Είναι σαφές ότι κάθε ενέργεια κρίνεται, πολύ δε περισσότερο εκπέμπει μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Ποιος π.χ. εκεί πάνω στο υπουργείο Παιδείας σκέφτηκε πόσο κακό κάνει στις ψυχές των μαθητών το μάθημα, που έδωσαν με την προσφυγή στα δικαστήρια εναντίον των δασκάλων τους; Ή το χθεσινό με την απρόκλητη χρήση βίας εναντίον ανθρώπων, που ζητούσαν: "Μόρφωση- δουλειά για όλα τα παιδιά";
Μήπως τελικά όλ’ αυτά γίνονται επίτηδες, για να περάσει το μήνυμα σε μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και σ' όλη την κοινωνία; "Σκάσε και διάβαζε...σκάσε και πλήρωνε...σκάσε και σκύψε..."...και προπαντός "συμμορφώσου", όπως μας απείλησε εσχάτως ο Γ.Γ. κατά το ρηθέν "Δεν είμαστε όλοι ίσοι, ούτε θα γίνουμε ποτέ ίσοι". Αν όλα αυτά είναι τα πιστεύω τους, είναι στοιχεία απολύτως ξένα με τη δημοκρατία και το σεβασμό του Δικαίου.
Κι εμείς τι κάνουμε; Πώς θα προωθήσουμε την απαίτηση μας για ένα σύγχρονο δημοκρατικό σχολείο, χωρίς αποκλεισμούς, που θα δημιουργήσει πολίτες και όχι υπηκόους; Προφανώς όχι χειροκροτώντας την ΕΒΕ ή την Τράπεζα Θεμάτων, που αδειάζει τα ΑΕΙ και απειλεί ν' αφήσει τα παιδιά έξω απ' τα Λύκεια. Προφανώς μη αποκρύπτοντας την υποκρισία όλων αυτών, που κόπτονται για την αξιολόγηση, την ίδια στιγμή, που έχουν αφήσει τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς. Μόνο στην περιοχή μας χάνονται 4.000 διδακτικές ώρες την εβδομάδα. Δε μπορούμε επίσης να ξεχάσουμε το στοίβαγμα των παιδιών μέσα στις τάξεις, την ανεπάρκεια των καθαριστριών, την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, τα ανεφάρμοστα πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ, την έλλειψη ψυχολόγων, γραμματέων και όλων αυτών των συνθηκών, που θα στοιχειοθετούσαν ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο, που δε θα προσβάλλει και δε θα εκθέτει σε κίνδυνο τους φορείς του.
Αντ' αυτών η αξιολόγηση, που προτείνει το υπουργείο, μας καλεί να συμπληρώσουμε κουτάκια για την κατάσταση και την απόδοση του σχολείου μας-λες και η πολύπλοκη και πολυσύνθετη εκπαιδευτική πραγματικότητα δεν είναι κοινωνική διαδικασία, αλλά κομμάτι κρέας για να τη ζυγίσουν. Κι ακόμα καλούν τους Δ/ντες να ψάξουν στον ιδιωτικό τομέα για να βρουν λεφτά για την επιβίωση των σχολείων τους, υπονοώντας ότι τα λεφτά δε φτάνουν για όλους και ότι σύντομα κάποια σχολεία θα κλείσουν ή θα γίνουν β' κατηγορίας. Από δω και στο εξής λοιπόν "ο θάνατός σου η ζωή μου"...
Επομένως είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα, που άρχισε πέρσι και εξακολουθεί με τις χιλιάδες συναδέλφων να αρνούνται τη συμμετοχή στην αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, με την προσδοκία όχι τόσο ότι θα μας ακούσουν "οι δέσμιοι της αγοράς και του κέρδους", αλλά ότι η κοινωνία θα ευαισθητοποιηθεί. Γιατί μια υγιής κοινωνία δε θέλει τα παιδιά της να μένουν αμόρφωτα ούτε απλά να προετοιμάζονται ψυχολογικά για τη μελλοντική ανεργία. Θέλει πολίτες, που θα αλλάξουν τη ζοφερή πραγματικότητα, που μας περιβάλλει. Και αυτή η κοινωνία θέλει δασκάλους ελεύθερους και αξιοπρεπείς. Συνεπείς μεν, αλλά και αξιοπρεπείς...όχι έρμαια του κάθε πολιτικάντη ή του κάθε διορισμένου αξιολογητή!
Και κάτι τελευταίο...οι απειλές, οι εκβιασμοί, οι δίκες, η καταστολή δείχνουν τη μικρότητά τους. Αν θεωρούν τους εκπαιδευτικούς εχθρούς, να πάνε να κυβερνήσουν την έρημη κοινωνία, που οραματίζονται. Αυτοί και όποιοι άλλοι έχουν οδηγό τον ΟΟΣΑ και τις συνταγές της πληρωμένης παιδείας...Εμείς, με το ηθικό πλεονέκτημα, που έχουμε, θα συνεχίσουμε την απεργία-αποχή και όποιες άλλες δράσεις χρειάζονται, για να φέρουμε ξανά στο προσκήνιο τη δημόσια-δωρεάν Παιδεία.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
*Ηλιας Παπαχατζης, εκπαιδευτικου, π.μελους του ΔΣ της ΟΛΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου