1. Είναι στ’ αλήθεια τόσο «οπισθοδρομικό» να μη θέλουμε να γίνει εμπόρευμα η ανώτατη εκπαίδευση και να μην αγοράζονται τα πτυχία;
2. Είναι «προοδευτισμός» να αφήνουμε στους «εμπόρους των εθνών» ένα δημόσιο αγαθό, αντί να προστατεύουμε ένα άρθρο του Συντάγματος, το οποίο εγγυάται την κοινωνική αναπαραγωγή με όρους κράτους δικαίου;
3. Συνιστά «απομονωτισμό» και «νεκρολογία» η προσπάθεια να περισωθεί ένας από τους φάρους της κοινωνικής δικαιοσύνης και ανάχωμα στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό;
4. Ποιος αλήθεια εγγυάται τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου πανεπιστημίου, με δεδομένη την κρατική υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ;
6. Είναι δυνατόν, για να μην τρελαθούμε κιόλας, να προβάλλεται ως επιχείρημα ότι η Ελλάδα ήταν η πρώτη που είχε ιδιωτικά πανεπιστήμια ήδη από τον 4ο αι. π.Χ. (Ακαδημία του Πλάτωνα, Ρητορική Σχολή του Ισοκράτη, Περιπατητική Σχολή κ.ά.);
7. Πώς κατοχυρώνεται η συνταγματική ελευθερία της έρευνας και της διδασκαλίας;
8. Ποιος εγγυάται τη διαμόρφωση αυτόνομων υποκειμένων με κριτική συνείδηση σε μια κοινωνία που πορεύεται αμιγώς με όρους αγοράς;
9. Το αφεντικό του ιδιωτικού πανεπιστημίου, αλλά και οι διακριτές εξουσίες δεν θα μπαίνουν στον πειρασμό να παρεμβαίνουν στο πρόγραμμα σπουδών;
10. Γιατί ένας επιχειρηματίας πανεπιστημιούχος να μην παραγγέλνει μια συγκεκριμένη έρευνα και, αντίστοιχα, να μην απαγορεύει τη συνέχισης μιας άλλης με όχι τόσο ανταποδοτικό ή εμπορικό αντικείμενο;
11. Μπορούν οι φοιτητές-πελάτες να «απολύσουν» έναν καθηγητή;
12. Μπορεί ένας καθηγητής να βάλει κακό βαθμό σε έναν πλούσιο φοιτητή-πελάτη;
13. Αφού η διακρατική συμφωνία που προβλέπει το Άρθρο 28 μπορεί να συναφθεί μόνο με χώρα που διαθέτει κρατικά πανεπιστήμια, γιατί το επαναφέρει με φόρα η κυβέρνηση; (Αλήθεια, πού ήταν το Άρθρο 28 τόσα χρόνια; Ανάμεσα στο 27 και στο 29 δεν υπήρχε τίποτα;)
14. Όσο για την εξαπατημένη εμπειρία περί του δήθεν ελέγχου που θα ασκεί το κράτος για την ποιότητα κ.λπ. της παρεχόμενης παιδείας από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έρχομαι να ρωτήσω: Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
15. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε ότι με την κατάργηση του Άρθρου 16 θα έχουμε –με τη βούλα πια– από τη μια πλευρά μια νέα αριστοκρατία από προικισμένους «κληρονόμους» και «μαθητευόμενους μάγους» και από την άλλη εκτοπισμένους και μειονεκτούντες παρίες από κούνια;
16. Τέλος, ποιος αλαφροΐσκιωτος ορίζει, κατά το δοκούν, πότε «η κοινή γνώμη είναι έτοιμη για αλλαγές»;
ΥΓ.: Από το Σύνταγμα του Άστρους του 1823 υπάρχει άρθρο για την παιδεία. Ο μέγας Αριστόβουλος Μάνεσης έλεγε: «Η εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία ενοχλείται όχι τόσο από την αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας όσο από την κοινολόγηση και διάδοσή της». Και ο νοών νοείτω!
Σπύρος Ξένος - Κοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου