Σάλος με την (φοβική) απόσυρση σχολείων από την παιδική παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ- Ο Μότσαρτ ήταν γυναίκα...
Alfavita NewsroomΘέμα συζήτησης στους εκπαιδευτικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους της Πάτρας αλλά και σε μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας έχει προκαλέσει η απόφαση ορισμένων σχολείων να μην επισκεφθούν την παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ "Μότσαρτ", μετά από αντιδράσεις γονέων γιατί τον πρωταγωνιστή τον υποδύεται... γυναίκα!
Σύμφωνα με το αχαϊκό thebest.gr το θέμα φαίνεται να έχει πάρει διαστάσεις με πολλούς Πατρινούς να εκφράζουν την άποψή τους στα social media κάνοντας λόγο για ακραία και οπισθοδρομική αντίληψη και για δημιουργία φοβικών προτύπων στα παιδιά.
«Αποσύρονται σύμφωνα με τον πατρινό τύπο σχολεία από τον "Μότσαρτ" του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, μετά από αντιδράσεις γονέων γιατί υποδύεται τον Μοτσαρτ γυναίκα. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ απολογείται και δηλώνει ότι "ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ". Οι συγκεκριμένοι γονείς μάλλον αγνοούν ή τους αφήνει αδιάφορο ότι σε πολλά σύγχρονα και πειραματικά ανεβάσματα σήμερα πολλοί γυναικείοι ρόλοι ερμηνεύονται από άνδρες (Μπέζος, Χαραλαμπόπουλος, Κιμούλης, Μουστάκας, Καρακατσάνης), αλλά συμβαίνει και το αντίθετο. Πρόσφατα (2019), ανεβάζοντας τρείς μονολόγους από το “Talking Heads” του Άλαν Μπένετ, η Πηνελόπη Σταυροπούλου ερμήνευσε και τον μονόλογο του μοναχικού μεσήλικου Γκράχαμ. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που είναι στην θέση να προασπίζουν τα παιδιά και την κοινωνία μας, από την ρητορική μίσους, όπως ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ και οι διευθυντές σχολείων, σύρονται πίσω από την αμάθεια και την μισαλλοδοξία» γράφει ο Βασίλης Μάρκου, δικηγόρος, ιδρυτικό μέλος Κέντρου διαχείρισης έμφυλων ανισοτήτων ΕΡΙΦΥΛΗ.
H Mαρία Κίκινα, μέλος του Μπαλέτου του Θεάτρου Απόλλων, που υποδύεται τον Μότσαρτ στην παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, έδωσε μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο fb, την απάντησή της, στο θέμα που έχει προκύψει τις τελευταίες ημέρες:
«Σήμερα είχαμε μια ακόμη διπλή παράσταση το πρωί στο θέατρο Απόλλων. Σήμερα ξαναφόρεσα τα ρούχα του Μότσαρτ, μπήκα στον ρόλο ενός ζωηρού αγοριού που δημιουργεί, ενός άντρα που πλημμυρίζεται από έμπνευση, που αγαπά, ευτυχεί, προβληματίζεται, θρηνεί.
Είδα εκατοντάδες παιδικά χαμόγελα, δέχθηκα αμέτρητες αγκαλιές και φιλιά όπως κάθε μέρα, απάντησα όμως και σε ερωτήσεις όπως
'Πως είναι να χορεύεις στις μύτες;'
'Πως σε λένε στην πραγματικότητα;'
'Πως πηδάτε τόσο ψηλα;'
αλλά και μία ερώτηση που φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο τελικά (όπως λέει εκπαιδευτικός -που θελει να διατηρήσει την ανωνυμία του- σε άρθρα που διάβασα σήμερα) να απαντηθεί από πολύ κόσμο στα παιδιά:
'Γιατί κυρία Μαρία τον Μότσαρτ τον κάνετε εσείς και όχι ένα αγόρι;' .
Απάντησα:
'Στο θέατρο Γιωργάκη μου αυτό μπορεί να συμβεί πολλές φορές. Ένας ηθοποιός μπορεί να υποδυθεί ακόμα κι ένα ζώο εάν αυτό χρειάζεται και αυτό συμβαίνει χιλιάδες χρόνια τώρα. Όταν είμαστε πάνω στην σκηνή είμαστε ο ρόλος που μας έχει δοθεί, αύριο μπορεί να είμαι ένα δέντρο, αλλά σήμερα ήμουν ένας άντρας, ο Μότσαρτ!'
'Αααα κατάλαβα!' μου είπε και καθίσαμε να βγάλουμε φωτογραφία στην σκηνή του υπέροχου θεάτρου στο οποίο και έμπαινε για πρώτη φορά.
Κάθε μέρα αμέτρητα παιδιά ακούνε για μια ολόκληρη ώρα Μότσαρτ, βλέπουν μπαλέτο και επισκέπτονται το θέατρο.
Ο ανώνυμος Εκπαιδευτικός-Διευθυντής κρίνει απαράδεκτο το γεγονός πως γυναίκα ενσαρκώνει ανδρικό ρόλο διότι υπάρχει σκηνή που ως Μότσαρτ κρατώ την αγαπημένη μου από το χέρι για να παντρευτούμε. Με αυτόν τον τρόπο εξοργισμένος αναφέρει πως η παράσταση θέλει να προωθήσει την ομοφυλοφιλία κάτι που έχει κάνει εκείνον και όπως ισχυρίζεται κάποιους γονείς να...ανησυχούν πως θα το εξηγήσουν στα παιδιά τους.
Για να βοηθήσω λοιπόν σε αυτό δημοσιεύω την δική μου απάντηση στην ερώτηση του Γιωργάκη (που είχε και γενέθλια και ήρθε όλο χαρά στο θέατρο με καπέλο Happy Birthday) για να μπορεί όποιος 'ανήσυχος' θέλει να την χρησιμοποιήσει εάν δεν έχει δει ποτέ θέατρο ή δεν έχει ανοίξει βιβλίο τέχνης και ακόμα αναρωτιόταν.
Τα χαμόγελα των παιδιών είναι κάθε μέρα η απάντηση. Και εδώ να πω πως η αγάπη που εισπράττουμε από το παιδικό κοινό εγώ και οι συνάδελφοί μου κάθε μέρα είναι αυτό που τα λέει όλα. Τα παιδιά βλέπουν κλασικό μπαλέτο και ακούνε κλασική μουσική για μια ολόκληρη ώρα. Με αυτό και μόνο εγώ είμαι πλήρης.
Σας ευχαριστώ
Ο Μότσαρτ - Μαρία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου