Δηλώνω ξεκάθαρα: Είμαι υπέρ των μαθητών μας που διεκδικούν τα αυτονόητα και δε θα συμβάλλω με κανέναν τρόπο στην καταστολή του όποιου αγώνα τους!
Μαίρη Πρίμη, εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Φιμωμένοι μέσα σε αίθουσες συχνά πολύ μικρές για τον αριθμό των 25 ή των 27 μαθητών, χωρίς διαδραστικούς πίνακες, χωρίς οπτικοακουστικά μέσα, χωρίς τη δυνατότητα μετακίνησης σε άλλη τάξη, με μάσκες που τις αγοράζουν μόνοι τους, καθώς μόνο για εμάς στα σχολεία αποφασίστηκε ότι δε χρειάζονται μάσκες υψηλής προστασίας!
Ζουν καθημερινά την εφηβεία τους με μια απειλή αρρώστιας, δικής τους ή των κοντινών τους μεγάλων, που τους στέρησε τις εκδρομές, τη χαρά, την ελευθερία τους… Για φαντάσου! Ούτε καν τους χώρισαν σε δύο ομάδες, ώστε να είναι λίγο πιο ελεύθεροι στο μάθημα, να μπορούν να ακούνε τον δάσκαλο και να μικρύνει ο κίνδυνος. Ούτε, ούτε, ούτε…
Και κάποια στιγμή μαζεύουν τις δυνάμεις τους, αποφασίζουν να φωνάξουν για την αδιαφορία απέναντί τους, την εγκληματική αδιαφορία που φτάνει στο 50 +1 !
Και οποία έκπληξη: Κάτω από τις μάσκες βρίσκεται ακόμα η νεανική τους ορμή, η ζωντάνια, η εφηβεία τους! Και η οργή τους ξεχειλίζει και φτάνει στα φιμωμένα χείλη και λέει: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Φτάνει πια ο εμπαιγμός και η αδιαφορία! ΄Αν όχι τώρα, πότε;
Δεν το θέλουν έτσι το σχολείο που ήδη ήταν πολύ μακριά από αυτό που θα ήθελαν. Ζητούν τα αυτονόητα. Και παίρνουν την απόφαση να αγωνιστούν. Θυμούνται ότι οι δάσκαλοι πάντα τους έλεγαν πως πρέπει να αγωνιζόμαστε, τους μιλούσαν για επαναστάσεις, για Πολυτεχνεία…
Αλλά διαπιστώνουν με λύπη και απογοήτευση ότι πάντα μάλλον μιλούσαν για κάποιους άλλους που τα έκαναν αυτά. Παλιά. Και τώρα; «Τώρα, σήμερα τι, δάσκαλοι; Να σκύψουμε το κεφάλι; Να χωθούμε στις μάσκες μας και να το βουλώσουμε; Αλλά μόνο να γράφουμε καλά στα διαγωνίσματα για άλλους επαναστάτες; Εμείς, δάσκαλοι; Πώς να αντιδράσουμε αν τις ημέρες που αποφασίσαμε να δείξουμε σε όλους πως είμαστε ζωντανοί και κλείσαμε τα σχολεία μας με κατάληψη, αφού αλλιώς δεν ακούγεται η φωνή μας και άλλον τρόπο δε βρήκαμε, εσείς δάσκαλοι ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ;»
Όχι δε θα είμαι τέτοια δασκάλα! Δηλώνω ξεκάθαρα: Είμαι υπέρ των μαθητών μας που διεκδικούν τα αυτονόητα και δε θα συμβάλλω με κανέναν τρόπο στην καταστολή του όποιου αγώνα τους! Εννοείται πως δε θα έκανα ποτέ τηλεκπαίδευση τις ημέρες της κατάληψης του σχολείου μου από τους μαθητές μας που διεκδικούν τα βασικά ! Το θεωρώ τουλάχιστον ανήθικο!
Δηλώνω επίσης πως είμαι μαζί τους και πρέπει όλοι να τους δείξουμε πως δεν είναι μόνοι τους και πως έχουν δίκιο που αντιδρούν, πως έχουν δίκιο που αγωνίζονται. Πως είναι νέοι και έχουν δίκιο να θέλουν τον κόσμο και να τον θέλουν ΤΩΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου