Ανοίγουν τα σχολεία: Οι διακηρύξεις των Υπουργών Παιδείας… ως αποκαϊδια!
Χρήστος ΚάτσικαςΈχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Σήμερα Παρασκευή 1η Σεπτεμβρίου 130.000 περίπου νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές ανοίγουν τα σχολεία, μια ακριβώς εβδομάδα αργότερα (στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου αναλαμβάνουν υπηρεσία και 30.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί (που καλύπτουν ένα μέρος των εκπαιδευτικών κενών που υπολογίζονται σε 47.000) και την Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου θα γεμίσουν τις σχολικές αυλές περίπου 1,3 εκατομμύρια μαθητών από την πρώτη μικρή του Νηπιαγωγείου μέχρι την τελευταία τάξη του Λυκείου.
Είναι αλήθεια ότι τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, από τη μεριά της κάθε φορά ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, τα παραδείγματα των εξαγγελιών, του τύπου «τα σχολεία είναι πανέτοιμα», στην «εκπαιδευτική ιστορία» είναι άφθονα και η εμπειρία μεγάλη καθώς κάθε χρόνο αναπνέουμε τα αποκαΐδια των υποσχετικών.
Και όπως και κάθε χρονιά, έτσι και φέτος έχουμε επανάληψη διακηρύξεων για το αυτονόητο: «Τα σχολεία θα ανοίξουν και όλοι οι εκπαιδευτικοί και τα βιβλία θα είναι στη θέση τους» επαναλαμβάνεται μονότονα.
Σε μια εκπαιδευτική κοινότητα τσακισμένη από τα χαστούκια των μνημονίων, πτωχευμένη, ζαλισμένη από την πανδημία, ζορισμένη από την τηλε-«εκπαίδευση», πιεσμένη από τις εξαντλητικές "οδηγίες" - "αναθέσεις" του υπουργείου Παιδείας, με την απειλή της αξιολόγησης - χειραγώγησης, το υπουργικό επιτελείο, με υποσχέσεις για ένα «μέλλον με λιακάδα» επιχειρεί να αποσπάσει τη συναίνεση για τις εκπαιδευτικές του πολιτικές.
Λες και θέλει να καλύψει το δυστοπικό περιβάλλον που κυριαρχεί στις δύσκολες σχολικές τάξεις όπου οι εκπαιδευτικοί δίνουν καθημερινή μάχη για να κρατήσουν τα σχολεία σε κανονική λειτουργία ρισκάροντας την υγεία τους, σωματική και ψυχική. Λες και θέλει να ξεχαστεί ότι έχει φορτώσει και εξακολουθεί να φορτώνει τους εκπαιδευτικούς με ένα σωρό νέες αρμοδιότητες (συντονιστές, μέντορες, υπεύθυνοι covid, σύμβουλοι σχολικής ζωής, υπεύθυνοι σχολικού εκφοβισμού, ομίλους), με εκτός ωραρίου επιμορφώσεις και με συνελεύσεις του συλλόγου διδασκόντων κάθε λίγο και λιγάκι. Προφανώς αγνοεί το υπουργείο πως ο χώρος δράσης των εκπαιδευτικών είναι η ζωντανή τάξη και όχι το γραφείο και η γραφειοκρατία του.
Έτσι, ο νέος υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, εξήγγειλε, με τη φορεσιά του «μοντέρνου», το στόχο «να γίνει το υπουργείο Παιδείας το πρώτο πλήρως ψηφιακό υπουργείο», προβάλλοντάς τους ως το ελιξίριο της αναγέννησης της σχολικής εκπαίδευσης.
Έτσι, η υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου δήλωνε ότι «Τα βιβλία είναι ήδη εκεί, από τον Ιούλιο στα Δημοτικά, από τον Αύγουστο στα Λύκεια και στα Γυμνάσια…Τα κενά που έχουν εντοπιστεί … και θα καλυφθούν τα κενά από την αρχή της σχολικής χρονιάς με αναπληρωτές καθηγητές»
Η αποθέωση της «κανονικότητας»!
Κι ας παραμένουν τα δημόσια σχολεία φυτώρια της ελαστικής εργασίας καθώς στελεχώνονται με 30, 40 και 50.000 χιλιάδες αναπληρωτών εκπαιδευτικών
Και ας παραμένουν τα πληθωρικά τμήματα των πάνω από 25 μαθητές που υπονομεύουν τη μαθησιακή διαδικασία!
Και ας μένουν, χωρίς καμιά υποστήριξη μέσα στις παραφορτωμένες τάξεις, χιλιάδες παιδιά με μαθησιακά προβλήματα και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες!
Και ας κλείνουν τμήματα των ΕΠΑΛ όπου το Υπουργείο Παιδείας θεωρεί ότι οι μαθητές είναι λίγοι!
Και ας κυριαρχούν και στη νέα σχολική χρονιά οι ευφάνταστοι τρόποι «κάλυψης» των κενών στα σχολεία με το «ξεχείλωμα» των αναθέσεων μαθημάτων (ο φιλόλογος διδάσκει θρησκευτικά, ο θεολόγος ιστορία, ο μηχανικός μαθηματικά και ο μαθηματικός φυσική), που βαθαίνουν το κράτος της αμάθειας!
Και ας αυξάνει ο αριθμός των εκπαιδευτικών που αναγκάζονται να διδάσκουν σε 2,3,4 και 5 σχολεία, σαν ένα είδος ιδιότυπου ντελίβερι!
Και ας παραμένουν διαλυμένες και εγκαταλειμμένες όλες σχεδόν οι σχολικές βιβλιοθήκες!
Οι υποσχέσεις και οι διακηρύξεις των υπουργών Παιδείας ως ανάμνηση
Τα παραδείγματα των εξαγγελιών του τύπου «τα σχολεία είναι πανέτοιμα», στην «εκπαιδευτική ιστορία» είναι άφθονα και η εμπειρία μεγάλη καθώς κάθε χρόνο αναπνέουμε τα αποκαΐδια των υποσχετικών.
Από το 2019 μέχρι και το τέλος της 4χρονης θητείας της η πρώην υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως δήλωνε με κάθε ευκαιρία ότι στόχος της ήταν να εκλείψει το φαινόμενο των αναπληρωτών γιατί «αποτελεί στρέβλωση» και να στηριχθούν οι εκπαιδευτικοί όχι μόνο με το να παίρνουν μεγαλύτερο μισθό, αλλά και με το να λυθεί κάπως το πρόβλημα της στέγασής τους.
Σήμερα, ο αριθμός των αναγκών σε αναπληρωτές ίσως είναι μεγαλύτερος από ποτέ (περίπου 47.000) ενώ οι νεοδιόριστοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να είναι χορηγοί της πρόσληψής τους καθώς η στέγαση ιδίως σε περιοχές εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας απορροφά σε πολλές περιπτώσεις περισσότερο από το 50% του μισθού τους.
Στις 11 Αυγούστου του 2015, ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς δηλώνει σε συνέντευξή του ότι «τα σχολεία θα ανοίξουν κανονικά χωρίς προβλήματα». Ο υπουργός διαβεβαιώνει τους γονείς ότι «από 1η Σεπτεμβρίου όλα θα είναι στη θέση τους». Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2015 η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας βρήκε και πάλι τον εύκολο τρόπο, αφενός να κρύψει τα κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία και αφετέρου να τους οδηγήσει σε αλληλοσπαραγμό: μέσω των νέων… αναθέσεων μαθημάτων προωθεί το μοντέλο του καθηγητή-δασκάλου που «τα κάνει όλα και συμφέρει».
Το τελικό αποτέλεσμα; Εκείνη η σχολική χρονιά ολοκληρώθηκε με 3.500 κενά ενώ οι προσλήψεις αναπληρωτών ξεπέρασαν τις 22.000!
Λίγους μήνες αργότερα το 2015, τέτοιες μέρες και πάλι, ο τότε υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης δήλωνε ότι “Μετά από 30 χρόνια ξεκινούν χωρίς κενά, όλοι οι δάσκαλοι και τα βιβλία είναι στις αίθουσες και περιμένουν τα παιδιά». Ποια ήταν τότε η «κανονικότητα»; Λίγους μήνες πριν το Υπουργείο «πέτυχε» με ένα μπαράζ νομοθετικών ρυθμίσεων, εγκυκλίων κλπ, να προχωρήσει στη μείωση/τροποποίηση του ωρολογίου προγράμματος στα γυμνάσια (κόβοντας ώρες από Αρχαία, Γεωγραφία, Βιολογία, Οικιακή Οικονομία κλπ). Αμέσως μετά, ολοκλήρωσε το «έργο» του με την αντιπαιδαγωγική παρέμβαση στους όρους δημιουργίας τμημάτων στο μάθημα της Αγγλικής Γλώσσας, την 3η(!) ανάθεση μαθημάτων και την κατάργηση της 3ωρης μείωσης για τους υπεύθυνους στα εργαστήρια Πληροφορικής -Φυσικών Επιστημών. Συγχωνεύτηκαν εκατοντάδες τμήματα στα ΕΠΑΛ και επιπρόσθετα οδηγήθηκαν σε κλείσιμο εκατοντάδες λεγόμενα «ολιγομελή». Μετά απ΄ όλα αυτά ήρθε και η εγκύκλιος για τα σχολικά προγράμματα (Αγωγής υγείας, πολιτιστικά, περιβαλλοντικής, κ.α.) να βάλει ταφόπλακα στην προσπάθεια για παράλληλες δράσεις στα σχολεία. Και έτσι, με αυτά και τα άλλα, εξασφαλίστηκε η «κανονικότητα».
Το 2014, τέτοιον καιρό, ο τότε Υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος, απέστειλε σε όλες τις Σχολικές Μονάδες της χώρας το εξής μήνυμα: «Όλα τα σχολεία της χώρας ανοίγουν σήμερα τις πόρτες τους για να καλωσορίσουν τους μαθητές. Όλα τα σχολεία της χώρας έχουν έγκαιρα τα βιβλία. Η εκπαίδευση, η μόρφωση και η παιδεία πρέπει να αποτελούν τα εφόδια όλων των μαθητών».
Χαρακτηριστικό της κενότητας των διακηρύξεων του τότε Υπουργού Παιδείας είναι το γεγονός ότι μέχρι και το τέλος του σχολικού έτους πάνω από 1000 θέσεις εκπαιδευτικών έμειναν ακάλυπτες, παρόλο που ο Ανδρέας Λοβέρδος προκειμένου να αντιστοιχήσει τις δηλώσεις του με την πραγματικότητα εφηύρε νέους αντιεκπαιδευτικούς, όσο και ευφάνταστους, τρόπους «κάλυψης» των κενών στα σχολεία. Από τη μια, δεν δίστασε να αλλάξει τα αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα στα ολοήμερα σχολεία και, από την άλλη, άλλαξε τις αναθέσεις μαθημάτων στους καθηγητές, στην καταφανώς αντιεκπαιδευτική λογική: «δεν με ενδιαφέρει αν μπορείς να διδάξεις το μάθημα, με ενδιαφέρει να μη φαίνονται τα κενά».
Και αυτό ήταν το πρώτο βήμα, καθώς δεν δίστασε να ανακοινώσει ότι προετοιμάζει νέα «κοπτοραπτική» στα προγράμματα σπουδών, «συγχώνευση-κατάργηση ειδικοτήτων» και μετάλλαξη του εκπαιδευτικού σε «τεχνικό» που μπορεί να διδάξει τα πάντα και να μετακινείται παντού. Παράλληλα, σε μια έκρηξη μεγαλοφυών ιδεών προσκάλεσε αδιόριστους για εθελοντική εργασία (κάλυψη των κενών) με αμοιβή …μόρια!
Στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2013 ο τότε Υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, δήλωνε: «Σήμερα, σε όλη την Ελλάδα, κάθε μαθητής έχει τα βιβλία του και κάθε τάξη το δάσκαλο και τον καθηγητή της».
Μάλιστα, με την κυνικότητα που τον χαρακτηρίζει, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου του ίδιου έτους δεν δίστασε να δηλώσει ότι «όλοι οι εκπαιδευτικοί από τον Σεπτέμβριο του 2013 αποκτούν οργανική θέση στο σχολείο χωρίς όρια ωρών και γραφειοκρατικά τερτίπια τοποθέτησης που γεννούν ανασφάλεια και αδιαφάνεια», όταν λίγο πριν είχε θέσει σε διαθεσιμότητα – απόλυση 2.100 εκπαιδευτικούς και είχε καταργήσει 46 τεχνικές ειδικοτήτες.
Και εκείνη τη χρονιά, χιλιάδες ήταν τα ακάλυπτα κενά εκπαιδευτικών και το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε συγχωνεύσεις τμημάτων, ακόμη και μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους για να λειτουργήσουν τα σχολεία που δεν είχαν εκπαιδευτικούς. Λίγο πριν, με εργαλείο την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών Γυμνασίων και Λυκείων δίνει νέα διάσταση στο σχεδιασμό για μείωση των αναγκών για εκπαιδευτικό προσωπικό.
“Το στοίχημα θα κερδηθεί και η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει κανονικά και χωρίς προβλήματα” διατυμπάνιζε, με κάθε ευκαιρία, τέτοιες μέρες, το 2011, τη σχολική χρονιά 2011/12, η τότε Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Σε δήλωσή της ανέφερε: «τα σχολεία θα ανοίξουν εφέτος χωρίς κενά… είναι σημαντικό ότι οι εκπαιδευτικοί – δάσκαλοι και καθηγητές – είναι στις τάξεις τους».
«Είναι άθλος» τόνιζε: «Η πολιτική κρίνεται σε συνθήκες μεγάλης κρίσης και οι καπετάνιοι στην φουρτούνα φαίνονται» είπε χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας η οποία λίγο πριν είχε σβήσει από το χάρτη, δια των συγχωνεύσεων, 1350 περίπου σχολικές μονάδες.
Ήταν η χρονιά που χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών υπήρχαν μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους, ενώ αντί για βιβλία, μοιράστηκαν… φωτοτυπίες. Παράλληλα για να αντιμετωπιστούν τα χιλιάδες κενά που υποτίθεται ότι είχαν καλυφθεί, η Υπουργός Παιδείας δεν δίστασε να μετακινεί καθηγητές σε 4,5 και 6 σχολεία και να συγχωνεύει ακόμη και στα μέσα της σχολικής χρονιάς τμήματα, δημιουργώντας ασφυκτικές καταστάσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία.
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟ
Όλες οι παρεμβάσεις που έγιναν την περίοδο 2011 – 2023, σύμφωνα με τους Υπουργούς Παιδείας, έγιναν “για παιδαγωγικούς και εκπαιδευτικούς λόγους” και είχαν στόχο την “ποιοτικότερη εκπαίδευση”. Οι αναβαθμισμένες πολιτικές επικοινωνίας και οι «φαεινές» ιδέες αντιμετώπισης των κενών αποτέλεσαν τα μόνιμα καύσιμα για τις δηλώσεις, κάθε φορά, λίγο πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου