Η Οδύσσεια μιας μητέρας ανάπηρης μαθήτριας: «Ζω τη ζωή του παιδιού μου»
Alfavita NewsroomΑυτές τις μέρες το alfavita.gr έλαβε μια επιστολή από μητέρα 12χρονης μαθήτριας με αναπηρία.
Η μητέρα γράφει : Τα «γιατί» μου είναι πολλά. Γιατί δεν έχω τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους γονείς; Γιατί με βασανίζουν οι νόμοι; Γιατί το παιδί μου πρέπει να βιώνει αυτή την κατάσταση και να νιώθει πάντα διαφορετική από τα άλλα παιδιά; Ζητάω αυτά που δικαιούται. Ζητάω τα αυτονόητα, την απρόσκοπτη πρόσβασή της και τη μεταφορά της στο σχολείο.
Η οδύσσεια
Σχεδόν 70 χιλιόμετρα διανύει σε καθημερινή βάση μια μητέρα στην Ικαρία, για να μεταφέρει το 12χρονο ΑμεΑ παιδί της στο σχολείο, έπειτα από την αναγκαστική μετεγγραφή του σε άλλο, πιο απομακρυσμένο σχολικό συγκρότημα, καθώς το Γυμνάσιο που επρόκειτο να φοιτήσει – και είναι πιο κοντά στον τόπο κατοικίας τους – δεν είναι προσβάσιμο.
Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει ο Αργύρης Ηλιάδης στο enikos.gr, η 12χρονη μαθήτρια, που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, κανονικά θα φοιτούσε στο Γυμνάσιο Ευδήλου, αλλά τελικά μεταφέρθηκε σε αυτό των Ραχών, αφού η πρόσβαση στο τελευταίο συγκρότημα είναι πιο εύκολη. Σύμφωνα με όσα μετέφερε η μητέρα της 12χρονης, η κυρία Ιωάννα, έξω από το σχολείο του Ευδήλου υπάρχουν 86 σκαλιά, τα οποία «το παιδί δεν μπορεί να ανέβει και πολλές φορές αργούσε τόσο ώστε και έχανε την πρώτη διδακτική ώρα».
«Η δυσκολία δεν αφορά μόνο στο δικό μου παιδί, αλλά και σε όσους μπορεί να αντιμετωπίζουν μια προσωρινή αναπηρία. Ακόμη και όταν βρέχει, το νερό “τρέχει” σαν ποτάμι από τα σκαλιά, και μπορεί ανά πάσα στιγμή κάποιος να γλιστρήσει και να πέσει, ειδικά όταν αντιμετωπίζει και κάποιες δυσκολίες».
Όπως είπε η κυρία Ιωάννα, ήδη από τον περασμένο Μάιο, όταν και το παιδί πέρασε ΚΕΔΑΣΥ, είχε ενημερώσει τις Δημοτικές Αρχές ώστε να βρεθεί λύση και είτε να καταστεί το Γυμνάσιο Ευδήλου πιο φιλικό και προσβάσιμο, είτε να εξασφαλιστεί η μεταφορά του παιδιού στο άλλο σχολείο.
«Δεν ζητάμε τη δημιουργία ράμπας, αλλά έστω την τοποθέτηση ενός κάγκελου ώστε το παιδί να στηρίζεται και κάπως να ανεβαίνει. Πρότεινα κιόλας να συγκεντρώσω εγώ τα χρήματα, διοργανώνοντας εκδηλώσεις και χοροεσπερίδες. Ο Δήμος, όμως, μου είπε ότι αυτό είναι ένα δημόσιο έργο και απαιτεί πολλή γραφειοκρατία. Οπότε και δεν έγινε τίποτα».
Ωστόσο, προτάθηκε στην μητέρα να συμφωνήσει για την μετεγγραφή του παιδιού στο Γυμνάσιο Ραχών με την υπόσχεση ότι θα υπάρξει μέριμνα για καθημερινή μεταφορά της 12χρονης. «Μου είχαν πει ότι θα με βοηθήσουν με τη μετακίνηση, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα. Μου λένε ότι κανένα ταξί δεν δέχεται να κάνει τα δρομολόγια, επειδή τα λεφτά που τους δίνονται είναι λίγα. Τους ζήτησα έστω μια έγγραφη απάντηση – καθώς δεν έχει βρεθεί λύση – ώστε να μπορέσω να απευθυνθώ αλλού, μα ούτε και αυτό πήρα».
«Αν μας εξασφάλιζαν κάπως ένα ταξί, σίγουρα θα μας ικανοποιούσε», είπε η κυρία Ιωάννα.
«Ζω τη ζωή του παιδιού μου»
«Δεν μπορώ να βρω δουλειά και έχω ακόμη ένα παιδάκι», εξομολογείται η κυρία Ιωάννα, αφού όλο το πρωινό της είναι αφιερωμένο στη μεταφορά της 12χρονης στο σχολείο. «Για 3-4 ώρες δεν με παίρνει κάποιος στη δουλειά και έτσι ζω τη ζωή του παιδιού μου. Ουσιαστικά, δεν έχουμε ζωή και έχω εξαντληθεί προσπαθώντας να κερδίσω τα αυτονόητα για την μικρή μου».
Μάλιστα, όπως λέει η ίδια, για να καλύψει τα έξοδα της βενζίνης καθαρίζει σπίτια. «Τόσα χιλιόμετρα καθημερινά με το αμάξι σημαίνει πως θέλω και πολλά λίτρα βενζίνης. Για να καλύψω αυτά τα έξοδα πάω και καθαρίζω σπίτια για να μπορώ να αντεπεξέλθω. Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω. Όπως ξεκίνησα, έτσι συνεχίζω. Χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας».
«Έχω πάει πολλά χρόνια μαζί με την μικρή σχολείο, γιατί πολλές φορές δεν υπήρχε ειδικός παιδαγωγός και υποστήριξη. Κάναμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να το κοινωνικοποιήσουμε και να συνδεθεί με τα υπόλοιπα παιδιά. Τώρα, ξαφνικά, άλλαξε εξ ολοκλήρου περιβάλλον και ήταν σε σοκ. Τις πρώτες ημέρες που κατέβαινε από το αμάξι και θα έμπαινε στο νέο σχολείο, έκλαιγε. Δυστυχώς, δεν ενδιαφέρεται κανείς για την ψυχολογία του παιδιού μου, αλλά δεν θα το αφήσουμε έτσι. Έχω απευθυνθεί και στον Συνήγορο του Πολίτη και ελπίζω να δοθεί λύση», κατέληξε η μητέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου