Η τραγωδία στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών κατέστησε με τον πιο μακάβριο τρόπο επίκαιρα τα κτιριακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία της χώρας και κυρίως εκείνα των μεγάλων και πολυπληθών αστικών κέντρων.
Η χρόνια υποχρηματοδότηση, η έλλειψη ελέγχων και η κρατική αδιαφορία έχουν διαμορφώσει μία άκρως επικίνδυνη καθημερινότητα για εκατομμύρια μαθητές και εκπαιδευτικούς των δημόσιων σχολείων, όπου σοβάδες και παράθυρα πέφτουν, τμήματα της οροφής και των κλιμακοστασίων γκρεμίζονται, στέγαστρα και σωληνώσεις καταρρέουν, προαύλια και αίθουσες πλημμυρίζουν με την πρώτη βροχή, ενώ καυστήρες μετατρέπονται σε βόμβες.
Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 2000 οι τότε κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ανακάλυψαν το νέο “σωτήριο” χρηματοδοτικό μοντέλο των ΣΔΙΤ. Μάλιστα, έδωσαν γην και ύδωρ για να προχωρήσει η ιδέα και στα σχολεία, παρά τις τεκμηριωμένες διαφωνίες ακόμη και του ΤΕΕ
Μετά δέκα χρόνια παραδόθηκαν 24 σχολεία με ΣΔΙΤ στην Αττική, ενώ δεκάδες άλλα σε άλλες περιοχές της χώρας “ακυρώθηκαν” λόγω οικονομικής κρίσης και αποχώρησης των κοινοπραξιών αφού η διαδικασία δεν τους απέφερε τα προσδοκώμενα κέρδη. Οι κοινοπραξίες έβαλαν από την τσέπη τους μόνο το 16% του κόστους, ενώ η κατασκευή των σχολείων στην Αττική πληρώθηκε ουσιαστικά από το κράτος.
Γνωρίζει άραγε ο κόσμος πως οι συμβάσεις προβλέπουν ότι η κοινοπραξία μπορεί να μετακυλίει τα κόστη από τυχόν ζημιές ή φθορές σε εκπαιδευτικούς και γονείς;
Ή ότι για 25 χρόνια που είναι η περίοδος παραχώρησης, το κράτος θα πληρώνει υπέρογκα ποσά ως ενοίκιο για τη χρήση αυτών των σχολείων, ποσά που με βάση το επιχειρησιακό πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό της ΚΤΥΠ για τα 24 σχολεία της Αττικής ανέρχεται στα 16 εκατομμύρια για το 2019 και αύξηση κατά 1 τουλάχιστον εκατομμύριο τα επόμενα χρόνια;
Και όλα αυτά όταν με περίπου 50 εκατομμύρια, δηλαδή με τα ενοίκια τριών ετών για τα 24 σχολεία που προαναφέραμε, θα μπορούσαν να είχαν κατασκευαστεί τα σχολεία αυτά από την ΚΤΥΠ με κρατικά κονδύλια και τα σχολεία να ανήκουν στο Δημόσιο χωρίς αποικιοκρατικούς όρους και παραχωρήσεις.
Τα παραπάνω σημειώνει ο Μανώλης Δανδουλάκης, πρόεδρος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στις Κτιριακές Υποδομές στη Διαλεκτή Αγγελή στην efsyn.gr.
Και συνεχίζει, αναφερόμενος στις Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).: «Εδώ και μια 20ετία και ειδικά την περίοδο των μνημονίων, γίνονται συνεχείς προσπάθειες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και επιχειρηματικούς-κατασκευαστικούς ομίλους για την πλήρη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της μελέτης, κατασκευής και της χρήσης των σχολείων και άλλων δημοσίων κτιρίων».
Είναι ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα των σχολικών κτιρίων δεν αντιμετωπίζονται με εμβαλωματικές λύσεις και παρεμβάσεις «βιτρίνας», αλλά χρειάζεται ένας εκ βάθρων σχεδιασμός για την ανέγερση νέων σχολείων και τη συντήρηση των υπαρχόντων. Αυτό θα γίνει μόνο με γενναία χρηματοδότηση και αύξηση των δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση, κάτι το οποίο, βέβαια, απαιτεί πολιτική βούληση που θα θέσει ως προτεραιότητα τις ανάγκες των μαθητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου