Το υπουργείο Παιδείας διακρίνεται από τη συνήθεια να πλάθει τη δική του πραγματικότητα με ημέτερους αριθμούς, επιθυμώντας να πείσει για την αποτελεσματική, χρήστη καθοδήγηση της εκπαιδευτικής και μαθητικής κοινότητας και την αγαθή προαίρεση του, παραδείγματος χάριν ότι προέβη σε γενναίες προσλήψεις μετά από 12 χρόνια (δηλαδή από το 2008) 25000 μονίμων εκπαιδευτικών και άλλες 3770 που δρομολογούνται με ταυτόχρονη, βεβαίως, αποσιώπηση των 50000 κενών που προβλέπεται να υπάρχουν την επόμενη χρονιά και τα οποία θα καλυφθούν (αν και πότε) από αναπληρώτριες/τές. Ακολουθώντας αυτή την πρακτική και εγώ θα μιλήσω κυρίως με αριθμούς για το περιβόητο 19ο Γυμνάσιο Αθηνών που για τα προβλήματά του η ευθύνη βαραίνει όχι μόνο σημερινούς άρχοντες, δημοτικούς και κρατικούς, αλλά και πολλούς από το παρελθόν. Θα προσπαθήσω να υποπέσω σε όσο το δυνατόν λιγότερους σχολιασμούς, αλλά αμφιβάλλω αν το κατορθώσω.
Πρώτα πρώτα θεωρώ ιδιαιτέρως επιτυχημένη την επιλογή να στεγαστεί το σχολείο σε οδό αγίου, του Αγίου Μελετίου εν προκειμένω. 12 Φεβρουαρίου, επί τη ευκαιρία, γιορτάζεται η χάρη του και χρειάζεται, βεβαίως, να επισημανθεί ότι ο άγιος διακρινόταν για την γλυκύτητα και την υπομονή του παρά τις μεγάλες δοκιμασίες που πέρασε. Άγιος, λοιπόν, γιατί, αν ενσκήψει φωτιά, σεισμός ή άλλο κακό, μόνο η προσευχή μας σε κάποιο άγιο πρόσωπο ή κάποιο ανώτερο ον μπορεί να μας σώσει. Σίγουρα κάποιος ορθόδοξος ή καθολικός Θεός, Αλλάχ, Βούδας ή κάποιος άλλος - του ιδίου όμως υψηλού μεταφυσικού επιπέδου - θα αναλάβει πρωτοβουλία να σώσει την κατάσταση ( τα παιδιά στο σχολείο, 244 εγγεγραμμένα, προέρχονται από ποικίλα θρησκευτικά περιβάλλοντα). Δεν αποκλείεται, βεβαίως, και το ενδεχόμενο διαθεϊκών συνεργασιών.
Για την ακρίβεια το σχολείο στεγάζεται στον αριθμό 105, που, επίσης, αποτελεί εξαιρετική επιλογή, αφού συνειρμικώς μάς οδηγεί πρώτα πρώτα στο 100 και στη συνέχεια στους άλλους αριθμούς εκτάκτου ανάγκης. Γιατί αποτελεί επείγουσα ανάγκη να βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση εκπαιδευτικοί, λοιπό - ελαχιστότατο - προσωπικό και παιδιά. Από το 2018 το σχολείο στεγάζεται εδώ, άρα έχει κλείσει ήδη 5 χρόνια δύσκολης παραμονής. Τα προηγούμενα σχεδόν 30 χρόνια τα παιδιά στεγάζονταν και προαυλίζονταν σε βενζινάδικου.....ταράτσα. Κυκλοφορούν σουρεαλιστικές φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Αχαρνών 192 η διεύθυνση για αυτοψίες ολκής. Οι δεκάδες αίθουσες εκεί που στεγαζόταν το σχολείο τώρα μαραζώνουν περιμένοντας πώς και πώς να ξαναγυρίσουν τα παιδιά. Αντί να φύγει το βενζινάδικο με σήμα το κοχύλι, παρά τις υποσχέσεις και τις προσδοκίες, έφυγαν τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί. Από κάπου ακούγεται: είναι ο καπιταλισμός, ρε ηλίθιε! Δεν ξέρω αν φτάνει και στα δικά σας αυτιά ή είμαι μόνο εγώ ο ηλίθιος.
Στο μεταξύ θα σας γελάσω με πόσα ευρώ είναι μισθωμένο το σημερινό σχολείο της Αγίου Μελετίου, στο οποίο πριν στεγαζόταν το 19ο Λύκειο με πολύ λιγότερες μαθήτριες και μαθητές.
Οι μαθήτριες και οι μαθητές είναι μοιρασμένες/οι σε 11 τμήματα σε αίθουσες που ίσα ίσα χωρούν οι κλασικές δύο σειρές θρανία για τις πατροπαράδοτες κατά μέτωπον διδασκαλίες και ένας υποτυπώδης διάδρομος ανάμεσα τους.
Εισερχόμενη/ος στο σχολείο σε υποδέχεται 1 σκαλοπατάκι ύψους ούτε μισής παλάμης στο κατώφλι και μετά άλλα 3 διαδοχικά ύψους από μισή έως μία παλάμη έκαστο, έτσι ώστε σε κάποιο - δε μπορεί - θα πιστομηθείς, αν δε τα έχεις συνηθίσει. Δεν ξέρω πόσοι/ες έχουν σκοντάψει και πόσοι/ες έχουν νιώσει το πόδι τους μετέωρο εξερχόμενοι/ες. Φαίνεται λεπτομέρεια αλλά είναι μια καλή προειδοποίηση να κινηθείς με προσοχή στο χώρο. Βέβαια, με τη συνήθεια εκπαιδεύεσαι θες δε θες.
20 σκαλοπάτια να ανέβεις, αν έχεις μάθημα στον 1ο όροφο και 60 στον 3ο. Η σκάλα έχει πλάτος λίγο πάνω από 1 μέτρο. Συχνά τα μποτιλιαρίσματα, όταν ηχεί ο κώδων. Υπάρχει πάντως και 1 ασανσέρ.
244 εγγεγραμμένα παιδιά, όπως προείπα, 1 μόλις υποδιευθύντρια, 0 γραμματειακή υποστήριξη, 0 ψυχολόγοι,κυλικεία, 0 εργαστήρια φυσικής, χημείας κλπ, 0 αίθουσες τελετών (χρησιμεύει μία τάξη στον 3ο όροφο, στο ρετιρέ, για γιορτές σε βάρδιες), 0 μπάσκετες, 0 παγκάκια, 0 δέντρα, 0 γενικώς φυτικό υλικό, αλλά 1 νοσηλεύτρια, η οποία διορίστηκε Νοέμβριο και πρόσφερε τις πολύτιμες υπηρεσίες της μέχρι Δεκέμβριο, ενώ έλλειψε μέχρι Απρίλιο λόγω τοκετού αλλά δεν έγινε αναπλήρωση και επανήλθε ευτυχώς πρόσφατα, επίσης 1 καθαρίστρια, 1 φύλακας (για να σπάσει λίγο η μονοτονία με τα μηδενικά) και 1 παρακμιακό αλλά ιδιαίτερα πολύτιμο φίλε και - οποία έκπληξις - 1 εργαστήριο πληροφορικής(εδώ πέφτει τρελόχειροκρότημα!).
Ούτε 200 τετραγωνικά το προαύλιο, που μάλλον μοιάζει με μεγάλο φωταγωγό, όπως μου μεταφέρθηκε ότι ειπώθηκε - ορθότατα - από στέλεχος της εκπαίδευσης που επισκέφθηκε πριν από μήνες τον χώρο. Το προαύλιο περικλείεται από 2 7ώροφες πολυκατοικίες, ενώ υπάρχουν και 7 βρύσες για νερό, στριμωγμένες αλλά αρκούν. Δεκάδες μπαλκόνια που κοιτούν προς το σχολείο και εύκολα μπορείς να πιάσεις κουβέντα με τους γείτονες, ενώ και λειτουργούν και ως υποψήφιοι δέκτες μπαλών που ξεφεύγουν από το αγωνιστικό τερέν.
Θα σας γελάσω σίγουρα σχετικά με το πόσες επεμβάσεις ασθενοφόρου έχουν αποτραπεί και πόσοι σοβαροί τραυματισμοί χάρη στη συνεπή εποπτεία των εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια των εφημεριών και όχι μόνο. Πόσα λίτρα κλάματα παιδιών έχουν χυθεί από την δυσφορία, τις δυσκολίες, τις εντάσεις. Αλλά και πόσα γέλια, μειδιάματα και υπομειδιάματα, ατάκες χιουμοριστικές μικρών και μεγάλων να ανοίξουν οι ορίζοντες, να μεγαλώσουν οι διάδρομοι, να αντιμετωπιστεί η τόση στενοχωρία. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες λέξεις έχουν αποτυπωθεί γραπτά και πόσες έχουν κυκλοφορήσει προφορικά από τις/τους εκπαιδευτικούς, τις/τους γονείς/κηδεμόνες, τις μαθήτριες και τους μαθητές τόσα χρόνια να γίνει κάτι. Και αντίστοιχα πόσα κιλά ή τόνοι αδιαφορίας και υποκρισίας από δήμους, διευθύνσεις δευτεροβάθμιας και υπουργεία συνοδεύουν τις απαντήσεις.
Κλείνοντας: Αν το σχολείο βρισκόταν σε περιοχή μεγαλυτέρου κύρους, πιο προνομιούχα, πιο πλούσια, με την συντριπτική πλειοψηφία ελληνάκια ενώ τα ξενάκια να αποτελούν την ισχνή μειοψηφία, η πολιτεία, αλήθεια, πώς θα ενεργούσε;
Ξέρω: υποθετικά ερωτήματα δεν απαντάμε.
Βαγγέλης Δήμας
Φιλόλογος,
μέχρι πρότινος αποσπασμένος
στο 19ο Γυμνάσιο Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου