Πέρασε ο Σεπτέμβρης. Μετράμε ήδη τις πρώτες μέρες λειτουργίας των σχολείων. Οι μαθητές όλων των βαθμίδων προσπαθούν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της νέας σχολικής χρονιάς.
Κάποια παιδιά όμως δεν μπορούν να πάνε ακόμα σχολείο.
Περιμένουν….. Δεν έχει σταλεί ακόμα ο εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης.
Κάθε χρόνο η ίδια ανασφάλεια. Ο ίδιος κόμπος στο στομάχι. Περνάνε οι μέρες, οι εβδομάδες, και ίσως και οι μήνες.
Τα παιδιά με τις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες βρίσκονται μόνα τους χωρίς αυτό που νομικά δικαιούνται. Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Τα ξεχασμένα παιδιά. Τα αόρατα παιδιά.
Θα τα συναντήσεις να κάθονται σε ένα παγκάκι στο διάλειμμα χωρίς παρέα αγχωμένα, θυμωμένα. Κάποια μπορεί να εκδηλώσουν μη αποδεκτή από το σχολείο συμπεριφορά. Αποκομμένα κοινωνικά, νιώθουν αδικημένα με την ταμπέλες που τους αναγκάζει να κουβαλούν η αδιαφορία των αρμοδίων.
‘’Διαφορετικός ‘’, ‘ ‘’Παράξενος ‘’, ‘’ χαζούλης ‘’...
Η παράλληλη στήριξη στα Ελληνικά σχολεία είναι μια πονεμένη ιστορία. Υπάρχουν μαθητές που λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, είναι αδύνατον να είναι στο χώρο του σχολείου χωρίς ειδικό παιδαγωγό δίπλα τους.
Τα παιδιά αυτά, τις περισσότερες φορές, απέχουν από την μαθησιακή διαδικασία. Μένουν στο σπίτι μέχρι να εμφανιστεί ‘’ο σωτήρας ‘’εκπαιδευτικός της παράλληλης.
Κάθε τρεις και λίγο παίρνουν οι γονείς τους τηλέφωνο στις διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας να μάθουν αν προσλήφθηκαν αναπληρωτές. Δεν κοιμούνται το βράδυ νύχτες ολόκληρες, ζουν με την αγωνία με το άγχος του τέλους αυτής της κατάστασης που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Κάποιοι γονείς αναγκάζονται στην λύση της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης. Δεν μπορούν όμως όλοι οι γονείς να το υποστηρίξουν αυτό οικονομικά.
Και έτσι περιμένουν…
Ως πότε;
Όποτε έρθει ‘’ο σωτήρας’’
Έλενα Βαλατσού, καθηγήτρια και μητέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου