31.01.2021 - 09:54
Νίκος ΤσούλιαςΤο Υπουργείο αντί να διαμορφώσει τις απαραίτητες συνθήκες για την ασφαλή και κανονική λειτουργία των σχολείων παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας (μείωση μαθητών ανά τμήμα, διορισμούς εκπαιδευτικών, παροχή των τεχνολογικών μέσων για την ισότιμη παροχή της εξ αποστάσεως διδασκαλίας στις δύσκολες περιόδους των κλειστών σχολείων κλπ), επιδόθηκε στο άνοιγμα – κλείσιμο, χωρίς να αντιλαμβάνεται το τι σημαίνει όλη η διαδικασία για τη λειτουργία των σχολείων.
Αλλά ποια είναι τα μέχρι τώρα δεδομένα; Οι μαθητές έχουν χάσει σχεδόν ένα σχολικό έτος εκπαίδευσης και μάθησης – το ίδιο συμβαίνει και με τους φοιτητές. Και η ηγεσία του Υπουργείου ασχολείται με το πώς θα παίρνουν απουσίες και πώς θα βαθμολογήσουν οι εκπαιδευτικοί. Απουσίες από τι και βαθμολογίες για ποιο μάθημα; Πώς θα παίρνουν απουσίες οι μαθητές, που δεν έχουν τα τεχνικά μέσα να παρακολουθήσουν; Πώς θα βαθμολογήσουν οι εκπαιδευτικοί σε μαθήματα που ουσιαστικά δεν έχουν διδάξει;
Δεν είναι μόνο ελλειμματική η διδασκαλία όσον αφορά το συνολικό χρόνο της αλλά και όσον αφορά το ίδιο το περιεχόμενό της, την ουσία της, την ποιότητά της. Το πρόβλημα είναι καταφανές. Η εξ αποστάσεως διδασκαλία δεν είναι σχολείο. Δεν είναι όψη παιδαγωγικής. Δεν είναι διδασκαλία. Γιατί δεν υπάρχει ούτε καν αλληλεπίδραση μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών. Είναι περισσότερο μια “διάλεξη στο κενό” παρά σχολικό μάθημα!
Ποια λύση μπορεί να δοθεί;
Προφανώς δεν μπορεί να γίνει επανάληψη της σχολικής χρονιάς για το σύνολο των μαθητών, όταν τελειώσει η πανδημία - όχι μόνο γιατί δεν ξέρουμε πότε θα λήξει αλλά γιατί θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα και μια χαμένη εκπαιδευτική χρονιά για όλα τα παιδιά και για όλους τους νέους είναι μείζον κοινωνικό θέμα.
Παράλληλα, δεν μπορούμε να πούμε “δεν συμβαίνει τίποτα” και συνεχίζουμε με το άνοιγμα – κλείσιμο και με τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας, όταν θα λήξει η πανδημία ή να πούμε “δεν συνέβη τίποτα”.
Τα νέου τύπου μαθησιακά κενά θεσμικής υποεκπαίδευσης αθροιζόμενα στα παραδοσιακά κενά γεννούν μόνιμη μορφωτική υστέρηση.
Λύση πρέπει να δοθεί. Να γίνουν οριακές περικοπές της μαθησιακής ύλης λαμβάνοντας υπόψη εκπαιδευτικά και επιστημονικά κριτήρια σε γενικό επίπεδο από τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας – περικοπές που δεν θα επηρεάσουν πολύ το θεσμικό / αναγκαίο εκπαιδευτικό πεδίο των μαθητών.
Να αναπτυχθούν προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης πέραν της κανονικής (όταν λειτουργούν τα σχολεία) ή μη κανονικής λειτουργίας στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Προγράμματα διαφοροποιημένα με βάση τις τοπικές ιδιαιτερότητες και τους προσδιορισμούς κάθε σχολείου, όπως θα τις προτείνουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων, προγράμματα αναπλήρωσης των μαθημάτων που δεν έγιναν και εμβάθυνσης των μαθημάτων που δεν έγιναν με σωστό τρόπο σε απογευματινές ώρες (είτε στα σχολεία είτε με την εξ αποστάσεως διδασκαλία – ανάλογα με τη φάση που βρισκόμαστε). Τα προγράμματα αυτά είναι αναγκαίο να γίνουν με ολοκληρωμένο τρόπο. Να είναι μαζικά. Να είναι μια ουσιαστική αναπλήρωση.
Απαιτείται σχέδιο από το Υπουργείο για να προγραμματιστούν και συγκεκριμένη χρηματοδότηση (τόσο από το Ταμείο Ανάκαμψης όσο και από τον κρατικό προϋπολογισμό) για να υλοποιηθούν με διορισμούς εκπαιδευτικών.
Αν δεν γίνουν διορισμοί, τίποτα ουσιαστικό δεν πρόκειται να γίνει. Στο ερώτημα, τι θα γίνουν στη συνέχεια οι νεοδιορισμένοι εκπαιδευτικοί, η απάντηση είναι απλή. Θα συνεχίσουν την αντισταθμιστική εκπαίδευση, που έχει καταργηθεί. Θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών αναπληρώνοντάς τους, που δεν γίνεται.
Θα εκπαιδεύσουν μαθητές στα πεδία που έχουν αποκοπεί ή που απαιτούν οι εποχές (ειδική αγωγή, προγράμματα πολιτισμός κλπ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου