πετροτσουλουφης

 Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια!

Παλαμηδίου 41, 10441 Αθήνα

Τηλ/Φαξ 210-5141252

email: ayusaya@tellas.com

www.ayusaya.com



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

  

Το ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΑΓΙΟΥΣΑΓΙΑ! παρουσιάζει:

 

«ΠΕΤΡΟΤΣΟΥΛΟΥΦΗΣ: Ιστορίες για καλούς μεγάλους και κακά παιδιά»

 

BIOS (Πειραιώς 84, Κεραμεικός), 

15-20 Οκτωβρίου 2009,



ώρες παραστάσεων: 

15/10: 9μμ, 

16/10: 9μμ, 

17/10: 5μμ και 9μμ, 

18/10: 12πμ και 6μμ, 

19/10: 9μμ

 

Πληροφορίες: 6977150305 Κρατήσεις Θέσεων: 210 3425335

Τιμή εισιτηρίου: 12 Ευρώ & 8 Ευρώ (φοιτητικό/ παιδικό)

 

Συγγραφέας: Χάινριχ Χόφμαν, 1845 

Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη

Σκηνοθεσία: Στάθης Μαρκόπουλος

Μελοποίηση - Σύνθεση: Κώστας Βόμβολος

Σκηνογραφία: Ερμιόνη Κοντογούλα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Κουκλοπαίκτες: Άγγελος Ρωμαντζής, Στάθης Μαρκόπουλος

Μουσική, τραγούδι: Κωστής Ζαϊμάκης

Σχεδιασμός, Κατασκευή κουκλών και σκηνικών αντικειμένων: 

Στάθης Μαρκόπουλος, Άγγελος Ρωμαντζής, Κωστής Ζαϊμάκης

 

Η παραγωγή επιχορηγήθηκε από το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού

 

 

Λίγα λόγια για τον ΠΕΤΡΟΤΣΟΥΛΟΥΦΗ

 

 «Νά τον ο Πετροτσουλούφης/ μουτρωμένος και κατσούφης/ χρόνος πάει κι αυτός τα ίδια/ τις τσατσάρες, τα ψαλίδια/ δεν τα θέλει να τα δει/ κι έχει τώρα άγρια νύχια/ και μαλλιά σαν πολυτρίχια/ πουφ, τι απαίσιο παιδί!». Έτσι ξεκινάει η αφήγηση του γιατρού Χόφμαν, ο οποίος αποφάσισε να γράψει τις δικές του παιδικές ιστορίες, όταν διαπίστωσε ότι στα βιβλιοπωλεία κυκλοφορούσαν «σχοινοτενή αφηγήματα και άνοστες ιστοριούλες» που μόνο το ενδιαφέρον του τρίχρονου γιου του δεν έλκυαν. Πρόκειται για εύθυμες ιστορίες και αστείες εικόνες, που επικεντρώνονται στον κόσμο των παιδιών και πρωτοκυκλοφόρησαν στη Φρανκφούρτη το 1845 γνωρίζοντας πρωτοφανή επιτυχία σε όλη την Ευρώπη για περισσότερα από εκατό χρόνια. Η παράσταση υλοποιεί τον Πετροτσουλούφη με τα ίδια υλικά που φέρει και στην έντυπη μορφή του: σάτιρα και μαύρο χιούμορ, γέλιο απέναντι στον τρόμο, αλλά και την υποκρισία των ενηλίκων προς τα παιδιά. Τη συμβατική μορφή των σκίτσων του πρωτότυπου μόνο οι μαριονέτες μπορούν να φτάσουν σε ρεαλισμό της δράσης, αλλά ταυτόχρονα και στη δημιουργία ενός συμβατικού περιβάλλοντος ασφάλειας για τον θεατή, όπου μπορεί να διαχειριστεί τους παιδικούς εφιάλτες με χάρη.