προσεισμικός έλεγχος. Σχολεία που είναι επικίνδυνα , αφού η συντήρηση και οι επισκευές τους θεωρούνται κόστος για το κράτος και τις κυβερνήσεις. Σχολεία που κλείνουν με την εμφάνιση του πρώτου κρύου, πλημμυρίζουν από την πρώτη βροχή, μένουν χωρίς ρεύμα σε ώρα μαθήματος, με σοβάδες και καταρρεύσεις να απειλούν τη σωματική  ακεραιότητα όλων μας.   Η φετινή χρονιά για άλλη μια χρονιά ξεκίνησε με χιλιάδες  συμβασιούχους εκπαιδευτικούς  να γυρνάνε σε όλη την Ελλάδα ενώ παρόλο που πλησιάζουμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς με τις μεγαλύτερες μάλιστα στην ειδική αγωγή. Έτσι χιλιάδες μαθητές που χρήζουν ειδικής στήριξης, δεν είναι δυνατό να έχουν την απαραίτητη βοήθεια που χρειάζονται, με αποτέλεσμα πολλές φορές και οι ίδιοι οι γονείς να αναγκάζονται να «βάλουν για άλλη μια φορά το χέρι στην τσέπη» για να μπορούν να έχουν την κατάλληλη στήριξη σε ιδιωτικό επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε τις συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, που παρόλο που είναι ένα γεγονός που αυτή τη στιγμή δεν μας επηρεάζει τόσο στην Ικαρία, είναι κάτι που έχει δημιουργήσει μεγάλα εμπόδια στην εκπαιδευτική διαδικασία καθώς σε πάρα πολλά σχολεία στην Ελλάδα, οι μαθητές πλησιάζουν τους 30, καθώς με διάταξη που ψηφίστηκε και μάλιστα μέσα στην περιόδο της πανδημίας αυξήθηκε το όριο των μαθητών σε κάθε τάξη στους 27 μαθητές. Όλα αυτά ταυτόχρονα με την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων που κάθε χρόνο είναι και μεγαλύτερη. Συγκεκριμένα η κρατική επιχορήγηση για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων μειώθηκε από το 2009 έως το 2023 κατά 30%. Επιπρόσθετα, τα τελευταία τρία χρόνια, τα σχολεία πληρώνουν τη μεγάλη αύξηση του κόστους ενέργειας, ενώ ο πληθωρισμός επηρεάζει τις λοιπές συναλλαγές. Υπολογίζεται ότι το 80% της κρατικής επιχορήγησης δίνεται για την αποπληρωμή των τιμολογίων ενέργειας, ύδρευσης, τηλεπικοινωνιών και έμμεσων φόρων. Τι θα μείνει λοιπόν για τον εξοπλισμό του σχολείου και τα υλικά που είναι απαραίτητα για την εκπαιδευτική διαδικασία;   Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ αδιαφορούν πλήρως για τα μαθησιακά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα που οξύνονται τα τελευταία χρόνια,. Ωστόσο αντί να αυξήσει τη χρηματοδότηση, να μειώσει το ΦΠΑ για τα έξοδα των σχολικών μονάδων, να αυξήσει αντί να μειώσει  τις προσλήψεις των εκπαιδευτικών, αυτή αντίθετα προχωρά  σε έναν ωμό εκβιασμό απέναντι σε χιλιάδες συναδέλφους μας που αντιδρούν στα αντιεκπαιδευτικά και αντιπαιδαγωγικά μέτρα που προσπαθεί να επιβάλλει. Τόσο πολύ αποσκοπεί στη βελτίωση του εκπαιδευτικού, που τρέχει κάθε μήνα στα δικαστήρια, εκβιάζει και απειλεί εκπαιδευτικούς, αντιστρέφει την πραγματικότητα! Τα παραπάνω στοιχεία όμως και η πραγματικότητα που βιώνουμε γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές διαψεύδουν τους ισχυρισμούς του Υπουργείου, ότι δηλαδή αυτό που λείπει από την εκπαίδευση είναι «η αξιολόγηση», όπως την ονομάζουν!  Η αξιολόγηση δε θα γίνει για να λυθούν προβλήματα, αλλά για να προσαρμοστούν τα σχολεία – πιο γρήγορα και αποτελεσματικά – σε ένα νέο μοντέλο λειτουργίας που και τη μόρφωση συνολικά θα υποβαθμίσει και την τσέπη των γονιών θα αδειάζει με μεγαλύτερους ρυθμούς. Τα σχολεία καλούνται να βάζουν στόχο στην αρχή της χρονιάς όπου με βάση αυτούς θα αξιολογούνται. Για παράδειγμα αν  ένα σχολείο εκτιμά ότι έχει πολλούς λεγόμενους «αδύναμους» μαθητές είναι λογικό να βάλει χαμηλούς στόχους, να δηλώσει δηλαδή ότι θα διδάξει στα παιδιά το μίνιμουμ γνώσεων και δεξιοτήτων που απαιτείται, έτσι ώστε να αξιολογηθεί θετικά στο τέλος ότι …έπιασε τους στόχους του. Έτσι, με ένα παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι θα έχουμε σχολεία που στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού π.χ. τα παιδιά θα μαθαίνουν πολλαπλασιασμό και άλλα σχολεία που στις ίδιες τάξεις θα μαθαίνουν να μετράνε μέχρι το 100. Όμως όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως έχουν τις ίδιες ανάγκες για ολοκληρωμένη βασική μόρφωση. Δε διαφοροποιείται αυτή η ανάγκη για το παιδάκι που πάει σε ένα σχολείο από ένα άλλο.. Αλήθεια πόσο σωστό παιδαγωγικά είναι να «κατηγοριοποιεί» το κάθε σχολείο τους μαθητές του, βάζοντας ταμπέλες και πως επιδρά αυτό στην ψυχολογία του κάθε μαθητή και στην εξέλιξη του; Διότι προκύπτει και από τα ερευνητικά δεδομένα αλλά και από την εκπαιδευτική πραγματικότητα , πως το κάθε παιδί μαθαίνει στο δικό του χρόνο και με τον δικό του τρόπο .Μπορούμε όλοι να κατανοήσουμε πως καθώς ένας μαθητής έχει διαφοροποιηθεί ως «χειρότερος» από τους άλλους, πιθανότατα θα έχει πειστεί για τις δυνατότητες του πριν καν προσπαθήσει. Αυτό θα επιδράσει και στις προσπάθειες που καταβάλλει, στις προσδοκίες που έχει για τον εαυτό του και για το μέλλον του αλλά και στη γενικότερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και της αυτοεικόνας του. Η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, αποτελεί ένα άλλο χαρακτηριστικό της αξιολόγησης με βάση την οποία το κράτος όλο και περισσότερο θα αποποιείται την ευθύνη του να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία όλων ανεξαιρέτως των σχολείων. Ήδη τα κριτήρια που έχουν μπει  για τους διευθυντές, αφορούν και το πόσο καλοί «μάνατζερ» είναι. Γιατί θα πρέπει να βρίσκουν διαχειριστικές λύσεις για να μπορέσουν τα σχολεία να λειτουργήσουν. Λύσεις για τη χρηματοδότηση που δε φτάνει, λύσεις για τους εκπαιδευτικούς που θα λείπουν και για την έλλειψη εξοπλισμού και για τις απαρχαιωμένες υποδομές. Όσον αφορά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αυτοί  θα κρίνονται ακόμα και για τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και προσδοκίες! Θα κρίνονται για τις «τυπικές υπαλληλικές τους υποχρεώσεις», αλλά και για την «επιστημονική και επαγγελματική τους ανάπτυξη», θεωρώντας δεδομένο ότι είναι ευθύνη του ίδιου του εκπαιδευτικού να πληρώσει σε διάφορα προγράμματα για να ανανεώσει τις γνώσεις του, αντί να έχει το κράτος οργανωμένη περιοδική επιμόρφωση για όλους τους εκπαιδευτικούς. Ήδη με τον νόμο Γαβρόγλου, οι εκπαιδευτικοί για να μπορέσουν να εργαστούν είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν για σεμινάρια και μεταπτυχιακά, μπαίνοντας σε ένα κυνήγι προσόντων και ανταγωνισμού μεταξύ τους για μια θέση κάποιων μηνών και μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, να βρίσκονται ξανά στην ανεργία, στο άγχος για το αν θα δουλέψουν, σε ποιο μέρος και όλα αυτά με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν.    Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αποτελεί  προϋπόθεση για την κατηγοριοποίηση των σχολείων, την αποδέσμευση της κρατικής ευθύνης από την χρηματοδότηση και τη δημιουργία σχολείων- επιχειρήσεων όπου την ευθύνη για τη χρηματοδότηση των σχολείων έχουν οι εκπαιδευτικοί! Οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται με κριτήρια που δεν τους αναλογούν, αναλαμβάνοντας την κρατική ευθύνη για όλες τις ελλείψεις της εκπαίδευσης και αναγκάζονται να κυνηγούν συνέχεια επιφανειακούς στόχους που τελικά καμία σχέση δεν έχουν με την εκπαιδευτική διαδικασία και την εξέλιξη των μαθητών τους. Επιπλέον άμεσα συνδέεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Στα άρθρα 4 και 5 του σχεδίου ΠΔ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ρητά αναφέρονται “δείκτες μέτρησης” και ότι “θα υπάρχει επαναξιολόγηση” των εκπαιδευτικών “αν διαπιστώνεται σημαντική απόκλιση ανάμεσα στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ενός σχολείου και της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας”.  Επομένως, δεν θα λαμβάνεται υπόψη καθόλου το κοινωνικοοικονομκό περιβάλλον του μαθητή, οι δυνατότητες και οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει, τα ατομικά και ξεχωριστά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού και απλά και μόνο επειδή ένας μαθητής φοιτά σε ένα σχολείο με χαμηλό βαθμό, τελικά για αυτό και πάλι θα φταίει ο εκπαιδευτικός που θα έπρεπε με κάποιο μαγικό τρόπο να εξασφαλίσει τις συνθήκες, τη χρηματοδότηση και όλα τα χαρακτηριστικά για να έχουν καλή επίδοση οι μαθητές και καλό βαθμό το σχολείο.  Το νομοσχέδιο αυτό δεν αντιμετωπίζει τους μαθητές σαν ξεχωριστές προσωπικότητες.  Προωθεί την κατηγοριοποίηση των μαθητών, τη δημιουργία σχολείων των αρίστων και των κακών μαθητών. Πώς μέσα σε αυτές τις συνθήκες, με τους εκπαιδευτικούς και τους διευθυντές να τρέχουν να «πιάσουν τους στόχους», να ψάχνουν χορηγούς , να φταίνε για όλα, μπορεί να επιτευχθεί μια ομαλή εκπαιδευτική διαδικασία η οποία θα στοχεύει στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του κάθε μαθητή με τα μοναδικά του και ξεχωριστά του χαρακτηριστικά.  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ  Οι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης συναντήθηκαν με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘΑ   Η λεγόμενη αξιολόγηση έρχεται να δείξει με το δάχτυλο τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, αλλά και τους ίδιους τους μαθητές ως τους μεγάλους υπεύθυνους για τα αδιέξοδα του σημερινού σχολείου  Αξιολόγηση σημαίνει κατηγοριοποίηση των σχολείων. Αξιολόγηση σημαίνει ολοένα μεγαλύτερη υποβάθμιση της εκπαίδευσης. Δε φοβόμαστε την «αξιολόγηση», αλλά αυτό που θέλουν να προωθήσουν μέσα από τη λεγόμενη «αξιολόγηση»: Εκπαιδευτικούς καθυποταγμένους μέσω της ατομικής αξιoλόγησης, προκειμένου να αποδεχτούν ένα σχολείο το οποίο διαχρονικά υποβαθμίζεται για την πλειοψηφία των παιδιών που προέρχονται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, που βάζει ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια σε όσα παιδιά θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Ένα σχολείο πανάκριβο για την οικογένεια, κατηγοριοποιημένο, που λειτουργεί με όρους επιχείρησης, μετρά έσοδα – έξοδα, αναζητά πόρους, «χορηγούς» για να διασφαλίσει μία στοιχειώδη λειτουργία. Και οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται με το πόσο ικανοί μανατζερ είναι ώστε να προσελκύουν τα απαραίτητα κεφάλαια. Εκπαιδευτικούς, που στην πλειοψηφία τους τόσο οι μόνιμοι όσο και οι χιλιάδες συμβασιούχοι αναπληρωτές καλούνται όλη μέρα να συμπληρώνουν φόρμες, εκθέσεις και δείκτες αξιολόγησης. Περιορίζοντας έτσι το χρόνο για την ουσία της δουλειάς μας, την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία. Σχολεία που συγκρίνονται μεταξύ τους και χωρίζονται σε κατηγορίες Α, Β και Γ, συνδέοντας άμεσα την χρηματοδότηση τους ανάλογα με την βαθμολογία τους. Γονείς που βάζουν το χέρι ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη για να καλύψουν την υποχρηματοδότηση των σχολείων. Δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα! Έχουμε απέναντί μας την πολιτική και της σημερινής κυβέρνησης, που αντί να στηρίζει το έργο μας, επιδιώκει να ρίξει την ευθύνη για όλα τα προβλήματα σε εμάς, τους μαθητές, τις οικογένειές τους!  Είναι γνωστή η πείρα από τις χώρες που εφαρμόστηκαν αυτά τα μέτρα. Κατηγοριοποιημένα σχολεία, εκπαιδευτικοί με άθλιες εργασιακές σχέσεις, ακόμα και αναζήτηση εκπαιδευτικών από άλλες χώρες, όπως την Ελλάδα! Οι εκπαιδευτικοί συνεχώς παλεύουμε να γίνουμε καλύτεροι παιδαγωγοί, αξιολογούμαστε κάθε μέρα, κάθε διδακτική ώρα από δεκάδες μαθητές, γονείς! Η διεθνής πείρα δείχνει ότι και στα “αξιολογημένα” σχολεία του εξωτερικού, οι ταξικοί φραγμοί, οι ανισότητες και η μορφωτική υποβάθμιση “ζουν και βασιλεύουν”!  Στην Αγγλία τα σχολεία των πιο φτωχών περιοχών διαλέγουν συγγράμματα και φύλλα αξιολόγησης χαμηλότερου επιπέδου.  Τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη έχουν περίπου 2,5 φορές μικρότερη πιθανότητα να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα στις ιατρικές, πολυτεχνικές και σχολές φυσικών επιστημών. Το ύψος της χρηματοδότησης των σχολείων καθορίζεται από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, τις επιδόσεις των μαθητών στις εξετάσεις και τον αριθμό των μαθητών της. Μόνο που οι γονείς έχουν το δικαίωμα να εγγράψουν τα παιδιά τους σε όποιο σχολείο επιθυμούν, αφού πληροφορηθούν τις εκθέσεις των αξιολογητών για τα σχολεία της περιοχής. Έτσι, πριμοδοτούνται και οικονομικά τα σχολεία που ευνοούνται κοινωνικά και μορφωτικά… Στη Γαλλία τα σχολεία των φτωχών περιοχών έχουν τη δυνατότητα για έως το 25% μείωση της διδακτέας ύλης. Οι νέοι εκπαιδευτικοί γυρνάνε από σχολείο σε σχολείο, μαθαίνοντας κάθε πρωί που θα πάει να καλύψει πιθανό κενό. Στη Γερμανία οι μαθητές καλούνται  από τα 11τους  μόλις χρόνια να ακολουθήσουν και αυτό καθορίζει και το μέλλον τους επαγγελματικά αφού η αποφοίτηση από κάθε σχολείο τους δίνει διαφορετικές δυνατότητες.  Στην  Αυστραλία πολλοί εκπαιδευτικοί οδηγούνται σε παραίτηση, λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας, λόγω της τεράστιας γραφειοκρατίας που επιβάλλει η αξιολόγηση  που καμία σχέση δεν έχει με την εκπαιδευτική διαδικασία και την εξέλιξη των μαθητών.  Στην πολυδιαφημιζόμενη Φινλανδία, τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 2.500 σχολικές μονάδες, γεγονός που προέκυψε από την απαξίωση των κακώς αξιολογούμενων σχολείων.  Κι αν δεν θέλουμε να πάμε τόσο μακριά, υπάρχει το παράδειγμα της αξιολόγησης που εφαρμόστηκε στο δημόσιο σύστημα υγείας. Μήπως αυτή έλυσε κάποιο από τα προβλήματά του; Υπάρχει και το παράδειγμα στην 3η βαθμίδα της εκπαίδευσης. Η αξιολόγηση πέρασε εδώ και κάμποσα χρόνια στα Πανεπιστήμια και οδήγησε στο αναμενόμενο, να αγωνίζονται οι φοιτητές – και όχι μόνο- ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.  Δεν μπορούμε να πιστεύουμε πως αν εφαρμοστεί στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, τα αποτελέσματά της θα είναι διαφορετικά. Επειδή πολύ συχνά μπαίνει το εξής ερώτημα σε σχέση με το ότι οι εκπαιδευτικοί δε θέλουμε την αξιολόγηση. Είμαστε ξεκάθαροι πως δεν αντιδρούμε με μια στείρα άρνηση. Αυτό αποτελεί στοιχείο συκοφάντησης από τις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, αφού οι πρώτοι που θέλουμε ένα καλύτερο σχολείο που θα χωράει και θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά είμαστε εμείς. Οι θέσεις μας όμως και οι διεκδικήσεις μας που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα απορρίπτονται διαχρονικά. Είναι απαράδεκτο να λέγεται και να γράφεται ότι οι εκπαιδευτικοί φοβούνται να αξιολογηθούν γιατί έχουν κάτι να κρύψουν, γιατί δήθεν είναι ανεπαρκείς.  Εξάλλου υπάρχει ήδη το καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών και ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας που προβλέπουν όλες τις υποχρεώσεις και αυστηρές κυρώσεις. Αξιολόγηση σημαίνει κατηγοριοποίηση  και ιδιωτικοποίηση σχολείων! Ωστόσο ακόμα και αν απομονώσουμε και δούμε ξεχωριστά το κομμάτι της ατομικής αξιολόγησης που περιλαμβάνεται στον συγκεκριμένο νόμο, ας αναρωτηθούμε αλήθεια ποιος είναι ικανός να κρίνει την ικανότητα ενός εκπαιδευτικού να διδάσκει κρίνοντας μια σχολική τάξη κατά τη διάρκεια μια διδακτικής ώρας; Η εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί μια δυναμική διαδικασία αλληλεπίδρασης που δεν μπορεί να κατανοηθεί από ένας «παρατηρητή» μέσα σε μια διδακτική ώρα. Ο κάθε μαθητής αποτελεί μια ξεχωριστή προσωπικότητα με διαφορετικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ακόμα και στον ίδιο τον εκπαιδευτικό παίρνει χρόνο για να τα εντοπίσει και να τα κατανοήσει. Επιπλέον, πως μπορεί να «αξιολογηθεί» μια διδασκαλία, με βάση τα κριτήρια του Υπουργείου, όταν σε μια τάξη υπάρχουν ελλείψεις παράλληλης στήριξης, όταν δεν υπάρχουν υλικά και υπολογιστές αλλά αντί αυτού έχουμε τμήματα έως 30 μαθητές;; Όταν οι προσλήψεις κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων που μπορεί να βοηθήσουν καθοριστικά στο κλίμα του σχολείου και στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μαθητών, είναι ελάχιστες και αυτοί μοιράζονται κάθε φορά σε 5 σχολεία; Τέλος, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για την αντικειμενικότητα αυτής της «αξιολόγησης», όταν βλέπουμε πώς λειτουργεί το σύστημα δικαιοσύνης στην κοινωνίας μας;;  Ο εκπαιδευτικός έχει ανάγκη από υποστήριξη στο εκπαιδευτικό του έργο. Ωστόσο δεν έχουμε καμία υποστήριξη σε αυτό, αντί αυτού εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε καθημερινά με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία ουσιαστική επιμόρφωση να δώσουμε το καλύτερο στους μαθητές μας. Διεκδικούμε τακτικές επιμορφώσεις εκπαιδευτικών, μεταπτυχιακού επιπέδου που θα διεξάγονται από δημόσια και δωρεάν πανεπιστήμια, υλικά, υποδομές, μέσα για να κάνουμε το μάθημά μας, προσλήψεις και τμήματα με έως 15 μαθητές για να είναι δυνατό να γίνει ουσιαστική η δουλειά μας και περισσότερο εξατομικευμένη.  Η απόρριψη της αξιολόγησης δεν είναι θέση άμυνας, γνωρίζουμε το Υπουργείο «παίζει με τις λέξεις» για να δημιουργήσει τα σχολεία που θέλει, τα σχολεία για τους λίγους, όπου όποιος δεν έχει χρήματα θα έχει και απευθείας χαμηλότερες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και το Υπουργείο στοχεύει στο να ρίξει αυτή την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς!  Κόντρα στα σχέδια τους εμείς διεκδικούμε ένα σχολείο που να αντιστοιχεί στις ανάγκες του 21ου αιώνα, προσανατολισμένο στην ολόπλευρη μορφωτική, ψυχοσυναισθηματική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών. Με σύγχρονες εγκαταστάσεις, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, αθλητικούς χώρους, χώρους πολιτισμού. Με σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, εποπτικά μέσα που θα βοηθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία σε αυτή την κατεύθυνση. Με εκπαιδευτικούς που θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς την οικογένειά τους. Με μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις, αύξηση της χρηματοδότησης, ουσιαστικές επιμορφώσεις εκπαιδευτικών. Θέλουμε δημόσια, δωρεάν και ενιαία εκπαίδευση, χώρους εργασίας με συλλογικότητα, αλληλεγγύη  και παιδαγωγική συνεργασία που προσφέρουν στους μαθητές τους ολόπλευρη μόρφωση.  Αντί όλων αυτών, ,μετρήσαμε ήδη 14 δικαστικές προσφυγές του Υπουργείου Παιδείας σε βάρος των εκπαιδευτικών, σε σημείο που η Υφυπουργός Παιδείας, εκ παραδρομής να αναφέρεται σε δικαστικό αντί σε διδακτικό έτος. Ακόμη και μετά τις αποφάσεις των δικαστηρίων με κατά τόπους γενικές συνελεύσεις ιστορικής μαζικότητας και σημασίας, η συντριπτική πλεοψηφία των εκπαιδευτικών συνέχισε τον αγώνα. Το Υπουργείο απαντά με συνέχιση των απειλών. Με εγκύκλιο απειλεί τους διευθυντές και τους προϊσταμένους που δεν προωθούν την αξιολόγηση, ότι θα αντικατασταθούν. Απειλεί τους νεοδιόριστους ότι δεν θα μονιμοποιηθούν. Απειλεί όλους τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς με παρακράτηση μισθού. Η κλιμάκωση της συμπαράστασης από την Ένωση Γονέων Ικαρίας, Συλλόγους και Ενώσεις Γονέων σε ολόκληρη την χώρα, πανεπιστημιακούς, σωματεία και φορείς μας δίνει κουράγιο και μας πεισμώνει. Συνεχίζουμε!! Αγωνιζόμαστε  για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, την παιδαγωγική μας υπόσταση και τα εργασιακά μας δικαιώματα!!! Η προσπάθεια της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ να ιδιωτικοποιήσουν την εκπαίδευση, να κατηγοριοποιήσουν τα σχολεία, να μεταφέρουν το ”κόστος” στους γονείς, να μετατρέψουν τους εκπαιδευτικούς σε κυνηγούς χορηγών, δεν θα περάσει! freshedu

Πηγή άρθρου: Αξιολόγηση εκπαιδευτικών: Τι πραγματικά είναι; | fresh-education